2010

Fotoalbum Epidavros

Dinsdag 25 mei 2010: Duiken in Epidavros

Timo is wakker om zeven uur ’s morgens al en heeft een missie voor vandaag. Om op verlof te zijn hebben we al veel missies gehad. Hij gaat eerst eens kijken naar de opkomende zon op het strand en dan gaat hij een brood kopen bij O Fournos, koopt wat appelsienen, zo’n stuk of acht om vers sinaasappelsap te persen. Op onze kamer hebben we namelijk een fruitpers ontdekt. Wanneer hij terug thuis komt ligt Eef nog in bed en is nog wakker aan het worden. Timo maakt vers fruitsap, legt brood en beleg op tafel en zet koffie. Die kunnen we hier ook maken met een klein steelpannetje op een klein vuur. De koffie smaakt weer goed en zorgt ervoor dat we wakker worden. Onze coördinatie is nog niet je dat, want we morsen er op los en moeten wel drie keer de tafel proper maken. We zorgen wel dat we alles bij elkaar hebben om te gaan duiken in Epidavros met Pascal. Timo doet zijn Epidive-T-shirt aan een Eef haar Mokarran van Zuid-Afrika. Snorkels mee, brillen, vinnen, handdoeken, voldoende water en dan kunnen we vertrekken.

Het plan was om half negen door te rijden, want het is toch wel drie kwartier bollen als er geen slakken op de weg zijn vandaag. We zijn om 08:38 op pad en rijden dezelfde weg die Timo twee dagen geleden twee keer heeft gedaan. We kennen de route al tamelijk goed, zelfs de straffe bochten kunnen we al lokaliseren. Top. Op een klein uurtje zijn we er: eerst een trage bus voor onze neus, dan een pickup die niet meer dan 50 per uur haalt. Enkel het laatste stuk kunnen we goed doorrijden, maar we zijn nog ruim op tijd. Op z’n Grieks: siga siga. Pascale zit al op het terras van Hotel Mike, we zeggen dat we nog iets drinken en dan kunnen we duiken. Eef drinkt een gewone koffie en Timo een frappé, metrio choris gala. Dan maant Pascal ons aan om alles klaar te maken. We passen onze vesten, onze pakken en Timo past een kap om niet te veel kou te hebben onder water. Eef heeft haar ‘chicken-vest’ mee dus die moet gaan aparte kap hebben.

Alles op de boot voor twee duiken na elkaar: de eerste en de tweede gaan vanop dezelfde ankerplaats zijn, maar de ene recht vooruit dieper en de andere naar rechts langs de wand en dan iets hoger terug. We hebben een klein beetje problemen met de riemen van de vesten, maar Timo lost dit voor hemzelf en ook voor Eef op. We zijn klaar om te vertrekken. Pascal ankert de boot, kijkt eerst even de propellor na, want daar was een probleem mee en dan kunnen we het water in. Van boven zien we al dat het OK zal worden. We duiken uit, eerst tot een 4 meter en dan gaat het dieper en dieper en dieper. Pascal ziet een octopus en probeert die te vangen. Dat lukt hem in eerste instantie, maar kan hem niet vasthouden. We zien hem echter inkt spuiten en dan snel wegzwemmen. Pascal zit hem nog achterna, maar tevergeefs, deze octopus heeft een echt goeie fysiek. We dalen nog verder af en zien langs de wand heel erg veel netten hangen. die zijn mooi begroeid met vanalles en er groeien hier ook er veel sponzen. We zien enkele krabben, slangensterren, een kleine kreeft en de typische vissen uit de Middellandse Zee: damselfish, zeebrasem, lipvissen en dergelijke meer. Het is een toffe duik.

Dan gaan Pascal en Jean (een man uit Brussel die ook meeduikt) nog dieper en dieper. Eef blijft die gasten volgen tot een diepte van 44 meter, dat is dus een deco-duik. Ook Timo heeft het aan zijn been, want hij heeft net als de andere drie een deco van 7 minuten aan zijn broek. Op deze diepte is het echt wel koud en eigenlijk is er niet erg veel speciaal meer te zien. De krabben zijn hier ook, maar die zagen we ook op mindere diepte, dus eigenlijk is er geen echte reden om zo diep te gaan. Maar Pascal is een CMAS-duiker en die kicken naar het schijnt op diepte. Timo is een beetje boos op Eef, omdat ze net zo diep duikt als die andere twee. We hebben niet voor niks geleerd om binnen de limieten te duiken. Swat, echt lang blijven we niet beneden de 40 meter, dus zo’n ramp zal het wel niet zijn. Dan maar terug opstijgen, want Timo heeft al minder dan 100 bar. Op onze weg naar hogere sferen komen we een bruine vijlvis tegen. Er zijn ook veel plaatsen waar de eieren van de luipaardslak liggen, dus Timo heeft die ook op foto. Na 40 minuten doet Pascal teken om de duik af te breken. Ondertussen heeft iederen zijn deco in orde en kunnen we naar boven. Timo ziet op het einde in tamelijk ondiep water nog een schorpioenvis, een kleine, maar heel erg mooie en dat is een goede afsluiter van een toffe duik.

We gaan aan boord, tuigen af en maken direct alles klaar voor de volgende duik. We blijven één uur en veertig minuten aan de oppervlakte, gaan twee keer terug in het water om af te koelen en dan is het tijd om terug het water in te gaan. We duiken nu langs de rotsen naar rechts tot iemand (Timo waarschijnlijk) aan 100 bar zit en komen dan terug naar de boot. Nu heeft ook Eef haar camera mee, want de eerste duik ging misschien te diep zijn daarvoor. We wisten eigenlijk niet hoe diep die kon, dus geen risico’s nemen en niet meenemen, maar nu dus wel. Op het eerste gedeelte van deze duik zitten echt ongelooflijk veel fireworms, verschillend in grootte, tot enkele die zelfs bijna 40 centimeter zijn. Zeesterren zien we nu ook regelmatig en deze site is typisch voor de vele amforen die hier her en der op de bodem liggen. Naar het schijnt moet Epidavros nog een ongekende schat aan antikiteiten hebben liggen op de zeebodem. Hier zien we een tiental voorbeelden ervan. Speciaal deze duik zijn dus die amforen, een naaktslak, die Eef niet ziet, maar Timo heeft er een goede foto van. Een slijmvis, opnieuw enkele slangesterren en sponzen, sommige echt heel groot.

Dan is het stilaan tijd om terug richting boot te gaan en iets hoger te gaan duiken. Eef ziet het kadaver van een vis dat opgegeten wordt door een hele bende fireworms. Opnieuw zien we de eieren van de luipaardslak, enkele grote mosselen, lipvissen, zeebrasem, veel zeeëgels en de andere typische bewoners van van de Griekse wateren. We doen helemaal geen deco-duik deze keer alhoewel we toch tamelijk diep duiken, maar de computers geven hoogstens eens één minuut aan vóór de deco, dus dat is heel erg goed. Tijdens de safety stop ziet Pascal een visnet hangen waarin echt een hele hoop dieren verstrikt geraakt zijn. Hij neemt zijn mes en bevrijdt de dieren eruit. Hoewel hij het niet zo nauw neemt met de regels om niks aan te raken is het best positief dat hij de dieren bevrijdt. Goed gedaan. We duiken verder uit naar de boot en stoppen bij een vijftig minuten duiktijd. Dat is goed voor een tweede duik. We komen boven water, zorgen dat alles in de bakken terecht komt en dan varen we terug naar de kleine pittoreske haven van Epidavros. Op een tien minuten zijn we er, we spoelen alles af en kunnen ons hier douchen. Zalig met warm water, want we hadden allebei echt kou op het einde van de tweede duik, zelfs Timo had koude voeten.

We komen aan land en wie zit daar mama Linda, Patrik en Pat en An, die zitten te eten en dat is echt heel tof. We drinken een pintje mee, bestellen een spaghetti voor ons twee, laten ons dat smaken en drinken nog twee andere pintjes. Het zijn altijd halve liters Mythos, dus we voelen het al wanneer we tegen zes uur terug naar Tolo rijden. Het lukt allemaaal vlotjes opnieuw en op een klein uurtje zijn we er. We moeten ons niet meer douchen, maar Eef gaat wel nog wat pintjes halen, kaas en geld uit de automaat, terwijl Timo het verslag verder afmaakt van gisteren en aan dat van vandaag begint.

Nog een korte wandeling door de hoofdstraat van Tolo, iets kleins eten, een choriatiki, een pitta gyro en een pitta souvlaki kotopoulo. Het is niet erg druk meer na het weekend, dus we zitten rustig langs de kant van de weg. We drinken nog een Mythos hier op het terras en nog één op ons balkon. Dan gaat Timo nog een rustige strandwandeling maken en ziet dat één van de kleine eilandjes erg mooi verlicht is ’s avonds. Wanneer hij terugkomt is Eef de laatste bladzijden uit haar boek aan het lezen en dan gaan we ook slapen. Met de twee duiken vandaag was het best vermoeiend en ook twee keer de afstand Tolo – Epidavros – Tolo kruipt in je kleren. Dus slaapke doen en morgen fris op voor de laatste duik deze vakantie, terug naar Epidavros.

 

Woensdag 26 mei 2010: Duik in Epidavros

Wederom zijn we relatief vroeg wakker vandaag: Timo is al op tegen zeven uur en Eef blijft nog een half uurtje liggen. Vers geperst appelsiensap, koffie, brood met kaas en ketchup op ons terras met zicht op twee hotels vlak voor ons en natuurlijk op de zee. Ze zeggen dat ze ons de beste kamer gegeven hebben en dat zou wel eens waar kunnen zijn, want op de bovenste verdieping wonen de eigenaars zelf. We nemen alles klaar voor de duik bij Pascal in Epidavros; vinnen mee, maskers, computers (zeker  nodig met Pascal), handdoeken, geld, water. Check: alles in de auto en we vertrekken net als gisteren om half negen naar Epidavros. Dat is de vierde keer voor Timo, de derde voor Eef en ondertussen kent Timo al heel erg goed de weg naar daar. Geen enkele bocht heeft nog geheimen voor hem: ah ja als je dit traject al zo veel hebt gedaan.

In het duikcentrum gaat alles veel sneller dan gisteren, want we weten al welke pakken en welke vesten we nodig hebben. Timo krijgt nu een 15 liter fles, want dan hebben we een beetje extra reserve als we diep willen gaan. We doen normaal gezien maar één duik vandaag, dus gewoon voor iedereen één fles. Er is nog een koppel Fransen mee, die zullen ons bij deze duik vergezellen. Pascal leidt de duik wederom tot een grote diepte, nu niet meer beneden de 40 meter maar toch bijna. Net op een meter of acht diepte merkt Timo dat zijn fles niet goed vast zit, hij doet teken naar Eef, die zegt alles OK, maar Pascal merkt het goed op en herstelt het probleem en off we go! Het is wederom prachtig op de site: Polemarka. Netten hangen naar beneden van de rotsen waarop mooie zakpijpen groeien: zowel doorzichtige als rode. Hier leven veel zeesterren, er liggen weer een hoop amforen op de grond. Pascal neemt er af en toe eens eentje vast, bekijkt die en legt die terug op de juiste plaats. Soms zijn het nieuwe die hij ontdekt, maar meestal weet hij ze goed liggen. Er is er één hele grote bij, met wel een diameter van een halve meter.

Er moeten hier ook heel veel naaktslakken zitten, want we zien wel 6 of 7 strings van eieren, maar geen naaktslakken deze duik: je kan niet altijd geluk hebben, hé. Fireworms lopen hier ook veel over de bodem op zoek naar iets eetbaars. Als je er met de camera te dichtbij komt, dan zetten ze hun ‘pluimen’ omhoog en daar moet je vanaf blijven, want dat steekt en zorgt voor een branderig gevoel gedurende enkele dagen. Voor de rest de normale dingen hier, maar één speciaal iets: een zwarte bol die over het zand rolt en het lijkt wel een koppel parende naaktslakken: dus toch? We zijn er niet zeker van en bij het tonen van de foto aan Pascal, die weet het ook niet. We duiken de hele tijd tamelijk diep tot één van de Fransen op 100 bar zit en dan gaan we iets hoger duiken en keren stilaan terug richting boot. Timo komt op 100 bar al op de terugweg, maar zegt het toch aan Pascal. Eef komt ook onder de honderd, maar vindt het de moeite niet meer om het nog te gaan zeggen. Ze had al gezien dat Timo dat deed, dus hij wist het al.

Eef en Timo duiken nog even wat verder alleen omdat de anderen al naar boven moeten met maar 50 bar op de fles, ze zien niet veel speciaals meer behalve één slangster: wel een mooie. De deco-stop is in orde (7 min) en de safety stop erna ook, dus we kunnen stilaan op ons gemak naar boven. Dat gaat vlotjes. Direct op de boot alles uit, aftuigen en Eef begint een tien minuten te bibberen hoewel we goed in de zon zitten. De temperatuur is een aangename 26 graden, het water aan de oppervlakte 20 en op diepte 17. Je voelt duidelijk dat er een groot verschil is op diepte en de kou komt eerst zo rond een meter of 10 en de tweede koudegolf kom je op 25 meter tegen. Bij het opstijgen is het dan wel leuk dat je boven 25 al warmer krijgt en op vijf meter is het al heel erg aangenaam: tof om de safety-stop te doen.

Wanneer we aankomen in de haven legt Pascal aan en zegt dat we hier terug moeten zijn binnen twee uur en een half. Timo had een paar keer geprobeerd om Pascal te overtuigen een tweede duik van de dag te doen. In het begin zag hij het niet zitten, maar de derde keer was ook de goede keer, zeker omdat het Franse koppel ook nog eens meeging: nu voor dezelfde plaats als vorig jaar: Aliotou, een schitterende wall met veel naaktslakken en als je geluk hebt zelfs een zeepaardje. We eten soutzoukakia me patates en chorta bij Mike, drinken een frappé en een pintje erbij. Dan is het al 13:00 en moeten we nog anderhalf uurtje wachten voor vertrek. Eef gaat op jacht naar postzegels en doet een korte wandeling en dan wandelt Timo nog even naar het strandje en het kerkje dat over de haven van Epidavros heerst.

Stipt om half drie zijn we weg: flessen op de boot, net gevuld, een 20 minuten op de boot naar Aliotou. Net van de boot, vlakbij de ankerplaats ziet Timo een schorpioenvis, een kleintje maar het is er één. Dan gaan we de diepte opzoeken, zien direct weer de schitterende zichten met de netten die naar beneden hangen, twee of drie amforen, Timo spot een lobster en kijkt af en toe de dipte in. Als je hier hoogtevrees hebt zou je wel eens in paniek kunnen slagen, want het gaat hier echt tot beneden de 100 meter. Dan op diepte van 38 meter begint het slakkenfestival. Eerst op één van de netten twee koppels parende: geel met blauw, echt heel erg mooie en grote. Dan zijn de luipaardnaaktslakken aan de beurt: dalmatians. Pascal zet een slangster op zijn hand, dan zien we tussen de rotsen in de kleine grotten enkele anthias, die zijn mooi rood en prachtige vissen.

Iets verder en ondertussen minder diep: we zijn al op de terugweg, want we hebben lang bij de slakken op diepte gehangen nog een grote geel met blauwe. Eef en Timo waren ijverig foto’s aan het nemen en ineens merken ze dat Pascal en de andere twee al 20 meter boven hen hangen, dus wij naar boven, maar niet te snel, want dat is niet zo goed. Pascal duidt nog drie slakken aan: alledrie van verschillend formaat, van klein naar groot, bijna op een rijtje en dan nog één apart. Timo doet ook zijn duit in het zakje en doet de ontdekking van de dag: een minuscuul slakje van nog geen centimeter, straf hoe die dat kan spotten (gewoon erop gedoken). Overal op de wand zien we de eier-strings, verschillende kleuren en vormen, dus ook verschillende soorten.

Op zo’n 8 meter, ziet Pascal een grote schorpioenvis, die zijn ook altijd wel fotogeniek, dus snokken maar. Met zijn mes doet onze instructeur enkele zeeëgels kapot en de vissen komen er ongelooflijk snel op af: lipvissen, damselfish, zeebrasem, het is een waar festijn. Dan zien we nog een bruine vijlvis, die de kers op de taart vormt, denken we, maar neen hoor. De kers wordt gevormd door een octopus. Pascal neemt die vast, vermoeit die een beetje en we kunnen er prachtige actie-foto’s van nemen. De inkt spuit door het water, want het beestje is niet zo happy met de actie van Pascal. Timo achtervolgt die nog even om een paar goed foto’s te nemen, probeert die naar Eef te leiden, maar dat lukt niet, dus verder richting boot. Daar hangen we eigenlijk al bijna onder, dus we stijgen op, want zowel Eef als Timo hebben 50 bar en we hebben meer dan 50 minuten gedoken. Dat is erg goed.

Terug met de boot naar de haven, alles afspoelen, ons douchen en dan gaan we iets drinken bij Aristoteles, het hotel waar Patrik en Linda zitten. Iets later komen Pat en An er ook toe en drinken we nog wat ouzo. Het wordt stilaan laat, zeker voor ons omdat we nog een uur moeten rijden, dus tegen 20:00 vertrekken we uit Epidavros na een kort afscheid. We komen terug aan in Tolo net voor het donker is, gaan snel nog iets eten: pitta kotopoulo en pitta gyro met een Mythos. Timo doet nog een strandwandeling, neemt wat foto’s van het eilandje voor de kust dat mooi verlicht is en keert dan terug naar de kamer. Eef zit nog op het balkon, daar drinken we nog onze laatste Mythos en dan gaan we slapen na een prachtige dag in Griekenland met twee (zeker de laatste) schitterende duiken. Slaapwel.