2010

Fotoalbum Grevelingen

Zaterdag 12 juni 2010: Nederland, Scharendijke: Het Kabbelaarsrif

Het is zaterdagochtend negen uur wanneer Timo naar Roel rijdt om daar te vertrekken naar Nederland, naar het Grevelingenmeer. We rijden met één auto, dat is makkelijker en Roel stelt voor dat hij rijdt. An en Aagje (metekindje) rijden ook mee: ze willen het allemaal nog eens bekijken hoe het met het duiken eraantoe gaat en willen van het goede weer wat genieten in het dorpje Scharendijke. We rijden er iets meer dan anderhalf uur op. De A12 richting Antwerpen is een heuse werkplaats en we hebben dus een beetje file. Daarnaast heeft Roel een probleempje met de auto, dus we moeten eens stoppen om het oliepeil en de waterkoeling eens na te kijken. Toch de auto eens naar de garage brengen volgende week. We komen aan in Scharendijke en er is wel een beetje volk, maar het is niet mega-druk. De parking staat maar halfvol, maar er lopen wel een hele hoop duikers rond. Eerst eens kijken of het water er staat en Aagje geniet van het gezelschap van Timo. Die zijn dikke vrienden aan het worden.

Roel en Timo maken zich in een toch snel tempo klaar en wandelen rechts langs de Kabbelaar en zo naar de dijk, om daar de dijk naar de duikplaats over te steken. Het meer ligt er stiletjes bij, er is bijna geen wind, tenminste dankzij de dijk, want die houdt veel van de wind tegen. Af en toe komt de zon er eventjes door en de temperatuur is echt aangenaam: ideaal dus voor een duikje. We maken ons klaar: buddy-check OK. Goed idee dat we die nog steeds doen, want Timo was vergeten zijn inflator aan te sluiten. Daar zorgt Roel snel eens voor en dan kunnen we in het water. Er komen net twee duikers uit het water dus we wachten even en doen dan onze vinnen aan, handschoenen en dan kunnen we vertrekken. In het begin even moeilijk, maar Timo en Roel zijn de rust zelve en kunnen dat allemaal wel aan. Ineens ziet Timo een groene wierslak en wil die al direct op de foto. Hij hangt op een diepte van 2 à 3 meter met het hoofd omlaag en de vinnen bijna aan de oppervlakte. Ineens maakt hij een volledige draai om de as en nog een kleine pirouette. Vroeger zou hij hierdoor toch lichtjes in paniek geslagen zijn, maar hij heeft nu al meer ervaring, dus er is geen probleem. Terug zakken en dan kunnen we weg. We duiken uit op het noorden tot een diepte van een 15 meter. Het zicht is hier niet echt heel erg goed, dus Timo draait naar links (westen dus) en zoekt het ideale traject om het beste zicht te vinden.

Roel en Timo duiken tussen 11 en 13 meter en genieten ten volle van alles wat het Grevelingenmeer te bieden heeft. En dat is zoals steeds wel wat. Heel erg veel kreeften, van kleintjes tot heel erg grote, enkele noordzeekrabben en heel erg veel botervisjes. Een enkele steenbolk zoekt zijn weg tussen de stenen en de oesters. Die zitten steeds met twee of vier bij elkaar, dus je zou durven denken dat het paartijd is. Het zijn echt heel erg grappige beestjes. Veel kleine anemoontjes, zeeanjelieren waaien mee als Roel en Timo er passeren. We proberen zo weinig mogelijk aan te raken en dat lukt wel. Ineens spot Timo een groene en een gewone zeedonderpad en iets verder zit een kabeljauw in een grote holte. Het is een joekel van een beest. De duik gaat traag en op het gemak, heel erg rustig verder en dan ineens doet Timo Roel stoppen, want een mega-grote schar ligt te rusten op de zanderige bodem. Zo'n grote hebben we nog nooit gezien. Hij lijkt wel een dikke veertig centimeter, maar onder water lijkt alles veel groter hé. Het zicht wordt rond de 13 meter iets minder goed, dus we duiken iets minder diep, ook omdat we ondertussen al een hele tijd onderweg (water) zijn en Roel net teken gedaan heeft dat hij op 100 bar zit. Het voordeel van die negen meter is dat net dat de diepte is van één van de platformen hier. Timo neemt de hele tijd de leiding en we bereiken perfect het platform. Vorige duik hier hadden Eef en Timo het ook gezien, maar Roel niet. Nu krijgt Timo toch een klein beetje last van krampen. Dankzij de rescue-cursus kan hij dat nu veel makkelijker verhelpen en we duiken terug naar de kant.

Het duurt nog een dikke tien minuten eer we de kant bereiken, maar komen eerst nog een hele hoop groene wierslakken tegen. Roel is kei-fier dat hij er eentje gespot heeft en merkt dan dat het hier 'vergeven' zit van de slakken. Ook de witte rondjes met eieren hangen hier op het wier. De wind is iets meer komen opsteken, dus we voelen de golven aan onze flessen trekken. We vinden perfect de trap waar we het water uit moeten en stappen dan terug naar de auto. Alles wordt in orde gebracht, in de auto gezet. We spoelen ons af en drinken nog iets bij de Kabbelaar. Dan is het al half drie in de namiddag en keren stilletjes terug naar huis. Timo neemt de fles van Roel nog mee om te vullen bij Bram, want morgen duiken we nog eens.