Zondag 29 mei 2011: Zeelandbrug of toch weer Tetjes?
Het is een hele week eigenlijk niet zo goed weer geweest, veel wind, regelmatig buien, maar één geluk: ze hebben voor zondag een lekker weertje voorspeld. We moeten het nog wel afwachten, want in de voormiddag wanneer Veerle en Timo uit de Galgestraat in Bornem vertrekken is het nog erg bewolkt. Het zou pas deze namiddag beter worden: we'll see. We hebben vandaag afgesproken om eens naar de Zeelandbrug te rijden om die duikplaats te ontdekken. Het is iets verder en we
moeten daar te water vijfenveertig minuten voor de kentering, dus we rijden goed op tijd door bij Roel, om iets over elf. Zo hebben we tijd genoeg om eerst eens te gaan kijken daar en dan een duikje te doen. We zetten de GPS op Galgelaan in Zierikzee en vertrekken vlotjes. Er is weinig verkeer en rijden zonder veel problemen naar de Zeelandbrug. We moeten even wachten want de brug is open voor de bootjes van de pleziervaart op de Oosterschelde, dus we wachten vijf minuten en kijken al naar de witte schuimtoppen op het water en we zien in de verte al de witte golven tegen de dijk slaan. Dat wordt lachen.
We vinden door Zierikzee goed de weg, hoewel de GPS van Timo weer speciaal doet, maar we komen ruim op tijd aan om hier te duiken. Er stellen zich echter twee problemen. Ten eerste staat de parking serieus vol, er is gewoon belachelijk veel volk op de parking. Ten tweede is de wind toch iets erger dan we zouden verwachten en dat heeft ook een invloed op de stroming en het zicht. De wind komt helemaal van over de andere kant van de Oosterschelde en het ziet er echt niet goed uit. Eigenlijk de enige die het goed ziet zitten is thrill-seeking Ju. De anderen denken dat het misschien beter is aan de overkant te gaan duiken, dus we beslissen dat we maar terugrijden naar de Steldijk in Wemeldinge om daar nog een duikje te doen. We rijden terug de Zeelandbrug over, staan er weer voor en rijden via Goes naar Kattendijke en komen zo op de Steldijk uit. Het is trouwens een heel mooi traject hier, over de binnendijken langs villa's met hun privé-aanlegsteiger, echt de moeite.
Op de Steldijk is het ook een drukte van jewelste, maar op de plaats waar wij willen te water gaan is het beter en vooral de Oosterschelde ligt er hier relatief plat bij. We maken ons snel klaar, Veerle neemt Cartouche mee naar de Smits en wij zijn op tijd klaar om de kentering te halen. Het is hoog water, dus het is relatief makkelijk te water gaan. We doen eens een experiment om met vier naast elkaar te duiken. Dat zal wat geven. Timo duikt rechts, dan Eef, Jurgen en helemaal links duikt Roel. We vertrekken op ons gemak en er staat nog niet zo veel stroming, dat is best wel leuk. We merken wel al snel dat Eef en Timo van plaats moeten wisselen, dus dat doen ze ook, nadat we alle vier samen een zeedonderpad hebben bekeken. Er hangt wel wat zand en stof in het water, dus dat maakt het niet makkelijk. Maar moeilijk gaat ook. Het duurt toch iets van een tien minuten eer we de wand bereikt hebben en die volgen we nu met de stroming mee naar rechts. We gaan niet te di
ep, maar genieten wel van het mooie leven. Dit is en blijft een mooie duikstek, echt prachtig hoe de zeeanjelieren en de tubularia hier weelderig groeien.
Het eerste stuk gaat over een beetje zand, maar zelfs daar vinden we wat leven. Kleine scharretjes schieten voor onze neus weg, een grotere blijft op zijn gemak liggen en er zijn best wel veel wulken op wandel, of is het op glij. Er ligt er zelfs een op de schelp en is bijna helemaal uit de schelp, echt wel een groot beest en een raar gezicht. Dan bereiken we het rif en hier zitten op een twintig centimeter van elkaar al direct twee galathea-kreeftjes. Timo toont ze een Eef en Jurgen, maar Ju ziet ze niet. We duiken dan wat verder en zien de traditionele levensvormen van de Oosterschelde: botervis, zeedonderpad, vlokkige naaktslak, groene wierslak, heremietkreeftjes. Er is er één heremietkreeftje bij dat heel speciaal is. Op een spons zit een groot exemplaar en er net voor op een paar oesters zit er een kleinere. De kleinste van de twee zit er zonder een schelp rond het lichaam en het is echt een speciaal zicht om dit te aanschouwen. Misschien hebben ze in een gevecht een schelp verloren of is die beschadigd geraakt. In elk geval zien we dat onder de oesters een lege schelp ligt van een wulk en we merken dat die kleinste heremietkreeft op zoek is naar één huis. Die stapt onhandig naar beneden en wringt zich achterstevoren in het lege huis van de wulk. Die heeft gedacht, dat wordt nu mijn huisje. Mission accomplished!
Er staat nog niet zo veel stroming, dus we duiken nog een beetje verder en keren pas terug op onze passen na veertig minuten duiken. Timo spot nog een boompjesslak, toont die aan Roel, want die had die naaktslak vorige week niet gezien. Vlak ervoor zit nog een mini-zeedonderpadje, maar alleen Timo ziet die zitten - zoals hij steeds oog heeft voor details. Hij zal een sepia misschien missen, maar die kleine dingen heeft hij steeds gezien. LOL. We zien niet veel andere speciale dingen meer die we hier moeten vermelden, wel belangrijk is dat we voelen dat de stroming begint op te zetten. Het is niet altijd gemakkelijk om met vier naast elkaar te duiken, maar alles wat Timo tegen Ju zegt, vertelt Ju verder aan Roel, dus we maken er wel een leuke samenwerkende vennootschap van. Op tien minuten voor het uur is het tijd om stilaan terug naar de kant te duiken. En dan nog steeds aanwezig tussen het wakame-wier spot Timo een baby-snotolf. Die zitten hier dus nog steeds, joepie. We hangen er wel meer dan vijf minuten bij en nemen foto's bij de vleet. Dit zal misschien wel de laatste van het seizoen zijn, hoewel je dit nooit zeker weet. Na de baby-snottie-foto-shoot moeten we terug naar de kant. Timo kijkt snel even rond of iedereen er nog is en we missen blijkbaar één persoon. Eef is er niet. We zitten maar twee meter diep, dus we gaan naar de oppervlakte om te checken of alles OK is met haar. Ja dus, ze zag het niet meer zitten om constant tegen de stroming te palmen en ging op haar gemak naar boven. Wij vinden haar een paar meter voor ons: OK, iedereen veilig.
Het was uiteindelijk een niet te diepe duik (max twaalf meter) van een uur en we zijn echt tevreden dat we niet aan de Zeelandbrug gedoken hebben: het zicht hier was niet zo goed en daar met nog meer duikers en nog meer golven zal het niet beter geweest zijn. We kleden ons om nadat we over de gladde stenen van de dijk naar boven geklauterd zijn. Wie legt hier nu op deze plaats een wier-gazon aan, je weet toch dat het glad is. Na een klein half uurtje zijn we klaar en rijden naar Smits om een Duveltje te drinken (of twee) en eten er een variatieschotel bij (of twee). Dan naar huis, alles spoelen en 's avonds zijn we allemaal nog uitgenodigd bij Jurgen die stoofvlees maakt met frietjes. En na de inspanningen van de dag kunnen we best iets gebruiken. Merci Ju, het was heel lekker.
