Zondag 03 oktober 2010: Wemeldinge De Hoek
Na een drukke week op het werk en in Leicester is het genieten van een rustig duikje in Nederland met
Jurgen. In Leicester was een collega van Timo getrouwd op vrijdag en enkele mensen uit België waren uitgenodigd om naar de plechtigheid te komen daar, dus daarom dat de week tamelijk druk was. Twee keer een trip van meer dan acht uur en pas zaterdag laat thuis. Eerst had ik geen zin om te gaan duiken omdat het dan toch iets te druk zou geweest zijn, maar omdat ze zondag een lekker nazomerweertje voorspelden heb ik me toch zaterdagavond laten overtuigen door Jurgen om wel te gaan. Het gras maaien en het huis kuisen zal dan voor de volgende dagen zijn. Al relatief vroeg met slaperige ogen komt Jurgen me oppikken tegen half tien om zo naar Wemeldinge te rijden. De wind zit goed om daar te duiken (aflandige) en het is hoog water om 11:40, dus dat moet wel voor een goede duik zorgen.
We zijn er goed op tijd, want we moeten eerst nog onze duikflessen laten vullen bij Oktopussy en dan gaan we naar de duikplaats. Het is er wel druk en enkelen gaan al te water, maar wij doen op ons gemak en maken ons klaar. Tegen tien over elf wandelen we de dijk over en gaan te water. Oeps, dat is al best frisjes. Wanneer Jurgen zijn tweede vin wil aantrekken, trekt hij het bandje kapot. Eerst nog even proberen het te maken, maar dan beslist hij om toch maar zonder bandje te gaan duiken. Als hij dat ziet zitten, is dat dik OK. Normaal gezien zit zijn vin tamelijk strak al aan zijn voet. Het is wel te hopen dat we niet mega-hard moeten palmen. We'll see. De eerste meters kijkt Timo goed naar de vinnen van Jurgen en ziet dat het precies wel allemaal vlotjes gaat. We duiken eerst tot een diepte van 12 meter en dan naar rechts. Er staat wel een beetje tegenstroming, maar niet echt veel. We duiken over zand en zien al direct here
mietkreeften. Eén ervan wil zich echt niet laten fotograferen, het was de grootste, maar verstopte zich altijd net wanneer Timo wilde afdrukken.
Ondertussen zijn er hier in de Oosterschelde al een hele hoop hooiwagenkrabben bijgekomen. In het begin van het seizoen zagen we er praktisch geen, maar nu de laatste tijd zien we ze bij de vleet, grote en kleine en alles door elkaar. Misschien is dit de manier van moeder natuur om alles terug in orde te zetten na de strenge winter van 2009-2010. We hebben relatief goed zicht, maar dan ineens weer niks meer. Dat heeft waarschijnlijk te maken met andere duikers of hele grote kreeften die te veel stof maken. Het waait snel over. Dan komen we na het zand op de oesterbanken en zien we veel meer: botervisjes, meloenkwalletjes en dan ziet Timo een legsel van een naaktslak. Iets verderop zitten er twee bruine plooislakken op elkaar. En dan zien we lichtflitsen in de verte en zien we twee duikers afkomen. Die duiken met de stroom mee, maar maken een stofwolk van jewelste. We proberen nog even te blijven hangen, maar het baat niet. Het stof is te veel aanwezig nu. Timo ziet nog net de kant om één van die duikers een POW te verkopen (Penalty Onder Water), wat een zeikerds.
Tegen een half uur duiktijd keren we om en blijven bijna constant tegen de 12 meter hangen. We zien nog een kleine zeenaald over het zand zwemmen en een wandelende zeester. Dat is wel leuk te zien hoe die zich voortbewegen, met die kleine dingetjes op hun armen en dan maar racen over de bodem. Op het einde voor we onze stop doen ziet Jurgen een wulk op wandel. Dat is ook wel best knap en iets wat we nog niet zo vaak hebben gezien. We doen onze safety stop en keren dan terug richting kant. Net voor we de kant bereiken ziet Timo een kompaskwalletje. Ik schrijf -tje, want de hoed van de kwal kan tot 30 centimeter worden en deze was amper 10. We blijven uit de buurt van de tentakels. Hoewel de steek niet gevaarlijk is voor de mens, kan het wel een stekende pijn en lichte verwondingen veroorzaken, dus we houden afstand. Onze duik zit erop rond 54 minuten en we gaan terug naar de auto. We zijn uitgekomen bijna direct ter hoogte van onze instapplaats en klauteren de dijk over.
Alles is goed gegaan zelfs met een vin zonder bandje, dus we zijn blij dat we deze duik nog kunnen doen hebben. Het is nog 23° boven water en de zon schijnt lekker, echt een goed idee om toch nog naar Nederland te gaan. Het wordt wel stilaan tijd dat het seizoen erop zit, want Timo heeft zich serieus pijn gedaan enkele weken geleden, vorige week is zijn lamp kapot gegaan en nu het bandje van de vin van Jurgen. Alles heeft precies een grondig nazicht nodig voor we alles voor de winter opbergen. Voor Jurgen is dit de laatste duik in de Oosterschelde van het jaar, misschien kan Timo nog verder doen met zijn andere buddies. We zien wel. Na de duik nog genieten van een Duveltje op het zonnige terras van Hotel Smits en dan naar huis, lekker niks meer doen eens het materiaal is afgespoeld.
