2012

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Wemeldinge De Tetjes: Droogpakduik nummer drie

Twee weken uitgekeken om nog eens te gaan duiken. Het weer is niet ideaal maar we slaan er ons wel door, hopen we toch. In het binnenland regent het en komt er geen seconde de zon door. Ideaal kan je dit weer niet noemen om te gaan duiken. Maar toch heeft Timo afgesproken met Andy om een duikje te doen vandaag. Aan de Oosterschelde zelf is het iets beter: de zon schijnt, maar er staat wel een strakke wind. We schatten een drie beaufort. Dat is nog te doen, hoewel we beter aan de overkant zouden duiken, want de wind komt uit het noorden. Aan deze zuidelijke kant van de rivier wordt dan al het water naar deze richting geblazen en dat zal wel een invloed hebben op de stroming en de zichtbaarheid. We hopen dat het niet te erg is. Aan de kant staan al drie vrienden van Andy te wachten: Jos, André en David. David is de enige die Timo nog niet kent, maar dat duurt niet lang: even een beetje socializen en na een kwartiertje is Andy er ook. David doet zijn vierde droogpakduik en Timo zijn derde, dus we zijn beginners met een droogpak. André is na een duikstop van acht maanden terug in actie kunnen schieten: hij had lang niet kunnen duiken door een ongeval. We verdelen de buddy-teams: Jos en David; het andere team is Andy, André en Timo. We maken ons klaar en de O'Three is echt een zalig droogpak om in te kruipen: heel erg makkelijk, snel klaar en je blijft droog, ideaal om in deze omstandigheden met een droogpak te gaan duiken, zalig gewoon.

Wanneer iedereen klaar is kunnen we rustig naar de kant stappen en links van de Tetjes duiken. We volgen noord om zo wat diepte te halen en dan neemt Andy de duikleiding om ons zo terug naar minder diepe oorden te brengen en daarna stoppen we de duik. Zo gepland en zo starten we ook de duik. Er staan golven van een kleine halve meter, dus het gaat niet echt makkelijk om de vinnen aan te doen, maar al snel is iedereeen klaar om onder te gaan. Het zicht is niet ideaal de eerste meters, want daar hebben we nog wat last van de modder die het zicht beperkt tot slechts een halve meter. Dieper ziet het er beter uit en we vinden al de eerste leuke dingen tussen de oesters. We gaan snel naar ons diepste punt, ongeveer een vijfentwintig meter en daar is het echt donker. Zonder lamp kan je hier niks komen doen. Een paar grote wulken zitten hier op het zand en tussen de oesters spotten we een stuk of tien grote vlokkige naaktslakken tijdens heel deze duik. Het zijn er wederom heel erg grote, prachtig om die op de oesters te zien. De tubularia zien er in deze tijd en tijdens deze duik ook erg prachtig uit. Ze deinen mee in de stroming en we proberen niet te veel stof te maken, echt heel erg leuk. Het lijken kleine satellietontvangers die rustig mee met de stroming meegaan. We zien tientallen kolonies van deze "penneschaft" en die bestaan uit lange afzonderlijke buisjes tot ongeveer tien centimeter en aan het uiteinde van de buisjes is een krans. Naast die krans staan er ook netelcellen en we genieten ten volle van deze prachtige schepsels. Je kan er niet langs kijken, want ze zijn echt heel erg overvloedig aanwezig deze duik. Naast die vele tubularia zien we nog een paar kleine groene wierslakejs, het zijn echt mini-slakjes, zeker in vergelijking met de grote witte vlokkige die hier rondkruipen.

Tussen de oesters zitten botervisjes verborgen en ook een paar mooie zeedonderpadden. Elke keer is het weer een zoektocht tot we iets te dicht komen en ze dan wegvluchten in de duisternis van het Oosterschelde-water. Tussen een grote oester ziet Andy een mooie vorskwab. Je moet echt goed kijken, want je ziet die niet goed zitten. Je moet zelfs vanuit een speciale hoek ernaar kijken, want anders wordt het zicht belemmerd door de oesters en de wand. Mooi beestje. We zijn al van twintig meter diepte gekomen, Timo is al de honderd bar genaderd en heeft teken gedaan naar Andy. Die doet gewoon teken terug dat hij het heeft gezien en we duiken verder. Veel grote galatheia's zitten hier ook enz elfs eentje die helemaal niet bang is. Dit is een groot exemplaar en steekt vijandig de scharen uit naar ons. Is het omdat ze zo groot zijn dat ze geen angst hebben of is er meer aan de hand? En dan doen we toch een uitzonderlijke ontdekking. Tussen de tubularia en de oesters zit een erg grote boompjesslak. Andy zal later zeggen dat hij nog nooit zo een grote heeft gezien. Hij legt zijn hand ernaast en die slak is bijna even groot als zijn wijsvinger, dus toch meer dan vijf centimeter. Het is echt een kolos waarvan je bijna angst zou krijgen. We blijven hier even hangen en duiken dan nog wat door, Timo bereikt na vijftig minuten ook vijftig bar, doet teken naar Andy en we vervolgen gewoon onze weg. We zitten nu tussen het wier en de oesters en het zicht wordt hier iets minder, wanneer we onze safety stop moeten doen. Timo krijgt het dan lastig: zijn fles is bijna leeg en we zitten rond de vier meter en zijn fles trekt. Hij probeert onder te blijven, maar na twee minuten safety stop krijgt hij het toch te moeilijk, want dan schiet hij ineens naar boven. Aan de oppervlakte blijkt Andy hem gevolgd te zijn en palmen we stilletjes al naar de kant. Daar stappen we over het zand naar de rand en wachten even op André die gewoon zijn safety stop volledig beëindigt. Iedereen OK, dus terug naar de auto's. David en Jos zijn al weg, we doen al de spullen in de auto, kleden ons om en rijden dan naar de Smits om nog iets te drinken.

Het is er niet erg druk, waarschijnlijk vonden weinig duikers het vandaag de moeite om naar de Oosterschelde af te zakken. We drinken hier iets en eten een kleinigheid en na een dik uur keren we terug naar huis. Timo en David gaan samen weg en de anderen blijven nog even zitten. We hebben het gehad over straffe duikverhalen en ruige gebeurtenissen die al een eigen leven zijn gaan leiden. Op de terugweg stopt Timo nog even bij Bram om zijn fles te vullen want maandag is het weer van dat. Dan gaat hij duiken met Mark en Roel. Dus fles moet gevuld zijn. Timo is blij met de duik, want het was weer de moeite om kopje onder te gaan.