Zondag 20 juni 2010: Wemeldinge Parking: Kattendijke, mooie plaats
Het weer is al een heel weekend niet zo goed. Buien wisselen zich af met opklaringen, maar echt warm is het niet voor de tijd van het jaar. Het is slechts 15 graden, dus niet echt ideaal duikweer. Het water is warmer dan de lucht, goe bezig. Daar komt nog bij dat het serieus waait. In het binnenland is het een drie tot vier beaufort, maar aan de kust - en dus ook aan de Oosterschelde - kan het tot zes beaufort worden met rukwinden boven de 100 km per uur. Is het zot om nu te gaan duiken. Misschien wel, maar we doen het toch: we go for the adrenalin-rush! En dat blijkt ook het geval te zijn wanneer we aankomen op de duikplaats. Het waait heel erg hevig en er staan veel golven, niet alleen kleine kopjes, maar echt hoge golven. Eef en Roel hebben even "second thoughts", maar ze hebben niet meer dan een uur in de auto gezeten om dan gewoon in Wemeldinge op café te gaan. Dus we maken ons klaar en verdelen ons in de gewone buddy-teams: Jurgen en Roel, Eef en Timo.
Roel en Jurgen zijn het snelste klaar dus die vertrekken al maar, anders zouden we door de stroming en de hoge golven nog tegen elkaar botsen. Eef heeft een beetje last met haar masker en haar vinnen, maar het lukt allemaal tamelijk goed. Om 10:25 steken we onze kop dan ook onder water en duiken uit op 30° en eens we onder zijn tot een meter of 5 voelen we eigenlijk niet veel meer van het slechte weer. Timo navigeert op de 30° voor zo'n 9 minuten en da
n komen we de wall tegen. Die volgen we bij hoog water naar rechts nadat we een beetje diepte hebben opgezocht tot maximaal 15 meter. Beneden de 10 meter doen ze ineens het licht uit. Goed dat Timo onze twee lampen meegenomen had, anders zouden we hier al moeten stoppen. Het zicht valt al bij al nogal mee, maar is ook niet om over naar huis te schrijven: anderhalve tot twee meter. We zien niet echt heel veel speciaals, maar het doet toch weeral deugd het kopje onder water te steken: veel kreeften zijn op wandel, het lijkt wel een nachtduik. We zien veel groottes van kreeften, de kleinste is een 10 centimeter en de grootste wel 40, veel variatie dus.
In het schijnsel van de lampen boven de rotsblokken zien we veel heel kleine steenbolkjes en enkele lijken wel aan het nesten te zijn. Ik weet niet eens of dit nog de tijd van het jaar is. Volgens Wikipedia kan dit niet, want ze leggen eitjes aan de oppervlakte: die waren dan waarschijnlijk een feestje aan het vieren. Zeedonderpadden liggen ook op de bodem en enkele grondels. De eerste keer in onze duikcarriėre zien we een tong. Als je niet heeeeeel goed oplet duik je er gewoon over. Het is nog een kleintje, maar wel tof. Het is hier echt een heel mooie plaats met veel en mooie begroeiing: zeeanjelieren, baksteenanemoontjes. Veel zeesterren en hele grote ook. De omstandigheden zijn niet ideaal om te fotograferen, dus veel wordt dat niet gedaan vandaag. Ineens is Timo Eef kwijt: hij kijkt links, rechts, boven, onder, maar ziet haar niet. Dus zelfde diepte houden en terugkeren op voestappen. Dan ziet Timo het licht van de lamp en is blij dat hij Eef heeft teruggevonden. Even helpen met het masker, want dat liep constant vol en dan verder.
Op 23 minuten keren we om, duiken iets minder diep tot ongeveer 7 meter, maar duiken dan alleen over zand, dus terug wat dieper tot een meter of tien en gewoon de weg terug. De kentering duurt maar heel erg kort vandaag, want het water is al aan het trekken. Bewegen moet je eigenlijk niet doen, dus dat maakt het wel gemakkelijk. We gaan terug wat hoger duiken en doen onze safety stop. Timo spot nog een groene wierslak en dan komen ineens Roel en Jurgen voorbij. Timo wil de slak tonen aan Roel, maar die duikt gewoon verder. Na de safety stop komt de stroming nog meer opzetten en keren we op 210° terug naar de kant. We zijn iets verder terechtgekomen dan waar we vertrokken zijn, maar dat komt vooral omdat de stroming in het heengaan minder sterk was dan in het terugkeren. Daarbij komt nog dat we op de heenduik enkele keren gestopt zijn en dat hebben we op de terugweg niet meer gedaan, wel een beetje normaal dus. Het is echter niet ver, slechts een meter of 10 verder dan waar de auto staat.
Dan gaat het vervelendste komen van de duik: omkleden. Alles snel in de auto, zo veel mogelijk uit de wind proberen te blijven en dan lekker warm water over ons gieten, ons afdrogen, zorgen dat we geen verkoudheid opdoen en dan op weg. Eef heeft zich omgekleed in de toiletboxen die onderaan de dijk staan, stonk wel wat, maar tenminste stukken warmer dan boven in de wind. We rijden naar Smits in Wemeldinge en drinken er iets. We passeren de werken die hier aan de gang zijn om de oevers te verstevigen. Dat zijn serieuze werken, maar nodig om de Zeelandse bevolking tegen de Oosterschelde te beschermen. Na de Smits (Duveltjes en hapje) stoppen we nog eens in De Waggel voor nog een drankje. Timo nodigt zijn buddies uit om spaghetti te komen eten en tegen 17:10 is iedereen lekker aan het eten en drinken. Daarna krijgt iedereen ook een klopje en Eef en Roel hebben moeite zich wakker te houden voor de TV.
Een spannende duik in niet ideale omstandigheden, maar iedereeen is blij dat hij de duik gedaan heeft. Dit zullen we zeker meenemen naar de volgende en hierdoor doe je serieus wat ervaring op. Goe bezig!
