Zaterdag 29 oktober 2011: Veel stroming en slecht zicht
Een laatste verslagje van 2011? Voor de duiken in de Oosterschelde is dit het meest waarschijnlijke, want het weer zal er niet op beteren. Timo en Veerle gaan nog tien dagen naar Mexico dus van die reis zal nog een verslagje online komen. Als het weer natuurlijk goed herfstweer blijft kunnen we wel nog een duikje doen volgend weekend of zoiets. We zien wel wat het wordt, maar voorlopig gaan we ervanuit dat we de laatste keer duiken in de Oosterschelde in het jaar 2011. De flessen zijn gevuld en we vertrekken rond iets voor negen thuis. Timo rijdt naar Ju, zet alle materiaal in de koffer en dan gaan we Roel oppikken thuis. Daar snel ook even inladen e
n dan op weg naar Wemeldinge. We hebben dit jaar nog niet gedoken op Kattendijke, ook beter bekend onder Parking en we hebben er alle drie zin in om dit nog eens te doen. Het is kentering om half twaalf met laag water en kunnen voor misschien een vijftig minuten duiken en dus te water gaan om iets over elf. Wemeldinge is eigenlijk niet zo lang rijden en we zijn er dan ook een beetje vroeg. Naast ons staan nog twee duikers in droogpak ondertussen, maar wij duiken nog in natpak. Het wordt stilaan frisjes, maar we zijn een deel van de die-hards van de Oosterschelde, dus blijven voorlopig nat duiken.
Om kwart voor elf zijn we klaar om naar de waterkant te stappen. De trap die hier vorig jaar is aangelegd doet goed dienst en we genieten van de korte wandeling naar de kant. Het is gewoon de straat oversteken en dan langs de trap naar beneden. Op de kleine dammetjes staat een visser en voor de rest is het kalm: geen andere duikers behalve wij drie en die andere twee en we hopen op goed zicht. Niet dus, maar daarover later meer. We stappen langs het dammetje en komen op tijd aan, dwz rond elf uur, waar we de duik moeten starten. Als laatste doen we de vinnen aan: de rest was al aan de kant in orde gebracht en dan kunnen we starten. Timo in het midden, Ju links en Roel rechts en Timo neemt de duikleiding. We willen beginnen en zien direct dat het zicht hier heel erg slecht is: het is lang geleden dat er zoveel stof in het water hing, maar we proberen het in de hoop dat het iets dieper ook een beetje beter zicht wordt. We zijn nog maar een minuut onderweg en geen van ons is echt comfortabel. De koude prikt in ons gezicht en je merkt direct dat je heel oppervlakkig begint te ademen. Als klap op de vuurpijl zijn we elkaar op drie meter diepte al kwijt. Dus terug naar boven en daar even wachten op de anderen. Timo hangt een dertig seconden boven als Ju en Roel bovenkomen. Die hadden elkaar nog gevonden, maar doken niet verder zonder Timo. Tja, dat is een leuke start zou ik zo zeggen.
De twe
ede poging lukt al beter. Iedereen is gewend aan de koude en de ademhaling is onder controle. Onze laatste duik van het jaar begint hier. We stoten direct op de bodem, want door het slechte zicht merk je de bodem pas op wanneer je er met je lamp of hand tegen komt. Dat zorgt dan voor nog slechter zicht, maar nu lukt het en op een vier meter is het al iets minder slecht. Ik zeg duidelijk, minder slecht, want tijdens de hele duik hebben we nooit echt goed zicht. We zakken kalmaan tot een diepte van ongeveer twintig meter en daar blijven we lange tijd. Op onze weg naar de diepte zien we een paar grote wulken: die zijn echt nu in actie geschoten, want dit is de tijd dat ze beginnen te paren. Een paar kleine noordzeekrabben zitten op en tussen de oesters en kleine kreeften zijn op wandel. Die denken waarschijnlijk dat het nacht is en zo voelt het hier ook aan. Lampen zijn echt een must nu. Veel stofdeeltjes zorgen voor moeilijke oriëntatie, maar we weten uit ervaring dat we onze kompassen moeten vertrouwen. Eens op diepte duiken we naar het westen en merken dat er toch wel wat stroming staat. Die trekt ons tegen elkaar aan en soms ook naar beneden. We letten erop dat we onze diepte houden en dat we bij elkaar blijven. Dat lukt niet eens zo slecht.
Timo spot vandaag de eerste naaktslak van de dag: een grote vlokkige. We zien er in totaal drie: de eerste is gewoon aanwezig op een oester, de andere is op wandel en de derde lijkt wel half ingegraven in het zand. Het onderwaterlandschap is heel erg gevarieerd hier hier. De ene minuut duiken we over weelderig begroeide oesters met baksteenanemoontjes en een minuut later ligt een tong op de zanderige bodem tussen de slibanemonen. Echt heel erg mooi, maar niet zoveel speciaal. De kleine visjes springen weg in de duisternis wanneer we langskomen en ook de garnalen beslissen zich in te graven of weg te springen. Het is een leuk duikje tot nu toe. Op een vijfentwintig minuten beslissen we om terug te keren en we hebben tot nu toe steeds stroming tegen gehad: van het westen naar het oosten en ook van boven langs de wand naar beneden. Het is soms heel lastig om niet tegen elkaar te botsen. Maar ja, beter dicht bij elkaar blijven dan elkaar kwijt spelen en het is nog warmer ook - of niet. Tussen de oesters zitten wel veel galathea-kreeftjes. Ik val in herhaling wanneer ik zeg dat die echt wel leuk zijn, maar kan er niet naast kijken, echt prachtige beestjes. Ook de hooiwagen krabben zijn op deze duikplaats aanwezig in grote getale, net als de vorige duiken hier de laatste weken.
We keren terug richting oost en hangen met onze hoofden naar de wand en proberen een beetje tegen de stroming in te hangen zodat we niet in ons eigen stof hangen als we stoppen en iets willen tonen. Deze duik zien we slechts één enkele zeedonderpad, maar we genieten van deze duik ook al wordt het al na een half uur best frisjes. Enkel de laatste tien minuten hebben we weinig of geen stroming, maar net daarvoor werden we heel erg snel naar boven getrokken door de stroming. Op een paar minuten zaten we van vijftien meter tot op zeven. Toch opletten, want we moeten onze safety stop nog doen. Het gebeurt een paar keer dat we rare kapriolen uithalen om op dezelfde diepte te blijven en naast elkaar te blijven hangen, maar al bij al lukt dat wel aardig. We blijven op een vijftal meter nog een tien minuten hangen en dan denken we dat we stilaan aan de plaats zijn waar we eruit moeten gaan. We stoppen de duik na een dikke drie kwartier en gaan terug naar de auto. We voelen onze voeten niet echt goed meer door de koude, maar we raken toch zonder problemen naar de kant en terug aan de auto. De oevers van de Oosterschelde zijn ondertussen bezaaid met toeristen die hier hun portie oesters en mosselen komen halen. Het zal het seizoen er wel voor zijn zeker. Wij spoelen ons af met warm water en kleden ons om en kunnen dan beginnen opwarmen. Van de parking rijden we naar Smits en drinken daar een Duveltje en eten er een hapje bij. Dan terug naar Klein-Brabant en nog even stoppen bij de Vadde en dan allemaal naar huis. Timo zet zijn buddies thuis af en gaat dan materiaal spoelen en een beetje rusten. Tot volgende week of tot volgend jaar.
