Donderdag 22 oktober 2009: Duiken dag 1: Pineapple en aerial reef
We slapen heel erg goed in ons kingsize bed, maar worden om 03:00 al wakker gemaakt door echt felle regen op ons dak. En dat de nacht voor we moeten gaan duiken: we voelen al nattigheid, letterlijk en figuurlijk. Timo ziet het al helemaal niet zitten, hij vreest dat dit gaat uitdraaien zoals Costa Rica. Hij slaapt nog twee uurtjes en wacht dan buiten tot het weer zal beteren, maar dat ziet er niet naar uit. We gaan sowieso horen of we duiken en zien dan wel. We kom
en iets te vroeg aan en Clive de skipper is er al en zet koffie voor iedereen. We duiken vandaag met twee Duitsers, 1 Fransman en 1 man van Namibië en dan zijn er nog onze twee instructrices: Michelle en Ondyne. We passen onze pakken; vesten en flessen zijn ze al aan het wegbrengen met de boot en de tractor en alleen wij moeten er nog bij en dan zijn we klaar om op het strand te racen en te gaan duiken.
Het duurt allemaal iets langer, want de tractor is onderweg in panne gevallen, maar da’s niet erg: we wachten gewoon een beetje tot alles OK is. De zon is nog niet door de donkergrijze wolken gebroken, maar het is wel al gestopt met regenen. Ze krijgen uiteindelijk de boot tot bij ons. We moeten hier te water, want op de andere plaatsen hier langs de kust zijn de golven iets te hoog. Hier is een beetje beschutting door wat rotsen die een 100 meter in de kust liggen. Met een dikke 20 minuten vertraging gaan we de boot in. Clive kijkt een hele tijd naar de golven om het juiste moment in te schatten om erover te varen. Het zand verandert hier regelmatig van plaats, dus hij moet zeker uitkijken voor zandbanken. Op minder dan 5 minuten zijn we er. Iedereen maakt zich klaar en dan zijn we op one ... two ... three ... GO zijn we weg.
We zoeken direct de boeilijn en gaan langs daar naar beneden, Michelle is al beneden, maar wij doen het kalmpjes aan, zakken zonder te bruskeren. Zo geraken we er ook. We zien echt vanalles op deze duik. Het zijn niet de grote koraaltuinen van in Egypte, maar wel een groot aantal vissen en een grote verscheidenheid. We zien een loggerhead turtle zwemmen op het Pineapple-rif, zien enkele naaktslakken, maar door het heen en weer wiegen door de stroming is het moeilijk om goede foto’s te maken. Boris, de patatoe-bass is ook van de partij, samen met een wijfje die vergezeld wordt door enkele loodsvissen. In totaal zien we drie soorten slakken, een anemone crab en veel anemoonvissen met eitjes. Als je goed kijkt zie je al stipjes in de eieren, naar het schijnt zijn dat al de oogjes van de kleintjes. We amuseren ons lijk zot, want hier is veel te zien, enkele bladvissen, een speciaal soort schorpioenvis, een grijze murene en een hele grote kwal. We genieten van de duik, ook al is het een beetje aanpassen dat we heen en weer geslingerd worden. Wanneer je van dicht iets wil bekijken moet je echt heel stevig iets vastpakken, liefst een rots en geen giftige of stekelige dingen en dan is het te doen om te blijven hangen. Wanneer de stroming echter iets te veel is, moet je toch helemaal loslaten.
We duiken tot 
de laatsten en genieten er echt van. We zien nog een electric ray en een paar keizersvissen. Het is een bangelijke duik en na iets meer dan 50 minuten doen we onze safety stop en komen er uit bij 56 minuten, goed gedoken, want de anderen waren er al uit: wij waren nog de laatste samen met Michelle en een Fransman. Uit het water in de boot, dan terug safety jackets aan en door de branding naar het strand. De boot wordt geankerd in een tamelijk ondiep stuk en ze brengen ons terug naar de duikbasis, Mokarran Dive Charters is de naam. We ontbijten licht op de duikbasis zelf. Normaal doen ze dit op het strand, maar het is terug beginnen regenen en waaien en het is frisjes. Eef is een beetje verkleumd, maar toch beslissen we om de volgende duik ook te doen. Op naar meer toffe dingen.
Wij zijn de enige twee die nog een tweede duik doen, dus wij zijn weg met Clive en Ondyne. Opnieuw hetzelfde verhaal, allemaal tegelijk eruit en dan naar de boeilijn en daar zakken. De instructrice neemt die boei constant met zich mee. Soms staat die lijn niet gespannen genoeg en is het wat vervelend, maar wel heel makkelijk om te volgen. Nu doen we twee kleine rifjes: aerial reef bestaat uit twee kleine stukken. Op het ene zien we vooral vis, emperor fish, parrot fish, leaf fish, lion fish, geen groupers deze keer, maar ook wel leuk. Het is nu iets relaxter dan de eerste duik, want nu zijn we maar met drie. Eef spot enkele nudibranches en een hele school humpback snapper komt naar ons toe gezwommen. Een megagrote boxfish verstopt zich onder een grot, maar we spotten hem toch. We krijgen een paar kauri’s te zien en wat pagegaaivissen een een groep wimpelvissen, prachtig.
Wanneer Timo 50 bar heeft, doet hij teken naar de instructrice en dan gaan we nog snel naar het skelet kijken van een baby-humpback. Een beetje triestig, want het diertje leefde enkele weken geleden nog vrolijk en nu ligt het skelet er voor de aaseters. Hoewel het een baby was, is de kop toch wel heel groot. We gaan dan stil naar boven, doen onze safety stop en gaan dan naar de oppervlakte. Als iedereen op de boot zit, vraagt Clive of we enkele humpback whales willen zien. Natuurlijk. We naderen tot op enkele tientallen meters en zien de kleine en moeder walvis eens met de flipper bovenkomen, eens met de kop en een paar keer gewoon met de rug. Dat is een kers op de taart. Foto’s zijn niet mogelijk hier, want het weer is niet optimaal en we kunnen de camera niet uit de hoes nemen. Eef had haar camera al niet mee, want die was een klein beetje gelekt, Timo zijn memory-card staat vol, dus we moeten we stoppen nu. Dat doen we ook en Clive ‘beacht’ de boot: hij vaart met zo’n grote snelheid dat de boot wel 10 meter op het strand terecht komt.
Ze brengen ons terug, we spoelen wat dingen af en gaan ons dan douchen. Een hete regendouche is echt schitterend, zeker na zo’n koude ochtend. W
e kunnen dan ook direct aan tafel, eten een hamburgertje en drinken een pintje. Dan schrijven we de logboeken, het verslag en hopen dat het weer zal keren, maar voorlopig ziet het er nog niet zo goed uit. Het blijft een beetje slecht weer, dus we gaan gewoon wat rusten, een beetje pitten in onze tent, want dat is het uiteindelijk. Wel wat luxueuzer dan een gewone tent, want het zeil is ondersteund door verschillende palen van de gombomen wat verderop. We rusten wat tot een uur of zes en dan gaan we naar de bar. We willen eens wat anders dan een Castle, dus nu eens een rood wijntje: Noble Hill, een lekkere Merlot. We praten wat met Ondyne, de instructrice en betalen haar zoals beloofd een drankje. We praten wat over duiken en over Rocktail Bay en vanalles en nog wat.
Rond een uur of acht beginnen twee serveuzes op de troms te roffelen en dat betekent dat het etenstijd is. We krijgen eerst mosselen in een lekker roomsausje, dan scheppen we zelf wat groentjes op en geven ze ons pork. Heel erg lekker, maar we eten niet echt veel, want de hamburgers waren nog niet helemaal verteerd. Als dessert hebben we chocolade-pannenkoeken en dat smaakt zelfs ons. We drinken nog wat wijn in de zetels aan de bar en dan gaan we stilaan slapen. We doen de kaarsjes branden en dan zijn we op weg naar dromenland.
Vrijdag 23 oktober 2009: Duikdag twee: Yellowfin Drop
Het is allemaal een beetje later op de dag vandaag. We eten eerst ons ontbijt en dan is het op weg naar de duikbasis, slechts 50 meter van het Beach camp. We moeten rekening houden met laag tij omdat ze jeeps en tractors gebruiken, hetgeen veel banen in het zand liggen te trekken. Dat verstoort de turtles, dus we moeten en willen hiermee 
rekening houden. Ook is het verboden met laagtij op het strand te komen anyway, dus dat zorgt ook voor minder opties. We krijgen opnieuw alles uitgedeeld, vinnen, onze maskers zijn uitgespoeld geweest en we krijgen onze pakken. Cool, graaf om nog een duikje te placeren. We rijden met de jeep naar waar Clive staat met de boot en de tractor. We doen sowieso slechts één duik vandaag, want ze moeten naar Richard’s Bay om een ander onderdeel voor de tractor te halen. Die is gisteren in panne gevallen, de andere konden ze nog wat repareren, maar die begeeft het vandaag ook. Dikke pech dus.
De zodiac ligt al klaar in het water wanneer we er aan komen en hij heeft al water geschept, dus we mogen niet talmen. De boot in, camera’s, maskers en vinnen erin smijten en dan er terug uit, want we zitten vast en moeten duwen. Eerst de twee vrouwen erin, een Franse en Eef, dan de mannen en dan de instructrice: Clive zat er al op en een andere was nog aan het helpen. Dan kunnen we weg, vesten aan, golven in het oog houden en dan weg over de grote golven. Het is al een klein avontuur voor we aan de site komen, we zien nog enkele humpback whales bovenkomen, dus dat is zeker speciaal. Een andere lodge ligt op het rif dat wij wilden doen, dus we varen een beetje verder, niet Gogo’s dus, maar Yellowfin Drop: het favoriete rif van Ondyne. Wanneer we er aankomen, alles snel klaarmaken, snelle buddy-check vanop afstand en one, two, three, GO en iedereen erin.
Ramp! Shit, schijt, damn! Eef is in het water gesprongen en iemand is op haar terecht gekomen met als gevolg dat haar bril en snorkel naar de diepte vertrokken zijn. Timo is langs de andere kant van de boot afgesprongen en eer die bij Eef is en door heeft wat er aan het gebeuren is, is de bril al een heel eind weg. Timo ziet iets rood naar beneden gaan en duikt er direct naartoe. De top van de snorkel is van verre zichtbaar en als hij dieper komt ziet Timo duidelijk dat het de bril ook is. Op 9,4 meter heeft hij hem te pakken en gaat dan kalmpjes naar boven: hij moet eigenlijk al een safety stop doen volgens de computer, maar daar veegt hij even zijn voeten aan. Hij geeft de bril aan Eef en nu kan onze duik ook beginnen. Rustig dalen, want Timo moet even op adem komen. Maar geen nood: wanneer we op 6 meter komen, is de Francaise nog aan het klaren en zijn we eigenlijk niet erg veel achter de groep.
Het zicht is al direct fantastisch, niet te diep rif en nu komt af en toe de zon er een beetje door, dat was daarnet boven water nog niet het geval. De koralen zijn hier iets meer uitgesproken, enkele zweepkoralen, enkele anderen ook, klein tafelkoraal en heel veel vis: baarzen, koraalklimmers, maskerwimpelvis, het is er allemaal te zien. Dan ineens zwemt een hele grote loggerhead turtle weg en vlak ernaast een grote octopus. Timo gaat achter de octopus en neemt enkele goede shots. Timo denkt een scheermesvisje gezien te hebben, maar is niet echt zeker. Koraalvlindertjes zijn hier ook in enkele verschillende soorten en ineens duidt Ondyne een hele grote kreeft aan. Als je denkt dat je in Grevelingen of Oosterschelde al grote kreeften gezien hebt, eat this then. Deze heeft antennes van ongeveer een meter: waarschijnlijk iets minder, want onder water lijkt alles groter, maar toch immens groot.
Timo is gefocust op een klein naaktslakje, want de foto’s van gisteren zijn niet je dat, nu hopelijk wel. Dan nog een kreeft en heel veel kleine baarsjes en juf
fertjes. Die blijven we heel leuk vinden. Dit is een heel toffe duikplaats, geen wonder dat die de favoriet is van de instructrice. Wel 5 anemonen met dan ook de respectievelijke visjes, een koraalduivel hangt onder een rots en daar vlak naast komen twee grijze murenes eens kijken wat er allemaal aan het gebeuren is. Emperor fish zitten hier ook, zelfs twee soorten, groupers, boxfish, alles passeert hier de revue. We zien op een rotsje een schorpioenvis zitten en palmen dan naar een groot gat waar een al even grote murene inzit: honeycomb moray eal, een beest van wel twee meter groot, niet te schatten. Timo ziet natuurlijk ook het naaktslakje dat er vlak naast zit, want die moeten zeker op de foto: zowel groot als klein kan mooi zijn onder water.
We doen dan onze safety stop, drie zijn er al naar boven, Timo heeft er met zijn duikbril-escapade wat lucht doorgetrokken, dus 3 minuten stoppen en dan rustig naar boven. Camera afgeven, bril en snorkel, lood weg, vest aan boord en dan zelf erop klauteren alsof we walvissen aan het binnenhalen zijn bijna. We krijgen een lolly en varen 20 minuten terug naar het strand en beachen opnieuw de boot, want zoals gezegd geen tweede duik vandaag. We geraken terug aan de duikbasis van Mokarran Dive Charters, doen alles uit en gaan ons douchen. We genieten van het warme water, zorgen dat de camera’s in orde zijn, schrijven het dagboek en bekijken de eerste foto’s. Eef heeft pech dat de camera aangedampt was, dus haar foto’s zijn niet allemaal even goed. Als we terug zijn toch eens binnen doen voor onderhoud. We drinken een pintje aan de bar, in de bomen vlak naast de bar zit een groene slang, een “boowemslang” in het Afrikaans. Het zonnetje is er volledig doorgekomen ondertussen, de lucht is helemaal blauw en we genieten van het zonnetje, spijtig dat we geen tweede duik doen, anders waren de omstandigheden wel perfect. Tegen half twee is het tijd voor lunch.
We nemen
wat groenten, een wrap met vlees en enkele kalamari op z’n Zuid-Afrikaans. Lekker met een pintje erbij en wat water. Dan is het tijd om wat te rusten en we genieten wat van de zon die ondertussen volop schijnt. Het is heet zelfs in de schaduw, maar dat is wel dik OK, na toch enkele frissere dagen zonder zon met veel wolken. We lezen een beetje, vullen onze logboeken in en doen een zwemmeke in het zwembad. Nu is het al kalm, maar daarnet waren hier enkele gezinnen met in totaal wel 7 kinderen, dus geen rust, nu is iedereen weg en is het stil. Genieten dus maar! Natuurlijk zijn we het na een uur of twee al beu en gaan we een hike’je doen. We volgen wat trails maar zien niet echt veel vogels, wel een troep mangoesten van wel 15 dieren, een koppel crested guineafowl en een stuk of drie red duikers, van die kleine antilopen die zich in de struiken verschuilen. We wandelen eens naar het strand en dat blijft wel een topper. Een koppel sunbirds zit ook te zonnen in een palm vlakbij het zwembad net als wij daarnet.
Er is veel wind en het wordt al snel frisjes, want de zon gaat onder, ondertussen is het al een uur of half zes. We drinken een pintje en wat rode wijn aan de bar en leggen opnieuw de duiken vast voor morgen. Dan doen ze er opnieuw twee, zeggen ze. OK. Om half acht opnieuw tromgeroffel voor het avondeten: eerst rode kool met een spinaziehapje, dan nemen we wat vis, dorade zeggen ze, maar we zouden durven denken van niet. Na het eten is het ons nog bijna twee uur bezig houden met wat te kaarten en nog wat koffie te drinken, want we gaan mee op turtle-watch. Om 22:00 vertrekken we met Gugu, de gast die ons was komen ophalen en we rijden het strand af van hier de Island Rock tot Rocktail Bay in het noorden en enkele kilometers zuidelijk van het kamp op zoek naast nestelende loggerheads en leatherbacks.
We genieten van de rit in het donker onder een hele volle sterrenhemel, we zien vliegende vissen wegspringen in het licht van de jeep, heel veel kwallen liggen hier op het strand van die hele grote ook. De kleine krabbetjes vluchten weg voor hun leven wanneer ze het grote monster van een jeep zien aankomen, maar spijtig genoeg zien we geen turtles. Onderweg zijn twee mannen ook te voet onderweg en de tweede keer dat we die tegenkomen zeggen zij ook dat ze er geen gezien hebben. Het is nog vroeg op het seizoen en er zijn er nog geen gespot, dus het was een wilde gok. Na anderhalf uur zijn we terug en gaan we direct terug naar onze kamer nummer zes en we gaan slapen. Morgen onze laatste duiken, dus daar moeten we goed wakker en klaar voor zijn. We vallen direct in slaap na een lange en vermoeiende dag.
Zaterdag 24 oktober 2009: Laatste twee duiken in Rocktail Bay
We staan tamelijk laat op voor ons doen. Timo is pas tegen 07:30 op en zet zich op het terras om verslagen af te maken en te verbeteren, terwijl Eef nog een half uurtje slaapt. Hij moet wel eerst de slang op het terras wegjagen, want anders voel hij zich niet echt op zijn gemak. We gaan tegen acht uur naar het ontbijt, eten iets licht, want nooit te veel eten voor een duik. Dat doen we dus nu ook niet. Timo is niet helemaal in zijn nopjes vandaag, maar dat zal straks wel betere
n. We zijn een beetje te vroeg op het duikcentrum, maar we amuseren ons er wel een beetje met in de boeken te kijken dan. Ondyne neemt vandaag weer de duikleiding, Clive is skipper van dienst zoals steeds. Een Frans koppel gaat mee en een kerel uit Botswana. Wanneer iedereen er is, pakken uitgedeeld zijn en alles in orde om te vertrekken, brengen ze ons naar de boot. Het is al een hele rit door het zand en door de hevige wind, niet echt aangenaam.
Dan de boot in is ook niet makkelijk, maar dat lukt nog wel. Vesten direct aan en door de branding van de Indische Oceaan. Het is nooit een platte zee hier, altijd wel wat wind of golven, steeds een stevige rit naar de duikplaats. We varen naar Elusive en gaan tamelijk makkelijk naar beneden. Timo altijd wat langzamer, maar alles wel OK. Het werd tijd dat we in het water hingen, want we werden allemaal stilaan een beetje mottig op de boot, niet echt aangenaam weer om uit te varen. Wel heel tof dat ze dit altijd doen. Beneden wacht al direct een ribbontail ray op ons en twee schildpadden, echt cool. Een immense school snappers zwemt boven het rif. Ze zijn gewoon aan duikers en je kan er gewoon doorheen zwemmen zonder dat de school helemaal uiteen zwemt. Dat is een schitterend gevoel. De duikplaats is een beetje een grote ovaal en midden erin zit de ray nog steeds op ons te wachten.
Alle foto’s zullen van Eef moeten komen, want bij het in het water vallen is door de schok het klipje van de memorycard opengevallen. Timo kan dus geen enkele foto nemen. Hij geniet dan maar meer van het zicht. En dat is echt prachtig. Het hangt hier vol kwallen, groter dan een voetbal, het lijkt wel alsof je je op een andere planeet bevindt. We spotten enkele naaktslakken, een lonfish, drie murenes, emperor angelfish en nog veel meer van dat. Het is een heel mooie duikplaats, niet veel koraal maar des te meer vis. Twee im
mens grote schorpioenvissen liggen verborgen op de rotsen en zijn moeilijk te spotten. Papegaaivissen zien we hier ook elke keer en natuurlijk de kleine toffe rifbaarzen, barbelen die met hun voelsprieten over het zand zich al zoekend een weg banen. Wimpelvissen, koraalvlinders, een kleurenpracht zoals we niet elke dag te zien krijgen.
We zijn de laatste die op 50 bar komen, dus gaan ook als laatste naar boven, de anderen zijn al in de boot. Ondyne is ondertussen ook al een hele tijd haar boei kwijt. Clive de skippers heeft die waarschijnlijk losgekoppeld omdat het te moeilijk was voor haar. Dan maar in de blue onze stop doen, nadat een honeycomb ray ons als laatste hier in het noorden gedag komt zeggen. Wanneer we boven komen zijn we echt nog van plan om een tweede duik te doen, maar eens aan het strand en wat gegeten vertellen ze ons dat we keuze hebben tussen dezelfde duikstekken als de eerste dag en dat het zicht er waarschijnlijk slechter zal zijn dan de eerste keer. Laat ons dan maar eindigen met deze schone laatste duik hier: een mooi einde van enkele toffe dagen duiken hier.
Ze brengen ons dan terug naar het dive centre, we doen alles uit en gaan ons douchen. Met een regendouche is dat altijd heel tof en verrassend genoeg heb je hier steeds onmiddellijk heet water. Na de douche wat aan de toog hangen, nog een klein hapje eten, want anders wordt het toch wat lastig om te wachten tot 20:00 deze avond: een wrap die we zelf maken, dan nog wat tokkelen aan de verslagen en aan de logboeken en even wat rusten. Zeker de laatste momenten nog kalmpjes aan doen, want Timo heeft nog steeds flanelen benen. We zien wel wat de middag brengt.
We liggen op de zonbedden in de schaduw en rusten een beetje uit, van reizen word je moe hé. We bespreken waarnaartoe we gaan morgen, want het plan was ergens in Hluhluwe. Als we alles in overweging nemen denken we dat het het beste is dat we naar Saint Lucia rijden. Daar zitten we dicht tegen een natuurpark en kunnen we eventueel ook snel de couleur locale gaan bezien, want niet ver daarvandaan zijn de Zulu-dorpen. Saint Lucia dus: eens kijken wat dat allemaal brengt, maar dat is pas voor morgen. Nu wat rusten en genieten van het zonnetje. Dan wordt het stilaan al wat donkerder, we beginnen aan de aperitief: twee mojito en we spelen een spelletje Scrabble. Er liggen wel meer gezelschapsspelen hier voor iedereen beschikbaar. We ontdekken een aantal neologismen, want we mochten volgens onze eigen regels alles tamelijk vrij interpreteren.
We wandelen nog een naar de dive centre en komen daar Michelle tegen. We regelen de extra huur van drie keer een klein pakje met kap voor 150 Rand, kopen elk twee T-shirts van Mokarran Dive Centre, doen nog een babbel met Clive en Michelle en gaan dan iets eten. Bij een flesje Noble Hill genieten we van het avondeten en gaan niet te laat slapen. Direct na het eten gaan we terug naar onze tent, doen de kaarsjes branden, babbelen nog wat en gaan dan slapen. Morgen nog inpakken en dan naar Saint Lucia.
Hieronder is een korte beschrijving van de duikplaatsen waar we gedoken hebben. Met dank aan de site van Rocktail Beach Camp:
ELUSIVE - 18m maximum depth
An exceptionally active dive site with enormous diversity. Gamefish come in and out and no two dives here are the same by way of activity or sightings. Of all the sites, this one offers the most opportunities for big gamefish sightings. The name is derived from the fact that the site is not easily found at all – it is truly Elusive! This site has mainly seaweed/hard rock/some coral. The reef has a huge doughnut-shaped hole in it with a ledge/collapsed area that runs all the way around the site. Heading out to sea, you will find another ledge forming with abundant life and further out from that, another small ledge.
Common finds here are: 2 resident potato bass (grouper), many honeycomb moray eels, paper fish, scorpionfish (this is definitely their sort of territory), nudibranches, devil firefish, broadbarred firefish. Big schools of fish are also common, especially the blue-banded snappers. Sharks have been sighted here on occasion – the likes of tiger shark, spotted ragged tooth shark, Zambezi shark and blacktip shark. Rays are also seen here along with most turtle species. There is a resident green turtle, which is totally oblivious to divers. One is able to get within half a metre of it. The 2 potato bass mentioned have developed incredible characters of their own and have been named “Bart” and “Homer”, Homer being the larger of the two. It is usual to find Homer following you around and he also has an incredibly curious side to his nature; a diver needs to be aware of where he is because he often comes right in to take a better look.
PINEAPPLE REEF - Maximum depth 18m
This is a long, narrow reef structure with sand on both sides. Various ledges form on the inshore edge of the reef. There are numerous hard and soft coral species. This reef is wonderful for big and small creatures. There are 4 potato bass (grouper), of various sizes. The largest one – known as Caspar – is extremely curious and often comes in to see what is happening. Blacktips (grey reef sharks) are almost guaranteed on this dive site, moving in from the sand and around an area with lots of fish activity.
Other life: moray eels – honeycomb, geometric, black cheek; chubs; kingfish (jacks); slinger; various butterfly and angel fish.; many different types of anemones, with porcelain crabs and clown and squat shrimps living commensally; paperfish; ghost pipefish; pipefish; lots of cleaning stations. This dive site is proving to be wonderfully diverse and active and is definitely a favourite.
AERIAL - Maximum depth 14m
This reef has a smaller northern section and the main reef builds up across a sand patch to the south. There are lots of corals, especially thistle coral. This reef has hundreds of goldies, as do many of the other reefs. All of the eel species can be found here, as well as other common fish. On flatter sections of the northern part, things such as octopus, paperfish and ghost pipefish occur. There are also potato bass on this reef who are often found under ledges, in cleaning stations as well as lots of nudibranchs and cowrie shells, specifically the eggshell cowrie. A good reef to look out across the sand for gamefish, rays and turtles. Female loggerhead turtles are often seen resting under ledges here, specifically during the nesting season, as it is close to shore. We regularly see blacktip sharks (grey reef) on this dive and have seen a tiger shark as well as a tawny nurse shark.
YELLOWFIN DROP - Maximum depth 18m
The name is derived from two sources, firstly a group of divers who assisted us in mapping this site, who called themselves the “yellowfin gang” and secondly from the abundance of yellowfin fish around. Yellowfin has incredible collapsed features and sinkholes. There are two cave areas that will keep a diver busy for a long time. The site starts off very wide and then becomes a narrower ledge dive with sand out to sea. The inshore part becomes flat. There are also numerous pinnacles on this site. Fish life here is very abundant, especially in and around the collapsed features and pinnacles. Turtles are common sightings as well as whitebarred rubberlips and trumpetfish. All other reef fish species are abundant. Heading south towards Coral Alley, many rays have been sighted just off the reef on the sand. One of the largest honeycomb stingrays ever seen in this area was sighted here.
Woensdag 28 oktober 2009: Duiken op Aliwal Shoal
Wekker loopt af om 06:00, maar we zijn al wakker en maken alles in gereedheid om te gaan duiken. De schuimtoppen op de zee gisteren zijn nu verdwenen en de golfslag aan het strand lijkt ook veel minder dan op Island Rock. Het ziet er allemaal veelbelovend uit. We krijgen ontbijt vlakbij het zwembad: een mooie tafel met drie soorten cornflakes en dergelijke, een hele kom vers fruit, enkele kleine (al 10 dagen vervallen) yoghurtjes, koffie, een croissant en een muffin. Echt heel lekker en niet te zwaar zodat we straks perfect kunnen duiken. Om 06:45 zijn we dan ook weg met pak en zak naar het duikcentrum Blue Vision iets verder in de straat waar we logeren. Het is helemaal niet ver dus dik OK.
We komen er aan en stellen ons voor, zeggen dat we eigenlijk morgen pas hadden moeten duiken, maar dat is geen enkel probleem. Wij zijn de enigen die duiken vandaag onder begeleiding van een divemaster (jonge gast) en een assistant instructor (iets ouder meisje met dikke kont), een koppel. We krijgen eigenlijk heel weinig informatie over wat we gaan doen. Als we erachter vragen krijgen we wel voldoende antwoord, maar je moet steeds vragen als je iets te weten wil komen. Helemaal iets anders dan Mokarran in Rocktail, want daar kreeg je info genoeg. We krijgen onze pakken: het pak van Timo was de hals helemaal verduurd en de knieën lagen volledig open; veel isola
tie zal dit niet meer geven. Bij Eef is het iets beter, alleen wat uitgerekt op enkele plaatsen. Timo heeft ook twee kleuren van vinnen, fluo rose en groen, we willen de opper-gay van Lesbos, Jurgen, toch op een of andere manier overtreffen.
Wij dus weg met de auto naar de monding van de Umkomaas. Dat is wel handig gezien; ze kunnen hier de boten klaarleggen, alle materiaal erin laden en dan de duikers opladen vanop een makkelijk bereikbare plaats: dat is wel heel goed geregeld. We doen de lifejackets aan en varen een tien minuten naar onze eerste duikplaats.
Stop! Put your fins and masks on! Be ready! We luisteren gewoon zonder te weten wat er aan de hand is. De assistant instructor, die volgens ons gewoon meeduikt zonder meer laat ons weten dat er ergens een whaleshark gespot is. We zien iets verder ook al staart- en rugvin boven de oppervlakte en zien dat het een grote vis is van ongeveer een 6 meter, maar voor een walvishaai is dit eigenlijk niet zo groot. Wij dus het water in, vlak voor de haai zijn neus en Timo ziet hem recht op zich af komen, kan net geen foto maken, maar geniet gewoon van het zicht op zich. De haai zwemt naast ons, we zien hem eigenlijk best moeilijk, want het water is heel groen en vol vetzakkerij. Je moet best serieus doorpalmen om hem te volgen en hij heeft precies niet zo veel last van de golven en wij wel. Allemaal wel een heel mooi zicht; hij draait zich een beetje en komt terug naar ons toe, maar dan is het gedaan en zwemt hij terug weg. Als gewone sterveling moet je echt bangelijk goed kunnen snorkelen en een schitterende fysiek hebben om een walvishaai te kunnen volgen, maar wel een bangelijk ervaring. Daar wachten we toch al even op.
Iedereen klautert na tien minuten terug aan boord en dan stoppen we opnieuw deze keer voor een groepje dolfijnen, ook schitterend, maar nu snorkelen we er niet mee. Het is nu str
aight naar de duikplaats en we maken ons klaar om uit de boot te springen, een veredelde zodiac (zij noemen het een duck). We krijgen onze vesten aangereikt, doen die aan, we zetten maskers op, doen onze vinnen aan en moeten dan klaar zijn. We zijn echter niet helemaal OK wanneer we al moeten springen, maar doen het toch. Timo heeft last met zijn vest want de inflatorslang was niet goed meer aangesloten. We hebben het allebei nagekeken voor we vertrokken en dan was alles OK. We vinden het raar dat dan ineens de aansluiting niet meer in orde is. Timo is al onder, maar Eef heef het moeilijk, want ze is niet op haar gemak. We komen dus allebei naar boven. Ondertussen zijn we wel al wat afgedreven en de skipper probeert met zijne stomme kop ons te slepen. Dat lukt natuurlijk niet ah neen dat had ik zo ook wel geweten.
We klimmen terug aan boord en wachten even op de andere twee; die zouden tamelijk snel moeten komen, maar het duurt toch wel een kwartier eer ze er zijn. Tja goed de duik geleid divemaster! Hij had nog niet eens door dat wij niet mee waren. Even tot rust komen en we proberen het opnieuw bij Raggies Cave. Hier is een kleine grot met links en rechts twee gleuven, ingangen zogezegd en daar gaan we vlak voor liggen en even kijken naar de raggies. Deze keer lukt alles wel OK, we geraken vlotjes beneden, hebben soms wel wat last van de surge en de stroming, maar al bij al valt het nog mee. Elke van ons wordt wel eens tegen de rotsen geslagen, maar het beste is je gewoon door stroming en surge laten meedrijven. We vinden de raggies snel en er zitten er een stuk of vijf zes in de grot, schitterende beesten. Ze trekken zich eigenlijk niks aan van ons en gaan gewoon langs ons wegzwemmen. Eef gaat ervoor uit de weg en dan komt er een direct recht op Timo afgezwommen, maar geen probleem, rustig blijven en gewoon de beestjes laten doen. Dit was wel een hele grote, want die mat wel een 4 meter, da’s al de moeite. We duiken nog wat over het rif zonder koralen, maar met veel rotsen.
Er groeien heel wat andere dingen hier, veel anemonen, de voet hangt aan de rots en een lange beweeglijke steel en aan het uiteinde de tentakels, eens wat anders en heel mooi. De rotsen ook zijn op enkele plaatsen mooi begroeid en wel drie of vier naaktslakjes kruipen hier rond. In de stroming is het niet makkelijk alles onder controle te houden en op enkele smalle doorgangen staat er effectief wat stroming. Af en toe komt er nog eens een raggie aanzwemmen en enkele scholen snappers zwemmen hier ook rond. Een kleine boxfish en wat angelfish. Het zicht is niet zo goed, het water ziet precies een beetje groentjes en dat hangt blijkbaar af van de windrichting. Koud is het ook: Eef heeft het frisjes al na 15 minuten, Timo heeft pas de laatste paar minuten kou, temperatuur is slechts 18°.
Na 40 minuten begint onze divemaster Glenn stilletjes naar boven te gaan en we doen onze safety stop. Alles OK na drie minuten en dan kalmpjes naar boven. Lood afgeven, camera, duikbril, BCD en dan zelf aan boord klauteren. We beslissen om geen tweede duik meer te doen, want het is veel te koud. Timo mag alleen met de divemaster nog duiken, maar doet dat liever niet. De skipper zegt dat hij een grote manta ray heeft gezien, maar kan die na een paar minuten niet terugvinden. Dan maar back home. We stappen uit aan het strand van de rivier en stappen de pickup in en rijden terug naar het dive centre. We moeten weer alles vragen wat we met het
materiaal moeten doen en krijgen eigenlijk niet echt vragen hoe de duik was. Qua gebrek aan interesse kan dit wel tellen, maar dat was de algemene indruk wel. Het interesseerde hen niet echt of we nu doken of niet en of we het nu leuk vonden of niet, een algemeen gebrek aan service. Wij hebben toch een toffe duik gehad, dat is het belangrijkste.
We stappen terug naar onze kamer, douchen ons, drinken een pintje en gaan dan nog eentje drinken bij Sabastians. We eten terwijl ook iets kleins: pasta met room, spekjes, paprika en ajuintjes (T), toastie tomaat en kaas met frietjes en sla met een halve liter Castel draught. We vragen daar even de weg naar Rocky Bay, want we willen even naar het duikcentrum Blue Wilderness waarmee we vrijdag zullen duiken. We willen toch eerst even met hen gaan praten. We vinden de weg goed, ongeveer een 20 minuutjes rijden en doen een klapke met de twee mannen. De ene geeft veel info, laat foto’s zien van enkele duiken en van enkele dieren. Ze hebben er zelfs enkele een naam gegeven. Cool! Toch wat meer op ons gemak rijden we terug naar huis, zetten de auto achter het hek van Agulhas House en gaan even internetten. De enige die geantwoord heeft op de vorige mail is de Ju, dus we schrijven iets terug.
Dan is het al een uur of 5 en tijd voor een pintje wegens dorst. We zijn vlakbij Sabastians dus gaan daar iets drinken, een pint of twee elk en dan beslissen we hier niet mee door te gaan maar iets te eten. We nemen line fish (dorade) met enkele shrimps in look (T) en een stukje vis hake met verse calamari-steak (Eef). Timo is het bier een beetje beu en drinkt wat bacardi cola en krijgen een rekening van 350 ZAR, omgerekend zo’n 32 Euro, daar kun je niet voor sukkelen. Tegen 19:30 komt er hier een gast zingen, we blijven nog 1 drankje en gaan dan slapen. We hebben vanalles meegemaakt vandaag en zijn best moe. Tegen half negen ongeveer liggen we in ons bedje en slapen direct in.
Vrijdag 30 oktober 2009: Shark Day in Rocky Bay
We zijn na een onrustige nacht voor allebei al wakker om iets voor vijf; we denken dat dit toch een beetje te vroeg is want we moeten pas tegen half acht in Rocky Bay zijn. We slapen nog wat en zijn nog wat wakker en uiteindelijk is het half zeven wanneer we alles beginnen bijeen te pakken en klaar zijn voor het ontbijt. Gewoon een licht ontbijt, een croissant, een beetje fruit en wat koffie en een yoghurtje (ondertussen al bijna 2 weken vervallen). We leggen alles in de auto en vertrekken op tijd naar Blue Wilderness, waar we eergisteren ook even naartoe zijn geweest. Nu weten we de weg al perfect en komen er goed op tijd toe. We zijn er als eerste na James onze divemaster natuurlijk, maar blijkbaar gaat er nog iemand mee, een Zweed, Fred. Ze hebben die opgehaald in Umkomaas en komen iets na ons toe. Die kerel heeft een serieuze camera en hoes mee en verkoopt
zijn foto’s aan magazines en websites en dergelijke. Daar moeten wij toch wat beter voor worden eer we dat kunnen.
We proberen onze pakken en vesten en zijn op een dik half uur al klaar om te vertrekken, maar het gaat er rustig aan toe en we drinken nog een kopje koffie en eten een koekje. Dan gaan we naar de boot, al onze spullen liggen er al in en we kunnen weg. Dat denken we tenminste. Het duurt zeker meer dan tien minuten eer de skipper door de golven kan breken, want het is eb en hij wil niet vastlopen op een zandbank. De eerste golf OK, de tweede ook OK, maar dan zien we de derde afkomen en denken, not OK. En inderdaad niet OK, de golf komt gewoon volop in de boot en spoelt zelfs een boei met het anker mee. Tja wat nu gedaan, want ze hebben het anker wel echt nodig nu. Even terug en dan gaat James maar al snorkelend het anker halen uit de branding, eigenlijk gewoon zottenwerk, want we zien hoe hij tegen de rotsen wordt geslagen. Een kwartier later komt hij terug aan boord zonder anker, dus straks improviseren.
We zijn net uit de branding en zien een groep bottlenose dolphins passeren, die lijken niet echt last te hebben van de branding en de golven. Het is moeilijk ze hier te fotograferen, dus we laten ze voor wat ze zijn en varen naar onze eerste duikstek: Cathedral, die waar we de vorige keer niet geraakt zijn. Eerst de wastrommel met een geïmproviseerd anker loslaten zodat de blacktips en de tigersharks kunnen komen. Ze doen wat lood aan een touw van 30 meter en laten dat zakken met een boei en de wastrommel met vis en visafval op een diepte van 6 meter. Dan voor echt verder naar de eerste duikplaats. Nu lukt alles perfect, geen problemen om onder te geraken en terug boven, we worden op vier meter al verwelkomd door een blacktip en zakken helemaal naar beneden tot 27 meter. Daar is een grote boog waar de raggies in en uit zwemmen. We laten wat lucht uit ons vest en leggen ons op de zandbodem en kijken gewoon naar de raggies die in en uitzwemmen. In totaal zitten er in cathedral wel 12 raggies, een potato-grouper, die we niet zien en een hele school kleinere visjes. Ook een paar wieren zijn echt mooi hier en de stroming is niet erg sterk. We kunnen gewoon blijven liggen. Meer is er hier ook niet aan en na 20 minuten maakt James er een einde aan. We zaten ook al heel dicht tegen onze nultijd, nog 2 minuten op 27 meter, dus naar boven en duik stoppen.
We wisten op voorhand dat de eerste duik niet echt lang zou duren, dus geen probleem. Anders zou het veel te laat in de namiddag worden eer we terug zijn. We doen onze safety stop en gaan dan aan boord. Dezelfde blacktip komt ons nu uitwuiven en na een half uurtje is onze eerste duik van de dag over. En dit was di
k OK: die raggies zien er angstaanjagend uit, maar ze laten de duikers helemaal met rust. Dan zetten we terug koers naar de ‘bait’. Onderweg komen we opnieuw dolfijnen tegen, een groepje van wel dertig dieren. Iets verder komt een schildpad aan de oppervlakte voor enkele minuten ademen, dat is ook altijd een mooi zicht. Na tien minuten komen we aan waar de rode boei ligt en maken we ons klaar voor onze tweede duik. We zijn nu iets van een 40 minuten boven, dus we kunnen perfect verder met onze volgende duik.
Ze gooien wat sardienen in het water en we zien direct een vin of tien vijftien uit het water, het krioelt hier nu van de haaien, blacktip reef sharks en dusky sharks, in totaal zijn er wel een stuk of dertig hier in de buurt. Als ze beginnen te vechten is het wel even shit, wat is dat allemaal, maar ze verzekeren ons dat het allemaal best veilig is. Yeah right denkt Eef, hier spring ik voor geen geld van de wereld in. We doen toch alles aan en maken ons klaar voor de duik. Dan ineens wordt Timo bleek en blauw en andere kleuren en moet boven de rand van de boot gaan hangen. Een beetje zeeziek van de golven en het heen en weer gedoe: we zitten uiteindelijk toch al meer dan drie uur op de boot of in het water. Na vier of vijf keer alles er
uit laten komen is Timo terug de oude en is klaar om erin te springen. James en Frederick zitten er al in en wachten niet op ons. De skipper laat ons te water en dan komt James Eef helpen tot Timo ook in het water zit. Iedereen klaar om te zakken. Heel erg de angst voor haaien overwonnen van ons en nu zitten we tussen een hele zwerm blacktips. Zakken tot 5 meter en daar ter hoogte van de wastrommel blijven hangen, Eef met haar rechterarm in Timo’s linkerarm vastgehaakt en zo haaien kijken.
Ze komen echt wel dichtbij, soms tot op een halve meter, maar dan zie je pas hoe elegant de dieren zijn en hoe sierlijk en hoe mooi. Van zo dicht bekijk je het helemaal anders. We proberen onze diepte wat in het oog te houden, maar dat is niet gemakkelijk, want de haaien schieten ons om de oren en natuurlijk wordt een mens daardoor afgeleid. Soms botst er zelfs een haai tegen onze vinnen, maar na de eerste paar keren kijkt een mens daar niet meer van op. Eef begint zelfs te genieten van de haaien om zich heen na een paar minuten, maar even later wordt het haar een beetje te veel, vooral het aantal haaien wordt te veel en te onoverzichtelijk. Voor ze in paniek raakt wil ze eruit en dat is misschien een slimme beslissing. James snorkelt met ons en begeleidt Eef perfect naar de boot en kijkt dan toe op Frederick en Timo hun veiligheid. Alles in orde? Yep, dik OK. Timo heeft een paar woordjes nodig en gaat dan alleen het donkere avontuur tegemoet. Wel héél erg moedig van Eef dat ze meeging want ze had er al twee dagen van gedroomd en nooit gedacht dat ze effectief zou springen. Ze verklaarde zichzelf dan ook voor gek toen ze sprong ... Maar weeral een grens verlegd!
Op vijf meter hangt Timo naast de trommel met Frederick in de buurt en James die af en toe komt kijken of alles wel OK is. Dat is een goede begeleiding en niet zoals eerder deze week bij Blue Vision, die divemaster heeft niet 1 keer gevraagd of we OK waren en James deed dit al bij de eerste duik en nu ook weer een paar keer. Timo geniet volop van de haaien en de duik op zich en probeert steeds op 5 – 6 meter te blijven en neemt wat foto’s van de haaien rondom hem. Een schitterend gevoel, tussen die wilde dieren en die beesten doen eigenlijk niks. Dan komt er een paar keer een blacktip met een vishaak in de zijkant naar Timo en dat doet wel wat vies. Die haai zijn bakkes is helemaal scheef getrokken door de haak en je ziet constant zijn tanden en het zicht is niet echt OK daardoor. Dus Timo heeft het ook bekeken na een half uurtje, maar we zijn wel een schitterende ervaring rijker.
Terug op de boot wachten we even tot de andere twee ook terug boven komen en klaar zijn om huiswaarts te keren. Op een half uur zijn we er en nu is het makkelijk om de boot te beachen, want het is hoog water. De rotsen langs beide kanten zijn niet meer zichtbaar en we geraken zonder veel problemen aan land. Er liggen twee winchen klaar en zo wordt de boot helemaal op het droge gebracht. Wij nemen onze camera’s mee en kunnen ons al gaan douchen. Het hete water doet heel erg veel deugd, want er zijn maar een paar blauwe plekjes geweest vandaag tussen de grijze wolken, maar da’s beter dan niks. Nu is het stilletjes aan het regenen en het stopt ook af en toe. Na de douche krijgen we een certificaat van het dive centre en we rijden terug naar Umkomaas. Daar moeten we eerst iets eten, want Timo heeft niks meer in zijn maag. Een hamburger en twee Castle draught voor slechts 66 ZAR. Dan keren we terug naar Agulhas House en schrijven onze logboeken en de verslagjes en bekijken de eerst foto’s. Er zijn er veel slechte bij door het slechte zicht, maar ook enkele bangelijke shots. Bij Cathedral was het zicht tien meter en tijdens de sharkdive slechts een meter of vijf.
We rusten een beetje uit, zitten wat op ons terras en genieten gewoon van het feit dat we nog op verlof zijn. Dat is vanaf volgende week ook gedaan, dus genieten nog maar. Dan begint Eef al volle bak in te pakken. Timo legt zich een beetje op zijn bed, maar slaapt niet. We willen niet te laat gaan slapen, dus we gaan al op tijd eten. Tegen een uur of zes hebben we eigenlijk nog geen honger, maar we gaan al een aperitiefje drinken en een uurtje later bestellen we toch al ons avondmaal: kippeschnitzel en fettucini. Het smaakt hier bijna allemaal hetzelfde en na een dikke twee weken hotelfood en restaurantfood tracht een mens naar iets normaals. We drinken wat bacardi cola en gin tonic en na het eten gaan we slapen. Nog eventjes wat slechte TV kijken: ‘Noot vir noot’, een typisch vrijdagavond muziekprogramma, dan even Rocky V, maar we houden het niet vol en gaan tegen half tien slapen na een dag vol emoties.
Hier vind je een korte beschrijving van de twee duikplaatsen in Umkomaas Aliwal Shoal.
Raggie’s Cave
Average depth: 12m
Maximum depth: 19m
This area has rock formations with a great amount of caves, overhangs, gullies and swimthrough’s. Big caves, where you can easily fit in a couple of scuba divers, are often also inhabited by Ragged-tooth sharks. The coral life consists mainly of hard coral with fewer reef fish to be found. In the gullies and crevices the juvenile fish hide during the day with fals stonefish and scorpionfish also commonly found in this area. Shark’s teeth can be found inside the cave and also in the surrounding sand patches. This dive site is known worldwide for the ragged-tooth sharks that populate the reef.
Cathedral
Average depth: 12m
Maximum depth: 27m
Here you can explore a cave surrounded by a crater-like rock formation with ragged-tooth sharks swimming in and out patrolling their territory. The rest of the reed onwards is a plateau with the edges dropping five to ten metres at some places. The main attraction at Cathedral is obviously the ragged-tooth sharks with all sizes coming in and out like planes on a busy landing strip in the summer holidays. Some of them are tagged an under constant surveillance with tracking systems that are place near the caves to monitor the migration of these incredible sharks.
