2010

Fotoalbum Oosterschelde

Zondag 12 september 2010: Vuilnisbelt: rare naam voor een duikplaats

We spreken al lang om eens op Vuilnisbelt te gaan duiken. De naam van de duikstek werd gekozen omdat er hier vroeger een vuilnisbelt gelegen was, vlak op de hoek van de dijk aan de Oosterschelde. Aan onze rechterkant zien we de duikplaatsen van Gorishoek liggen, maar die zullen moeten wachten tot een andere keer. We hebben hier nog nooit gedoken, dus we bereiden ons goed voor om deze nieuwe duikplaats eens te gaan verkennen. Het is volgens Duikersgids een plaats voor de iets meer ervaren duiker, maar met de ervaring die we de laatste twee jaar hebben opgedaan, denken we dat het wel moet lukken. Jurgen komt Timo thuis oppikken en tegen half elf vertrekken we naar Scherpenisse. Enkel het laatste stuk zetten we de GPS aan en die brengt ons enkele keren op de foute plaats. We zouden volgens GPS uitkomen vlakbij een andere duikplaats Strijenham en van daar moeten kunnen doorsteken naar de Gatweg, maar dat lukt niet. Die is afgesloten en wordt een baantje langs de dijk dat enkel geschikt is voor tractors. Blijkbaar zijn de kaarten niet echt actueel. Dus volgende keer Westkerkseweg ingeven, dan de straat helemaal uit en dan moet je in de Gatweg komen. Daar kan je zo ver mogelijk doorrijden tot de weg stopt, hier parkeren en daar kan je dan te water.

We komen er ruim op tijd toe en gaan eens kijken hoe het water erbij ligt. Volgens een ander buddy-team (uit het Brusselse) zou er niet te veel stroming staan, want er waren al een paar duikers uit het water. Wij kiezen om op de kentering te duiken en niet echt een stromingsduik te maken. Het mooiste is hier aan de linkerkant naar het schijnt, dus dat zullen we proberen, hoewel aan te raden is met laag water naar rechts te duiken. We'll see. We maken ons klaar en stappen met al ons materiaal naar de hoek van de dijk. Daar willen we te water gaan. Het ziet er allemaal veelbelovend uit: het zicht lijkt ons niet al te slecht, maar dat kan je dikwijls niet van boven water zeggen. We klauteren over de stenen en proberen ongeschonden in het water te gaan. Dat lukt goed, maar Timo doet zijn enkel pijn bij het aandoen van zijn vinnen. We zien straks wel of het ernstig is, nu eerst duiken.

We zakken tot een meter of 5 en merken direct dat de stroming van links komt en dat die er toch niet licht staat. Dus snel duikplan aanpassen, naar rechts duiken, de kentering afwachten en dan terugkeren. We communiceren goed onder water en dat zorgt niet echt voor een probleem. We maken ons wel de bemerking dat het waarschijnlijk een stuk makkelijker is om hier met hoog water te duiken, zeker omdat je er dan makkelijker ingaat. En wijle weg dus. We zorgen dat we steeds tussen de 10 en 15 meter blijven, want daar zou het meeste te zien zijn. Eerst is er een mooie begroeiing van de wand met vele oesters, zeeanjelieren, weduwroos, veel sponzen: een beetje typisch voor de Oosterschelde. Dan is er een heel stuk dat gekenmerkt wordt door kleine eilandjes in een woestijn van zand. Het onderwaterleven speelt zich hier dan ook af. De krabben concentreren zich op de kleine eilandjes van oesters die zich hier bevinden. Een beetje raar dat er geschreven wordt dat dit zo'n mooie duikplaats is. Maar het beste moet waarschijnlijk nog komen.

Na een kleine tien minuten hebben we blijkbaar het 'hoofdrif' bereikt, want hier is het inderdaad een heel erg mooie begroeiing en heel uitbundig. Een kleine sepia passeert ons; deze is al een beetje groter dan die we eerder deze week op Oesterdam zagen. We houden die even in het oog, want we hebben eigenlijk nog niet echt veel gezien deze duik, maar dan komt het allemaal goed. Eerst spot Jurgen een zeedonderpad, dan Timo nog één. Er zitten hier ook wat hooiwagenkrabben en heremietkreeften. We zien er eentje die zijn kop in zijn schelp heeft, komt even kijken en verdwijnt dan terug. Wat een zotte duikers zal die denken. Het is zo ongeveer na 30 minuten duiken dat we heel erg goed de kentering voelen. Ineens stopt de stroming, blijft even weg voor een minuut of vijf en dan steekt die opnieuw de kop op naar de andere richting. Die moet ons terugbrengen in de richting van waar we gekomen zijn. Perfect.

Timo wijst Jurgen iets later nog op een mini-spookkreeftje en op een zeenaaldje dat vrij rondzwemt in het groene water. Het is echt rustig en makkelijk duiken nu, de stroming heeft ons heen gebracht en brengt ons nu ook langzaamaan terug. We zien nog een naaktslakje, maar daarvoor moeten we nog opzoeken welke soort dit is. We twijfelen zelfs een beetje of het wel een slak is. Als we het niet vinden wordt zoeken op een duikforum. Het is een Goniodoris castanea, aka bruine plooislak. Dan komt er ineens een groene wierslak naar beneden gedwarreld. We zitten ondertussen na onze safety stop slechts op een meter of 2. De bodem stijgt hier niet echt veel meer, dus we denken dat we op het ondiepe stuk tussen deze punt van de dijk en die van Gorishoek beland zijn. We duiken nog wat verder uit en steken onze kop eens boven want het is ondertussen maar 0.9 meter. De wierslakken zijn hier volop aanwezig en Timo neemt foto's bij de vleet. Schitterend.

Na 56 minuten duiktijd en 10 minuten snorkelen gaan we het water uit. Er is aan deze kant van de dijk een stukje open gemaakt tussen de stenen om makkelijker in en uit het water te gaan. Alles vlotjes, een toffe duik en wel wat gezien uiteindelijk. Natuurlijk ook kreeft, maar dat is hier elke keer, maar toch zeker vermelden. Timo ziet nu dat hij een serieuze snee heeft op zijn enkel door een oester waarschijnlijk: toch wel drie centimeter lang, zal serieus pijn doen morgen. Alles terug in de auto en dan een Duveltje gaan drinken iets verderop in Brasserie De Zeester. Daar ontmoeten we opnieuw de twee buddies die we op de duikplaats hadden gezien. Die gingen ook iets drinken en de kans was wel aanwezig dat we elkaar hier zouden zien. Logisch want de duikers stromen hier toe. Blijkbaar komt elke duiker hier in de buurt nog iets drinken, want van duiken krijg je wel dorst. Twee Duveltjes en een bordje hapjes later vertrekken we terug naar huis. We kunnen het niet laten om in De Waggel nog een tussenstop te maken en ook daar nog iets te drinken. Dan naar huis en alles spoelen en een rustig avondje tegemoet.

Merci, Ju, om deze duikplaats mee te gaan verkennen. Het was weer de moeite. En wat hebben we nu heleerd vandaag:

1. Met laag water naar rechts duiken

2. Oesters zijn scherp

3. Van duiken krijg je dorst

4. De naam van de duikplaats heet ook nog Vuilstort of Tuttelhoekje (met dank aan anemoon.org en het forum van duiken.be)