Zondag 10 juli 2011: Zeelandbrug: Stroming, stroming, stroming
Het is weer weekend en we willen een duikje gaan doen. Eerder deze week was het niet gelukt, want het was eigenlijk veel te slecht weer 
om het water in te kruipen: veel wind en heel wat buien, niet echt ideaal dus. Maar vandaag is het al stukken beter: de zon schijnt wanneer we in Klein-Brabant vertrekken en in Zeeland schijnt die nog meer, dit is dan ook een tropisch stukje Nederland. Veerle en Cartouche zitten in de auto met Timo, Roel en Jurgen rijden zelf ook en vandaag gaat de rit naar het Galgelaantje in Zierikzee om bij de Zeelandbrug te duiken. De vorige keren is dat altijd erg goed meegevallen, dus we hopen nu op hetzelfde. Er staan wel wat auto's vandaag wanneer we er om iets over negen toekomen. We moeten om tien over tien te water om op hoog water te duiken. De vorige keren was het laag water, dus dit is ook iets nieuws. We zien wel en we zijn vooral voorzichtig. We hebben in het nieuws gehoord dat er donderdag een duiker omgekomen was in Wemeldinge, dus we moeten zorgen dat ons dat niet overkomt en zijn dus zeker op onze hoede.
We zijn eigenlijk iets te snel klaar, maar stappen toch al naar de kant om daar snel nog een fotoshoot te doen en ons heel erg op ons gemak klaar te maken. Jurgen zorgt zeker dat zijn masker goed op zijn gezicht staat, want vorige keer was dat niet het geval en dat zorgde toch voor wat problemen. Nu doen we alles op ons gemak en het is stukken makkelijker omdat we toch iets voor de grote groep in het water gegaan zijn. We staan met ons drie alleen aan de trap om ons klaar te maken en kunnen dan het water in wanneer we klaar zijn. Timo duikt in het midden, Roel rechts van hem en Jurgen links. We zoeken een beetje diepte op over de grote rotsen die hier liggen. We zien al heel erg snel de vele legsels van de bruine plooislakken - in het begin zonder de slakken en dan een paar keer met slakken. We zien deze soort de hele duik bijna constant en Timo neemt er best veel foto's van. Hoe meer hij er neemt hoe meer kans hij heeft om er een paar goede te behouden hé. De andere constante tijdens deze duik zijn de harders. In het begin tussen de rotsen duiken die ineens voor ons op, schieten weg vantussen de donkere gaten in het groene water. Soms komen ze echt dicht, maar op geen enkel moment zijn die rustig genoeg om lang te blijven hangen voor onze neus.
Wanneer we de stenen achter ons laten doemt er een desolaat landschap op van zand en dode schelpen. Als je iets beter kijkt echter is het niet zo desolaat als je wel zou denken, want er is voldoende leven te bespeuren. Een kleine zeenaald heeft zich rustig op de zandbodem gelegd met de kop tegen de stroming in. Hier stroomt het al behoorlijk en dat doet het eigenlijk de hele tijd tussen de vijftien en achttien meter diepte. Nu duiken we nog wat verder van de kant
weg en dan komt de stroming van rechts van ons. We stoppen voor een ander schouwspel. Wel drie wulken en een stuk of tien zeesterren zijn in een bundeltje gewikkeld - een twintig centimeter lang en vijf centimeter breed. Ze zijn hier waarschijnlijk een grote lange mossel of een lange mesheft aan het proberen opeten. Of misschien is het een kleine vis, hoewel Timo denkt een schelp te herkennen tussen de poten van de zeesterren. We blijven nog iets verder wegduiken en laten ons daarna gewoon met de stroming meedrijven. Timo probeert wel duidelijkheid te behouden welke richting we uitduiken, zodat we straks toch ongeveer weten hoe lang het duurt eer we de kant bereiken. Het duikt wel makkelijk zo met de stroming aan onze zijkant. We raken elkaar wel regelmatig aan door het stromende water, maar dan weten we tenminste dat we in elkaars buurt blijven. Het voordeel vandaag is dat het zicht nog dik OK is: we zien ongeveer een zes meter ver en dat gebeurt niet elke dag.
Na een veertig minuten duiken beslist Timo dat we stilaan naar de kant moeten terugkeren. En dit is dan ook het moeilijkste van de hele duik, want het is tegen de stroming in. Hoewel we stilaan zouden verwachten dat die zou vallen is die op deze diepte nog erg aanwezig. We verbruiken dan ook heel erg veel lucht door tegen de stroming terug naar de kant te duiken. Na ongeveer tien minuten zien we de rotsen en stenen terug en Timo weet dat we terug in de goede richting zitten. Aan één grote steen houden we ons even vast en dan kunnen we op adem komen na toch wel een serieuze inspanning. We zien hier dan ook weer de plooislakken en de harders, maar nu ook een paar hooiwagenkrabben erbij. We hebben ongeveer een idee waar we zitten en we zien dan ook zoals verwacht de pilaren van de Zeelandbrug. Die vinden we op een diepte van iets van een zeven meter en proberen die rond te duiken, maar omdat er een paar duikers zich volledig meester hebben gemaakt van de pilaren, duiken we over d" duikers heen en nemen niet echt veel tijd om hier te blijven rondkijken. In het groene water zwemmen de harders vrolijk naast de betonnen pijlers en die steken mooi af tegen het licht en het water. Je ziet de schimmen langs de pijlers heen en weer schieten en we genieten van het hele schouwspel en de duik.
De stroming is hier nu al stukken minder, maar dat zorgt dan weer dat er een beetje sediment in het water blijft hangen, de vlokjes dalen langzaam neder op de stenen die verschillende dieren huisvesten. Een groene wierslak vindt haar plaats op een steen, drie hooiwagenkrabben zoeken beschutting tussen de stenen en een paar kleine en één grote heremietkreeft is als een keizer gekroond op de top van de rotsen. Timo begeleidt iedereen veilig naar de kant en we komen twee meter voorbij de trap uit. Dit is een hele leuke duik geweest met veel inspanning door de stroming, maar al bij al best wel aangenaam. We hebben een dik uur gedoken en keren dan terug naar de auto. Veerle en Cartouche zijn al klaar met hun wandeling en we rijden op ons gemak terug naar België. Omdat er in Kalfort een wielerwedstrijd bezig is, beslissen we om een Après-Dive-Duvelke in de Waggel te drinken. Hm, lekker en daarna nog een BBQ, want het is een mooie namiddag nog geworden. Op naar de volgende duik misschien deze week of anders volgend weekend.
