2011

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Donderdag 21 april 2011: Zoektocht naar andere snotolfjes op Bergse Diepsluis

Het is een warme donderdag tijdens de Paasvakantie. Het is al een hele dag meer dan 20° en de zon schijnt, dus ideaal om nog eens naar de Oosterschelde te rijden voor een avondduikje. Roel was in de namiddag even langs Timo thuis geweest, want Cartouche moest toch even buitengelaten worden. Dat beestje kan je geen hele dag en avond alleen laten hé. Dus Roel, merci hé maat. Omdat Cartouche al buiten is geweest kan Timo op tijd vertrekken vanop het werk: hij is stipt om vier uur weg om eerst Roel en dan Jurgen op te pikken. Al om 16:20 is Timo bij Roel, die staat gepakt en gezakt en we rijden direct verder naar Jurgen. Die is ook klaar, dus ook zijn gerief even snel in de koffer leggen en dan kunnen we naar Nederland rijden. De kentering kunnen we eventueel halen, maar Timo heeft nog eens zin om naar de snotolf te gaan kijken op het ponton van Oesterdam. De twee buddies vinden dit OK, want we zullen dan zaterdag wel op de kentering gaan duiken in Wemeldinge. Het is helemaal niet druk op de weg, de A12 gaat vlotjes richting Antwerpen en dan op de ring even wat trager, maar al bij al heel erg vlot.

Op de parking van de duikplaats is het ook niet druk: er staan ongeveer een tiental auto's en dat is best wel weinig voor een vakantiedag met zo'n goed weer. We maken ons klaar, echt niet stressen en niet te lang met duikpak en alles aan in de zon staan. Een kwartiertje later staan we alledrie al bijna helemaal klaar om de duik over te stappen en het koele water in. In tegenstelling tot ongeveer een maand geleden zal de verfrissing wel deugd doen. Het water is trouwens ook al 13°, hoewel we temperatuur over het algemeen negeren. Iedereen alles mee, korte buddy-check en dan flessen op de rug en de beklimming aanvatten van de dijk. Voor ons stappen nog twee dames en op de weg naar de trap haalt Jurgen hen in met een laatste sprint naar beneden en we kunnen het water in. Lampen aan, maskers op, automaat in de mond, vinnen aan, laatste afpsraken maken en dan kunnen we starten. Jurgen neemt de duikleiding, Timo hangt rechts van hem en Roel links. Alles OK en we kunnen zakken. Het is hoog water, dus we moeten wel even doorpalmen, anders duurt het te lang eer we het ponton bereiken. Op de helling weten we door natuurlijke navigatie dat we goed zitten, dus zakken stilaan tot een 11 meter en dan lijkt het ons toch lang te duren eer we het ponton zien. Timo kijkt even op en merkt dan dat hij al vlak naast de metalen constructie hangt. We ronden zoals elke keer het platform.

Onder het platform zitten nu toch enkele steenbolkjes. Die zaten hier de vorige keren niet, misschien vonden die het nog te koud of zo. In elk geval gaan we nu naar de snotolf, want Timo wou nog enkele foto's nemen, nu hij toch zijn camera bij zich heeft. En het lukt nog tamelijk goed ook. We hangen zo'n dikke vijf minuten bij de snotolf die weer zijn eieren aan het "bewateren" is en het lijkt wel alsof er nu minder eieren zijn dan vorige keer. Opgegeten door andere dieren, want uitkomen is vermoedelijk nog te vroeg. En dan ineens komt er een serieuze stofwolk opzetten. Het is geen stampede van olifanten, er is eigenlijk niks te zien. Maar Jurgen beslist wel dat het tijd is om terug richting wand te duiken. Wanneer we het platform verlaten, zien we de twee dames ook aankomen met hun buddy-lijn. Wij gaan iets minder diep duiken want we hebben nog een missie, namelijk de andere snotolfen zoeken die hier nog zouden zitten. Naar het schijnt nog twee op een diepte van een meter of drie. Dus even zoeken, maar ook niet overdreven lang, maar vooral genieten van de duik op zich. We zien echt heel erg veel zeenaalden deze duik en ook de botervisjes zijn al in grote getale aanwezig. De zeenaaldjes zijn echt leuke beestjes hoe die met hun kleine vinnetjes zich handig en snel tussen planten en wieren kunnen voortbewegen.

Timo spot een grote en mooie zeedonderpad ook. Die ligt heel erg mooi op de planten en de rots, enkel wanneer Jurgen en Roel aankomen om die ook te bezien is hij weg van zijn plaatsje. Ook omdat hij net iets probeerde te vangen om te eten, maar daarvoor was Timo net te laat met de camera. Hoewel net te laat? Serieus veel te laat, maar die beestjes zijn echt wel snel ook. De zoektocht naar de andere snotolven levert eigenlijk niks op, tenzij we kunnen genieten van het leuke onderwaterlandschap van de Oosterschelde. Hier minder diep is het best wel leuk en mooi om te duiken. Je kan lang doorduiken, je verbruikt niet veel lucht en het is er toch al snel een graad warmer. We zien hier ook de eerste kwallen en iets dat lijkt op een zeedruifje, maar vier tentakeltjes heeft, dus we denken dat het niet een echt zeedruifje is. We duiken nu op een diepte van een meter of vier, natuurlijk kan je dan die beesten niet vinden, als die op drie meter zitten. We amuseren ons met te kijken naar de zeenaaldjes, de alikruiken en de gevlochten fuikhoorns. Ook zien we natuurlijk de algemene soorten zoals de weduwroos, de slibanemoon in verschillende klueren. We amuseren ons goed tijdens de duik. We keren pas laat om terug richting uitstapplaats, maar we zetten er nu een beetje vaart achter. Niet té veel om nog iets te zien, maar we keren toch sneller terug dan we gekomen zijn.

We keren zo snel dat we zelfs na zevenenzestig minuten aan de kant terug bovenkomen en dat we al een twntig meter voorbij de trap zijn. We hadden gedacht dat we er nog niet waren, maar blijkbaar bij de terugkeer toch iets sneller gegaan dan gedacht. Het is ook moeilijk in te schatten als je met twee verschillende snelheden duikt bij vertrek en terugkeer. We stappen hier dan maar uit het water, want het was wel stilaan koud aan het worden. Zeker Timo met zijn dunne zomerhandschoenen vond het al wel frisjes. Het is veel makkelijker om zo foto's te nemen dan met die dikke en eigenlijk te grote winterhandschoenen. We keren terug naar de auto, kleden ons om en rijden dan stilaan terug naar België. Timo zet Roel af thuis want anders moet hij met een beetje Duvel straks nog de hele toer van Klein-Brabant doen en dat is ook wel best lastig en misschien zelfs onverantwoord. Timo en Jurgen rijden dan al verder naar de Vadde om daar een paar Duveltjes te drinken en iets te eten. Ons avondeten bestaat uit drie pakjes pickels chips, één pakje voor elk. Hm, echt wel smakelijk en goed voor onze BMI. Na onze ********de Duvel keren we allemaal terug huiswaarts en gaan we allemaal pitten, want het is morgen weer gewoon werken. De volgende duik zal wel niet meer op Oesterdam zijn, want we willen nu stilaan wel iets anders. Hoewel de snotolf toch een magische aantrekkingskracht blijft hebben op duikers en op ons in ieder geval toch ook.

 

Quote van de dag: Spitter spetter spat, een duikje en daarna een beetje zat... (R Bellon)