2009

Duiken

     

Fotoalbum Rescue Opleiding

België: PADI Opleiding Rescue

 

 

De Opleiding  Rescue Diver

 

Een cursus Rescue diver, wat houdt dat precies in. Eigenlijk wisten we het niet echt zo goed.

 

Op hun site heeft ScubaLibre het als volgt beschreven:

 

  • Een ernstige cursus, doch die met de meeste fun!
  • De PADI Rescue Diver cursus is een belangrijke stap in de leercurve van een duiker. Rescue Divers leren om ook na te denken over de veiligheid van andere duikers.
  • Een brevet als Rescue Diver is dan ook vereist voor deelname aan alle professionele PADI-opleidingen.
  • De OWD-basisvaardigheden voor het oplossen van problemen en het omgaan met ongevallen worden uitgebreid.
  • Op het niveau van Rescue Diver leer je om te gaan met meer ingewikkelde noodgevallen en welke reddingstechnieken je kan toepassen.
  • Hoewel de aard en context van de reddingstraining ernstig zijn, is het ook een leuke uitdaging die het zelfvertrouwen van de duiker vergroot.
  • De PADI Rescue Diver cursus leert ook dat er vaak meerdere 'goede' manieren zijn om een redding uit te voeren. Er zijn juist vele variabelen om te overwegen en vele middelen om, afhankelijk van het scenario, uit te kiezen. Hoe groot de redder in verhouding tot het slachtoffer is, maar ook de omstandigheden, beinvloeden welke reddingstechniek het meest effectief is.
  • De doelstelling van de PADI Rescue Diver cursus zijn:
    • Duikers zich meer bewust laten worden van hun eigen veiligheid.
    • Problemen zien aankomen, voorkomen en ermee omgaan.
    • Aanleren van effectieve, specifiek duikgerelateerde technieken voor redding en het geven van eerste hulp.
    • Duikers laten oefenen in het omgaan met duiknoodgevallen.
    • Vergroten van kennis ter voorbereiding op de professionele PADI-opleidingen.
  • De EFR opleiding bestaat uit twee delen: Primaire Zorg (CPR) en Secundaire Zorg (Eerste Hulp).
  • De Primaire Zorg module leert ons hoe te reageren op een levensbedreigende situatie, en bevat naast een deel theorie, het ontwikkelen van vaardigheden zoals kunstmatig beademen en hartmassage, en deze toe te passen in realistische scenario's. Deze kennis en vaardigheden kan men zowel toepassen in duikomstandigheden, alsook in het dagelijkse leven.
  • De Secundaire Zorg omvat het behandelen van niet-levensbedreigende situaties, zoals verwondingen en ziektes, en leert je symptomen en tekens te herkennen, en deze adequaat te verhelpen tot de hulpdiensten zijn gearriveerd.

 

Op woensdag 18 maart 2009 gingen Eef en Timo eens kijken bij Eddy Tambuyser (Belgian Diving Center) in het trainingszaaltje wat de instructeurs allemaal te zeggen hadden over de cursus, wat het allemaal inhoudt, wat het kost en wat er allemaal bij komt kijken. We krijgen een goede inleiding van Paul, Frankie en Andy. Alles wordt heel leuk voorgesteld, dus we krijgen eigenlijk al veel zin om mee te doen. Er is heel veel interesse voor deze cursus: Eef, Timo, Mark (met K), Jurgen, Roger, Vanessa, Ilse, Greet, Jelke, Freya, Niels. Na de algemene inleiding wordt de kalender vastgelegd. Iedereen krijgt inspraak wanneer de theorie-lessen, zwembadlessen, EFR-lessen en openwaterlessen gegeven zullen worden. Het is niet echt gemakkelijk om dit allemaal in orde te krijgen, maar na een dik uur komen we toch aan een aanvaardbare kalender. Het is een heel intensieve kalender, soms wel tot drie keer per week en om het iets makkelijker te maken wordt de groep soms in twee verdeeld. Wijzelf waren eigenlijk niet direct van plan, om deel te nemen, gewoon eerst eens komen horen en kijken wat het allemaal inhoudt, maar eens we dit gezien en gehoord hebben, kunnen we niet anders meer dan effectief te starten met de Rescue cursus. Er is nog één klein detail: de prijs, voor EFR 125 € en voor Rescue zelf 320, indien we inschreven als koppel. Dat is toch niet goedkoop, maar in deze crisistijden mogen we zeker niet tegen de economie zijn :-), dus WE DOEN MEE. Na de info-avond kunnen we niet anders dan een pintje te gaan drinken. Vlakbij station Nekkerspoel zijn enkele café's en we drinken een paar blonde Grimbergen en zijn thuis tegen ongeveer 23:30.

 

Het is een druilerige woensdag 8 april 2009 en onze cursus Rescue start vandaag met EFR 1. Vorige week was normaal de eerste les, maar dat is niet gelukt wegens ziekte van de instructeur. Vandaag is iedereen terug gezond en we komen allemaal samen bij Belgian Diving Center in Mechelen. We racen naar boven naar de trainingszaal en zien dat de meesten er al zijn: Mark, Andy, Roger, wij komen net toe en achter ons staat Jurgen. We wachten nog even tot Vanessa erbij komt en dan zijn we compleet om de training EFR 1 te starten. Andy start onmiddellijk met de eerste dingen uit te leggen, maar we gaan eigenlijk bijna direct over tot de oefening, blijkbaar is dit het belangrijkste van deze cursus. Je leert eerst de situatie inschatten, het slachtoffer benaderen en kijken of die persoon nog ademt en nog bij bewustzijn is. Roger is slachtoffer, maar trekt het zich niet aan, hij ligt goed op de grond en amuseert zich kostelijk. Iedereen moet eens proberen het na te doen en op alles te letten – zeker de beschermende kledij niet vergeten – terwijl Roger zich blijft amuseren en blijft liggen op de grond.

Beademen, hartmassage geven, voor sommigen is het een herhaling van vroeger, voor anderen is het compleet nieuw. Sommigen willen tussen de tepels hartmassage geven J. Het is natuurlijk een man die deze commentaar geeft en het is toevallig een vrouw die de hartmassage moet ontvangen. Toeval? Swat, we gaan verder met de cursus EFR 1 en komen tot het moment dat we een deken over iemand moeten leggen om een shock te behandelen: thermisch deken met de witte kant naar beneden in koude omstandigheden en met de gouden in warme, goed onthouden en nooit meer vergeten. Één van de laatste dingen die we moeten doen is een EAD gebruiken. Gelukkig is het geen echt werkende, enkel een showroom-model, anders had Jurgen er niet zo goed meer uitgezien, in hoeverre dat nu wel het geval is. Als laatste deel moeten we nog eens zuivere zuurstof ademen, sommigen willen direct de fles meenemen, want naar het schijnt zou dat helpen als je een glaasje te veel op hebt. Dit is onze eerste nieuwe aankoop, als we nog "duik"-materiaal kopen. Nadat Andy alles heeft uitgelegd, moeten we nog een testje doen over wat we op de DVD gezien hebben en in het handboek gelezen hebben en vandaag in de les geleerd hebben. Dat is moeilijk want enkelen hadden de DVD net in het begin van de les gekregen, dus het wordt een half-open-boek-examen.

Iedereen is geslaagd, de meesten halen zelfs meer dan 30 op 35, which is quite good. Iedereen is moe en gaat naar huis zonder eerst nog iets te gaan drinken, want het is 00:05 wanneer iedereen de winkel verlaat.

 

Op donderdag 9 april 2009 is het weer al iets beter dan de dag ervoor. Het is raar, gisteren was het druilerig, vandaag staat de zon verschrikkelijk goed te schijnen. Iedereen is er op tijd – we zijn met de hele groep vandaag – en we kunnen in het leslokaaltje beginnen, sommigen met een dwaze kop, hé Eef, Timo en Jurgen. Ah ja die hadden gisteren tot laat les gehad, moesten vroeg opstaan om te gaan werken en vandaag na een fulltime dag, snel iets eten, racen naar de les en dan nog de les zelf, nu de eerste van de Rescue zelf. Het is theorie gegeven door Frankie met regelmatig input en voorbeelden van de cursisten zelf. Er wordt goed gelachen, vooral met slechte grappen, die alleen maar beter worden door de vermoeidheid.

Één belangrijke les vandaag: STOP, ADEM, DENK, DOE. Waar hebben we dit nog gehoord? We vragen Frankie om de les niet zo lang als gisteren te laten duren en dat lukt vrij goed. Nadat hij het heeft gehad over verschillende duikersproblemen in paniek of vermoeid, gaat het over hoe we effectief te werk moeten gaan om duikers te redden. Tweede belangrijke les vandaag: breng nooit jezelf in de problemen, eigen veiligheid eerst. Op het einde van de les demonstreert Frankie met Mark nog enkele liefdevolle manieren om mensen in knelgrepen te houden en hij houdt er mee op om iets na 22:00. Goed gedaan. Nu op naar de volgende les, die volgende week dinsdag, de veertiende, zal zijn.

 

Onze tweede en laatste les EFR vindt wederom plaats in Belgian Diving Center in Mechelen net als de andere theoretische lessen. Het is vandaag dinsdag 14 april 2009, het is stralend weer en wij kunnen binnen EFR gaan leren en inoefenen, tof zenne. En inderdaad, we amuseren ons weer heel goed. Eef is er niet bij, die gaat eens met Cartouche wandelen en van het goede weer profiteren. Misschien als er tijd en goesting is, ook nog iets in de tuin doen. Timo vertrekt alleen naar Mechelen, komt daar als tweede toe na Paul en dan komt stilaan iedereen binnen. De tweede instructeur is grote Flor: de groep is compleet wanneer Vanessa rond 19:30 er ook bij is. Tegen dan hebben we al tien minuten theorie gekregen en al enkele verbanden leren leggen: arm, elleboog, pols, knie, enkel moet de revue passeren. Speciaal hiervoor is Marleen langsgekomen en die legt het goed uit en geeft het goede voorbeeld. Toppie. Het duurt bijna een uurtje, wanneer we aan het volgende deel van de cursus komen.

Eerst even theorie over de secundairy care (EHBO) met onder andere het letterwoord SAMPLE (het gaat over het herkennen van tekens en symptomen, vragen naar allergieën, medicamenten, medische verleden, wanneer de laatste maaltijd was, wat er eerder gebeurd is) en we krijgen de meest belangrijke dingen te zien en te horen over ziektebeoordeling en hoe we moeten spalken (heeeeeel kort). Na de behandeling van de theorie is het nog het moment om een volledig scenario na te spelen. We worden in 2 groepen verdeeld van vier. Er zijn twee slachtoffers, Freya en Jelke, Freya in onze groep en het is Jurgen die het scenario zal moeten doen, terwijl Vanessa, Ilse, Timo en Flor op zijn vingers zitten te kijken en commentaar mogen geven. Nadat het allemaal goed verlopen is moeten we nog een laatste test doen, die voor iedereen zonder problemen wordt ingevuld (of toch bijna zonder problemen) en dan is het gedaan, iedereen heeft zijn EFR brevet. Dan moeten we alleen nog de PIC enveloppe invullen, zorgen voor een foto volgende keer en we kunnen verdergaan met de Rescue cursus, donderdag de tweede les.

 

We schrijven donderdag 16 april 2009, een korte werkweek met paasmaandag, maar een heel intensieve week als het op duiken en duiklessen aankomt. We zitten voor de tweede keer deze week in Mechelen, Eef is er terug bij, want het is nu Rescue theorie deel twee. Vanessa komt als voorlaatste binnen (niet eens laatste) en Ilse en Greet zijn de laatste om binnen te komen. Er moet iemand laatst zijn, hé. Eerst een stukje over stress, dan een langer stukje over de uitrusting, is wel heel belangrijk dat dit allemaal goed in orde is en dat het goed en regelmatig onderhouden wordt. We bespreken de jacket, de ademautomaten, de eertse trap (piston of membraan), de alternatieve luchtvoorziening; eigenlijk komt heel de uitrusting aan bod. Er wordt nog eens de nadruk op gelegd dat een degelijke buddycheck echt heel belangrijk is. Paul is de instructeur vandaag en die geeft heel wat nuttige informatie mee voor de mensen die al hun uitrusting hebben of toch een deel ervan.

Het laatste onderdeel van de les is het omgaan met ongevallen door de onderwaterwereld. Een klein kegelslakje kan serieuze problemen veroorzaken en sommige neteldieren zoals een portugees oorlogsschip kunnen duikers ook in de shit helpen. Gouden regel: steeds zoveel mogelijk je lichaam beschermen, want de netelcellen van bijvoorbeeld kwallen kunnen niet of nauwelijks door een pak doordringen. En voor de bangeriken onder ons: verwondingen door haaien zijn niet echt veel voorkomende, tenzij de beesten uitgedaagd worden. Great White, here we come!

Als laatste onderwerp komt naar boven hoe een mens moet reageren op duikongevallen (part 2). Dit bouwt verder op de zelfredzaamheid van Rescue les 1. Ten allen tijde moet je ervoor zorgen dat je jezelf op de eerste plaats stelt. Het is NOOIT de bedoeling om een tweede slachtoffer te gaan maken door te snel of te overmoedig te werk te gaan. Over de theoretische werkwijzen gaan we snel over, want het belangrijkste is nog steeds het inoefenen van wat we leren en dat start morgen al in het zwembad De Druppelteen in Kapelle-op-den-Bos. We drinken nog snel een paar in het café vlakbij station Nekkerspoel en gaan net na middernacht terug naar huis.

 

Iedereen verzamelt vrijdag 17 april 2009 buiten aan het zwembad tegen 20:30. Eef en Timo zijn er goed op tijd en rara wie is er al. Vanessa is er als eerste vandaag, goed bezig meisje :-). Het is een hele groep: 11 van het BEAR team, enkele instructeurs, enkele mensen die een initiatie krijgen en dan nog de gewone wekelijkse training. Een hele hoop mensen en iedereen helpt mee al het materiaal uit de camionette te halen en naar het bad te brengen. Wij hebben enkele dingen mee van uitrusting, maar blijkbaar niet genoeg, want er zijn twee flessen te weinig voor Paul en Nele. Andy kon er niet bijzijn vandaag dus moet Nele hem vervangen. Frankie en Paul doen de briefing, we worden wat afgejaagd om alles op te tuigen en snel in het water te gaan - op voorhand al wat stress opbouwen - maar de meesten laten zich niet overstressen. Eerste oefening is op een zelfde hoogte blijven hangen en bij jezelf kramp verwijderen: een paar jojo's, maar over het algemeen wel dik OK.

Dan gaan we redden en gered worden. Eef, Ilse, Mark en Timo zijn bij Paul en oefenen de verschillende manieren om iemand te slepen, om een duiker in paniek en om een vermoeide duiker te benaderen. Sommigen maken het de redders serieus moeilijk, hé Mark, maar that's part of the fun. Alle verschillende scenario's moeten eens ingeoefend worden en een deel van de zelfredzaamheid komt op het einde van de les nog eens terug. Eerst de alternatieve luchtvoorziening aanbieden en gebruiken en dan lucht delen. Dat is een tijdje geleden en het is wel goed om dat terug fris in de vingers en het hoofd te hebben zitten. We moeten ook allemaal eens iemand redden door die langs onder te benaderen, met twee krachtige vinslagen gaan we naar boven, knieën rond de fles en laat ze dan maar spartelen en zot doen. Je moet wel zorgen dat je voldoende lucht in je jacket hebt, want anders krijg je een borreltje zwembadwater binnen. Of in De Nekker een beetje Nekkerwater, de lekkere Nekker.

Het is wel een inspannende cursus, maar het is leuk omdat je je goed amuseert en veel dingen leert. Je zal op het einde - dat voelen we nu al - je veel zelfzekerder gaan voelen, sommigen moeten daar wel mee oppassen dat ze niet te overmoedig worden. Alles terug aftuigen, snel douchen want ze willen de keet hier sluiten en we gaan iets drinken in Kapelle zelf, De Hoorn, want de cafetaria van het zwembad is niet open vandaag. Het is een drukke week geweest, maar een hele toffe. Timo en Jurgen moeten wel toegeven dat hun "quality" humor (lees niveau onder het vriespunt) op het einde van zo'n week niet door alle BEAR team leden meer gepruimd wordt. Zwak, hé. Woordspelingen zoals BEARE-goed zijn niet uit de lucht.

Volgende afspraak met BEAR team is dinsdag 21 april in Mechelen en met enkelen deze zondag al voor de Free Spring Check Dive met de club.

 

Vandaag is dinsdag 21 april 2009 and het is theorie-les drie van onze Rescue cursus. We doen nog een stap verder in onze ervaringen als duiker, eerst het theoretische gedeelte hier in het warme Mechelen, eigenlijk is het eerder terrasjes-weer, dan les-weer. We doorlopen dezelfde verschillende stappen maar nu op een ander niveau. We leren de verschillende stappen van een goed reddingsplan voor noodgevallen. Basic Life Support wordt ook aangehaald en besproken door Frankie en de heel belangrijke factor van tijd. We mogen niet in paniek slaan wanneer we het diagram zien van gevolgen op hersenen die een tijd zonder zuurstof zijn. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Toch blijft iedereen kalm en kunnen we zonder grote problemen verder met de les. We bespreken ook shock en de omstandigheden die hierbij een invloed uitoefenen en gaan iets dieper in op hitte-uitputting en hitte-beroerte, waar het tweede serieus ernstig is en eigenlijk alleen kan opgelost worden door professionals.

We houden een korte pauze en gaan buiten een fris luchtje scheppen. Het is goed weer en we horen de supporters van KV Mechelen tot hier: het is halve final van de beker van België tegen Cercle Brugge. Na de pauze wordt theoretisch uitgelegd hoe we een duiker moeten redden in verschillende omstandigheden. Die bepalen ook deels de techniek van het redden of het helpen zelf. Je gaat bijvoorbeeld anders te werk bij iemand die vermoeid is dan bij iemand die te snel is afgedaald of dan iemand die in complete actieve paniek is. Logisch toch, nee? We zetten ook de belangrijkste onderdelen uiteen van een reddingsplan wanneer een duiker vermist is. Simpel en logisch eigenlijk dat je begint boven water, maar als het je nooit gezegd geweest is, weet je het niet en zal je er ook de volgende keer niet aan denken. We ronden deel drie van deze cursus af rond 22:15 en kunnen dan naar huis. Deze week is het al veel kalmer qua duikbezigheden en volgende week helemaal kalm, dus we zijn goed bezig. Vrijdag is het zwembadles voor enkelen, maar niet voor Vanessa, Jurgen, Eef en Timo, die kunnen niet dan.

Oh ja, voor de volledigheid van de statistieken. Wie was er laatste in de les???????????

 

De volgende bijdrage is thankx to Greet Minne:

Tis vrijdag 24 april 2009, tijd voor de tweede zwembadsessie. Thuis alles klaargezet inclusief de flessen!! We vertrekken goe op tijd want meestal ist bij ons op't randje af van net te laat zijn. We arriveren deze keer bijzonder goed op tijd aan de Druppelteen. Paul staat iedereen al op te wachten. Al gauw is het een drukte en overrompeling. Al waren wij BEAR's met vier man minder, het zwembad zou weer goed vol zitten.

We laden de camionette mee uit en dan is't vollen bak gaan. Kleedjes uit, zwempakkie aan en ineens het materiaal optuigen. Niet meer treuzelen zoals vorige keer, oh neen daar doen wij niet meer aan mee. Nog voor de briefing van start gaat, liggen alle flessen netjes neer op de zwembadvloer. Franky geeft de briefing. Hij heeft zoveel gezegd van wat we zouden doen dat ik op 't einde niet meer wist wat hij als eerste had gezegd.

In iedere geval werden we opgedeeld in twee groepen want er waren vier mensen om ons les te geven!! Andy en Franky namen ieder een groep en werden dan op hun beurt bijgestaan door Hans en Dennis. De bedoeling was dat de twee groepen hetzelfde zouden zien maar uiteindelijk bleek dit bij de debriefing niet volledig zo geweest te zijn. Wat hebben we dan gezien? Wij begonnen met vermoeide duiker benaderen en slepen. Tof maar dat hadden we al eens gezien een beetje zo. Dan moeilijker, maar niet onoverkomelijk een duiker bewusteloos in het water met zijn gezicht naar beneden. De rest volgt want moet eerst gaan verhoren.....

Dus de duiker in nood ligt met zijn gezicht naar beneden in het water. De benadering is dezelfde als steeds. Als je erbij bent en je geen reactie krijgt dan draai je de persoon om zoals je zal aangeleerd krijgen. Dan positief drijfvermogen voor de duiker en jezelf. Lood afwerpen is ook heel belangrijk. Kijken zien en voelen kan alleen wanneer je de bril-kap-automaat hebt uitgedaan bij de duiker en bij jezelf. 5 tot 10 tellen kijken-luisteren en voelen. Geen ademhaling is roepen: NOODGEVAL BEL DE HULPDIENSTEN, GEEN ADEMHALING. Dan volgt de Quick step procedure. Niet makkelijk uit te voeren in het water. Nee niet de dans maar wel twee beademingen. Dan vijf tellen slepen en terug twee beademingen. Snelheid is niet echt van belang als het maar gelijkmatig gebeurd. Niet makkelijk in diep water. Proberen maar!!! We hebben wel wat afgelachen want het is de bedoeling dat je effectief op de kin blaast, als je er "per ongeluk" naast zou zitten....Ik ga nu eerst eten en straks nog wat verder vertellen. Smakelijk.

Zo mijn boterhammen zijn binnen. Nog even tijd om verder te laten weten wat we nog zoal hebben uitgespookt. Verder hebben we nog de duiker in paniek boven water aangepakt. Ook een kleine herhaling maar toch nog eens de moeite om te doen. Mark was echt zo hard in paniek maar ik had hem direct onder controle!! Dan nog een duiker die op de bodem ligt en niks meer doet. Voorzichtig benaderen. Trachten oogcontact te maken, geen reactie op het OK teken ne keer schudden met de duiker. Nog geen reactie dan moet ge hem/haar trachten naar boven te halen zonder al te veel problemen. Da is echt ni makkelijk en daar zal ik nog ne keer of 7 moeten op oefenen denk ik. Wel nice to know. Bij deze oefening is het belangrijk dat je de automaat in de mond van de duiker houdt door deze tegen te houden. Let wel op dat je hierbij NIET je volledige hand voor de automaat houdt want dan kan uw slachtoffer niet meer ademen he Mark!!! Ik was bena echt verdronken....Verder hebben we nog geoefend de "zonder lucht situatie". Best nog wel eens raar om te ervaren hoe het voelt dat je niet meer kan ademen. De andere groep heeft met Andy en Dennis nog kunnen oefenen op een "onervaren duiker" begeleiden en al de "stoten" dat die kan doen en hoe je dingen kan herkennen en voorkomen. Bijvoorbeeld snelle ademhaling, krabbelen op de grond, ineens van richting veranderen en dergelijke. Het is te zeggen dat we in feite wel veel gedaan hebben zene. We wilden nog oefeningen doen met een bezemsteel en andere attributen die Andy bij had maar daar was geen tijd meer voor. Het was ook de bedoeling om kennis te maken met een externe luchtbron, een kleine pony-bottel, maar die werkte niet echt....Spijtig....Het was een leerrijke les, weer veel te veel volk in het badje om zeer goed te kunnen oefenen maar ja, niks aan te doen. Voor degenen die per twee gaan, tzal beter zijn! Geniet ervan en tot gauw.

 

Grtjs Greet

 

Vandaag maandag 4 mei 2009 is het aan Eef en Timo om de tweede zwembadles te doen in het Maanhoevebad. In de namiddag was er nog even een discussie waar en wanneer het zou zijn, maar Hilde bevestigde Maanhoevebad (en niet Sint-Michielsbad zoals op de planning staat). Het zal privé-les zijn: Eef, Timo en Andy als instructeur. We zijn er iets te vroeg, kunnen pas het zwembad in om 21:00, kleden ons om en maken al onze spullen klaar om te duiken. Andy was in de gang al gestart met de briefing om straks in het zwembad tijd te winnen. We zijn net klaar om te starten als er complete chaos begint te heersen, want iemand heeft het eerste kleedhokje ingepalmd en daar is Eddy Tambuyser niet mee gediend. Eddy is instructeurs aan het opleiden en het eerste hokje is ZIJN hokje: "Da ist maan, hé". Timo dus terug vest uit, uit het water en ons materiaal uit het eerste kleedhokje (uitgeroepen tot heiligdom van Eddy) halen, alles een ander plaatsje geven en dan terug het water in. De tijd die we gewonnen hadden met gang-briefing al om zeep natuurlijk.

Swat eerste opdracht: duiken met een beginnende duiker. Dat is wel speciaal, want je moet er echt heel goed je aandacht bijhouden en constant de persoon in het oog houden. Andy fietst onder water, begint op de bodem te klauwen en is dan even aan het hyperventileren. Wij als toekomstige rescue divers moeten een goede manier vinden om hiermee om te gaan. Dan ineens een korte oefening: kort omdat Timo direct door had dat Andy stopte met ademen en naar ik heb horen zeggen is blijven ademen echt wel belangrijk onder water (boven water misschien ook). Heel snel en heel goed gereageerd. Andy had al twee keer niet meer geademd wanneer Timo al twee teugen had gedaan, tja dan is het niet moeilijk, maar je moet het wel zien. Oefening afbreken en korte tussenbriefing. Goe bezig. Dan is het verder doen met de oefeningen. Omdat we maar met z'n twee zijn, kunnen we alles wel goed doen. Leuk dat je dit in het zwembad kan oefenen, want in De Nekker zou je geen hand voor ogen zien. Volgende stap is een bewusteloze duiker benaderen, kijken of hij/zij reageert als je voor de ogen zwaait, indien niet aantikken, maar altijd voorzichtig, want die zou plots kunnen bijkomen en je vastpakken. Andy doet dit twee keer voor en dan oefenen we dit allebei eens in.

Next step: Die duiker (de bewusteloze van daarnet) naar boven halen tegen een goede snelheid, dus niet als een raket of een ballon naar boven laten schieten, want dat is niet echt bevorderlijk voor de longen van het slachtoffer. Dat lukt toch relatief goed, de moeilijkheid is enkel dat de controle in buitenwater toch goed moet zijn en dat je het slachtoffer steeds kalm kan begeleiden naar boven. Next: Als het slachtoffer positief drijfvermogen heeft en het lood is afgeworpen, is het belangrijk te checken hoe het staat met de ademhaling: Geen ademhaling? Iemand de 112 laten bellen en laten terug bevestigen dat dit gebeurd is. Dan komt het zwaarste van de hele avond: het slachtoffer moet naar de kant gebracht worden en moet terwijl beademd worden en de uitrusting moet stilaan uitgedaan worden. Dat zal een toffe oefening worden in het buitenwater. Heel belangrijk dat je het heel kalm moet doen, want anders ben je als Rescue'er zelf buiten adem en dus de pineut. Hiervoor is kleine Flor komen assisteren, want die was hier ook voor zijn cursus instructeur om de Rescue te geven: toevallig. Het was trouwens in het zwembad een heisa van jewelste, want er zaten in totaal wel 10 toekomstige instructeurs in het water en dat is wel veel in zo'n klein badje. Iemand slepen terwijl je moet zwemmen, beademen en vest uitdoen is best wel vermoeiend, maar kalmaan en stap per stap is het beste.

We gaan uit het water, tuigen af en zetten onze spullen aan de kant. We douchen ons en kleden ons om. Timo had alles in de gang moeten laten staan, wegens geen plaats meer in het eerste hokje en nu is het dan zoeken naar een vrije plaats. We pikken dan maar snel iemand anders zijn hokje in en zijn klaar om nog iets te drinken en te debriefen. Eerst alles snel in de auto en dan een duveltje en een pintje en Andy geeft de debriefing. We doorlopen nog eens de stappen die we allemaal geleerd hebben vandaag, een hele boterham. Het is goed dat we dit nu in enkele kleinere stappen gedaan hebben, want alles in één keer zou wel wat veel zijn. We drinken alles op, betalen en rijden terug naar huis. Tegen iets na 00:00 zijn we thuis en we slapen een uurtje later. Moe maar voldaan kruipen we in ons bedje.

 

Onze vierde theorie-les vindt plaats in Mechelen in Belgian Diving Center op donderdag 7 mei. Iedereen is er weer en dat is heel goed. We hadden gedacht dat er toch enkele keren mensen niet zouden komen of moesten afzeggen na de initiële afspraken, maar tot nu toe loopt alles vlotjes. Goe bezig BEAR's. Het staat nu ook al een tijdje vast dat onze groep van 11 BEAR-team zal heten. Buddy Evacuation And Rescue. Het logo is bijna klaar en dankzij Mark hebben we een privé homepageke (http://mvds.dyndns.org:8080/scubalibrerescuebears/index.htm), schitterend. Het enige wat we nu nog moeten doen is T-shirts laten maken en die tegen het afstudeerweekend eind mei hebben: dat wordt nog iets. Terug naar de les nu. Vanessa is niet als laatste binnen, nu is het Jurgen, Jelke en Freya. Dat is ook eens iets anders. Andy begint met de les en zal er snel, maar grondig doorfietsen, want Niels moet vroeg opstaan morgen en mag het niet te laat maken deze avond. Vroeg, is dat om 06:15?? Tja relatief zeker??

Critical Incident Stress is de eerste topic van de les en dan gaat het verder naar verschillende manier van een bewusteloze duiker te redden, hoe die te beademen en dan nog wat theorie over longoverdrukverwondingen, decompressie en dergelijke. Gewoon terug naar de basics: altijd blijven in- en uitademen, nooit onder water de adem inhouden. Er zijn nog steeds basics van tijdens onze Open Water cursus die terugkomen en die moet je - zeker als Rescue Divers - blijven onthouden, uitvoeren en aan anderen doorgeven. De theorie duurt tot ongeveer 09:30 en dan wil Andy de vragen van het hoofdstuk 4 nog eens overlopen met iedereen. Dat gaat vlot bij de meesten, maar volgende week bij het examen zullen we wel zien wie het heeft verstaan en wie niet. De vragen worden overlopen na een korte pauze, want in het leslokaal zitten we met gesloten ramen al snel zonder zuurstof, heel vervelend voor duikers.

We praten met enkelen nog eens na in het café De Dijle vlak aan Nekkerspoel station met Andy, Ilse, Greet, Mark, Eef en Timo. Het wordt niet te laat, want het is morgen toch nog werkendag en gaan zo rond half twaalf naar huis. Nu enkel nog een studeerinspanning leveren om het theorie-examen volgende week goed te doen en dit weekend is het De Nekker in, eindelijk praktijk. Joepie!

 

Op zaterdag 9 mei 2009 had de eerste groep hun eerste les in De Nekker. Ik weet niet of we daar ooit iets van horen. Als er iemand van die groep zich geroepen voelt, laat maar weten en we zetten het hierbij.

 

Voilà, Greet is weer op haar best en heeft wat in elkaar gebokst qua verheven literatuur en dat kan je hieronder lezen:

Zaterdagmorgend, goed weer, vertrek naar de Nekker. Iedereen is goed op tijd en uitgeslapen?? Andy komt ook op tijd aan en hij blijkt de enige lesgever te zijn voor vandaag...Oeioei...We rijden binnen nadat Jurgen zijn sportkar heeft geparkeerd want hij heeft geen badge om binnen te mogen staan (ocharme) De juffrouwen stappen in ons postautooke en Jurgen neemt plaats bij Andy in de kamionette. Briefing : duidelijk en serieus. Buddy teams : Greet en Ilse - Jelke en Freya -Niels en Jurgen. We mochten zelf kiezen, tof.

Terwijl we met onze gedachten even in de Oosterschelde zaten beginnen we op te tuigen en ons eigen aan te kleden. De mama van Niels was er ook bij en die voorzag ons van water. Het was goed weer maar niet overdreven zonnig.

Iedereen klaar, gebuddychequed (of hoe schrijfde da), klaar om naar het strandje te gaan. Dat gaan ging bij Jurgen net iets minder want hij had twee rechterbotjes aan.....Missing die niet juist was....Maar hij kon er niet aan doen...

We gaan te water en Andy legt de oefening nog eens uit vragende wie de DVD al had gezien...Slechts één iemand, juist Niels had hem al gezien. Toch te horen gekregen dat we die toch moesten bekijken dus .... We dalen af aan de boei van de auto. Ieder koppel kreeg een plaats op of naast de wagen, om zijn zelfredzaamheid te oefenen en het delen van de lucht. OK teken en zakken maar.... We zoeken de auto maar blijkbaar hebben we de verkeerde boei genomen  No probs...Gewoon doen.

Zelfredzaamheid is toch niet zo makkelijk. Ik nam mijn rechtervin vast en strekte mij linkerbeen, wat klopt er niet??? Goed gezien van Ilse.

Om verder te gaan de oefening lucht delen, het aanreiken van de reserveautomaat, geen probleem, dat ging vlot.

Vervolgens de groep terug bij mekaar brengen (goe gedaan van den Andy) en dan één per één naar boven langs de koord en duizelige duiker nabootsen. Hoofdje draaien en met ogen toe naar boven. Raar gevoel.

Dan hebben we elkaar wat gesleept in het water. Vermoeide duiker spelen is leuk maar zelf slepen is iets om vermoeid van te worden. Toch een goeie afstand afgelegd met de verschillende technieken. (arm - fles - benen)

Duiker in paniek....Ik kreeg de eer om deze te spelen, hoewel achteraf gezien het best wel vermoeiend was. Andy deed de oefening voor van benadering en dan onder water benaderen en dergelijke. Daarbij heb ik tegen Andy zijn brilleke getrapt maar dat was zeker niet per express. Dan per buddypaar oefenen onder het al toeziende oog van Andy. Bij iedereen lukte dit vrijwel goed. Wanneer het mijn beurt was om Ilse te redden lukte mij dit wel. Ze was gered maar ik had een probleem en verdronk bijna echt. Voordeel aan dit voorval is dat ik aan de levende lijve heb ondervonden dat je snel iets kan voorhebben en dat je daardoor ook echt wel in paniek kan geraken als je jezelf niet kan beheersen. Ik kon dat gelukkig wel en gaf aan Andy teken dat ik de oefening af ging breken. Wat was er gebeurd, eigen vest vergeten op te blazen en gezonken zonder automaat in de bakkes .... Dat vergeet ik dus nooit meer.

Verder verliep alles wel vlotjes hoor. 

Dan moest Andy een plaspauze nemen, dringend. Hij droeg zijn droogpak en was echt niet zinnes om daarin iets van waterige toestanden achter te laten.

Allen naar de kant terwijl we nog wat sleeptren of zo... Ik weet het niet zo goed meer?

Volgende oefening was een duiker redden van aan de kant door in het water te moeten. Niels hield zijn uitrusting aan en speelde vermoeide duiker. Eén per één de oefening uitgevoerd, perfect (toch bijna)

Drijver zoeken om mee te nemen bijvoorbeeld een opgeblazen trimvest!! Je moet er maar aan denken.

Ook nog een duiker in paniek die dan rustig wordt na het verkrijgen van de drijver en hem aan de kant brengen.

Vervolgens hebben we geleerd hoe je een duiker die omgekeerd in het water ligt moet omdraaien (verschillende manieren : gekruiste armen, met de flesgreep) en hoe je een duiker die op zijn rug ligt op jou rug krijgt!! Het ziet er moeilijker uit dan het is.

En dan, als kers op de taart, twee manieren om een duiker uit het water te halen. Lang uitgestrekt op je rug of met de heupgreep. Met iemand van je eigen grootte en gewicht lukken beide technieken...Met iemand die wat zwaarder is en wat groter is het al een ander paar mouwen. Degene die onze Jurgen eruit moet halen, veel succes, velen hebben het geprobeerd, weinigen zijn gelukt...

Uit de debriefing in de kantine van de NEKKER hebben we vooral geleerd dat niets is wat het lijkt en dat het belangrijkste is dat je goed tracht te beoordelen en je conditie toch vrij goed moet zijn.

Grtjs van Greet en tot donderdag....

 

Op zondag 9 mei 2009 is het dus aan de tweede groep om de eerste Rescue in Open Water te doen. We komen allemaal op tijd aan bij de ingang van De Nekker. Vanessa is er al en niemand is te laat, da's goed. We rijden de poort door met de auto (Timo rijdt sinds donderdag met de nieuwe firmawagen: Astra Break, stoef, stoef) en komen aan op een overvolle parking. We moeten de laatste plaatsen nemen en dus straks belachelijk ver te voet naar het strandje. Als Rescue divers mag dat geen probleem zijn, want onze fysiek staat op punt, hé BEAR's. Van de ene iets meer dan de andere :-). Iedereen maakt zich kalmpjesaan klaar voor onze cursus. Timo en Eef zijn als eerste weg met hun volledige uitrusting en raken al wat geacclimatiseerd in het frisse Nekker-water (15°). Daarna komt iedereen eraan en Paul steekt een fout in mijn uitrusting en één in die van Eef, zodat het moet lukken dat we die fouten eruit halen voor het vertrek. Tja, Eef haar fles stond dicht, dus dat is snel gevonden. Na wat moeite haalt Eef ook de fout uit Timo's uitrusting. Afgekoeld en gebuddycheckt of is het buddygecheckt, er zullen er wel bij zijn die wilden BODY-gecheckt.

Met de groep van 5, Mark, Vanessa, Roger, Eef en Timo, met de hulp van Paul, Peter en Yves (merci hé mannen) kunnen we naar de boei zwemmen boven de auto. Die wordt echter voor de advanced cursus gebruikt en Danny heeft de auto nodig, dus die krijgt hem. Wij dus naar de volgende boei en daar begint het. Eerst effe zorgen dat we allemaal in orde zijn, kramp verwijderen bij jezelf met hulp van je buddy om beurten en dan bij je buddy hetzelfde doen. Dat lukt kei-goed bij de meesten. Dan even afdalen, met je ogen dicht je volledig in de war brengen door rond je as te draaien en je te desoriënteren en dan nog steeds met de ogen toe naar de oppervlakte gaan. Dat is een vies gevoel, je hebt totaal geen idee van welke richting je uit moet. Uiteindelijk lukt dit bij iedereen. We oefenen ook de drie verschillende manieren om iemand te slepen, onder oksel, aan de voeten en aan de kraan. Amai, vermoeiend zeg. Iedereen moet ook eens met een onervaren duiker de duikleiding nemen. Yves speelt die heel erg goed. Hij zei zelf dat hij er niet veel moeite mee had :-). Het begint nu stilaan wat frisjes te worden voor enkelen en we gaan dichter bij het strandje.

Vanessa heeft het erg koud en kijkt nog even van de kant toe, terwijl de rest nog bezig is met een duiker om te draaien in het water, op drie verschillende manieren iemand aan land te brengen (brandweer, op rug dwars en op de rug in de lengte over de schouders). Dat is pas zwaar als je met mannen zoals Roger en Mark die oefening moet doen. Timo is ook niet een pluimgewicht, dus Eef heeft het lastig. Gelukkig is Peter er nog. Die is vanaf nu professioneel slachtoffer. En dan het moeilijkste van den hele boel. Iemand alleen de kant opkrijgen. Eerst met de handen op de kant leggen, dan op de handen als steun naar boven klauteren - Paul is precies een hinde, zo soepel dat die erop dardelt - daarna het slachtoffer in één, twee, drie naar boven trekken en op de kant verzekeren. Wel opgepast, want er staat een ijzeren steun vlak langs de kant en we zouden nu echt wel slachtoffers kunnen maken. Na bijna drie uur in het water gaan we er allemaal uit, kleden ons om en Eef, Vanessa en Timo willen zich gaan douchen, maar de cabines zijn al dicht, het zal voor een andere keer zijn.

Debriefing is in de cafetaria van De Nekker op het terras, lekker warm en lekker fris pintje. De zon schijnt en we zijn allemaal bijna verbrand na een uurtje op het terras. We overlopen alles nog eens en moeten zorgen dat we zeker de volgende keer de brevetteringsbladeren meehebben en donderdag zeker ook de antwoorden op de herhalingsvragen, anders zullen de instructeurs ons niet kunnen brevetteren. Tegen de avond kan iedereen terugkijken op een succesvolle cursusdag en op een leuke dag in Mechelen. Volgende afspraak in Belgian Diving Centre aanstaande donderdag voor theorie 5 en examen. Begin allemaal maar al te stressen en te blokken.

 

Het is donderdag 14 mei 2009 en we eindigen onze theorie-sessie zoals we de EFR sessie begonnen zijn, met een druilerige avond in Mechelen. De meesten zagen er echt vermoeid en gestresseerd uit na de nachtjes doordoen om de theorie te blokken. Sommigen hadden gebrost en anderen hadden een half dagje verlof of overuren genomen. En dat allemaal voor de duiksport, wat een commitment. Iedereen komt zo wat op tijd toe, iedereen levert ook de antwoorden op de herhalingsvragen in en dan begint Paul met de assistentie van Andy aan het laatste hoofdstuk van de theorie, hoofdstuk 5 dus. De belangrijkste thema's uit hoofdstuk 5 zijn het ongevallenrapport, omgaan met noodzuurstof en de verschillende technieken om mensen aan de kant te brengen en dit vooral in theorie. Zondag bleek uit de praktijk dat de ene techniek al makkelijker was dan de andere. Paul en Andy gaan er als de bliksem vandoor met het laatste hoofdstuk, we krijgen nog een beetje tijd om wat vragen te stellen, een korte adempauze nemen en dan het examen.

We krijgen 50 meerkeuzevragen voorgeschoteld en die zijn eigenlijk niet echt mega-moeilijk. Iedereen is geslaagd, de meesten hebben maar een paar kleine foutjes en er zijn er drie met 100 %, de strevers: Eef, Ilse en Jelke. Het is leuk, dat iedereen geslaagd is, want we gaan direct vieren in De Dijle. Iedereen behalve Niels is mee en we drinken er een paar, nemen nog enkele beslissingen over de T-shirts: Anne en Dirk (ACP prints) zullen de T-shirts en polo's drukken met het logo en de naam van onze groep. Het logo en waarschijnlijk ook later wat foto's met iedereen in vol ornaat zul je op de fotopagina kunnen vinden.

Perfecte afsluiter van een goede avond, iedereen geslaagd dankzij de goede zorgen van onze instructeurs. Amai, wat zijn die goed bezig!

 

Tweede buitenwaterduik voor onze Rescue-opleiding vindt plaats in De Nekker op zondag 17 mei 2009. Eef en Timo zijn er op tijd en er is nog niemand: pas om 10:28 komen er stilaan wat duikers doorgedruppeld en tegen 10:40 is iedereen er en kunnen we het terrein op. Eerst is er nog een dame aan het stuur van een kleine bestelwagen die ons de weg verspert. De kip kan er helemaal niet mee rijden en iedereen moet uit de weg of op haar wachten, want madam moet naar buiten en is te dom om door te hebben dat de poort automatisch opengaat wanneer je aan komt rijden. Vorige week ambras met ene die kloeg over de club-camionette die twee plaatsen innam en nu dit: we beginnen er een gewoonte van te maken. We zijn met z'n vieren vandaag: Roger, Vanessa en Eef en Timo. We zullen eens wat rescue'en. De buddy-teams worden anders ingedeeld door Andy: Eef met Vanessa en Timo met Roger. Dat is weer een extra moeilijkheid, want Eef en Timo zijn echt wel heel erg gewend om samen te duiken. Het zal zo ook wel lukken, hé.

Eef en Vanessa zijn als eerste klaar met hun buddy-check en iets later ook Roger en Timo. Iedereen stapt naar het strandje om daar te water te gaan en de eerste oefening is zonder masker. We oefenen de beademingen met het pocketmasker en het slepen van een duiker terwijl je het masker gebruikt. Dan een klein deeltje van een scenario al: bewusteloze duiker aan de oppervlakte en die tot aan het strandje terugbrengen terwijl hij constant beademd wordt. Dan is het tijd om ons masker terug op te zetten en alles te gaan doen vanaf de benadering van een duiker, over omdraaien, uitrusting uitdoen van het slachtoffer en ook van de redder. Andy doet dit voor met Timo, omdat die een speciaal vest heeft zonder clipsen op de schouderbanden. Dit is nog relatief goed te doen, blijkt uit zijn testje. Als dank krijgt Timo een kus op de mond van Andy. Bweik, dan liever bewusteloze duiker gebleven of gered worden door Eef. :-))

Timo moet Roger redden en op de kant leggen, Eef doet dit met Vanessa en dat lukt heel erg goed, ze is heel rustig en beheerst alle skills bijna perfect. Het is wel leuk dat het allemaal zo goed lukt. Dan redt Roger Timo, Vanessa oefent nog eens de grepen om een slachtoffer aan de kant te brengen, want vorige week kon ze dit niet doen, wegens te koud. Nu lukt het en dan moet ze Eef redden. De redder heeft constant hulp van de andere buddy's om maskers, vinnen, vesten en dergelijke niet te verliezen in De Nekker. Vandaag staat er veel wind en ook heel veel stroming, alles zou binnen enkele minuten van de kant naar het watersportgebouw waaien.

Andy moet even een korte pauze inlassen en dan is het voor Eef bijna gedaan. Haar automaat blaast af en ze moet met Vanessa even aan de kant blijven. Een klein beetje duikersstress voor Eef en Andy wil ze even laten opwarmen en uitrusten. Even later komen ze terug, maar met de automaat is niks te doen en een scheur in Eef haar vinnen maakt het nog wat vervelender en zorgt voor nog wat stress. Intussentijd heeft Timo Andy naar boven gehaald, Roger heeft dit ook gedaan en op dat moment kunnen de twee vrouwelijke rescue'ers terug het water in. Vanessa zal Roger redden, Timo helpt Eef om zijn trimvest aan te doen en zo de laatste oefening te doen met een andere vest en met veel te veel gewicht. Timo duikt namelijk met een 15-liter fles. Het lukt haar toch wel goed, hoewel de omstandigheden verre van ideaal zijn. Er staat belachelijk veel wind met zelfs schuimtoppen op het water, de lucht is donkergrijs en nodigt eigenlijk niet uit om te gaan duiken.

Om het niet te lang te laten duren zullen we een vermiste duiker zoeken met het U-patroon volgende keer moeten doen. Logistiek is het niet gemakkelijk, want Vanessa zit in de andere groep volgende week, maar het zal wel lukken. We gaan uit het water, tuigen af en willen ons douchen, maar opnieuw is de kleedkamer dicht en kunnen we er niet in. Blijkbaar heeft de club geen sleutel meer. Omkleden in de toiletten en dan naar het café om iets te drinken en te debriefen. We blijven daar tot ongeveer een uur of 17:00 (Peter komt er nog even bij) en dan rijden we terug naar Bornem. Een iets mindere sessie vandaag door omstandigheden, minder leuk dan vorige week, maar het kan niet elke keer kermis zijn hé.

 

Onze laatste kans om te oefenen hebben we vandaag op zondag 24 mei 2009. Dit is onze derde en laatste buitenwatersessie. Ilse en Greet hebben die vorige dinsdag al gehad en de anderen zaterdag. We rijden naar De Nekker en zien dat het schitterend weer is en dat zal het allemaal wat beter maken dan vorige week. De zon staat hoog; er zijn er zelfs enkelen die meekomen gewoon om van het goede weer te genieten. Onze groep: Roger, Mark, Eef en Timo moeten de laatste oefeningen doen, eerst zonder uitrusting en daarna met. Eef is in top-vorm na een klein dipje vorige week, dus we gaan ervoor. Deze keer heeft Peter in zijn uitrusting enkele fouten gestoken, die we met de buddy-check eruit moeten halen. Met een droogpak is dat allemaal wat specialer en we vinden ze allemaal (wel 7). Voor eentje moet Timo wat hulp inroepen van Eef, want hij krijgt de sluiting van de inflator niet goed aangesloten en dan als laatste was de snelontluchter verstopt, die was haast niet te vinden.

We vervolledigen eerst het laatste deel van het volledige scenario door het slachtoffer aan de kant te brengen, de hulpdiensten nog eens te roepen en de zuurstofkoffer te laten halen in de camionette. Dan het slachtoffer patiënt maken, de ademhaling nakijken, starten met beademing en hartmassage. Toevallig komt de patiënt bij na drie routines en dan komt de belangrijke vraagstelling: naam, buddy aanwezig en wie, familie aanwezig en wie, heeft die pijn en/of verwondingen, vragen naar duikprofiel en dan de SAMPLE. Die vragen stellen lukt natuurlijk niet goed van de eerste keer, dus oefenen, zodat het er van de tweede of derde keer goed inzit.

We doen dit eens met een bewusteloos slachtoffer aan de oppervlakte, dan met onze uitrusting aan met een slachtoffer op de bodem en zo terughalen, we doen dit ook met een slachtoffer die in paniek is en dan buiten westen gaat en oefenen een hele middag. We duiken ook even en dan ineens krijgt Peter (ons professioneel slachtoffer) een hartaanval omdat zijn droogpak kapot is en volloopt. Tja, naar boven halen en die binnen halen tot op het strand en helemaal alles doen tot de hulpdiensten erbij komen en die hulpdiensten briefen. Vermoeiend, vermoeiend, amai, mijn gat en vooral mijn spieren. Eef heeft het af en toe eens lastig om Timo op het strand te kieperen en Mark ook met Roger. Mark moet even de strijd staken door een spierscheurtje en hij moet niet meer tillen en slepen en sleuren vandaag. Verzorg u maar goed hé jong, dat ge volgende week beter zijt!

We oefenen nog specifiek eens om een duiker in paniek aan te pakken. Bij Eef lukt het niet direct zo goed, maar de derde poging is de goede: een schitterende taktiek was om Peter buiten adem te laten geraken. Bij Timo lukt het ook OK en dan is het het laatste wat er nog moet gebeuren: een redding vanop de kant met touw en een drijver. Dat lukt ook allemaal, dus we hebben alles geoefend in buitenwater, behalve het slepen en beademen met het pocketmasker. We halen even onze gemiste kans van vorige week in om een U-patroon te navigeren om een vermiste duiker te vinden en die zo naar boven te halen.

Tegen 15:00 klauteren we vermoeid uit het water en drinken nog ene op het terras in de cafetaria van De Nekker en krijgen een korte de-briefing: alles OK en de Paul is trots op iedereen en wij zijn ook een beetje veel trots op onszelf. Nog enkele dagen en we zijn allemaal Rescue-gebrevetteerd. Joepie!

 

Onze laatste loodjes beginnen te wegen, onze laatste verslagjes worden geschreven en gepubliceerd en ook nog onze laatste foto's worden opgeladen. Vandaag is het 'THE BIG BEAR DAY' zaterdag 30 mei 2009,  hopelijk toch. We spreken iets vroeger af aan De Nekker, want het is examen en iedereen moet op tijd komen en Eef en Timo hebben bij ACP-prints in Bornem-Eikevliet (www.acpinfo.be) T-shirts en polo's laten bedrukken. Vanessa kwam als eerste toe en Eef en Timo als laatste, wat dus bewijst: de laatste zullen de eerste zijn. Hilde en Vanessa, het komt dus in het verslag. De T-shirts worden verdeeld en betaald en de Rescue'rs mogen De Nekker al op. We zijn vandaag met het hele team en de hele groep instructeurs: Ilse, Greet, Niels, Jurgen, Vanessa, Freya, Jelke, Roger, Mark, Eef en Timo en als instructeurs: Andy, Flor, Paul en Frankie. We zijn met een hele groep van ScubaLibre op De Nekker want er worden vandaag ook nog OW en AOWD duiken gedaan. In totaal met 25 man, wow. We staan een tijdje te genieten van het mooie weer op de parking en dan beginnen we ons klaar te maken. Iedereen zorgt voor zijn eigen en kijkt ook al meer naar de anderen of die hulp of assistentie nodig hebben. Niels is extra punten aan het scoren bij Andy, door hem erop te wijzen dat zijn fles nog recht stond.

Op een klein half uurtje is iedereen klaar en gaan we en masse naar het strandje. Daar zijn nog twee professionele slachtoffers (Mike en Dennis) en één fotograaf, Peter. Die kon niet duiken vandaag wegens wat lastjes in de oren. Eef en Timo doen eerst de oefening met de onervaren duiker. Wat een concentratie en wat vinden de instructeurs het leuk. Ze doen alles om het ons moeilijk te maken en verstoppen vanalles fouten in de buddy-check, maar niet met ons hé. Dan spelen ze echt een spel: Andy zet eerst zijn bril op het hoofd, kan niet hoor, dan omgekeerd op zijn gezicht, dan met de kap er helemaal onder zodat er zeker water zou doorkomen en dan steekt hij zijn neus er half uit. Fjew, bijna alles gezien. Dan zwemmen we even uit en navigeren richting auto-wrak. Hij begint te stampen op de bodem, te fietsen, zich voort te trekken op de bodem en nog vanalles. Ineens is hij weg en moet Timo hem naar beneden trekken. Tja, als dat allemaal achter elkaar komt en je moet nog correct tot op het auto-wrak gaan navigeren da's geen makkie. Het lukt hem uiteindelijk tamelijk goed alles op te lossen. Dan zwemt Andy ineens over Timo recht tegen een paaltje dat hier staat. Eigenlijk best hilarisch, maar concentratie behouden want de beginnende duiker-instructeur heeft zijn hoofd pijn gedaan. Dus duik afbreken en naar boven. Wat doet dan die beginneling ook nog: zijn automaat uitspuwen als hij op 4 meter is. Timo niet gezien, dus even overdoen en dan natuurlijk perfect ah ja hij wist het al.

Eef is tegelijkertijd met Frankie weg en krijgt dezelfde lijdensweg af te leggen, ook naar het wrak, twee keer naar boven schieten, masker vol en naar boven, krabben op de grond, hoofdpijn krijgen en naar boven, automaat uitspuwen, poging tot dalen op snorkel. Ze zien op weg naar het autowrak een snoek van wel een dikke halve meter, straf, de dag kan niet meer stuk. De twee instructeurs zijn tevreden. Op het einde van de dag zullen ze de algemene opmerking maken dat niemand de hyperventilatie heeft opgemerkt, maar dat is geen ramp, dat is ook heel moeilijk te onderkennen. Zo doet iedereen deze oefening met Andy of met Frankie. Tegelijkertijd doen de anderen de oefening om een bewusteloze duiker uit het water te halen en aan de kant te brengen en dan op het strandje brengen, beademen en hartmassage geven. Dan komt de duiker bij en moeten we de correcte info uit de duiker halen en daarna de hulpdiensten briefen. Dat moet dus iedereen doen en daar zijn we een tijdje mee bezig. Tegen een uur of twee moeten we in twee verschillende groepen nog twee en drie vermiste duikers gaan zoeken. Dat lukt met snorkelaars en duikers en dan naar het strand en zo en dan is het douchen en debriefing.

Ze hebben voor iedereen een persoonlijke debriefing, maar met 11 lukt dat niet zo goed. We kunnen altijd op een ander moment die persoonlijke debriefing krijgen, maar iedereen is geslaagd. Sommigen kunnen nog niet gebrevetteerd worden door hun leeftijd en een paar moeten eerst nog wat duikjes doen en dan gebrevetteerd worden, maar principieel is er geen probleem. Joepie proficiat allemaal. Op naar de volgende. Op het gazon naast het strandje drinken we enkele flessen champagne en cava, lekker en leuk om de namiddag af te sluiten. En dan als laatste actie gaan we naar Het Battenbroek en gaan we met de hele groep iets eten. We zijn met bijna 30, want er zijn nog enkele partners bij ook. We krijgen allemaal de pic enveloppe in te vullen en doen de rest van de administratie: noodassistentieplan, foto's. Het eten komt heel snel en de pintjes zijn er nog niet. Na het eten doen de instructeurs nog een speech en ook Jurgen heeft iets voorbereid van de Rescue'rs. De instructeurs krijgen een T-shirtje en iedereen die heeft meegeholpen krijgt een collage van enkele foto's van ons BEAR team als aandenken.

 

Speech (Merci, J-BEAR)

 

Stop! (rechtstaan en stop roepen)

 

Adem (diep in en uit ademen)

 

Denk (concentratie)

 

Doe (de speech)

 

De voorbije weken waren beare-druk, maar het bear-team zou geen bear-team zijn, zonder den bear uit te hangen en er beare-hard tegenaan te gaan… (kan iedereen nog volgen?).

Het is niet de bedoeling dat ik hier een half uur ga beare-brullen, maar een paar woordjes zijn hier wel op zijn plaats, denk ik…

Het begon voor ons allemaal bij de leerrijke EFR, waaruit we toch een paar essentiêle lessen trekken:

  • Hartmassage gebeurd tussen de tepels!
  • Pure zuurstof helpt tegen een kater! (kunnen we straks misschien nog nodig hebben)

Rustig blijven, het koppeke erbij houden en alles komt in orde, want uiteindelijk komt het er bij EFR gewoon op aan om de juiste verbanden te leggen, niet waar?

Na het brevetteren voor de EFR, begint het echte rescue-werk…

We beginnen met een aantal theorielessen, waarbij een paar bears bewijzen dat ze echt den bear kunnen uithangen… en dan vooral de flauwe plezante-bear, waarvoor onze beare-excuses. Het was niet voor ons, het was voor de vermoeidheid…

Na de beare-zware theorieweken, gecombineerd met de zwembadlessen, komt dan uiteindelijk waar we zo lang naar uitkeken… de Lekkere Nekker…

Al snel blijkt dat alles niet zo evident is als het lijkt… zelfs links en rechts lijkt voor sommigen al een onbegonnen opdracht… wat een stressie bear lijden kan…

Maar geen nood, wij zijn een beare-sterk team en we hebben dan ook ons volle gewicht in de schaal gegooid om het tot een beare-goed einde te brengen...

Dit einde hadden we natuurlijk niet gehaald, zonder de beare-lessen van onze club-intructeurs.

Daarom ook een welgemeende beare-dikke “dank u wel” voor hen allemaal.

Ze krijgen dan ook als aandenken onze beare-coole Buddy Evacuation And Rescue-Team T-shirt.

 

Kortweg… BEAR-team!

 

(De bearinnen overhandigen de T-shirts)

 

Gefeliciteerd!!

 

En afsluiten doen we met de ABCD’S te onderhouden…

Allemaal

Bedankt

Coole

Duikers,

Santé!!!!!!!!!!!!