2012

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Wemeldinge De Tetjes: Tubularia, tubularia en tubularia

Ondanks het slechte weer willen we toch dit weekend een duikje gaan doen. Roel en Ju duiken in natpak, maar Timo heeft geen zin om kou te hebben en nat te worden, dus droogpakje klaarleggen 's morgens. Hij maakt ook zijn camera klaar om de eerste keer in zijn droogpak de onderwatercamera eens mee te nemen. Het is al de hele week slecht weer - waren we maar in Madeira kunnen blijven - en ook vandaag, maar we proberen het ons niet aan te trekken. We komen aan in Wemeldinge met drie in de auto en Mark is er ook al. Die had gisteren gevraagd of er gedoken werd en had zin om mee te gaan: hoe meer zielen hoe meer vreugd. Om kwart over acht zijn we dus ter plaatse en beginnen ons direct klaar te maken. We parkeren ons onderaan de dijk aan de Tetjes, want daar is minder wind. Het is nog te doen ondanks de drie beaufort, maar echt aangenaam is het niet. Op een klein half uurtje is iedereen klaar en tegen iets voor negen kunnen we de dijk over en te water gaan. Timo is even zijn handschoenen onderweg kwijt, dus terug de dijk af en terug op. Met die extra elf kilo voor zijn droogpak is het geen lachertje, maar dat is goed voor de fysiek. Met een klein beetje vertraging willen we de duik starten. Het zal niet mogelijk zijn met vier samen te blijven, want het is een bruine soep de eerste tien meter. De wind komt uit het noordoosten, dus we hadden eigenlijk beter aan de overkant van de Oosterschelde gaan duiken. Even geen rekening mee gehouden, maar reminder voor volgende week.

En dan kunnen we beginnen. Het is de eerste paar meters echt moeilijk om zelfs nog maar met twee samen te blijven, maar Mark en Timo houden elkaar goed in het oog en eens we een meter of vijf diep zijn is het zicht beter. Nog niet goed met slechts één meter of zo, maar toch al iets van zichtbaarheid. Hoe dieper we gaan hoe beter het zicht wordt: op twintig meter diepte hebben we wel een meter of drie vier. We zoeken ook direct die goede diepte op en zijn blij dat we een rustige duik kunnen doen. Als Mark duikt met Timo die zijn camera bij zich heeft, dan is het erg rustig. Zoals de vorige duiken dit jaar zit het hier vol met vlokkige naaktslakken en we zien ook veel legsels van deze dieren. Ze hebben verschillende kleurschakeringen, van vuil wit, over lichtbruin tot bijna roze. Het zijn wederom ook grote exemplaren die we hier spotten. Een grote schar blijft goed liggen voor de foto en een paar noordzeekrabben (kleine weliswaar) zitten tussen de oesters en de sponzen. We zien de typische bewoners van de Oosterschelde. Een paar zeedonderpadden, hooiwagenkrabben en dan spotten we een grote zeenaald. De grote zeenaalden zien we niet heel erg vaak, maar deze duik zien we er twee. Timo is echt veel moeite aan het doen om een deftige foto te nemen van de zeenaald, maar het beest zit tussen de wieren en dat maakt het extra moeilijk. De tweede zeenaald ligt gewoon open en bloot op de bodem, dus bij de vorige was die moeite tevergeefs. We blijven zo een half uur beneden de twintig meter en genieten daar vooral van de prachtige tubularia. Ze beginnen hier nu volle bak te groeien, de kleinere en de grotere. Ook al zien we in dit seizoen ze erg vaak, toch is het schitterend om daar even bij stil te staan, de kleine stammetjes te bekijken en de rozetjes op het uiteinde. Ze staan soms in dikke bosjes bij elkaar, maar ook zie je er eenzame staan. Zeker de kleine soort is echt prachtig, want die staan bijna steeds in kleine hoopjes bij elkaar. We bekijken dit als de bloemenbosjes uit de Oosterschelde.

Rond het half uur heeft Timo nog maar honderd bar op zijn manometer, dus we moeten al iets minder hoog gaan duiken. We zien nog een paar heremietkreeftjes een paar grote kreeften - zoals steeds - en duiken dan nog tien minuten door over zand. Daar is niet veel te zien, hoewel de wulken hier nog met veel aanwezig zijn. Tegen veertig minuten keren we terug. We waren vandaag iets later dan de kentering te water gegaan, dus we voelden al snel dat de stroming tegen ons zat. Maar we duiken nog een beetje verder zodat we zeker niet tussen de twee dammen van de Tetjes terecht komen. Daar moet je wel voor opletten als je hier duikt. De stroming komt een paar keer serieus opzetten, Timo voelt zich even niet op zijn gemak omdat het zicht op hetzelfde moment tot nul wordt herleid, maar alles bij elkaar gaat het vlotjes en kunnen we goed genieten van de duik. We zetten de duik rustig voort en gaan steeds minder diep duiken tot we tegen de vijf meter hangen om onze safety stop te doen. Tegelijk met ons doet een ander buddy-team hun stop een beetje rechts van ons. De stroming komt ook van daar, dus het zicht is nu nog minder dan nul. We moeten echt onze lampen tegen elkaar houden om te weten dat we er nog zijn. Een halve meter hoger is het beter en kunnen we nog steeds de safety stop verder doen. Het is iets aangenamer daar, want dan zie je tenminste nog iets. Een vlokkige naaktslak is rustig bezig over het zand te glijden en een kleine zeedonderpad verbergt zich tussen de oesters.

Na zevenenzestig minuten zit Timo op vijftig bar en is de duik over. We gaan kalm naar de oppervlakte en daar merken we dat het is beginnen regenen. Tja dat was te verwachten, ze hadden het ook voorspeld dat zaterdag een regenachtige dag ging zijn. We trekken er ons niet veel van aan, lopen de dijk op en stappen naar beneden uit de wind. Roel en Ju zijn ondertussen al omgekleed en Mark en Timo doen het rustig aan. Een tien minuten later zijn we allemaal klaar en gaan iets drinken in Smits na toch een leuke duik. Thuis even de foto's bekijken en hopelijk zitten er een paar deftige tussen. Even terug aanapassen aan droogpak en camera met externe flitser, maar het is wel leuk om terug in onze eigen wateren gedoken te hebben. Uiteindelijk komen we thuis in de late namiddag en hebben we er een hele leuke dag opzitten.