Zaterdag 21 mei 2011: Enkele verrassende sightings
De plannen zijn een paar keer moeten aangepast worden. Afspraak in Antwerpen om Eef op te pikken, normaal had ze naar Kalfort gekomen, maar dat wa
s moeilijk en Jurgen rijdt even rond naar daar. Roel duikt niet mee, want hij is ziek, dus vertrektijd en duikplaats ook aanpassen. We gingen normaal naar de Zeelandbrug duiken vandaag, maar Timo zou het liefst daar niet de eerste keer met drie duiken. Daarnaast vinden we ook nog dat we het niet kunnen maken zonder Roel daar de eerste keer te gaan. Het wordt dan maar dezelfde plaats als vorige week, de Tetjes Oost. We moeten nu echter iets verder voor de sluis te water gaan, want met laag water duik je langs de Steldijk het beste naar links. Eerst afspraak om alle materiaal te verdelen bij Roel. Hoewel die niet meeduikt, maar alles staat daar nog. Veerle en Timo zijn er op tijd, Jurgen was er al. Snel even verdelen hoe we dit het beste doen. Jurgen gaat Eef ophalen, Veerle en Timo gaan de flessen vullen bij Bram. Dat gaat allemaal vrij vlotjes en vanuit Tisselt rijden we direct verder naar Wemeldinge. Alles goed, Eef haar fles was zelfs nog vol.
Jurgen en Eef staan aan de duikplaats 'Paal 51 & 52'. Eigenlijk was dat niet zo veel soeps vorig jaar en we wilden terug genieten van het uitbundige leven en de florissante begroeiing van de wand rechts van de Nieuwe Sluis. We rijden een vijftig meter verder en stoppen aan de volgende trap. Sinds 2010 hebben ze hier langs de Steldijk een aantal trappen aangelegd en die maakt het de duikers makkelijker om te water te gaan, zowel bij laag als bij hoog water. Wij maken daar ook graag gebruik van. We genieten van het mooie zicht hier: het is laag water en dat raast voorbij, het is nog geen tijd voor de kentering en toch gaan er al twee duikers in. Die doen blijkbaar een stromingsduik. Wij wachten nog even en beginnen ons klaar te maken zodat we toch op tijd te water kunnen gaan. De kentering is om 13:05 en we zouden dan ongeveer te water moeten gaan tegen kwart over twaalf. Dat lukt ongeveer toch en Timo neemt de duikleiding. We merken dat het zicht niet zo slecht is, wel slecht direct langs de kant, maar een tien meter verder zien we dat de kleur van het water verandert en het zicht beter zal zijn.
Iedereen is klaar, Timo in het midden, links Jurgen en rechts Eef. En we zijn weg. Het zicht is inderdaad al beter, want de bloei is zo goed als uit het water, nu nog hopen dat we genoeg te zien krijgen. In het begin is het niet erg de moeite, veel zand, weinig leven. Het enige dat we zien zijn grote heremietkreeften, dikke botervisjes, een paar grote scharren. Er steken kleine kokertjes uit het zand van de wormen die hier leven, maar verder zien we niet veel.
We willen wel wat diepte halen, want Eef neemt haar hoes mee voor de camera om te testen of die nu effectief waterdicht is. Dat blijkt het geval en we zijn tot bijna tweeëntwintig meter diep gedoken, dus dat is al een goed teken. We duiken wat verder en pas na een kwartier komen we wat oesters tegen en het normale leven zoals we in de Oosterschelde gewend zijn. We volgen even een touw en Timo herinnert zich dat hij dat vorige week ook tegengekomen is, maar minder diep.
De zeeanjelieren die de vorige duik zo veel aanwezig waren zien we nu niet, maar er zijn wel andere dingen te vinden. Om de paar meter zien we een grote, een hele grote kreeft, om dezelfde paar meter zien we een zeedonderpad en die beestjes blijven echt schitterend, maar er is tot nu toe nog niks speciaals geweest, in de zin dat we nog niks gezien heben dat we anders niet tegenkomen. Maar daar komt verandering in: hopelijk toch. En ja hoor, niet direct iets heel speciaals, maar we spotten toch een stuk of vier, vijf vlokkige naaktslakken, één groene wierslak en dan wijst Timo voor Eef en Jurgen een galathea-kreeftje aan. Die hebben dit nog niet gezien tijdens onze duiken hier. Timo wel al, maar zij nog niet of toch niet bewust. Het blijft even zitten en we krijgen echt een goed zicht op het kreeftje. De schaartjes blijven Timo intrigeren met de rode tint en het blauw op het uiteinde, echt een knap beestje. Dit is al een goed duik geweest. Naast kreeften zien we ook nog een paar krabben: de hooiwagenkrabben hebben terug de weg gevonden naar onze duikplaatsen. We spotten de eerste drie exemplaren van dit duik-seizoen en het valt ons nu pas op dat we die nog niet gezien hadden.
Opvalland is ook dat er hier heel erg veel tubularia groeien en Timo let goed op want er is een bepaalde soort naaktslak die vaak of bijna uitsluitend op die tubularia vertoeft. Hij weet niet direct welke, maar hij zal ze wel herkennen als we ze te zien krijgen. Maar voorlopig geen geluk. We focussen ons op de mooie begroeiing en na iets van een veertig minuten duiktijd merken we dat het tij valt en eigenlijk tamelijk snel keert ook. Niet dat er veel stroming stond, maar we merken het toch heel erg duidelijk. En dan komt het moment ineens dat Timo weer een kleine baby-zeedonderpad opmerkt tussen de sponzen die zoals steeds weelderig groeien hier. Eef kan het beestje van twee millimeter nog net zien en dan is het verdwenen. Maar dit is nog niet het toppunt van deze duik voor Timo. Neen hoor op een diepte van een meter of zes, wanneer we al een beetje beter zicht hebben dankzij het zonlicht speurt hij de tubularia af zoals al wel de laatste tien minuten. En dan ineens ziet hij het: een boompjesslak. Echt een sighting waar Timo heel gelukkig mee is, want dit is een soort die we nog niet gezien hebben tijdens onze Oosterschelde duiken. Yes! We blijven er dan ook een paar minuten bij hangen, natuurlijk voor de foto, ah ja wat dacht je anders. Een nieuwe soort gespot en dan nog een naaktslak. Joepie!
We duiken nog wat verder tot een vijfenvijftig minuten en dan beslist Timo dat het genoeg geweest is voor vandaag en keren terug naar de kant. We duiken nog vijf minuten tegen een belachelijk harde stroming in, tussen de wakame-bladeren en de baby-snotolfjes, maar we hebben de indruk dat we geen meter dichter komen. We zijn alledrie blij dat we de kleine snotties nog eens zien, want dat is altijd wel een leuk zicht. We zien er wel eens tuk of vijf, maar we hebben al last genoeg om te palmen tegen de stroming dat we geen tijd en energie hebben om foto's te nemen. We volgen nochtans het kompas heel erg goed. De uiteindelijke duiktijd is een uur en dan is het genoeg geweest voor ons, we hadden toch alles gezien en de laatste tien minuten hadden we alledrie nog belachelijk veel lucht erdoor getrokken, dus stoppen met de duik. We merken dat we echt ver van onze startplaats uit het water komen, klauteren over oesterbedden en over een zandplaat en moeten dan toch een meter of vijftig wandelen tot de auto's. Daar wacht Veerle op ons en we zetten alles snel in de auto en keren terug naar huis. Natuurlijk moesten we nog snel een Duveltje drinken in de Smits en dan is het naar huis om een BBQ te doen met Jurgen, Veerle en Timo en we genieten nog van een leuke avond. Het was wederom een aangename dag.
