2007

Fotoalbum Isla Margarita

Duiken

Maandag 10 december 2007: Duiken op Los Frailes

Yes, vandaag gaan we voor onze allereerste keer duiken in de Caraïben. We ontbijten en nemen een stevige maaltijd. Op die manier kunnen we er goed tegen. We pakken alles klaar voor de duik en doen alles in de rugzak. Zo, we zijn klaar en dan bellen ze ons op de kamer. Ze komen ons al oppikken en het is pas 08:45, goed op tijd dus. We moeten nog één koppel oppikken in Hotel Coco Paraiso en het blijkt een Nederlands koppel te zijn van op onze vlucht. Die gaan mee om te snorkelen. De boot ligt al klaar aan Playa El Tirano, we moeten ernaartoe met een kleine speedboot en dan is het een uurtje varen naar Los Frailes. Cool, let’s go. Onderweg zien we wel tien vliegende vissen, een groepje van 5 jan-van-genten, veel fregatvogels en we kunnen het wel hebben hier. We maken even een stop om iets af te geven aan een visser en varen dan langs de rotsachtige kust van Los Frailes. Op de cactussen zitten honderden pelikanen en fregatvogels. Er zijn er met een rode keelzak, dat zijn de mannetjes in het broedseizoen. Bangelijk. Een soort arend vliegt er ook en in grote getale de brown booby. Die hadden we eerder nog niet gezien.

We komen eerst aan de duikplaats ‘El Infierno’. We maken alles klaar en gaan te water. Het is deze duik enkele meters tot de hoek van het eiland en dan gewoon dezelfde weg terug. Onder water is het gewoonweg prachtig, veel koraal, bangelijk veel vis en heel veel kleuren. We noemen enkele: trompetvis, papegaaivis, snappers, kogelvis, vleermuisvis and many others. Het is echt schitterend. We duiken tussen de scholen, de vissen lijken weinig of geen schrik te hebben van mensen. Timo heeft de onderwatercamera mee en snokt plaatjes naar believen. We zijn met 5: Eef, Timo, 1 instructeur en twee Zwitsers, niet te veel dus dat is tof. Op vele plaatsen zie je dat het koraal afgebroken is, dus opletten geblazen. We zwemmen over rotsen en over koraalvelden, het is gewoon adembenemend. Halfweg keren we terug en zwemmen naar de boot. Het wemelt hier van de vis, zoiets hebben we nog nooit gezien. We hebben een goede duik, na 45 minuten komen we uit het water, dat is dan gelukkig nog zeer warm ook, dus alles zit mee. Klaren ging OK, zakken ook, dus alles was perfect. Wanneer we op de boot terugkomen, veranderen we snel de flessen en zijn al klaar voor de volgende duik. Eerst krijgen we nog wat te eten voor we met de volgende duik beginnen. Het is veel en lekker: kotelet, rijst, sla, aardappelen en als nagerecht een stuk watermeloen. We eten niet veel, want op Rhodos had Timo een te volle maag, maar deze keer zal het wel lukken. Als we ons bijna klaarmaken voor de volgende duik, roept iemand op de boot “Look dolphins!” en inderdaad, een paar meter voor de boot komt een groepje dolfijnen even langszwemmen. Ze zijn met een stuk of zes, zeven, denken we. Echt prachtig, deze dieren in het wild te zien zwemmen. Deze uitstap kan zowiezo al echt niet meer stuk.

OK, de 2e briefing : we duiken vanaf dezelfde spot en eindigen in de volgende baai. We duiken met dezelfde mensen en nu blijft de camera aan boord. Timo kan nu nog meer genieten van de kleurenpracht: rode vissen, alle kleuren van de regenboog. Ook nu dezelfde soorten en 1 inktvis en vooral veel gele visjes, ze komen steeds in volledige scholen. De kleurenpracht is enorm, kleine gele met zwarte stip, zwarte, volledig rode, blauw, het volledige spectrum passeert de revue. Deze duik gaat in rechte lijn naar de boot, duurt 46 minuten en is al even schitterend als de eerste. We zijn goed uitgetrimd, letten op elkaar, de perfectie wordt benaderd. Wanneer we terugkomen, is iedereen er al, dus de duik van de andere groep (3 man sterk) heeft ongeveer even lang geduurd. 2 snorkleaars liggen nog in het water, wanneer die er uit komen, vertrekt de boot bijna direct. Het duurt opnieuw een uurtje en zo rond 15u15 zijn we terug aan land. Hier in het haventje moeten we even wachten op de pick-up bus.

Nu is er niet veel te zien, de vissers van deze morgen en de gieren zijn weg; het enige dat er op zit, is wachten. Zo rond 15u50 komt er een duister busje aan en brengt ons terug naar het hotel. Het busje hangt bijna uit elkaar, zoals de meeste auto’s hier. Alles is bijna kapot of is kapot. De auto’s zouden in België langs geen kanten door de controle geraken. Het zijn allemaal oude, megagrote Amerikaanse sleeën, maar ze zijn wel uit elkaar gevallen. We zijn tegen een uur of half 5 in het hotel en spoelen alles af en douchen ons. Dan krijgt Eef het idee dat ze wil bellen, dus wij op zoek naar een goedkope telefoon. Recht over het hotel is die ‘broken’, dus we proberen aan het strand. Daar krijgen we evenmin verbinding, dus we zullen een SMS sturen bij een caipiriña terwijl we foto’s bekijken en het verslag schrijven. We nemen 4 caipirinha’s en zetten ons in de bar aan het zwembad tot we gaan eten. Kleine anekdote: op de boot naar Los Frailes kreeg Eef koppijn, geen migraine maar gewone koppijn. Het probleem werd opgelost wanneer ze haar klakske wat minder strak aanspande... kweeniehoegraafschatteke. Na het eten is er een live band in het hotel. We zitten er vlak naast en het is ambiance tot en met. We genieten er op en top van, het is erg leuk ; 1 harp, 1 bas, 1 ukelele, 1 zanger en 1 gast met sambaballen die het ritme aangeeft. Het is echt leuk, maar wel wat te druk omdat we er dicht bijzaten. Na een nummertje of 5 is het pauze en verzetten we ons naar het terras boven met zicht op het zwembad en de band. We drinken nog polarkes, branden de kaarsjes en genieten nog van de 2e ronde van de band. We blijven nog redelijk  lang zitten en gaan tegen 22u slapen.

 

Zaterdag 15 december 2007: Duiken op Los Frailes

Oei, oei, slecht weer vandaag. Zal de duik wel doorgaan, het is al de vierde dag op rij donker en regenachtig. We vrezen het ergste. We denken al aan een backup-plan – een auto huren en rondsjezen. Om 09:30 zijn ze ons nog niet komen oppikken en we bellen snel met Ira. Die zegt dat alles doorgaat, maar dat ze wat vertraging hebben met de mensen op te pikken aan de hotels. Wij dus naar de kamer, halen snel al onze spullen en tegen 09:45 komt het oude, versleten busje ons halen. Aan de haven staan er hoge golven, iedereen wordt aan boord gebracht, maar we geraken niet direct weg. De boot zit serieus vol, 32 man in totaal, eigenlijk is dat te veel. Er staan hoge golven en we hebben serieus geschodderd en gewiegd. We kijken voor ons uit, zodat we goed zien wat op ons afkomt en geen van ons twee wordt ziek in tegenstelling tot een koppel Duitsers, die hangen overboord. Na een uurtje komen we aan op Los Frailes, nu het linkse grote eiland, vorige duiken waren op het rechtse stuk. Alles wordt voorbereid en we gaan te water.

Timo raakt niet onder en keert terug naar de boot om twee extra stukken lood. De gids van Scuba Pelicano wist niet precies welke blokken hoeveel kilo waren, blijkbaar 2 kilo te weinig meegenomen, nu lukt het wel heel goed en we kunnen vertrekken. Je weet hier niet waar eerst kijken – de koralen zijn mooi, de vissen prachtig en ze zijn met zovelen, echt goed een beetje spijtig dat de zon niet schijnt, want dat zou het nog beter maken. We duiken langs een ‘wall’ tot 100 bar en keren dan terug en gaan bij 50 bar terug naar boven. Er staat veel stroming en er is wat minder zicht dan de vorige duiken. De moeite om te vermelden: 1 barracuda en 1 hele grote dorada, de rest moeten we via de foto’s en via ons geheugen gaan opzoeken, welke soorten. To be continued. Bij vijftig bar zitten we vlak onder de boot, Timo was weer de eerste om 50 bar te hebben. Eef en Timo gaan dus als eerste naar boven en de gids en de drie Zwitsers bij ons blijven nog +/- drie minuten onder. Timo verwisselt de flessen en dan krijgen we eten: één klein stukje kip, een massa rijst, sla, tomaat en één stuk watermeloen; het smaakt eigenlijk niet echt – heel vettig – en we eten dus ook niet veel. Het weer wordt er niet beter op, want het regent even. De duikgids zegt dat dit komt door uitlopers van een orkaan bij de Dominicaanse Republiek, het zou één dezer dagen beteren.

Dan verlegt de boot zich naar het uiteinde van het rechtse eiland en we doen een ‘drift-dive’. Het is hectisch bij het te water gaan, want ze hebben schrik om tegen de rotsen te botsen. Wij dus naar beneden en direct tot 16 meter, iedereen is goed mee. Hier zien we enkele verloren ijzeren kooien waarmee ze vissen vingen en oesters van de bodem schraapten. Ook hier staat wederom tamelijk veel stroming. We zijn relaxt, dus het gaat tamelijk goed; we genieten en trekken ons van de hectiek tijdens het te water gaan niks meer aan. Voor ons onervaren duikertjes is het wederom prachtig, scholen vissen, veel mooie gekleurde, een streling voor het oog. We genieten en het maakt op ons zo een indruk, dat het ongelooflijk is, allemaal die kleurenpracht, de hoeveelheid vissen, echt niet te schatten. En dan te denken dat er nóg mooiere duikstekken zijn. Voor ons is dit al een echte belevenis en we zullen deze vier duiken op Los Frailes niet vergeten. Na bijna een uur gaan we naar boven, want we zitten op 50 bar en Eef op 60, dus goed gedaan T. We komen boven – enkele meters ervoor was de gids alleen al eens naar boven gaan kijken, hij had de richting aangeduid van de boot weg en nu komen we boven op ongeveer 50 meter van de boot. “Ich habe das Boot verpasst”, was het enige dat hij kon zeggen. We palmen in hun richting en hij hijst een nood-opblaasbare rode buis. Dan komen ze ons halen en de reis gaat direct naar wal en alles verloopt vlotjes.

Op de boot zat een fotograaf met een andere duikschool met echt professioneel materiaal, misschien een beroemdheid in het duiken, wie weet. Het busje staat deze keer al klaar en wij zijn de eersten die aan het hotel afgezet worden. Douchen, logboeken aanvullen, verslag schrijven en (s)cuba libre drinken J. Lekker! Na een dagje duiken ben je moe, dus we maken het na het eten niet te laat. Twee Polars op ons terras en slaapke doen. Nog een extra vermelding bij de duik: op een bepaald moment komen we een stenen beeldje van Maria tegen onder water. Tof om zo op ontdekking te gaan.