Zaterdag 24 september 2011: Camping Linda op hoog water
De duikbuddies van Timo laten het afweten dit weekend. Omdat Veerle aan haar PADI OW begonnen is heeft hij gelukkig nog een buddy gevon
den op vrijdag tijdens de zwembadopleiding in Druppelteen in Kapelle-op-den-Bos. Afspraak is met Mark Vandereyd en Nele Viggria aan de parking vlak voorbij de Zeelandbrug om daar eens te duiken. Timo heeft hier al een paar keer gedoken en ging de duik leiden, maar de dekselse wet van Murphy heeft hier anders over beslist. We zouden om kwart voor twaalf aan de Zeelandbrug afspreken, maar om dat uur is Timo met Veerle en Cartouche nog maar in de buurt van de Vlaketunnel. Op de weg naar Zeeland staan we voor elk rood licht, hebben we file op de ring in Antwerpen omdat de afslag naar de E313 volledig is afgesloten, het knooppunt Markiezaat zorgt ook voor veertraging, want daar zijn ze aan het werken en als klap op de vuurpijl hebben ze in Nederland beslist om de Vlaketunnel ook helemaal af te sluiten. Tijdens de zomermaanden hebben ze het niet gedaan om niet te veel file te veroorzaken, maar toen was het weer niet zo erg goed. Dan doen ze dit eind september en dan is het nog leuk nazomerweer. De voorspellingen zeggen dat het midden twintig graden wordt en dat is het ook, dus ook daar heel erg druk. Het duurt dus twee uur en dertig minuten om van Bornem naar Wemeldinge te rijden, want we hebben onze plannen al aangepast. Timo moest zijn fles nog vullen en we beslissen dan om op Camping Linda te duiken omdat we de kentering van de Zeelandbrug toch missen en we willen daar niet buiten tij duiken. Afspraak is dus bij Smits in Wemeldinge en we zien elkaar daar. Andy De Boer en Jos Jonckheere zitten er ook al en die gaan ook mee naar de duikplaats Camping Linda.
De duikeiding zal Timo nu niet nemen, want het is maar de tweede keer dat hij hier duikt, dus Mark doet dat. We stappen even naar de instapplaats en daar geeft Mark een korte maar duidelijke briefing. We duiken zestig graden uit, blijven een hele tijd op twintig meter en dan ker
en we stilaan naar boven over zand terug om onze safety stop te doen: we doen dit van links naar rechts om een goed duikprofiel te hebben en daarna hebben we misschien nog tijd om even boven het ondiepe gedeelte te blijven 'hoveren' en daar nog wat tussen de stenen naar vanalles te zoeken. OK. Veerle is mee met Cartouche en Jos heeft zijn border collie Dixie mee, dus Veerle gaat op stap met twee honden, terwijl wij een duikje gaan doen. Het is best warm, dus we stappen rustig naar de punt van de dijk en daar gaan we te water. Mark neemt de leiding, dus hij hangt in het midden, Timo rechts en Nele links. We kunnen starten. We zakken rustigaan, maar moeten even stoppen om te wachten op Nele, zij klaart iets moeilijker, maar we hebben tijd, dus geen probleem. We zakken dus tamelijk snel door tot we het eerste blauwtipje zien. Ik zeg het eerste, want we zien in totaal meer dan tien exemplaren van deze prachtige slakkensoort. Timo is al in zijn nopjes, cool! Ook zeedonderpadden zien we bij de vleet. Je blijft niet tellen, maar ook van deze soort zien we er een stuk of vijftien. En ze zitten echt heel erg open, zomaar op de grond zonder zich veel te verbergen tussen de oesters of de stenen of zo.
We tonen elkaar regelmatig als er iets leuk passeert en dat zijn dan enkele hooiwagenkrabben, een tong, een paar scholletjes, maar we zien niks speciaals. En met speciaal bedoel ik een soort die ik nog niet gezien heb. We amuseren ons echt heel erg goed en duiken erg rustig. Na een dik half uur doet Timo teken dat hij nog maar honderd bar heeft. We zijn wel een beetje minder diep gaan duiken, niet meer beneden de twintig meter, maar eerder rond een achttien. Op die diepte gaan we van links naar rechts over een grote zandplaat met af en toe een schelp van een oester of iets anders waar een klein beetje begroeiing is. Het was de bedoeling om hier eventueel een sepiola te zien, maar we zien er geen. Timo spot wel een klein
e sepia en die wil de grote jan uithangen door ons te komen aanvallen. Leuk beestje altijd, zo met die kleine tentakeltjes, echt prachtig. Leuke vondst. We gaan stilaan hoger duiken en naderen het kortste drie minuten voor deco-tijd, dus we hebben best lang diep gehangen. Dit is voor Timo niet echt de gewoonte, maar het gaat niet slecht met zijn lucht en hij geniet van elke minuut van de duik. Op sommige stukken is het zicht iets minder, maar over het algemeen is het zicht dik OK. Een gemiddelde van toch een vier-vijf meter. We naderen een stuk van de kant die afgebrokkeld is en waar enkele gaten inzitten. In één van die gaten zit een paling, maar die maakt veel stof, dus Timo kan die niet tonen aan de anderen. Mark heeft wel een andere speciale vondst gedaan: een vijfdradige meun. Die zit ook rond deze plaats in een holletje en je ziet duidelijk zijn slanke kop met enkele sprietjes (vijf) vooraan op de kop. We blijven hier even hangen, maar er hangen veel te veel partikels in het water om een deftige foto te nemen.
Ineens gaan we sneller naar boven dan ervoor, ook al om de deco te vermijden en op regelmatige stukken begint de stroming al te trekken. Mark wil vermijden dat we hier in te veel stroming komen, dus gaan minder diep hangen. Met drie hier duiken is iets moeilijker dan met twee, maar het lukt ons toch heel erg goed. We doen onze safety stop naar links met de stroming meegaand en dan duiken we over het ondiep gedeelte hier om nog een tijdje rustig uit te duiken en misschien nog een paar dingen te spotten. Een paar groene wierslakjes hebben zich hier op het wier gezet, enkele grotere steurgarnalen zitten op, onder en tussen de rotsen en dat blijven toch echt wel prachtige dieren. We blijven nog een hele tijd rustig op dit ondiepe gedeelte hangen en duiken tot een achtenzeventig minuten. Een leuke duiktijd voor een heel erg aangename en rustige duik. Timo krijgt het op het einde een beetje frisjes en wanneer we onze kop boven water steken zijn we halverwege de kom en net hier zit Veerle ons op te wachten met de twee honden. Die hebben zich erg goed geamuseerd en wij ook. Zij drie boven water en wij eronder. Dan snel aftuigen en we kunnen met Jos en Andy nog wat verder praten over deze en andere duiken. Timo zit nu iets over de tweehonderd duiken en Jos heeft er minder, ware het niet dat er een eeentje voorstaat van de duizendtallen. We drinken iets en genieten van het mooie nazomerweer op het terras van Smits. Erg leuk! Dan vatten we tegen een uur of vijf de terugweg aan naar België. Nu gaat het verkeer veel vlotter en op een klein uurtje zijn we er. We kunnen terugkijken op een leuke namiddag en maken er nog een leuke avond van met een BBQ met z'n twee.
Merci Mark en Nele voor de leuke duik!
