2010

Fotoalbum De Nekker

     

Zaterdag 7 augustus 2010: Duikspel ScubaLibre

Afspraak in De Nekker om 12:30. Timo had zich eerst al opgegeven als helper aan het duikspel en iets later Eef ook. We rijden naar De Nekker, rijden het terrein op en gaan direct verder naar de parking helemaal achteraan. Daar staan al enkele van het organizerend comité klaar om ons te briefen wat we moeten doen: Flor (allebei), Denis, Mark, Paul, Diederik, Frankie, Andy (iets later), Danny. Dat zijn de mensen die onder water alles zullen regelen. Timo moet aan de witte boei hangen, Diederik aan de auto. De deelnemers krijgen de koers naar de juiste locatie, ze krijgen daar een kaartje met een nemo of een haai op bij Timo, een manta en iets anders bij Diederik en dan krijgen ze de koers richting piramide. Daar staan Eef, Flor, Frankie en Mark te wachten ieder op een hoek. Als de buddy-teams daar toekomen, moeten ze een overeenkomstig diertje zoeken als wat ze op post 1 kregen, ze moeten een paar taken uitvoeren onder water. Als ze het goed doen krijgen ze een wasspeld, dan moeten ze een koord zoeken en die brengt hen naar het platform, waar ze opnieuw enkele handelingen moeten uitvoeren. Dan koers 285° terug naar de kant en eens aan wal moeten ze nog een paar vragen beantwoorden, zodat de winnaar kan bepaald worden. Als er een exaequo is, dan speelt het luchtverbruik vooral een rol.

Dat is het concept van het spel, maar we moeten nog afwachten tot de uitvoering. Timo gaat samen met Diederik als eerste in het water, gewoon op snorkel, want de deelnemers weten waar ze moeten zijn. Ze moeten het wel eerst onder water proberen en pas via de boei en koord of ketting naar het object duiken indien ze de persoon niet vinden. Timo wacht af tot wanneer hij de eerste mensen naar het strandje ziet gaan en gaat dan onder. Hij hang vast aan de velg met een tamelijk goede buoyancy. Dat is wel nodig ook, want het minste dat je hier te veel beweegt, zie je geen hand voor ogen. Hij hangt er maar, heeft een boei mee die hij een halve meter boven zijn hoofd laat beginnen om zo de zichtbaarheid en vindbaarheid te vergroten. Het duurt toch een kwartier eer hij iemand ziet. Die krijgen een kaartje mee en weten nu ook dat ze 80° moeten duiken in de richting van de piramide. Nog geen minuut later komt de volgende groep bij hem en hier weer dezelfde drill.

15 minuten gebeurt er niks en dan ineens voelt hij iets aan zijn vin, ziet dat er een duiker aanhangt en schijnt in de richting zodat ze hem makkelijker kunnen vinden. Dat is nog geen sinecure ook, want nadat de eerste twee gepasseerd waren, was het zicht herleid tot 2 cm. Daarna klaarde het stilaan terug uit, maar indien er iemand te dicht komt tegen de bodem is het weer licht uit. Dan hangt Timo echt heel erg lang niks te doen. Hij hangt af en toe wat hoger, van 7.9 op de bodem aan de velg zelf of soms op 6.9 of 7.4 iets erboven aan de ketting van de velg. Dat is om toch af en toe nog iets te zien. Ineens ziet hij naast zich een donkere stofwolk passeren en opdwarrelen, maar geen duikers. Hij schijnt met zijn lamp in het rond, maar ziet niks. Die zullen wel terugkeren dan zeker.

Ondertussen hangt hij hier al iets meer dan een uur en de duikers moeten stilaan allemaal komen, maar er moeten er nog vier passeren. Tegen een duiktijd van bijna 90 minuten passeert er nog een buddyteam bij hem aan de velg. Een geluk dat hij met zijn lamp aan het schijnen was, want anders hadden ze hem gemist. Nu dus nog drie kaartjes. Maar dit laatste buddyteam was eigenlijk de laatste groep die nog moest komen: ergens is er iets niet in de haak. Ofwel zijn er twee die het totaal gemist hebben, of anders hebben ze de volgorde omgedraaid. Tja dat zal het wel zijn zeker. Timo blijft nog hangen want heeft nog drie kaartjes: één voor elke groep en één reserve. Uiteindelijk blijft Timo hangen onder water bij de velg tot hij een duiktijd heeft van 120 minuten, dan denkt hij: dit kan toch niet meer, al 20 minuten niemand meer gezien. Dus hij gaat naar boven en gaat eens kijken wat er aan de hand is. Hij keert terug naar de kant en ondertussen zijn alle medewerkers ook al aan de kant. Normaal moest Timo die gaan ophalen, maar wou eerst eens horen of alles wel OK was.

Dan blijkt inderdaad dat er twee buddy-teams geweest zijn, die noch de velg, noch Timo gezien hebben en die alles gemist hebben. Uiteindelijk keert iedereen goed en veilig terug aan de kant en we kunnen ons douchen en daarna deelnemen aan de barbecue. Dat kunnen we best gebruiken: een natje en een hapje, schitterend. Iedereen heeft nu zijn eigen anekdotes en iedereen heeft zich uiteindelijk wel geamuseerd. Conclusie van deze namiddag is: 120 minuten boven een velg hangen in de Nekker kan op zijn minst "spesjoal" genoemd worden.