2011

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Zondag 17 april 2011: Nederland, Oosterschelde, Oesterdam: Snotolf en zeedahlia

Het is een leuke zondagochtend, best wel vroeg, als om 06:30 de wekker me uit het bed roept. We kiezen ervoor om tegen 07:30 bij Roel af te spreken, liefst zelfs iets vroeger dan kunnen we op tijd vertrekken naar Oesterdam. Ze hebben goed lenteweer voorspeld, dus we vrezen een beetje dat het een echte overrompeling zal zijn op Bergse Diepsluis en dat zal inderdaad nog blijken. Timo komt als laatste toe bij Roel: Jurgen is er net, die is gisteren teruggekomen uit de Alpen van het skiën, Eef duikt de eerste keer mee dit seizoen en Roel is ook al op en klaar om te vertrekken. Het is precies half acht wanneer we in de auto stappen en naar Nederland rijden. De zon komt er af en toe eens door en het ziet er best wel een leuk weertje uit. Na een klein uurtje komen we al toe op de parking en het is er nog niet erg druk: er staat een auto of zes zeven, maar je merkt al snel dat er heel vlug wat auto's aan het bijkomen zijn. We treuzelen dus niet en op minder dan een half uur zijn we al klaar om te water te gaan. Een paar duikers die er al geparkeerd stonden zijn ons voorgegaan, maar het zal nog niet echt druk zijn onder water.

We stappen over de dijk naar de trap en het is echt heel erg laag water nu. Als je geluk zou hebben, dan zou je het ponton kunnen zien vanop de kant bijna. Je ziet wel dat er wat bellen hangen waar we denken dat het ponton is, maar de ijzeren constructie wordt aan het zicht onttrokken door het donkere water. We stappen de trap af tot in het koude water. Hoewel het water eigenlijk niet echt zo koud meer lijkt, zeker in vergelijking met een maand geleden. Roel navigeert, Jurgen duikt vooraan met hem mee en Eef volgt de gele vinnen van Roel en Timo de grijze vinnen van Jurgen. Timo kan eindelijk terug zijn onderwatercamera meenemen na het debacle in Thailand. Hij was donderdag al naar Onderwaterhuis gereden om zijn hoes te gaan halen, deze ochtend de O-ringen goed ingevet proper op hun plaats gestoken, alles nog eens goed nagekeken en nu kan hij zelf terug foto's nemen. En eindelijk zal hij zelf een foto kunnen nemen van Snottie, de snotolf. Het zal de vierde keer zijn dat Timo hem ziet dit jaar, voor Roel en Ju de derde en voor Eef de eerste keer. We kijken er allemaal evenveel naar uit.

Dus in de volgorde zoals gezegd richting ponton: Roel navigeert een beetje (helemaal) verkeerd in het begin, moet dan alles rechtzetten, maar hij doet dat eigenlijk heel erg goed, want we komen toch snel op het ponton uit. We duiken links om het ponton heen en op de verste hoek zit de snotolf dus nog altijd. De eitjes zijn al donkerder geworden, bijna zwart zelfs. Dit betekent dat de vader toch al een eindje bezig is en dat het niet echt lang meer zal duren eer de kleine snotolfjes zullen in het rond zwemmen. Dat zal binnen één, misschien twee weken zijn of zoiets. We zullen hier regelmatig eens komen kijken, eerder in de week op een avond dan het weekend, maar komen kijken doen we zeker nog. We blijven hier bij de snotolf zeker een minuut of tien hangen. Timo probeert er deftige foto's van de maken, maar zelfs met weinig duikers in het water is het zicht toch niet overal optimaal. We waren zelfs bij het vertrek bijna Roel en Jurgen uit het oog verloren. Swat, we genieten gewoon van het zicht van de snotolf en nemen de foto's en duiken dan over de ijzeren stangen van het ponton. Daar vinden we direct de zeedahlia terug, maar deze keer geen zeedonderpadden. Enkele botervisjes zoeken beschutting tussen de schelpen van de oesters en tussen de zeeanjelieren en verschillende soorten zakpijpen. Timo maakt heftig gebruik van zijn camera nu hij die eindelijk terug heeft.

We hebben allemaal de twee belangrijkste dingen gezien tijdens deze duik, dus het kan al niet meer stuk. Roel begeleidt iedereen terug naar de wand en dan volgen we die wand op een gemiddelde diepte van een meter of acht. Een relatief grote schar kruist ons pad en op sommige momenten kunnen we gewoon met vier op een rij duiken. Dat is ideaal om nog een andere snotolf te zien, maar daarvoor zitten we te diep. Naar het schijnt moet er hier nog eentje zitten, maar dan slechts op drie meter. We zien een paar kleine kreeftjes die zich verborgen houden tussen de stenen. De lamp van Eef is ondertussen al plat, maar Timo schijnt dan een beetje tussenin, maar op veel plaatsen is dat niet nodig, want het zicht is over het algemeen wel goed. Na een dik half uur doet Roel teken dat we keren en dat is voor ieder van ons wel OK. We gaan iets minder diep nu, maar echt heel erg veel zien we niet meer. Enkele heremietkreeftjes op het zand of op de takken van de sepia-tentjes, een massa garnalen en nog een paar kleine kreeftjes. De duik komt dan stilaan tot het einde. We bereiken de plaats waar we normaal naar beneden gaan richting ponton: we herkennen dit punt aan de paal die hier staat, cool dat we onze weg hier al beginnen te kennen. De navigatie gaat terug naar de kant en we komen ter hoogte van de trap uit, dik OK. Goed gedaan Roel. Niet te veel bestoefen natuurlijk, want navigeren hier is niet echt zo moeilijk, plus we komen hier al een lange tijd, dus we kennen de weg al.

We gaan uit het water en wandelen terug de dijk over naar de auto's en dan zien we dat we er goed aan gedaan hebben om vroeg te komen naar Oesterdam. Ja, de parking staat al goed vol. Voor de mensen die het hier kennen, ze staan al helemaal tot boven aan het einde van de straat. We zeggen tegen elkaar dat we dit niet zouden zien zitten, het is niet te doen en we maken direct ook de kanttekening dat dit stilaan het einde van Bergse Diepsluis zal dreigen te worden. We hopen het niet, maar als er elke zaterdag en zondag zo een massa duikers hierop afkomen, dan zal het leven er wel onder te lijden hebben. We kleden ons dan maar om, maken ons klaar om de rit terug naar huis aan te vatten. We rijden naar Café Coolhem, makkelijk voor Roel en Eef, want die was naar Kalfort gekomen 's morgens zodat we in Antwerpen niet moesten stoppen - wat wel makkelijk is. We drinken een Duveltje en Veerle komt ook nog eens af naar het café om een pintje te drinken. Ze drinkt meer cola, maar laat zich dan toch overhalen om mee een Duvel te drinken. Tegen half twee in de namiddag splitsen onze wegen en gaat Timo met Veerle naar huis, want mama Linda en Patrik komen een BBQ doen. Weer een heel erg leuke afsluiting van een toff zondag.

 

Quote van de dag: Snottie, snottie, snottie, ik voel met in mijn noppie (R Bellon).