Zaterdag 1 oktober 2011: Zeelandbrug: Blauwtipjes en harlekijnslakjes
Een duikje op Zeelandbrug 's avonds. Dat zien we natuurlijk
heel erg goed zitten. Timo had overdag het huis nog proper gezet, want dat moet ook regelmatig eens gebeuren en Jurgen was Roel gaan helpen om al een deel te verhuizen. We spreken af om half vier om vanuit Bornem te vertrekken richting Zeelandbrug en hopen niet zo veel file te hebben als vorige week richting Zeeland. In het begin gaat het vlot, in Antwerpen al geen files, heel goed, dan zijn ze wel op de A12 aan het werken tot aan het kruispunt met Markiezaat. Even moeten we de A58 op naar Bergen-Op-Zoom om er de eerste afslag al terug af te moeten en dan even autosnelweg onder en dan zo terug richting Goes. So far so good. Onderweg belt Timo even met Mark, want die wou al lang eens op Zeelandbrug gaan duiken, misschien dat het voor hem gaat lukken deze keer: hij rijdt vijf minuten achter ons. Maar dan slaat het noodlot toe: de Vlaketunnel is nog steeds afgesloten en er staat weer file. Niet zo veel als vorige week, maar we vrezen even dat we de kentering gaan missen. We hadden afgesproken om vijf uur aan de parking van het restaurant voorbij de Zeelandbrug om zo verder te rijden naar het Galgelaantje in Zierikzee, waar de duikplaats zich bevindt. Wij zijn er om tien over vijf en Mark is er ook om kwart over, dik OK, dan halen we de kentering dus nog. We rijden even voor zodat Mark vanaf nu ook weet waar hij moet zijn en dan kunnen we even gaan kijken waar we duiken en hoe we het doen en hoe we afspreken in geval van problemen. Wij zijn gewend om steeds naar boven te komen als we één duiker uit het buddy-team kwijtspelen, dus die gewoonte houden we ook. Mark weet nu ongeveer hoe er gedoken gaat worden en hij ziet al dadelijk in dat het niet moeilijk is. Te water aan trap, dan naar links met stroming mee, op het half uur of iets later keren en dan terug richting trap. Ondertus
sen over blokken duiken en kijken en zoeken naar leven. Deal!
We zijn snel klaar en kunnen nog op tijd te water. We zijn maar tien minuten te laat, maar de starttijd was ook ingesteld op tachtig minuten duiken. De kans is klein dat we dit gaan doen effectief, want tegen een uur begonnen we het toch frisjes te krijgen vorige week. Wij klaar, Timo leidt de duik, Jurgen hangt rechts en Mark links. Iedereen in orde om te vertrekken en dat doen we dus. De missie van de dag: harlekijnslakjes (Polycera quadrilineata) spotten. Timo had op het forum van duiken.be gelezen dat er hier wel een paar zaten, dus hopelijk zien we ze ook vandaag. OK. Start. We zijn nog maar net onder en Mark ziet al een vlokkige naaktslak, niet zo'n heel erg grote, maar wel de moeite. Het was even geleden dat we die nog gespot hadden. Jurgen en Timo merken al snel op dat er veel meer brokkelsterren zijn dan in het begin van het duikseizoen hier. Zijn die terug zwaar aan het opkomen? Op Plompe Toren zagen Roel en Timo er best wel veel de eerste keer dat ze daar doken. We doen het allemaal op ons gemak en kijken op, onder en tussen de grote blokken die zich hier bevinden. Een kleine zeedonderpad heeft een rustplaats gevonden op één van de grote stenen en iets verder zien we ook verscheidene grotere exemplaren. Op één van de grotere blokken spot Ju een grote noordzeekrab. We duiken bijna met ons gezicht er recht op. We letten goed op, want sommige blokken liggen iets hoger en dan is het zaak om hier niet met je hoofd tegen te duiken. Voor de rest gewoon genieten.
En dan komt het grote moment. Mark ziet het eerste koppeltje harlekijnslakjes, yes, mission accomplished. Timo is in zijn nopjes en begint als zot foto's te nemen, niet te schatten. Als dit de enige twee zijn die we zien moeten we toch een beetje deftige foto's hebben. We vinden het prachtige slakjes met hun gele e
n witte kleuren. De sfeer die deze beestjes uitstralen is echt wel tropisch. Zulke kleuren en vormen verwacht je niet in de Oosterschelde. Maar wij hebben het gezien en hopelijk kunnen we hier nog iets langer van genieten ook. Echt schitterend. In een holte er vlak naast zit een kleine kreeft en er vlakbij zit een blauwtipje, maar we hebben even minder aandacht voor hen. Trouwens de Oosterschelde zit hier op dit moment vol blauwtipjes. Ik denk dat we er minstens ééntje gezien hebben op elke vierkante meter. Niet te schatten. We duiken nog iets verder en horen steeds boven water een motor van een boot. We zagen dat er hier een paar boten lagen wanneer we de duik starten. We zijn niet echt verrast dat we dit nu horen. Na een twintig minuten en nog een hele bende blauwtipjes, een grote zeenaald, enkele kreeften zien we op het diepste punt van onze duik (ongeveer zestien meter) nog een paar harlekijnslakjes. Deze zijn eerder in elkaar gedoken, want je ziet enkel een geel-wit bolletje en niet zoals de eerste keer echt de vorm van een slak met de tentakels en kieuwen duidelijk zichtbaar en een langgerekt lichaam. We zijn alledrie echt onder de indruk van deze 'nieuwe' slakkensoort.
We kiezen iets later de weg naar links, beter we duiken nu naar het oosten en zo verder tot we iets van een veertig minuten gedoken hebben en keren dan terug met de stroming mee richting trap. We zien in totaal iets meer dan tien harlekijnslakjes en meer dan duizend (klein beetje overdreven) blauwtipjes en ook verscheidene galathea's. Die hebben zicht steeds verscholen gehouden tussen de rotsen en op een bepaald moment wil Timo er twee tonen die zich in een lege oesterschelp verschuilen, maar Mark ziet er maar eentje en Jurgen kan niet diep genoeg in de schelp kijken, of ze zijn te schuw en hebben het hazepad al gekozen voor de twee buddies goed kunnen kijken. We gaan daarna iets minder hoog duiken en doen iets later onze safety stop. Net daarvoor nog een grote zeenaald en een grote wulk die zich op zijn gemak aan het voortbewegen is. Daar zitten ook een paar heremietkreeftjes het water te filteren. Beter kreeften, want het zijn best grote die we hier zien. Hét moment van de duik is wel het spotten van de slakjes. Timo is echt blij en boven water zal blijken dat zowel Ju als Mark het ook een schitterende duik vonden. Timo loodst na de safety stop zijn twee mededuikers via dezelfde kleine zeedonderpad naar de trap en we komen er na achtenzestig minuten perfect op uit. Het is altijd leuk als je een divemaster meeneemt als rescue duiker dat je dit beetje geluk hebt. Niet dat het moeilijk is om hier de trap terug te vinden bij hoog water, maar swat: Timo is blij dat het hem gelukt is. We waren wel een beetje verwonderd dat het zicht hier 'maar' twee à drie meter was. Er was geen regen geweest deze week, geen wind en toch was het zicht niet beter dan dat. Het was goed hé, maar hadden misschien net iets klein beetje beter verwacht/gehoopt.
Dan stappen we het water uit en kleden ons om en daarna praten we nog een beetje na over de duik en onze ontdekking van de slakjes. We zijn alledrie echt heel erg blij en rijden met leuke herinneringen naar Wemeldinge om in Smits nog iets te gaan drinken en eten. Na een gyros, hamburger en wat frietjes met een Duvel en een pilsje rijden we terug naar huis. We hebben ondertussen op Timo's camera al gezien dat er een paar leuke beelden bij zitten, dus alles dik OK. Op de terugweg op de A12 beslissen we om nog een extra Duveltje te gaan drinken in de Waggel en Timo zet daarna Jurgen thuis af en rijdt zelf naar huis om te gaan slapen en genieten van een goed nachtrust al dromend over harlekijntjes.
