2010

Fotoalbum Oosterschelde

Woensdag 21 juli 2010: Duik net buiten kentering op Strijenham

Vandaag gaat niet iedereen mee, enkel Timo en Roel hebben tijd en zin om een duikje te doen. Het is kentering om 18:35, dus afspraak was dat Timo Roel gaat oppikken tegen ongeveer half vijf. De duikplanner Timo heeft even een zwak moment, want is 20 minuten te laat: zijn verstand stond een beetje af op deze dag verlof. Origineel plan was op Vuilnisbelt te duiken, maar omdat we nog de flessen moeten vullen op deze Nationale Feestdag zal dat niet lukken. We gaan vullen bij Blue Voyage Diving in Gorishoek, dat is niet zo ver van Strijenham. We kunnen daar met volle flessen pas vertrekken om iets over zes, dus een echte kenteringsduik is niet meer mogelijk. Het wordt dus Strijenham, snel de planning even aanpassen. Op ongeveer tien minuten zijn we ter plaatse, bijna geen auto's, dus druk gaat het niet zijn. Op Oesterdam zagen we al een hele bende auto's en campers staan, dus sowieso off-limit vandaag. Dus Strijenham.

We talmen niet om ons klaar te maken, doen een snelle buddy-check en kunnen dan de lange wandeling aanvatten naar de trap waar we te water moeten gaan. Een klein bootje ramt bijna een duiker die aan de oppervlakte hangt: die was serieus kwaad: met recht en reden natuurlijk. Toch wat oppassen waar je hier een opstijging maakt. De Oosterschelde ziet er goed uit en het water is kalmpjes, denken we van bovenaf. De zon komt af en toe eens kijken tussen de schaarse wolken. Het is een lekker weertje, hoewel ze serieuze storm hebben voorspeld. De vorige jaren was het op de Belgische Nationale Feestdag echt slecht weer, dan doken we in Scharendijke. Nu meer geluk dus. We gaan te water een 10 minuten na de kentering, om 18:45, alles verloopt vlot en we merken direct dat het water stilstaat, dus we zitten nog niet zo ver buiten de kentering. Oef, een geluk. We duiken echt pal naar het zuiden, komen op ons diepste punt tegen de 13 meter, al na een minuut of tien. Daar hangt veel zand in het water en er is niet echt megaveel te zien. We duiken over een zandbodem en de kleine visjes springen weg in het licht van onze lampen.

De stroming is nog te doen, niet erg hard, dus we zijn goed op ons gemak. Op het zand zien we af en toe een zeldzame oester waar toch wat leven te zien is: twee hooiwagenkrabben vallen de camera van Timo aan. We duiken verder uit over de kreeften die op jacht beginnen te trekken en over de strandkrabben, die hier over het zand marcheren, net alsof het kleine onderwater-generaaltjes zijn. Timo beslist om iets minder diep verder te duiken, want hij hoopt dat het zicht daar wat beter is. En dat is het ook. Als extra pluspunt is op de diepte rond een meter of zes de wand begroeid met duizenden oesters. Tussen de oesters schieten botervisjes heen en weer en zien we twee kleine sepia's. We voelen stilaan de stroming komen opzetten, dus net voor het half uur vindt Timo dat we genoeg westwaarts gedoken hebben.

Terugkeren dus en pal oost. Dan voelen we echt dat het stroomt. We duiken ondertussen rond de vijf meter en dat maakt het houden van de buoyancy er ook niet makkelijker op. We voelen dat we vanuit de diepte wat stroom krijgen en worden steeds omhoog gestuwd. Terug een klein beetje dieper, om dit te vermijden, maar geen succes. Het is een beetje vechten tegen de stroming, maar we kunnen toch nog goed genieten van de duik. Het is iets moeilijker dan op Oesterdam of in Grevelingen, maar het lukt best nog wel. We zien niet veel speciaals meer, behalve twee zeedonderpadden, een grote en vlak ernaast een kleintje. Ook hier weer de spookkreeftjes, maar het is te moeilijk om het aan Roel te tonen. Kreeften zitten er natuurlijk ook heel veel, maar dat weet elke Oosterschelde-duiker. Op het einde van de duik begint het echt te stromen en Timo, als duikleider, beslist om er een punt achter te zetten rond de 48 minuten. Hij wil toch niet te veel risico nemen door serieus buiten de kentering eruit te komen en het zicht (1-3 meter) valt ook een beetje tegen. Hij moet door de stroming serieus zijn koers corrigeren, maar we komen goed aan de kant.

De wind is ondertussen ook iets harder beginnen opzetten, dus er zijn al wel wat golven. Het is hier niet echt beschut, dus de wind heeft hier vrij spel. Al bij al was het niet echt een prachtige duik, maar het is wel een echte ervaring geweest met de stroming, het slechte zicht en dergelijke. Weer een ervaring rijker en die nemen we zeker mee naar onze volgende duiken. Heel erg goed voor het vertrouwen, want we hadden wel altijd alles onder controle. Uit het water geraken is nu makkelijker hier omdat er een extra trap is aangelegd, maar toch zorgen de grote stenen en de grote opstappen ervoor dat het niet het simpelste is. Alles terug in de auto, dan naar Klein-Brabant en een Duveltje drinken in 't Coolhem in Kalfort. Tof nababbelen over de duik en dan bedje in. Op zijn minst kunnen we zeggen dat het een 'speciale' duik is geweest.