Zaterdag 26 juni 2011: Nieuwe plaats ontdekken: Katshaven
Het duikseizoen is een tijdje bezig en we hebben alle vier toch iets meer vertrouwen om andere en nieuwe duikplaatsen op te gaan zoeken. Dat doen we dus vandaag ook en niet voor iedereen is dit een goede duik, maar dat kan al eens gebeuren. We hebben afgesproken bij Roel rond een 
uur of tien 's morgens en iedereen is er op tijd en we kunnen dan ook ruimschoots op tijd vertrekken. We rijden naar Kats en zoeken daar de Molstraat via de GPS. Op het einde van deze straat zouden we de haven moeten zien en dat is ook het geval. We proberen ons te parkeren, want veel plaats is er niet bepaald, maar het lukt toch en gaan dan eens kijken waar we het beste te water kunnen gaan. We weten allemaal dat we het beste op de punt van de pier te water moeten gaan, maar dat is wel een eindje stappen en er zijn daar drie vissers hun best aan het doen. We weten nooit hoe die gaan reageren op duikers. In principe zou dat geen probleem moeten opleveren, maar we beslissen toch om gewoon langs de binnenkant van de dijk te water te gaan, in de kom tussen de landtong en de dijk zelf. Bleek dit een foute beslissing te zijn.
We maken ons snel klaar want we moeten de kentering halen, we hebben wel nog een dertig minuten eer we te water moeten gaan, maar liever toch iets vroeger dan te laat, want dan zou het hier wel eens deftig kunnen stromen. We stappen even over de dijk en gaan daar te water. Het is hier helder, want je ziet de bodem, maar diep is het niet: veel kan je nog niet zeggen over het zicht de rest van de duik. We zijn op tijd weg en moeten toch even uitduiken, maar dat wisten we, dus wij met volle moed op weg. Timo leidt de duik, rechts van hem Eef, links Roel en dan Jurgen. We blijven lange tijd met vier samen, hoewel het niet echt makkelijk is altijd. Er staat wel al wat stroming op het plateau van drie vier meter diep en volgens onze berekeningen komt die niet uit de juiste richting, maar swat. Timo palmt eigenlijk goed door, want hij wil het liefste de wand hier eens bekijken. Op internet hadden ze overal geschreven dat je wel wat moest uitduiken, zelfs vanaf de punt van de landtong, dus dat zal nu nog wat meer zijn. We zijn nog maar tien minuten op weg en Eef doet teken om even het wat rustiger te doen. Timo wacht even maar verliest haar uit het oog en gaat naar de oppervlakte om te kijken waar ze zich bevindt. We zijn wel al goed gevorde
rd qua afstand van de kant, maar kunnen toch beter een beetje verder uitzwemmen op snorkel. Zo'n vijf minuten later kunnen we terug starten.
We zakken en zitten nog steeds maar op vier meter diepte, maar we houden goed vol en proberen terwijl we doorpalmen toch nog het een en ander te spotten. Veel zien we niet echt: groene wierslakjes, vlokkige naaktslakken, kleine krabbetjes, een botervis, dus eigenlijk helemaal niets speciaals. We blijven samen tot zeker het eerste half uur van de duik en dan beslist Timo wat meer naar het zuiden te duiken. Hij heeft de indruk gehad tijdens het vertrek dat we naar het noorden werden meegetrokken, dus om zeker niet voor de havenmond te komen kiest hij voor de oplossing om een vierkant te duiken. we moeten dan straks misschien iets verder te voet terug naar de auto, maar dat is dan maar zo. Hij duikt met E verder, Jurgen en Roel zijn niet gevolgd en veel speciaals zien ze niet meer. Een zeester is aan het proberen een kokkel op te eten en in één van de schelpen is een kleine zeester zelfs helemaal ingegaan: dit noemen ze dan: zich een weg naar binnen eten zeker? Het landschap verandert niet veel omdat we nooit dieper dan vijf meter zijn geweest, maar al bij al is het best leuk hier. Er staat best wel wat stroming, maar dat is goed om wat aan onze fysiek te werken. Timo doet nog één speciale ontdekking en ziet een mesheft, niet de lange dode schelphelften, maar een levend exemplaar die zich vasthoudt met een voet in het zand. Dit is ook de eerste keer dat we dit gezien hebben.
De terugweg naar de kant is al even bezig, Timo neemt gewoon de directe koers naar de kant, we stoppen nog een paar keer, vooral voor een paar groene wierslakjes en ook voor twee mooie hooiwagenkrabben. Die zijn echt wel goed bezig. Als ze zich tussen rood-paarse planten bevinden, bevestigen ze stukken van die plant op hun poten en lijf. Als ze op groene planten zitten, dan doen ze dit met de groene. Wat doen ze dan als ze verhuizen van plantkleur? Geen idee. We bereiken de kant na een uur en vier minuten en zitten wel nog wat van de plaats waar we te water zijn gegaan, maar erg is dat niet. We hebben al wat gesport tijdens de duik en nu kunnen we nog een stukje wandelen, geen probleem. Net wanneer wij boven zijn, zien we ook Jurgen en Roel hun koppen boven water steken, allé, die staken net boven wanneer wij ook aankwamen. Aan de auto alles inpakken en dan weg naar een café om iets te drinken. Roel wil eerst nog even van een klein beetje frustratie af, want hij vond dit een slechte duik, veel stroming, slecht zicht en veel te weinig gezien. Ook was het niet makkelijk om niet tegen elkaar te botsen tijdens de eerste helft van de duik. Hij vindt dit een duik om zo snel mogelijk te vergeten. Al bij al vond ik het nog niet zo slecht: er zijn al betere duiken en duikplaatsen geweest, maar alles bij elkaar geen problemen. We rijden dan maar naar huis, even stoppen in Goes om iets te drinken en een pitstop te maken, daarna in Kalfort nog eentje drinken in Coolhem en dan kan iedereen naar huis.
Het weer was niet zoals ze voorspeld hadden, want het was mistig in Zeeland en bewolkt. Het KMI had midden twintig graden voorspeld, maar dat is er niet van gekomen, misschien twaalf in de voormiddag en evenveel in de namiddag, maar daar hebben we niet veel aan. Terug in Klein-Brabant is alles toch weer iets beter en we genieten nog van een leuk terrrasje, een Duvel, het zonnetje en rijden dan naar huis.
