Zondag 10 april 2011: Strand van Sint-Annaland: Vlokkige naakte schoonheid
Het is een schitterende lentedag: dat is tenminste wat de voorspellingen ons doen geloven. Wanneer we opstaan rond een uur of tien is het inderdaad een lekker weertje. Er staat nog geen zon op het terras in de Galgestraat, dus het is nog wat frisjes, maar de zon schijnt volop en er is geen wolkje aan de lucht. Timo maakt alles klaar om te gaan duiken met Roel. Veerle, Cartouche, An en Aagje gaan vandaag ook mee, net omdat het weer goed is. Voordeel is dan dat Timo en R
oel eens foto's hebben van hen boven water. Dat op zich is ook eens leuk, hoewel de foto's onder water altijd leuker zijn. Normaal zou de onderwaterhoes donderdag 14 april klaar moeten zijn en dan kan Timo volgende week al terug foto's zelf nemen. Nice! Alles stond eigenlijk al klaar, nog anderhalf uur de batterij van de lamp opladen en dan om iets voor twaalf 's midags kunnen we vertrekken. Eerst naar Kalfort, Roel, An en Aagje ophalen, dan naar Antwerpen, dan richting Bergen op Zoom, dan richting Tholen en zo verder naar Sint-Annaland. Onze bestemming is Havenweg, 4697 Sint-Annaland. Op een uurtje arriveren we daar en we zien dat er niet veel volk staat. Langs de straat staat één auto waar een duikster zich aan het klaarmaken is en beneden aan de haven zelf staan ook nog een aantal auto's. Het grasveld dat we vorig jaar nog konden gebruiken als parking is nu niet beschikbaar, want het ligt vol bergen zand en is volledig afgesloten. Dat zal wel voor problemen zorgen als het wat drukker wordt.
Timo gidst Veerle en An even rond wat er te zien is in de buurt, aan het strand en errond met de nadruk op een terrasje van Brasserie "De 2 Getijden": dat kennen Roel en Timo nog van vorig jaar, de laatste twee duiken van het seizoen 2010 deden we samen hier. Het is kentering om vijfentwintig over twee, dus om tien voor twee ongeveer gaan we te water. Tenminste dat is de bedoeling. Het is makkelijk nu, want we moeten onze sleutel niet meenemen onder water, want de dames kunnen die voor ons bijhouden. Roel en Timo maken zich klaar en dan wandelen we naar het strand. We gaan te water waar de stenen net beginnen langs de linkerkant van het strand. Even nog wachten op Roel, want die moest even terug om zijn lamp. Betere buddy-check doen volgende keer hé mannen. Wij dus te water, Roel wil de duikleiding eens nemen en Timo doet de backup navigatie/duikleiding, dus dat zit wel snor. Roel wil ook eens met een kilo lood minder duiken, dus Timo neemt die extra mee voor het geval dat Roel niet kan zakken, maar alles gaat vlot. Even nog de koersen doornemen en dan zijn we weg. Not really, want we zien de eerste paar meter gewoon geen steek voor ogen, niks nada, noppes. Dus boven water zwemmen we iets verder uit tot waar we duidelijk zien dat het water blauw ziet en niet bruin zoals vlak aan het strand. Start!
Roel navigeert richting midden van de Oosterschelde (Krabbenkreek) en na een paar minuten duiken komen we aan de zandvlakte. Uit de ervaring 
van vorig jaar weten we dat we daarover niets te zien zullen krijgen, dus we blijven over de oesters en de begroeiing duiken met de stroom mee. De stroming is echt niet hard vandaag, zoals vorige keren toen we hier doken en ook vandaag is het stil. We zien direct een hele hoop krabben vechten en wegvluchten van ons. Timo spot een paar botervisjes en Roel vestigt Timo zijn aandacht op een zeedonderpad en een ander botervisje. Die zijn altijd wel tof. Timo is specialist in het spotten van naakte schoonheden, ook onder water. Hij ziet een stuk of zeven vlokkige naaktslakken en een stuk of drie hele kleine groene wierslakken. Deze duik kan al niet meer stuk. We laten ons lichtjes meedrijven met de stroming en bereiken zo rond 7 meter ons diepste punt. Tegen dan zijn we al een half uur aan het duiken en geen van ons beide heeft al kou, dus we keren gewoon om richting ons vertrekpunt. Verderduiken had er waarschijnlijk voor gezorgd dat we het wel koud zouden krijgen, dus dat doen we effe niet. Na drie kwartier duiken beslissen we om terug richting kant te duiken, want we hebben het gevoel dat we er bijna gaan zijn. We steken even onze hoofden boven water en starten dan terug, want we zijn nog een twintig meter van ons vertrekpunt. De wieren wiegen stilletjes mee op de stroming, die nu bijna stilgevallen is. Zoals we ons nog herinneren van vorige duiken hier, groeit hier echt heel erg veel spons: die bedekt op sommige plaatsen gewoon elke centimeter van het rif.
Timo leidt nu verder de duik en na een totale duiktijd van vijfenvijtig minuten komen we aan perfect aan ons vertrekpunt, dus dat is toppie gedaan. Het laatste stuk zagen we nog een zeedonderpad, een paar kleine visjes en genieten vooral van de rust onder water en het goede zicht. Het zicht hier is echt schitterend vandaag, wel zo'n meter of zeven - acht. Dat is echt top voor een locatie in de Oosterschelde. Onze lampen hebben we op een aantal plaatsen eigenlijk niet nodig, want het zonlicht komt helemaal tot aan de bodem, zeker omdat we niet dieper gaan dan een meter of zeven. We keren naar de kant terug en komen uit het water. Cartouche en Veerle zitten ons al op te wachten, maar An en Aagje wilden op het terras en de speeltuin blijven. Roel en Timo kleden zich om, spoelen het zout van hun torso - ah ja met zo'n twee kathedralen van lichamen (LOL). Dan gaan we naar het terrasje de dames vervoegen en drinken elk twee Duveltjes. Dan is het vier uur en stilaan tijd om terug te keren naar huis. An, Roel en Aagje komen mee een BBQ doen bij Timo thuis en we genieten daar van het lekkere eten, de zon en een lekkere Duvel. Het is een heel erg aangenamen afsluiter van een bangelijke dag met een toffe duik, een leuk terrasje en lekker weer. Elk weekend mag wel zo zijn.
