2010

Fotoalbum Oosterschelde

Dinsdag 20 juli 2010: Nachtduik op Oesterdam: sepiafeest

Voor we vertrekken naar Oesterdam moeten we iets eten en dat doen we in Kaai24 in Sint-Amands. We eten een salade nicoise en garnaalkroketjes en drinken er een pintje bij en een witte. We drinken er maar twee want drinken voor een duik is meestal niet OK. Zo rond een uur of zeven keren we met Cartouche terug naar huis, zetten alles in de auto, laden de flessen over van de auto van Eef naar de Astra. Die zit al wel goed op zijn gat. Dan gaan we Roel ophalen thuis en die zijn materiaal moet er ook nog volledig in, dus nog zwaarder geladen. Vanuit Kalfort rijden we verder naar Antwerpen om zo de weg te vinden naar Bergse Diepsluis. De auto kent stilaan zijn weg al vanzelf, want we zijn hier de laatste tijd al wel een paar keer geweest. We wachten een kwartiertje op Jurgen en dan kunnen we alles optuigen en onze pakken aan trekken. Buddy-check en de buddy-teams verdelen: Eef en Timo, Roel en Jurgen.

Het wordt stilaan donker wanneer we de kant van het water bereiken, maar het ziet er dik OK uit: een spiegel heeft er niet aan, zo plat is de Oosterschelde. Er zitten wel een hele hoop andere duikers in, dus het zal wel druk zijn. We volgen de route zoals normaal, maar gaan nu niet naar het platform: wel vertrekken op 240° en wanneer we beneden aan de wand zijn, gaan we die volgen. We duiken maximum een diepte van 11 meter, maar daar is het zicht echt niet zo bijster goed, dus we stijgen naar een betere diepte van 7 meter. Daar is het zicht goed. Eef ziet direct al een hooiwagenkrab en pas als we beweging zien achter het dier, merken we dat er nog een tweede tussen de planten zit. Net tussen de twee zit nog een heremietkreeftje, dus je kan wel zeker zijn dat je hier altijd wel iets ziet. Het is de gewone duik, dus ook het gewone leven: kleine kreeften zijn op wandel in de donkerte van het water. De iets grotere zien we hier zelden tijdens een nachtduik.

En dan begint het: het lijkt wel een overrompeling van baby-sepia's, niet te doen. We zien er een, nog een, dan iets verder nog een, en er zitten er hier in totaal wel een stuk of 20, echt zonder overdrijven. Eef zei zelfs nog meer, dus ik lieg niet. We bekijken de diertjes rustig, zonder ze te storen. De een blijft gewoon rustig liggen op de bodem, de andere graaft zich in omdat er veel te veel licht is met de duiklampen. Dan zijn er ineens drie op de vlucht. Een grote strandkrab komt aangestapt en gaat drie kleine sepia'tjes achterna. Die schieten weg in verschillende richtingen en slagen erin om te vluchten. Als die krab iets te dicht zou gekomen hebben, zouden we het ons waarschijnlijk toch niet kunnen laten hebben om die een tik te geven. Het is echt schitterend. Timo neemt foto's tegen 100 in duur. Hij neemt echter ook de tijd om van het schouwspel te genieten. Zo veel hebben we er nog nooit tegelijkertijd gezien. Het lijkt wel een sepia-crèche. We zien er zelfs eentje die zijn kleur aanpast naar praktisch helemaal wit. Andere worden in het midden bovenaan wat witter of worden helemaal donderbruin tot bijna donkerpaars. We genieten er echt van en na 30 minuten sepia-hunting kan deze duik al helemaal niet meer stuk, of we nu niks meer zien de rest van de tijd of niet. Echt wel cool. We duiken zo verder tot een dikke veertig minuten en beslissen dan terug te keren richting trap, iets hoger duiken en dan nog wat boven de rotsblokken hangen en zoeken naar allerlei kleine en grote diertjes.

Zeedonderpadden zijn ook aanwezig vanavond: een grote en een kleintje. Botervisjes zwemmen er natuurlijk ook altijd en nu we enkele duiken geleden de spookkreeftjes gezien hebben, zien we ze sindsdien ook elke duik. Dat blijft ook een grappig zicht. Omdat we lang bij de sepia's gehangen hebben, heeft Timo geen duidelijke kijk meer wanneer we terug richting kant moeten. Hij duikt dan maar tot een uur en keert dan op 60° terug naar de kant. We zien niet veel speciaals meer en komen ook niet direct uit aan de trap, maar er een 20 meter vandaan. Dat komt natuurlijk omdat we in het heengaan heel traag gedoken hebben en Timo geen idee had wanneer hij er terug uit moest. Iets te vroeg dus. Maar de omstandigheden zijn nog steeds ideaal, weinig wind, geen stroming, zelfs geen deining dus we kunnen hier perfect de dijk terug op. Even oppassen voor de stenen, maar het gaat eigenlijk nog makkelijk. We doen alles uit, leggen alles in de auto, wachten even op Jurgen en Roel en gaan dan nog iets drinken in De Waggel. Lekker duikje, lekker Duveltje, eigenlijk een top-avond!