Zaterdag 30 april 2011: Namiddag duikje in Anna Jacobapolder
Timo wil al langer andere duikplaatsen ontdekken. Vorig jaar hebben we dat allemaal wel goed gedaan, maar dit jaar moet er toch nog iets meer afwisseling bijzitten dan het duikjaar 2010. Volgens de Duikersgids die hij gekocht heeft zou de duikplaats Anna Jacobapolder open moeten zijn
voor duikers. Vroeger werd deze plaats bestempeld als een haven en kon je enkel aan de rechterdam duiken en aan de linkse, maar tussen deze dammen mocht je niet duiken. Daarna was er op diezelfde plaats een mosselkwekerij, dus dan was het ook verboden te duiken, maar recent (sinds begin 2010) hebben ze deze duikplaats opengesteld langs beide kanten van de dam, dus ook op de mosselcultuur die nu verlaten is. We spreken af iets voor de middag bij Roel. Timo pikt eerst Jurgen thuis op, die gisteren iets te lang blijven hangen is en dan rijden we naar Kalfort om Roel op te pikken. En dan kunnen we weg: eerst onze flessen vullen bij Bram en dan naar Nederland. De info voor de GPS is Rijksweg, Sint-Phillipsland, maar dat blijkt later niet helemaal te kloppen. Eens we over het kanaal Zeeland - Noord-Brabant zijn hebben we zogezegd onze bestemming bereikt, maar dan is het toch nog een dik kwartier rijden eer we er zijn.
We zijn dus ongeveer om half één weg uit Tisselt en rijden een dik uur tot de duikplaats. Het is er erg rustig en daarmee bedoel ik eerder qua aantal dukers dan qua weer. Het waait hier immens hard, bijna niet recht te blijven. Maar het voordeel is dat tussen deze twee dammen het water iets rustiger is dan erbuiten in volle Oosterschelde. We zien de witte schuimtoppen op het water en de zeilboten hangen heel erg schuin tegen de wind. Volgens het KMI was het vier tot vijf beaufort, dus dat wil al wel wat zeggen. We maken ons klaar om 
zo snel mogelijk te water te gaan. De kentering hoog water was om iets over drie, maar volgens de omrekeningstabellen is Anna Jacobapolder veertig minuten vroeger tov Wemeldinge, dus kentering om 14:35 en te water om twee uur. Daar proberen we voor de zorgen. Een andere duiker komt ons vragen of we bekend zijn met de duikplaats, maar dat kunnen we bezwaarlijk zeggen, het is ook onze eerste duik hier. We vertellen hem wel dat we hier bij de mosselcultuur gaan duiken, want dat volgens de Duikergids sinds 2010 wel toegestaan is. Hij zegt dan dat hij het ook daar zal proberen.
We zijn snel klaar en kunnen te water. Het is erg glad op de natte stenen en we maken niet zo een professionele indruk wanneer we alledrie naast elkaar op ons gat gaan zitten, onze vinnen aandoen, masker opzetten en dan in het water glijden, echt een komisch zicht waarschijnlijk. Maar ze kennen ons hier toch niet, dus we trekken het ons niet aan. We kunnen makkelijk naar beneden en zien dat de bloei nog steeds in het water zit. Niet echt bevorderlijk voor het fotograferen, maar ja, er zullen er allicht toch een paar goede tussen zitten zeker. Of misschien ook niet. Swat Timo neemt de duikleiding en duikt helemaal rechts, Jurgen in het midden en Roel helemaal links. Timo wou langs de buitenkant hangen, want dan heeft hij meer plaats voor zijn camera. Wat niet echt handig is als je de duikleiding hebt. We merken al direct dat we erg goed bij elkaar moeten blijven, dus dat doen we ook. We raken elkaar bijna bij elke vinslag aan en dat is na een tijdje echt wel vervelend. We duiken recht vooruit en duiken tussen de vlokken in het frisse Oosterschelde water. We zien niet veel speciale dingen tijdens het eerste stuk van de duik. Er liggen vooral veel mosselen op de bodem. Die bodem is vooral zand en als je hier één enkele verkeerde beweging maakt is het gedaan met het zicht.
Dat zicht was nu al niet goed, dus we moeten vermijden dat het nog slechter wordt. We duiken tot halverwege de twee dammen en dan wordt het ineens pikdonker. We duiken onder het ponton dat hier ligt en dat zorgt ervoor dat het zicht nog minder wordt dan het al was. Eens daarvoorbij duiken we linksweg en volgen de wand. De gemiddelde diepte zal echt niet veel zijn, want we hangen bijna constant rond de vijf-zes meter. We spotten een paar groene wierslakjes hier langs deze kant, een paar zeenaaldjes, maar niks dat we tot nu toe nog niet gezien hadden. Dan doet Jurgen teken naar Timo dat Roel een probleem heeft. We beslissen dan dat we even naar de oppervlakte gaan en het oplossen. We zien dan wel wat er verder gebeurt. Volgens Roel hangt zijn fles wat los. Timo en Jurgen kijken het na, maar die hangt goed vast. Ze hangt een beetje hoog, maar vast en dat is belangrijk. We checken nog eens dubbel, maar alles is OK. Dan zakken we terug naar de bodem, echt heel synchroon en niemand raakt de bodem en we kunnen gewoon terug verder, dik OK.
We zien nog een paar groene wierslakken, een hele bende grondels en vooral veel mosselen. Voor de rest niks speciaals. Tegen het half uur draaien we en keren terug naar de kant waar we te water zijn gegaan. We volgen deze wand en duiken niet te diep, want de snotolfjes zijn uit het ei gekomen en we willen die wel zien. Timo doet als eerste de ontdekking, een klein beestje van ongeveer één à twee millimeter, maar zo schattig. Niet te doen om er een foto van te nemen, maar wel blij met de spot. We duiken nog even verder en zien nog een tweede baby-snotolfje, maar voor de rest eigenlijk weinig of niks meer. Het zicht is nog steeds slecht, maar wel aangenamer om te duiken dan vorige week op Wemeldinge. Daar zoefde het stof voor je ogen dat je er soms draaierig van werd, maar hier is het beter. Er staat gaan stroming, dus alles blijft rustig hangen. We denken dat er hier eigenlijk nooit veel stroming staat en dat de kentering hier ook minder uitmaakt dan op andere plaatsen.
Op het uur breken we de duik af en maken ons opnieuw klaar om richting België te gaan. We drinken eerst nog ene in het restaurant 't Veerhuis en dan rijden we terug naar huis. Ze hebben hier geen Duvel, dus drinken een trippel La Trappe, maar dat is het toch niet hoor. We eten er een beetje hapjes bij en vertrekken dan. De rit gaat goed en we kunnen er niet omheen om toch een Duvel gedronken te hebben, dus nog even stoppen in Coolhem. An, Aagje en Veerle komen ook eens langs en we beslissen daar ter plaatse om een BBQ te doen. We maken er dus een leuke dag van. Toppie!
