2009

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Zondag 20 september 2009: Strijenham: algemene indruk, dik OK

We staan op om 08:15, maken ons klaar en rijden richting Kalfort, want daar hebben we afgesproken met Roel en Jurgen. Iedereen is er op tijd en we rijden naar Nederland. We nemen de afslag richting Tholen net voorbij parking T Scheld en volgen dezelfde weg als naar Bergse Diepsluis (Oesterdam). Timo had blijkbaar fout gekeken op het internet, want hij dacht dat we met hoog water erin zouden gaan rond de kentering, maar het is duidelijk laag water en precies heel laag. Tja dan doen we het zo maar hé, geen enkel probleem. We komen er toe - denken  we - want de GPS heeft ons naar de Schelphoekseweg gebracht, maar hier is geen duikplaats, enkel een klein haventje. We rijden even terug en dan verder tot we effectief door dijken en over en langs dijken hebben gereden en op de duikplaats aankomen. De weg komt uit op een huis en rechts ervan staat een gemaal, een mooi zicht, pittoresk plaatsje. Links van het huis is een kleine parking langs de dijk, er staan twee toiletten en hier staat het bordje Strijenham duikplaats 79. Dit is vanuit België de tweede duikplaats in de Oosterschelde en we zijn er dus ook op een uurtje geraakt. We gaan eerst eens een kijkje nemen en dan maken we ons klaar voor een duikje. Het te water gaan zal misschien niet simpel zijn, maar daar vinden we wel iets op.

Op de parking staan nog twee Belgen en Timo vraagt of het effectief de bedoeling is om hier links aan de trap te duiken en dan terug te keren. Bij laag water zeggen ze is dit inderdaad het beste. We moeten niet echt mega-rekening houden met de kentering want je kan er nog makkelijk in een half uur voor en na de kentering, af te raden is wel helemaal tussen het getij te duiken, want dan zou je wel eens midden in de Oosterschelde kunnen terecht komen. Top en klaar en wijle naar de trap. Het is een paar honderd meter wandelen, daar gaan we de trap af en zijn heel voorzichtig, want het is glad. Twee duikers komen er al uit en Timo helpt één van hen recht, want die was op handen en voeten uit het water gekomen en geraakte niet meer recht. Wij leggen ons materiaal op de kant en glijden op ons gat het water in. Dat is de enige manier, want er is hier geen trapje meer, enkel een stuk rots recht naar beneden tot ongeveer een meter. Na vijf minuutjes is iedereen er helemaal klaar voor en Eef heeft last om onder te geraken (met een extra 5 mm shorty, zonder meer lood), Timo neemt een kilo van Jurgen en steekt die bij Eef, dan lukt het wel. Ook bij Roel lukt het iets minder, maar iedereen is al snel mee.

We blijven ongeveer tussen de 5 en 9 meter, want daar is tegen de wand het meeste te zien. Timo ziet een groene wierslak en wijst naar Eef en daardoor zijn ze Roel en Jurgen al na 10 minuten kwijt. Het onderwaterlandschap bestaat hier enkel uit grote oesters die tegen de wand groeien, weinig of geen stenen of rotsen, en tussen de oesters zitten veel hooiwagenkrabben, grondels, kreeften (1 mega lobster), krabbetjes en dergelijke. Hier groeien heel veel anemonen en het is echt wel mooi. In het begin zien we veel slakjes en legsels van slakjes en verder meer oesters. Het zicht is niet slecht, maar ook niet mega-goed, zo'n drie tot soms zes meter. Na een half uur beslissen we terug te keren en iets hoger te gaan hangen. Dat is niet zo'n goed idee, want Eef schiet naar boven. Dus zeker rond de 5 meter blijven, geen probleem, want we hebben toch lucht genoeg. Dankzij de extra shorty heeft Eef geen kou, hetgeen heel goed is. Op onze terugweg komen we Jurgen en Roel terug tegen, we zien nog de oude houten staketsels die voor de sepia's hier gezet zijn, zien ook nog enkele harders voorbij zwemmen en komen boven op ongeveer 30 meter van de trap.

Het is vermoeiend om tegen de stroming in te zwemmen zelfs al is er niet zo heel veel. We geraken er toch snel en klauteren dan aan land, echt klauteren op handen en voeten want iets anders is niet mogelijk hier. De duiksport zal nooit de prijs winnen van meest elegante of sexy sport, tenminste boven water dan. We wandelen terug naar de auto, niemand heeft kou en dat is dik OK. De zon is er ondertussen ook doorgekomen en we warmen ons erin op. Dat was nodig, want deze morgen was het erg gemist, nu kan het nog een mooie dag worden. Strijenham is een leuke plaats, we zien wel dat we hier in de toekomst nog eens terug komen.