Zaterdag 14 mei 2011: Veel baby snotolfjes
Het is een druk weekend. Vrijdag al in Vilvoorde gezeten, vandaag BBQ voor de verjaardag van Veerle (zeven personen) en morgen terug in Vilvoorde om een paardensteak te gaan eten bij De Kuiper. Daar kijken we (en vooral Timo) al lang naar uit. Maar tussen al dat gefeest en gevier toch nog tijd vinden om snel een duikje te gaan doen in Wemeldinge. Dat is echt toppie. We willen vandaag eens op een andere plaats duiken langs de Steldijk. Eigenlijk is het nie
t echt een andere plaats, maar het is eingenlijk Nieuwe Sluis Oost of Tetjes Oost. Dit wil gewoon zeggen dat we vóór de piertjes in het water gaan en dan naar rechts duiken. We hebben voor onze eigen referentie de duikplaats zo gedoopt. Eerst nog even vanalles doen. Fles vullen bij Bram: het was trouwens hij die ons aanraadde om hier eens langs deze kant van de Tetjes te gaan duiken. Bij deze doen we dat. Na het vullen van de flessen moeten we nog even langs Antwerpen passeren. Roel had de hele week de racebak van Eef geleend en gaat die nu terugzetten in Antwerpen op het Zuid. Roel vertrekt eerst naar Antwerpen, terwijl Timo alles nog proper en netjes in de auto zet. Roel had goed nieuws gekregen want zijn lamp was kapot gegaan en Greenforce heeft die volledig onder garantie hersteld. Enkel de transportkosten moeten betaald worden. Maar dat is niks, dus hij viert een klein feestje.
Een half uurtje bollen naar Antwerpen, daar parkeert Roel de auto in de Admiraal de Boisotstraat, vlak bij het appartement waar Eef woont, dus alles wat makkelijk is. Timo ziet net Roel staan wanneer hij ook een zijstraat in komt gereden en vandaar kunnen we dan vertrekken richting Zeeland, naar Wemeldinge. Vanuit Antwerpen is het helemaal niet ver, want op ongeveer een drie kwartier zijn we ter plaatse. Het voordeel om te parkeren voor de T
etjes is dat er niet veel auto's staan en we moeten met hoog water toch naar het oosten duiken. Een nieuwe duikplaats in Wemeldige is ontstaan :-). We zijn snel klaar, we moeten ons ook niet te traag klaarmaken, want we duiken om één uur, dwz de duik moet tegen dan starten. Het is al twintig voor één als we daar zijn en maken ons dan ook direct klaar. Joepie, nog eens een duikje. Er staat wel veel wind en naar het schijnt zit er nog wel wat bloei in het water, maar erger dan vorige donderdag op Oesterdam kan het niet zijn waarschijnlijk.
Stipt om één uur liggen we in het water, doen onze vinnen nog aan als laatste actie voor de duik start en dan kunnen we beginnen. We weten dat het bij hoog water een eindje duiken en palmen is tot we de wand tegen zullen komen. Maar no worries want er is hier voldoende te zien. Timo ziet al direct een tamelijk grote baby-snotolf. Deze is toch al een kleine centimeter en we vermoeden dat die nu stilaan hun weg terug gaan zoeken naar de Noordzee. Dan een tweede snotolfje en Roel ziet er vlak naast een vlokkige naaktslak kruipen. We concentreren ons vooral op de snotolf en zoeken daarna nog even naar de slak, maar vinden die spijtig genoeg niet meer terug tussen de wieren en de andere planten. Op het zand komen we ook nog een wulk tegen die zich op een slakkegangetje over de bodem verderbeweegt. We zetten dan maar de duik op kompas verder en het duurt inderdaad iets minder dan tien minuten eer we de wand hebben gevonden. We zien dat het hier echt heel erg snel diep gaat, veel steiler precies dan we van de andere plaatsen langs de Steldijk gewend zijn, of het kan ook een indruk zijn.
De wand hier is relatief ongeschonden en echt prachtig, schitterend begroeid. De anemoontjes zorgen voor een rose-oranje bedekking van de wand en grote witte zeeanjelieren tieren hier welig. Als je er vlak over duikt is het echt prachtig: de witte lang stam en dan een soort witte bloem, echt een schitterend bloemdier met een grootte hier tot wel twintig centimeter. En het is niet alleen de grootte die opvalt, maar ook de hoeveelheid. Als we er geen duizend gezien hebben, hebben we er geen enkele gezien. Ze groeien precies in bosjes bij elkaar en geven de duikplaats een heel mooi wit accent. Zelfs nu we er al zoveel hebben gezien is het nog steeds schitterend. Eens we op een beetje diepte zitten, zo rond de twaalf meter, kiezen we om verder naar het oosten te duiken en we doen het heel erg kalmpjes aan. Wat ons hier nu
vooral opvalt zijn naast de zeeanjelieren ook de tubularia. Ook die zijn in grote getale aanwezig en zorgen ervoor dat we deze duikplaats nog mooier beginnen te vinden. Ineens komen we een dik touw tegen, maar kunnen ons niet herinneren dat er hier vlakbij een boei ligt. Zelfs op dit touw zien we een eenzame penneschaft (Tubularia indivisa) en dat geeft wel een prachtig effect met die rose tentakelkrans en op de achtergrond het donkere zwarte water.
Het valt ons ook op tijdens deze duik dat het zicht stilaan begint te verbeteren, maar toch nog niet optimaal is. We genieten er toch van ondanks op sommige stukken slecht zicht. Ineens schrikken we allebei, want uit een grote holte komt een mastodont van een kreeft te voorschijn. Wanneer je je er niet aan verwacht en die duikt ineens op in het vizier van je lamp is het wel even schrikken. We spotten nog een paar vlokkige naaktslakken, een paar zeedonderpadden, maar vooral het veelvoud aan tubularia en zeeanjelieren en de uitbundige begroeiing in het algemeen bevalt ons het meeste hier. We amuseren ons en genieten ten volle van de duik, hoewel Roel precies niet helemaal. Hij was niet volledig in zijn sas. Hij vond het wel een schitterende duik en duikplaats, maar hij was niet compleet relaxt. We duiken verder tot bijna drie kwartier en dan gaan we terug wat hoger duiken en stilaan terugkeren naar de kant. We hebben straks nog een BBQ en we hebben beloofd vroeg genoeg terug te zijn en belofte maakt schuld nietwaar? Timo zorgt dat we nog een dikke vijf minuten rond de vijf meter blijven hangen zodat onze veiligheidsstop volledig in orde is en dan is het stilletjes op het gemak terug richting kant.
We nemen eerst nog even de tijd om nog wat kleine snotolfjes te spotten en zien er deze duik in totaal wel een stuk of tien. Er zit ook een bruine bij, hoewel we niet zeker zijn of dit wel een snottie is, misschien een kleine zeedonderpad - en dat blijkt het ook effectief te zijn. Dat zullen we eens vragen op een forum. We zien nog wat groene wierslakken, Timo schrikt zich een hoedje wanneer hij ineens voelt dat een schaar van een kreeft zich rond zijn vinger klemt, maar niks aan de hand, enkel even schrikken. Op het ondiepe stuk proberen we het rustigaan te doen, maar dat lukt niet zo goed, want we worden al meegezogen door de stroming. Zoals de vorige duiken hier staat die echt raar en nu staat die volop tegen ons in. Serieus doorpalmen om deftig vooruit te gaan en een dikke vijf minuten later zijn we er. De duik heeft uiteindelijk iets meer dan een uur geduurd en het was echt heel erg mooi en goed. Joepie!
En dan komt het moeilijkste van de duik: terug het water uit. De visgraatstenen zijn erg glibberig en we raken niet op een elegante manier boven. Roel op handen en knieën en Timo probeert het rechtstaand. Met best wat moeite lukt het hen toch en ze kunnen alles afspoelen, inpakken en terug naar huis rijden. Timo zet Roel thuis af na een rit van een uurtje en dan is het richting Galgestraat waar we nog een BBQ te doen hebben. Morgen verjaart Veerle en zij heeft al wat volk uitgenodigd vandaag. Hopelijk blijft het droog.
PS: Het is effectief droog gebleven en het was lekker en leuk (een beetje zat ook voor sommigen) en ook zondag was top om een paardesteak te gaan eten in Vilvoorde bij De Kuiper bij de Pjeirefretters.
PPS: Gelukkige verjaardag Veerle!
