Zaterdag 28 augustus 2010: Wemeldinge De Hoek
Het is eind augustus en hoe goed we één of twee keer kunnen duiken hebben in juni en juli, zo moeilijk is het in augustus geweest. Het weer was niet echt lekker, maar toch hebben we enkele duiken kunnen doen. Ook vandaag zijn de omstandigheden niet echt ideaal, want er staat een heel erg strakke wind boven de Oosterschelde en dat zorgt wel voor wat hoge golven. Niet erg zou je denken, want het zicht eens beneden zal er niet onder lijden. Wel dat valt een beetje tegen. Door de hevige winden, regenbuien van de laatste dagen zien we wanneer we in Wemeldinge toekomen een bruine band van enkele meters langs de kant. We zullen een beetje moeten uitduiken eer we deftig iets kunnen zien. Vandaag duiken Ju en Timo. Roel zat met een klein ziek Aagje thuis - snel beter worden hé meisje, Get well AAGJE! - en maak maar wat tekeningen voor reizende oom Timo. Na een rit van iets meer dan een uur komen we dus aan bij de duikplaats Klein Stelle in Wemeldinge. Dat is de eerste plaats die je tegenkomt wanneer je aan de dijk komt net voorbij het dorp. Door de werkzaamheden aan de Oosterschelde-dijk zijn de andere duikplaatsen voorlopig niet open. Paal 51 en 52, Kattendijke zijn dicht, maar hier zijn de werken al gedaan. Er ligt hier een nieuwe trap en langs deze weg is het makkelijk in het water te gaan.
We waren verbaasd te zien dat de kentering laag water vandaag net op hetzelfde uur (12:55) is dan morgen, maar we zijn hier op tijd en kunnen toch iets sneller te water dan om 12:25. Volgens andere tabellen was dan weer de kentering vandaag om 12:25, maar we zien wel wat het geeft. Als het allemaal te sterk 
begint te stromen of het zicht is te slecht, dan maken we er een iets kortere duik van. Wij dus de dijk over en naar beneden naar de oever van de Oosterschelde en het water in. Er zijn een paar franstaligen die hier ook klaar staan om te vertrekken, maar ze zijn een gele vin kwijt, dus dat wordt wel al iets moeilijker. Twee nederlandstaligen met een rebreather komen er ook bij en op deze kleine plaats aan de trap is dat al wel volk genoeg. Te water gaan is makkelijk, je moet enkel een paar kleine stenen over en dan ben je al direct klaar om te vertrekken. We worden al snel wat uit de richting geslagen omdat er zoveel wind en stroming is, maar zijn dan toch nog ruim op tijd klaar om de duik te starten. We duiken recht naar beneden, dan naar links en na een half uur terugkeren iets hoger, da's altijd een goed plan, nu alleen nog uitvoeren.
Het is de eerste keer dat we hier duiken, dus we zijn wel eens benieuwd wat het gaat geven. We vertrekken en zitten al onmiddellijk tamelijk diep. We zitten al op 15 meter na pas drie minuten duiken: het gaat hier snel steil naar grote dieptes. Op tien minuten duiken over zand, betonblokken en verrotte houten palen zitten we rond 22 meter, maar daar is het zicht niet echt zo erg goed, dus we gaan terug rond de 18 meter duiken, daar was het zicht nog OK. Een geluk trouwens dat we snel diep zaten, want de eerste paar meter was het zicht nihil, nul, niks. Zelfs een kompas lezen was niet mogelijk. We kropen bijna over de bodem, maar eens een meter of zeven diep ging het terug qua zichtbaarheid. Eens we nu op diepte zitten, keren we naar links en we hebben het gevoel dat de stroming hier van alle kanten komt. Over het algemeen zwemmen we tegen de stroming in, maar het is niet zo'n sterke, dus het valt nog wel mee.
Veel is er de eerste 15 minuten niet te zien, want we duiken over zand, zien wel enkele kokers van wormen uit het zand steken, spotten een krab die schuin over het zand rent en bekijken de zeesterren die hier veel vertegenwoordigd zijn. En dan ineens de sighting van de dag: een pitvis. Dit is de eerste keer dat we die vis zien hier in Nederland. Het is een lange vis met een dikke, iet wat platte kop met prachtige ogen. Bij een vrouw zouden we er direct voor vallen. Het lichaam is bedekt met wat zand en zou tegen de stenen en de oesters eigenlijk niet mogen opvallen. Toch valt ons oog erop en we bekijken het visje heel goed. Een prachtige vondst. We duiken verder tussen de heremietkreeften. Hier zitten er weer heel erg grote en ongelooflijk veel. Een verdwaalde wulk heeft zich ook gedeeltelijk ingegraven in het zand. Of heeft de stroming het zand over de schelp geschept. We zien heel erg veel hooiwagenkrabben. Die hebben we dit jaar nog niet zo veel gezien, maar tijdens deze duik spotten we er wel 20. Er zijn er maar twee of drie grote bij, de meesten die we zien zijn maar hele kleintjes, maar dat maakt het niet minder mooi. Na een 20-25 minuten komen we dan eindelijk toch een soort rif tegen en de zichtbaarheid wordt hier ook beter.
Op het half uur gaan we wat hoger duiken en keren terug. We blijven op een diepte van ongeveer 7 meter, want hoger was het zicht niet zo goed. We zien eigenlijk niks speciaals meer, maar genieten toch van het rustige duikje. De anemoontjes, de zakpijpen, de oesters: hoewel we het elke duik zien en af toe iets specialers, blijft duiken in de Oosterschelde een schitterende ervaring. We hebben de stroming nu in onze rug en keren rustig terug naar de plaats waar we in het water zijn gegaan. Maar dat is dus zonder rekening te houden met de speciale omstandigheden die hier in de Oosterschelde kunnen heersen. We komen op een diepte van 4 meter en daar doen ze het licht volledig uit en wordt het water een verzameling van rondzwevende zandkorrels. We zien niks meer. Jurgen doet teken om naar de oppervlakte te gaan, Timo wil even nog proberen terug iets dieper te gaan duiken, maar dat had Jurgen te laat gezien. Dus naar de oppervlakte na toch 50 minuten duiktijd, even heel voorzichtig kijken of er geen boten zijn en al snorkelend terug naar de kant. We zijn maar 20 meter van de trap, dus zo erg is het niet.
Jurgen neemt nog even het fototoestel over van Timo, neemt er een paar van een snorkelende ScubaTimo en een paar minuten later komen we aan de trap. Het water uit, zien dat we niet strompelen, want de golven zijn nog steeds hoog. Bij de auto ziet Timo ineens dat er een damp op de onderwaterhoes zit en doet die open. Een beetje water, toch wel enkele centiliter stromen uit de hoes, maar aan de camera is niets kapot. Alles thuis toch eens nakijken en goed laten drogen. Blijkbaar was één van de clips losgekomen tijdens het laatste stuk en daardoor wat water erin gelopen, maar niks erg. We drinken op de toffe, wel speciale duik op deze nieuwe plaats en Timo vult ook zijn fles in Oktopussy, want morgen is het specialty navigatie. Weer een nieuwe plaats ontdekt, zeker nog eens komen zien als er minder wind is, want je kan hier heel snel heel diep gaan en dat moeten we dan toch ook nog eens doen.
