Donderdag 30 juni 2011: Rustig, heel rustig avondduikje op Oesterdam
De plannen zijn opgevat vandaag om naar Plompe Toren eens te gaan duiken, maar om verschillende redenen doen we dit niet. Jurgen mailde af, wan
t hij was ziek en met drie een nieuwe duikplaats ontdekken doet Timo niet zo graag. We zouden dan toch nog kunnen kiezen om er wel naartoe te rijden, maar doen dat toch maar niet. De file rond de Antwerpse ring was zo klein deze avond richting Zeeland dat we dan nog anderhalf uur zouden moeten wachten hebben om te kunnen duiken op Plompe Toren, dus we laten dit voor een andere keer. Het wordt dan nog eens Oesterdam, want voor de andere duikplaatsen zoals bijvoorbeeld Wemeldinge zouden we nog een half uur langer moeten wachten hebben. Bergse Diepsluis dus en het zal best meevallen, want het is al een tijdje geleden dat we er nog gedoken hebben. Voor Timo midden mei zelfs en we zijn vooral blij om nog eens te kunnen duiken tout court.
Afspraak was bij Roel thuis rond zes uur 's avonds, Timo moet dan eerst nog zijn fles laten vullen bij Bram en dan kunnen we verder racen tot aan Oesterdam. Zoals gezegd gaat het tamelijk vlotjes op de A12 en ook op de Ring rond Antwerpen. Dat is altijd wel leuk. Op iets meer dan een uurtje komen we aan op 
Oesterdam en het is nog heel kalm op de parking. We gaan niet meer kijken, want we weten perfect hoe het hier uitziet en op de heenweg zagen we al dat het water er nog was. Ah ja dat is niet zomaar weg hé. Timo start met zich klaar te maken, Eef en Roel volgen. Op minder dan een half uur zijn we klaar en kunnen we na een korte buddy-check vertrekken over de dijk. Even heeft E problemen met haar jacket, maar wanneer ze iets harder duwt lukt het toch. Misschien eens binnen doen bij Bram, hoewel het misschien meer kost om het te laten maken dan dat de vest echt gekost heeft in de tijd. We maken ons klaar aan het water en dan heeft Roel een probleempje met zijn lamp. Die brandt niet en dat is nogal erg als een lamp niet brandt want dat is uiteindelijk waarvoor die moet dienen. Hij zet ze even af en dan terug aan en dan lukt het wel en kunnen we vertrekken. Roel neemt de duikleiding, E duikt links van hem en T rechts. Iedereen klaar en dan zijn we weg.
Timo heeft zoals steeds zijn camera mee, toont Roel dat we de beroemde paal weer tegenkomen, dan weet hij ook dat we op de goede weg zitten. We komen echt recht op het platform uit en TImo heeft al direct een goede vondst gedaan. Hij heeft twee strings eieren van een naaktslak gezien en de dader zit een twintig centimeter verder: een vlokkige naaktslak. Het duurt dan ook niet lang of Timo is volle bak aan het fotograferen geslagen. Een zeedonderpad heeft beschutting gezocht tussen de zakpijpen en de oesters en kan moeilijk gevonden en getoond worden. Hier op het platform is altijd iets te beleven. Zeeanjelieren die een beetje heen en weer wiegen, een zeedonderpad, een botervisje, maar vandaag is het echt wel bal populair, niet te schatten. Onderaan zitten een paar hele grote steenbolken en ineens ziet Timo een grote harder passeren. Dat is niet echt verwonderlijk, want de onderkant en de binnenkant van het platform zijn bezet en geannexeerd door een hele meute harders. Er zitten hier wel een stuk of twintig, maar E is nog het meest blij met het zien van een kleine sepia. Het is geen baby versie, maar gewoon een kleinere dan de volwassenen die R en T eerder al gezien hadden. Het is haar eerste sepia van het seizoen. Door de drukte van de harders en de drie duikers spurt die achteruit weg en wordt de rest van de duik niet meer teruggezien. De harders zijn echt wel prachtig en er zitten wel erg grote exemplaren bij. Timo neemt foto's dat het e
en lieve lust is en denkt er toch een paar mooie plaatjes bij te hebben. Op het platform zelf groeit een zeedahlia, dat weten we nog van de vorige duiken, dus we gaan even kijken of die er nog is. En ja hoor, en zie ze is al serieus groter geworden en nog mooier ook.
Na twintig minuten is het voldoende geweest op en rond het platform en Roel brengt ons terug naar de wand om die de hele tijd te volgen. We zien niet veel anders meer dan tijdens een normale duik op Oesterdam. Enkele botervisjes passeren ons nog, enkele kleine zeenaalden bevinden zich op en tussen de rotsen, een paar kreeftjes duiken weg in hun holen wanneer wij ervoorbij duiken. Erg ver duiken we niet, want we nemen echt heel erg onze tijd. De zoektocht gaat naar de kleine baby-sepia's maar die vinden we (nog) niet. De harders volgen ons wel de hele tijd, waarschijnlijk zijn het andere dan die eerder op het platform, maar we zien er toch heel erg veel deze duik. Even meegeven dat het zicht echt heel erg goed is. Je kan makkelijk zonder enig probleem verder dan vijf meter kijken. Op een paar plaatsen was het iets minder, maar over het algemeen was het zicht echt perfect. We zien een stuk of drie verzamelingen sepia tentjes met daarop elke keer veel heremietkreeftjes en ook in totaal drie hooiwagenkrabben. Het is een hele rustige duik en we zien wel vanalles. Een grote zeedonderpad heeft zich nog op een grote rots gelegd om door den T gespot te worden. Het is een hele mooie, met witte plekjes en rose stukken op de vinnen.
Op een uur duiken denkt Roel dat het stilaan goed is om terug te keren en dat doen we dan ook, iets sneller dan in het heengaan keren we terug. Helemaal op het einde van de duik krijgt Roel het even lastig met zijn spiertjes, waarschijnlijk door de kou, hoewel het wel twintig graden was op vijf meter en we breken dan de duik maar af na zevenenzeventig minuten duiken. Dat is een goede prestatie en we zijn er erg blij mee. Over de dijk, terug naar de auto en omkleden en terug naar België. Roel en Timo drinken nog ene bij ST Vadde, E rijdt terug naar Antwerpen en we gaan met een Duveltjes in ons gilet rustig slapen. Het was een leuke avond en een goed duikje. Op naar de volgende.
