2010

Zondag 19 december 2010: Nemo 33 in Ukkel

Dit wordt waarschijnlijk onze laatste duik dit jaar. Het is een goed jaar geweest: Egypte, Griekenland, Nieuw-Zeeland en dan nog heel erg veel duiken erbij in Nederland in de Oosterschelde: we hebben goed ons best gedaan dit jaar. Mijn eerste duik in 2010 was nummer 94 in Egypte en deze is de 160ste, dus toch 66 duiken gedaan dit jaar, niet slecht. Er is even een beetje twijfel of we wel gaan vertrekken, want het heeft de laatste paar dagen erg gesneeuwd in België en eigenlijk over heel Europa en zeker België ligt plat als er nog maar een paar centimeter sneeuw ligt. En nu is er in totaal toch al meer dan 20 centimeter gevallen. Maar Jurgen heeft winterbanden op zijn Audi steken, dus die ziet het wel goed zitten om naar Ukkel te rijden. Afspraak bij Roel om 15:30. Ju haalt Timo op thuis, eerst in Coolhem naar de voetbal kijken (Bru - And: 0-2) en dan naar Roel thuis zodat we direct kunnen vertrekken wanneer Eef er ook toekomt zo rond half vier.

De wegen liggen er relatief goed bij, zeker de grotere banen: A12 is OK, Ring rond Brussel ook OK, enkel de kleinere wegen zijn iets minder, maar met winterbanden valt dat nog wel mee. We zijn op een klein uurtje in Ukkel en het ziet er goed uit: er staan ongeveer 10 auto's, dus dat is echt weinig. Dit zal dan ook betekenen dat het zwembad niet vol zal zijn en dat vinden we wel leuk. Voor de actie van Studio Brussel was er iets georganiseerd in de put van Ekeren, Dive for Life, dus daar zullen wel wat duikers samengekomen zijn. Hier is het in elk geval heel erg rustig. We checken in en er zijn in totaal 8 duikers met ons inbegrepen. Voor we starten om kwart voor vijf drinken we eerst nog iets: drie ice-T en een koffie. Dan gaat de bel en kunnen we ons gaan omkleden en naar het zwembad gaan. Eerst een douche nemen, dan snel briefen, want nat is het koud boven water. Dan snorkelen we eerst tien minuten en doen een klein beetje freedive. Geen van ons is er in gespecialiseerd, dus echt diep gaan we niet. We halen wel een meter of 8 diepte, wat we niet slecht vinden om dit eigenlijk zelden of nooit te doen. Na de tien minuten snorkelen is het divetime. Yes, nog eens een duikje doen. Timo had vorige week het idee opgevat om naar Nemo te komen en iedereen vond dat wel tof, zeker Jurgen, want voor hem was het het langste geleden. Roel was in november nog naar Egypte geweest en Eef en Timo waren in de Poor Knights nog gaan duiken. We hebben geen haast. Wanneer er weinig volk is hoef je niet te stressen. Anders is het een heel gedoe en geharrewar om je materiaal bij elkaar te zoeken en in elkaar te zetten, maar nu gaat het erg vlotjes.

We zijn op vijf minuten klaar en kunnen starten. Twee mannen duiken direct de put in en wanneer die al beneden zijn komen wij met ons gevieren boven aan de put aan. Normaal is het hier een belletjesfestijn, je voelt je precies een bruistablet, maar met enkel twee duikers beneden valt het best wel mee. Wij dus ook naar beneden en halen een maximum diepte van 34,8 voor Jurgen 34,7 voor Eef en Timo en 34,1 voor Roel: wel straf dat bijna elke computer anders reageert. We blijven hier een dikke vijf minuten en dan is onze tijd voor deco nog maar 4 minuten, dus we stijgen op ons gemak op naar één van de grotjes. We komen aan in één van de luchtbellen en zijn al een klein half uur aan het duiken. Veel is er hier buiten die twee grotten niet te beleven, dus we gaan nog eens de put terug in, zeker de deco in het oog houden en met voldoende luchtreserve nog naar boven komen. We dalen tamelijk snel deze keer, want nu had Timo geen last tussen 8 en 10, maar Roel bleef rond de 25 meter even hangen. Timo blijft bij hem en dan zakken we terug tot de bodem.

De afdaling was zalig, want nu zat er niemand meer op de bodem. Die eerste twee waren al voor ons naar boven en die andere twee waren, wanneer wij begonnen te zakken, naar boven aan het komen. Timo ontdekt dat hij zijn schaduw ziet beneden op de bodem, echt prachtig en heel erg leuk. Hij speelt dan ook vliegtuigje en de anderen doen hem na, echt genieten van het duiken op zich en het zweven in het blauwe water. Dan keren we terug naar boven en doen onze safety stop. Misschien dat die nu iets langer duurt omdat we twee keer op diepte hebben geweest. De computers geven eerst 4 minuten stop aan, maar na een paar seconden is dat al drie geworden, dus tijd genoeg. We spotten weinig dieren hier, behalve een great white, een paar seals en dat is het. Die beesten zien we op 5 meter tijdens de safety stop wanneer we ons even voor het raam naar de cafetaria zetten en daar het grote scherm bekijken. Het signaal om aan je safety stop te beginnen weerklinkt en we hebben de onze bijna gedaan, dus nadat iedereen die volledig heeft voltooid, keren we terug naar de oppervlakte.

Timo probeert eerst nog eens de bar uit aan de trappen, maar er komt niemand een pintje geven, pech, wachten tot in de cafetaria dus. We douchen ons en kleden ons om en gaan iets drinken: Orval en een blonde van het vat (geen idee welk merk van bier dat was). We blijven hier niet eten, maar rijden terug naar Klein-Brabant om daar in Kaai24 nog snel een hapje te eten. Voor de zekerheid belt Timo onderweg eens en Davy heeft de deur al vastgedaan, maar we kunnen nog iets krijgen. Jurgen zet Roel en Eef af in Kalfort en die rijden samen naar Sint-Amands en Timo rijdt mee met Jurgen. In Brasserie Kaai24 eten we een hamburguesa, maar niet met de normale hamburger, wel met een kippefilet en een stukje steak, amai dat smaakt. Eef neemt iets anders, stoofvlees met frietjes. We drinken er een paar Duvels bij en rijden dan naar huis. Jurgen is zelfs zo goed om Davy thuis af te zetten en Timo ook en zo geraakt iedereen veilig thuis. Het was een toffe namiddag met nog een duikje.

Nog even een kleine opmerking: Timo maakt zijn buddies jaloers, want hij heeft zijn persoonlijke duikstempel laten maken. Yes, echt graaf.