2010

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Zondag 28 maart 2010: Nederland, Oosterschelde, Oesterdam

We kijken allemaal al uit naar de eerste duik van het seizoen, de winter heeft lang genoeg geduurd, maar tot op heden is het water nog steeds veel en veel te koud geweest om er met een natpak in te gaan plonsen. Jurgen en Timo vroegen Roel en Eef mee om samen de eerste duik van het jaar te doen op Oesterdam, niet te moeilijk, dus ideaal om als eerste keer terug in de Oosterschelde te hangen. Roel en Eef zien het niet echt zitten, Jurgen en Timo hebben ook een beetje bang, maar gaan er toch voor. Zaterdag eerst alle materiaal nog eens nakijken, flessen laten vullen en dan uitkijken naar zondagochtend negen uur om naar Nederland te rijden. Het uur is net verzet op zaterdag (winteruur-zomeruur), dus negen is dan eigenlijk acht, dus al best vroeg. We vertrekken naar Oesterdam en zijn compleet verrast van de drukte hier. Een bee-hive heeft er niet aan, de parking zwermt van de duikers in nat- of in droogpak. Blijkbaar hebben er toch veel duikers beslist in extremis hun eerste duik te komen maken. Ze hadden heel erg slecht weer voorspeld, maar het is nog goed uitgedraaid, want de zon schijnt en de temperatuur ondanks de hevige wind is echt niet onaangenaam.

Klaarmaken vergt nog wat oefening, want de normale "Schwung" zit er nog niet in: het is na enkele maanden niet duiken nog niet direct een automatisme om alles vlotjes op te tuigen en niks te vergeten. Blijkt inderdaad dat Timo het gele eivormige waterdichte bolletje om de autosleutels mee te nemen vergeten is thuis, dus die moeten we tussen de velgen verstoppen. Dat is goed voor één keer en een geluk dat er veel volk is, dan zal er allicht niet veel inbraak zijn en duikers onder elkaar zouden dat niet doen, toch? We helpen elkaar de flessen op de rug te doen, hebben voor de zekerheid elk een aparte shorty mee tegen de kou, maar dat zorgt dan voor veel minder bewegingsvrijheid, wat ook niet gemakkelijk is. Dan toch liever geen kou :-). We merken al direct dat het water niet echt helder is wanneer we eraan komen: veel duikers vandaag, veel wind en dus veel golven: we zien wel wat het onder water is. Of niet. De eerste poging lukt niet want al bij de afdaling zijn we elkaar kwijt. Terug naar boven en dan blijven we samen. We duiken richting platform, maar dat hadden we beter niet gedaan, een paar kleine scholletjes liggen op het zand, veel zien we niet en dan doen ze volledig het licht uit, alles is pikzwart, alsof het een nacht is zonder sterren en zonder maan, geen straatverlichting, niks. Zwarter als dit heb ik nog nooit meegemaakt en bij de terugrit is dat ook iets wat Jurgen weet te zeggen, zelfs lampen helpen niet.

De lamp van Timo begeeft het al na 15 minuten, die heeft eigenlijk niet echt opgeladen in de winter, gisteren wel de hele dag en nacht, maar dat had maandelijks wel eens moeten gebeuren: tip voor volgende winterstop. We duiken terug richting de wand en daar is het zicht een beetje beter, maar ook niet om over naar huis te schrijven. Daar zien we toch enkele krabben, grondels en een hooiwagenkrab. Een heremietkreeftje zit rustig op een sepiatentje voedsel uit het water te filteren, maar zelfs hier blijkt het zicht niet echt erg goed. Het begint na een twintig minuten frisjes - het water is 6-7 graden - te worden, dus we keren terug en gaan op 32 minuten na onze safetystop naar boven. We hebben wel goed genavigeerd, want we zijn direct bij de trap om uit het water te gaan. Perfect. Dan terug naar de auto, omkleden en zeker veel warm water over ons, even heel erg bibberen en dan de warme kleren aan en de auto in. We praten in de auto (zetelverwarming aan) na over deze eerste duik: niet echt makkelijk, weinig zicht, veel deining, terug pakken en materiaal gewoon worden, iets te veel tegen elkaar aangebotst, maar we zijn echt heel blij dat we vandaag al beslist hebben te duiken, het was geen ideale, maar psychologisch is het wel belangrijk:

 

Het duikseizoen is al begonnen voor ons!

 

Na de duik een Duvel in de Waggel om de traditie niet te schenden, twee ook en dan naar huis alles afspoelen en iets eten en drinken. We zijn echt heel erg content dat we nog eens in het water hebben gehangen hier sinds onze laatste duik in de Oosterschelde in Strijenham vorig jaar. Vanaf nu kan het alleen maar beter worden.