Donderdag 12 mei 2011: Zoektocht naar sepia's
Donderdag, bewolkt, winderig, kouder dan de laatste weken, drukke werkdag, stoppen met werken om iets over vier, naar huis Cartouche even buiten laten en dan op weg. Timo pikt Roel op thuis. Die staat gepakt en gezakt klaar en het duurt dan ook maar een paar minuten vooraleer we definitief kunnen doorrijden naar Zeeland. We hebben de kentering net gemist, die was laag water om half zes: geen Goes dan maar of geen Wemeldinge, maar terug een Oesterdammetje. We kennen de weg, de ta
al en het is weer ideaal om daar een duikje te doen. Bij ons vertrek trekt de hemel een beetje open en het lijkt wel of de goden ons goedgezind zijn. Hoe dichter we Zeeland naderen, hoe beter het weer wordt. De zon kijkt door de wolken en het wordt zelfs warm in de file op de ring rond Antwerpen. Op iets meer dan een uur komen we aan op de duikplaats. We moeten niet gaan kijken hoe het zit met het getij, want we hadden op de weg ernaartoe al langs de Oosterschelde gezien dat het erg laag stond. We kleden ons dadelijk om en zorgen er zeker voor dat er (duikend) volk genoeg aanwezig is, want de laatste tijd hebben veel mensen inbraken vermeld hier op Oesterdam. Naar het schijnt een witte kleine bestelwagen, dus opletten.
We stappen naar de trap om te water te gaan en een Vlaamse dame spreekt ons aan dat het zicht echt niet de moeite is. Daarna een Nederlandse dame met dezelfde boodschap. Maar we zijn meer dan een uur naar Zeeland gereden, niet om onverrichterzake terug te keren, maar om een duikje te doen. Zo gezegd, zo gedaan. We stappen het water in, ondertussen voelt het al helemaal niet meer koud aan, want het heeft al een (verwaarloosbare) temperatuur van zeventien graden, aan de oppervlakte wel te verstaan. Er staan serieuze golven door de wind en die waait recht op de dijk af met als gevolg dat de eerste tien vijftien meter een bruine brij is in plaats van water. De twee dames zouden wel eens gelijk kunnen krijgen. Maar ja, we willen zelf zien dat er niks te zien is. We zijn snel klaar en spreken af wie de duikleiding neemt. Roel wordt een beetje in de rol geduwd door Timo vanavond, maar dat is enkel om ervoor te zorgen dat hij meer ervaring opdoet om effectief de leiding te nemen. Want denk erom: "oefening baart kunst" én "wat je zelf doet, doe je beter" om het effe in twee clichés te zeggen.
Voila allemaal klaar en zakken maar! En dan begint de pret. We hangen tien centimeter van elkaar en zien net nog elkaars lampen. Dit wordt echt lachen, want het zicht is puur niks, nul, noppes, rein, nichts en nothing. Maar we zullen toch even proberen wat het verderop zal zijn, hopelijk iets beter. Roel neemt resoluut de duikleiding en gidst Timo richting platform. Timo herkent de kleine stenen aan de voet van het pla
tform en op natuurlijke navigatie helpt hij Roel een beetje en yes, we komen dankzij kompas- en natuurlijke navigatie bij het platform uit. Het is best eigenaardig, maar het zicht is hier beter dan op de wand en voor de wand. Hier zien we toch al snel een halve meter ver en daar genieten we dan ook van. Enkele steenbolkjes zwemmen hier vrij rond en het is echt wel donker hier. Het stof dwarrelt langs onze ogen wanneer we verder duiken rond het platform en dan erop. Daar spot Timo twee vlokkige naaktslakken. Joepie. Dat is de eerste, echt allereerste keer dat we hier op Oesterdam naaktslakken zien. En dan nog twee erg grote, gewoon geweldig. Op het ponton liggen een paar zeedonderpadjes en heel veel botervisjes, het lijkt wel een invasie van botervisjes. We zoeken even de mooie kleine zeedahlia op in de linkerhoek van het ponton en die bevindt zich nog steeds daar. Blijkbaar voelt die zich hier wel op haar gemak.
Dan neemt Roel de beslissing om het ponton te verlaten, maar Timo is nog niet klaar, hij was nog een foto aan het maken van een zeedonderpad en van de naaktslak, dus even korte paniek en terugkeren naar elkaar. Ja, gevonden, geen paniek nodig. Dan zijn we effectief weg naar de wand terug en we hebben al meer dan twintig minuten hier gehangen. Het is al een leuke duik geweest en die kan al niet meer stuk. Nu enkel nog de sepia spotten en de duik is compleet. Ze hadden ons nochtans gezegd dat er geen sepia's te zien waren vandaag, maar daar geloven we niet in. We duiken de wand af en proberen tegen de zeven meter ongeveer te blijven - Roel dirigeert dat goed. Ineens duikt na een tien minuten een stok op voor onze neus en nog één en nog één: aha, dat meoten de sepiastellingen zijn. Gevonden, maar geen sepia zelf. Of toch? Ja, Timo doet teken aan Roel en achter de takken zit een kleine sepia. Genieten, echt genieten van het moment, gewoon zalig. Ze zijn nu echt wel terug de sepia's. We hebben er al meer gezien dan vorig jaar. Timo en Roel zijn weer gelukkig. Dan probeert Roel de sepia van achter te benaderen om Timo toe te laten betere foto's te nemen. Maar Timo heeft het niet door en riskeert ook niet Roel kwijt te raken met dit slechte zicht. En dan nog met zo veel stof in het water zou het praktisch onmogelijk zijn deftige foto's te nemen. Dat doen we dan maar een andere keer. In het stof raken we dan de sepia kwijt en het is eigenlijk niet meer de moeite om nog veel verder te ploeteren. Dit was bijna even erg als de eerste duik 2010, hoewel we nu wel het een en ander gezien hebben en toen zelfs dat niet. Eigenlijk totaal niet vergelijkbaar, alleen dan het aantal centimeter zicht dan misschien, maar da's al.
We keren terug naar de kant en klauteren uit het water aan de trap en raden eigenlijk iedereen af om erin te gaan, maar zoals wijzelf willen de andere duikers zelf zien dat er niks te zien is. Hoewel niks te zien: we hebben toch zeenaalden gezien, slakken, een sepia en nog vanalles anders. Duik al bij al toch goed geslaagd en we zijn steeds tevreden wanneer we onze kop nog even onder water kunnen steken. De volgende zal zaterdag zijn - als het weer het toelaat. We kleden ons aan de auto terug aan en drinken iets en eten iets kleins: Roel had lekker stokbrood met sla, kip, feta en dergelijke belegd en die eten we nu met smaak op. Merci, Roel! Dan terug naar België en ene drinken in de Vadde. Genieten van een Duvel en tegen half twaalf naar huis en slapen, want we zijn moe van de inspanningen en van de Duvel!
