Vrijdag 31 augustus 2012: Geen duik door het slechte weer
Omdat ik niet voldoende vakantie meer heb kan ik pas zaterdagochtend vertrekken naar Scharendijke. Roel, Jurgen en Eef vertrekken al in de namiddag en in de vroege avond om daar eventueel al een duik te doen. Eef duikt niet mee, want ze heeft een ruggewervel gebroken, dus het zullen enkel R en J zijn die
vandaag al een duikje kunnen doen. Dat is serieus buiten de weergoden gerekend, want het waait verschrikkelijk hard op de Grevelingen en het regent dat het giet. Zij drinken daar dan al een Duveltje en ik blijf thuis om daar van een natje en een droogje te kunnen genieten. Verslag van vrijdag is dus kort: slecht weer, niet gedoken.
Zaterdag 1 september 2012: Drie duiken: twee wrakken en één rifduik
Ik vertrek iets over acht al naar Grevelingen en rijd goed door, zodat ik op anderhalf uur in Scharendijke sta. Daar aangekomen wordt het al snel duidelijk dat iedereen op hete kolen zit om al de eerste duik van de dag te maken. Wat gaan we doen? We bekijken even de verschillende mogelijkheden en doen eerst de diepste duik van de dag. Dit is dan een duik op Le Serpent die maximum op een diepte rond de vijfentwintig meter ligt. Ik leg alle spullen in de kamer en mijn duikspullen neem ik mee naar de kleedkamer voor duikers. We zijn dit al gewend van de voorbije jaren en vinden zonder veel problemen onze weg hier. Het lijkt even of we hier al thuis zijn. Iedereen is snel klaar en we kunnen al over de dijk stappen om op het einde van de pier te water te gaan met een commandosprong en dan palmen we boven water naar de verschillende boeien die hier het grootste wrak aanduiden. Op minder dan tien minuten zijn we daar en we zakken onmiddellijk. Alles gaat vlot en we vinden het bovenste van het wrak op iets minder dan twintig meter. Ja dat wisten we nog van vorig jaar.
We oriënteren ons even hoe we het best duiken en volgen een stalen kabel die over het wrak gespannen is. Daar zien we dat zelfs na iets meer dan een jaar het wrak langs geen kanten begroeid is. We denken dat het ook iets te diep ligt om veel begroeiing toe te laten. We volgen de kant van het wrak en de kabel, maar hebben geen zin om echt helemaal in de buik van het wrak te gaan hangen, daar is het nog donkerder en is zeker niks te zien, dus we blijven op het dek. De zichtbaarheid is echt niet goed door de wind en de regen van de laatste dagen. We vinden dat het echt al een raar duikjaar is g
eweest. Slecht weer, slecht zicht en eigenlijk nog niet zo veel gedoken tijdens dit seizoen. Misschien moet het najaar dit dan nog goed maken. We'll see. Buiten een paar zakpijpen en weduwrozen groeit er zoals gezegd niks op het wrak. We komen alleen een paar duikers tegen en zien dat het wrak op veel plaatsen al beschadigd is door duikers. De lijnen die je door het wrak begeleiden zijn al vaak afgebroken, dus daar zijn ze niet zo voorzichtig mee geweest.
We vorderen goed en zien een paar krabbetjes op de rand van het wrak vluchten voor onze lampen, maar verder is er eigenlijk niks te zien. We hadden vorig jaar bij dit wrak al zoiets: goed voor één keer, maar nu de tweede keer is het geen echte liefde meer. We zijn duikers die eerder gaan kijken onder water om mooie begroeiing en mooi onderwaterleven te zien. Dat is hier helemaal niet het geval. We weten op een bepaald moment niet goed welke richting we uit moeten, dus volgen gewoon de boeg van het wrak en duiken verder. Na een half uur bereiken we de andere kant van het wrak en kiezen dan het zwarte sop. Van hier tot aan de kant is een kleine tien minuten duiken op iets minder dan twintig meter. We volgen de koers perfect en bereiken de wand zonder veel problemen. Daar duiken we iets hoger stilaan en zien onze deco-tijd omhoog gaan. Het dichtste dat we ertegen hingen was een acht à negen minuten, hoewel de computer van Roel rare dingen aan het aangeven was. Hij was nog steeds binnen de nultijd, dus geen enkel probleem. We volgen de kant en merken eigenlijk dat er hier wel wat stukken niet meer begroeid zijn, zelfs hier minder diep. Maar het zicht is hier al even slecht als bij het wrak. Dat betert wel op een diepte van drie - vier meter, want daar is het zicht schitterend. Je kan hier wel acht meter ver zien en we genieten er dan ook van. Op de terugweg zien we ook niet zo veel van vis of dergelijke, behalve een kreeft of een botervis, maar eigenlijk niks speciaals.
Na een uur komen we uit het water, kleden ons om in de ruimte van De Kabbelaar en gaan dan iets drinken en iets kleins eten. Ik had nog niks gegeten van een hele dag, dus portie bitterballen (veertig, jazeker 40 stuks) en een hamburger samen met een paar Duveltj
es, echt lekker. We rusten even en maken ons na een uur klaar voor de tweede duik van de dag. We doen nu het verste wrakje en willen zo naar de reefballs duiken om daar even een kijkje te nemen. Indien we onderweg het andere wrak tegenkomen, duiken we daar ook even rond en gaan zo naar reefballs. Als we die missen, duiken we gewoon verder. Roel wil nu ook eens de duikleiding nemen, dus we doen het nu een beetje anders: Roel in het midden, rechts ik en links Jurgen. Maar eerst moet er wel een heel eind boven water gepalmd worden om tot de boei van De Rat te komen. Het duurt een tijdje, niet echt getimed, maar we vermoeden dat het toch een kleine tien minuten duurt. Daar aangekomen is er even een korte discussie en dan kunnen we langs het touw naar beneden om zo bij het wrak toe te komen. We hadden eerst nog koers genomen op de reefballs en eens we beneden zijn doen we de volledige toer van het wrak en merken dat dit wrakje veel meer begroeid is met mosselen en zakpijpen dan Le Serpent. Leuk, klein wrakje.
Dankzij de navigatie van Roel duiken we verder weg van het wrak, over het zand en de oesters en bereiken we ideaal de reefballs. Hier zien we vooral de kleine visjes rond de reefballs hangen, enkele reuzachtige kreeften binnen in de reefballs en een hele grote paling die ons ontvlucht tussen de begroeiing. We hangen nog een hele tijd op en rond de reefballs en genieten vooral van het goede zicht eens we rond de vijf meter hangen. Echt zalig. Voor de rest was het niet zo schitterend, maar we genoten met volle teugen. Terug aan de kant heeft Eef gezorgd voor een natje en een sigaretje en we genieten nu van de zon en haar stralen. We hebben van de duik wederom dorst gekregen, dus drinken op het terras nog iets en kunnen dan best even rusten in de kamer. Iedereen valt als een blok in slaap voor ongeveer een uurtje.
Dan maken Roel en Jurgen zich klaar voor een nachtduik en laten mij helemaal alleen achter. Ik word wel wakker van de deur die dichtslaat en lees het briefje dat ze achterlieten. Dus snel naar beneden en ook klaarmaken om een nachtduik te doen. We beslissen het stuk rif hier af te duiken en stappen zo naar de trap om daarover te klauteren en helemaal oostelijk te water te gaan en dan de kant af te duiken tot aan het platform om te water te gaan. Het wordt nu stilaan donker, dus ideaal om dan de duik te starten. We zijn de enigen die hier nu te water gaan, dus het zicht zal wel OK zijn. Tijdens een nachtduik verwachten we een sepiola te zien en dat is ook direct het geval, een schitterend beestje. Dan verder de wand af met een heleboel noordzeekrabben. Die zijn echt 'en masse' aanwezig. Ik zie ineens een donkere zwarte kop tussen de stenen steken en we merken dat een grote zwarte vorskwab zich uit de voeten maakt en dan stil blijft liggen. We gaan er snel achter en vinden het super. Voor de rest gebeurt er tijdens deze duik niet zo veel, maar het einde van de duik is echt een schitterende apotheose van de dag. Het zicht hier na onze safety stop op vijf meter is echt magnifiek, echt schitterend. We duiken bijna vijf meter uit elkaar en zien elkaar nog perfect, de lichtbundels van de lampen verspreiden zich over het onderwaterlandschap en we zijn echt massaal hard onder de indruk van dit zicht. Dit hebben we nog nooit gezien in de Grevelingen, ook niet in de Oosterschelde. Het is eerder zichtbaarheid van de Rode Zee, misschien wat overdreven, maar echt super.
Na een dik uur gaan we het water uit en kleden ons om. We gaan checken bij Eef waar die zin in heeft en we beslissen om dan toch nog iets te gaan eten in het centrum. In één van de zaken geven ze nog eten, het is al later dan tien uur, dus dat was ook niet vanzelfsprekend. We eten ribbetjes met friet en drinken er een lekker Duveltje bij. Daarna nog iets drinken in de Kabbelaar zelf en dan bedje in. Een leuke duikdag was dit zeker.
Zondag 2 september 2012: Heading back home
We staan niet al te vroeg op, net op tijd om te gaan eten. Nadeel is wel na de Duvels van gisteren dat niemand helemaal fris is, maar na even opfrissen komt dat wel in orde. Na het ontbijt overleggen we even wat we gaan doen en er wordt niet meer gedoken. Alles wordt in gereedheid gebracht om de reis naar huis aan te vatten en na nog een laatste Duvel doen we dat ook. We rekenen alles af en vertrekken iets na de middag. Bij mij thuis wordt er dan nog een BBQ gedaan om het einde van het duikweekend te vieren, wederom met een natje en een droogje. Een zalig weekendje komt ten einde en het zal pas 2013 zijn, wanneer we het volgende duikweekend zullen doen.
