Zaterdag 04 juni 2011: Sas van Goes afgesloten door gras-maaiende boer
Afspraak bij Roel thuis is om half negen. Normaal was het een half uurtje later, maar we moesten eerst nog flessen vullen. Roel had er vrijdag niet aan gedacht om de flessen te laten vullen bij Bram, dus we moeten even naar Wemeldinge om te vullen bij Oktopussy. We zullen de kentering dan wel halen zonder probleem denken 
we. Bij ons vertrek uit Klein-Brabant staat er niet veel wind: iedereen content want dan zal het misschien nog meevallen op Goes Sas. Dat is tenminste ons plan om daarnaartoe te rijden. Eerst afrit Wemeldinge, flesjes vullen, dan verder over de Steldijk naar Goes, maar daar zien we dat de dijk is afgesloten. Eigenlijk best wel schandalig, niks aangeduid, gewoon de dijk afgesloten met een slagboom. We kijken even snel op de GPS en er bestaat misschien een andere en kleine weg om toch nog naar de duikplaats te kunnen rijden of tenminste toch in de buurt te raken. We rijden even terug langs het kanaal en nemen dan een klein wegje naar rechts om zo richting Oosterschelde-dijk te rijden. We zijn precies niet de enigen die dit proberen, want er staan iets van een twintig auto's te wachten. Een duikclub uit West-Vlaanderen dacht hier vroeg genoeg toe te komen en voldoende plaats te hebben, maar dat lukt dus niet. Uiteindelijk merken we dat ook hier een slagboom is die de toegang tot de dijk verspert. Via via horen we dat een boer het gras op de dijk aan het maaien is en daarom alles is afgesloten. Dat zouden ze toch iets beter mogen vermelden, want nu wist eigenlijk niemand van iets.
Wij beslissen terug te rijden tot de parking van 'Het Loze Vissertje', daar te parkeren en even de dijk op te wandelen om toch hier nog te duiken. We waren hier ondanks de vul-stop nog relatief vroeg. We wilden iets vroeger dan de kentering te water om zo te zorgen dat we voor de hele drukte hier konden starten. Nu staan hier maar een stuk of tien duikers (ons inclusief) en we hopen dat dit een goede invloed heeft op het zicht. Terwijl wij duiken zal Veerle even met Cartouche wandelen en ook de auto's in het oog houden, toppie. We stappen op ons gemak de dijk op en starten de duik op de normale plaats. Even opletten voor de stenen en dan kunnen we vertrekken. De bedoeling is om samen te blijven met vier, maar al snel merken we dat dit niet zal lukken. Het zicht is niet slecht hier in het begin, maar ook niet om over naar huis te schrijven. T
imo neemt de duikleiding en ziet na twee minuten dat Eef al niet meer mee is. Die kan niet zakken of niet onder blijven neter: terug naar boven iets uitzwemmen en dan ineens tot iets dieper dan drie meter zakken. De eerste sighting van de dag is een bruine plooislak en dan reeds bemerkt E dat haar camera onder water staat. Even boven water gaan kijken en merken dat die om zeep is. Tja dat is dan haar tweede al. Deep shit. Zij mag beslissen of we eruit gaan of verder duiken, maar we duiken verder.
De volgende naaktslak doemt dan ook al op: een groene wierslak. We voelen dat het nog net te doen is met de stroming, maar die komt wel uit verschillende hoeken en kanten. Eigenlijk niet zo straf want we zijn bijna een uur voor de kentering te water. We spotten enkele zeedonderpadden, een hele grote galathea-kreeft, de grootste die we ooit al gezien hebben. Het lijkt ons wel of die groter is dan vijf centimeter, hoewel we goed weten dat onder water alles iets groter lijkt dan het in werkelijkheid is. We zien meerdere keren sepia tentjes: één met heel erg veel eieren op, de andere met heel veel inktvis-eieren op. De sepia's zelf zien we echter niet. We gaan niet te diep omdat we maar met één lamp duiken en dat is niet echt aangenaam als je dan beneden de tien meter hangt. Even is het wel schrikken van de stroming. Die komt ineens vanaf de kant en trekt ons naar de diepte van de Oosterschelde. Niet echt OK, maar we houden het hoofd koel en blijven goed aan de wand hangen.
Omdat we iets voor de kentering te water zijn gegaan, is de stroming nooit volledig weg, maar die komt wel uit verschillende richtingen. Als je beslist om voor de kentering te duiken, moet je dit toch alleen maar doen wanneer je weet waar je mee bezig bent. In totaal zien we veel bruine plooislakken en een paar heel erg grote kreeften. Er ligt eentje in haar hol te schuilen en we zien dat die een grote schaar heeft en aan de andere kant een kleintje. Dat moet wel handig zijn als je je schaar kwijt speelt dat je dan toch een nieuwe kan laten aangroeien. We zitten tegen het half uur en we duiken nog steeds verder en tegen de veertig keren we stilaan terug iets minder diep en naar de kant. Spijtig genoeg zien we geen baby-snotolfjes en ook geen sepia's, maar Timo ziet wel de mooie verschijning van een waaierkokerworm. Heel ondiep, op slechts een meter of drie groeit die en heeft de waaier volledig uitgespreid. Timo neemt een foto vanop afstand, want als je te dicht komt trekt die worm de waaier naar binnen en blijft er alleen de koker over. Het lijkt op een klein schoorsteentje. De tentakels zijn gevederd en staan in een kring open. Deze is niet zo groot, maar daarom niet even mooi. Op de basis van de koker groeit een druipzakpijp.
Nog even for the record: veel slangesterren, één baby-zeedonderpad, twee grote zeedonderpadden, zeedruifjes: het normale leven dat we regelmatig zien in de Oosterschelde, maar geen specifieke zeldzame soorten of zo. We komen na vijftig minuten en kijken waar we ongeveer zijn en moeten nog een afstand doen, dus we keren terug naar vijf meter diepte en duiken nog een dikke tien minuten verder. De stroming is nu wat minder op diepte, maar op een twee meter staat er zoals steeds toch wat meer. Na een dik uur komen we uit het water en net als we onze kop boven steken zien we dat Ju en Roel ook net boven zijn. Jurgen verliest even zijn evenwicht en daarmee ook één van zijn vinnen, maar een vriendelijke Nederlandse duiker vindt die voor hem terug. Al bij al toch nog een leuk duikje hoewel er toch wat problemen waren om hier te raken en in het begin van de duik. Duikspullen allemaal terug in de auto en een lekker Duveltje drinken op het terras. Het zonnetje schijnt nog heel goed en we hebben een leuke zaterdag. Merci buddies! Op het terras is het genieten van de zon en Cartouche is bekaf, want Veerle was er een uurtje mee gaan wandelen. Zij zijn al van de zon aan het genieten wanneer we terug aan de auto komen. Een dik uur later keren we terug naar huis om daar wat te rusten en de zaterdag nog leuk verder te zetten.
