2012

Fotoalbum Hurghada

Duiken

 

Zaterdag 7 juli 2012: Vertrek naar Hurghada

Ik probeer kort te zijn. Yes, we vertrekken met drie beste vrienden naar Hurghada Egypte en dat wordt zeker een top-weekje. Jurgen komt me halen rond half negen bij mij thuis. Vandaar rijden we naar Roel om hem op te halen en dan naar Nederland te rijden om vanaf Schiphol te kunnen vertrekken. Eerst moeten we even stoppen bij Onderwaterhuis.nl om daar een paar dingen nog te kopen om zeker te zijn dat we onderwaterfoto’s kunnen nemen. Het is in de richting, dus we maken er geen probleem van en stoppen even in Oud gastel en rijden dan verder naar Schiphol. Alles snel en perfect geregeld. Jurgen had eerder een parking gereserveerd ongeveer tien minuten rijden van de luchthaven, daar parkeren we de auto en worden met de mini-bus naar de vertrekhal gebracht. Het is één van de eerste weekends van de grote vakantie, dus het is hier best druk. Echt mega-druk eigenlijk. We staan meer dan een half uur aan te schuiven om onze bagage af te leveren en ik moest natuurlijk weer bijbetalen voor het overgewicht. Dat begint hier op een traditie te lijken net als de vakantie naar Marsa Shagra. Deze keer is het dertig Euro, snel betaald, nieuwe boarding pas gekregen en eindelijk iets drinken, want we zijn al een halve dag onderweg en hebben stilaan dorst. We drinken geen bier, maar een Heineken Extra cold, niet het beste bier ter wereld, maar tja als een mens dorst heeft. Dan is het tijd om snel de innerlijke mens te sterken en een Mc Donalds te eten. Dat doen we snel en dan valt Jurgens blik op een print en go-mogelijkheid. Roel moest nog een pasfoto hebben voor zijn visum in Egypte. Ju foto nemen met Iphone, foto opsturen naar e-mail en dan afdrukken, lekker snel en dik OK. Misschien is de foto iets te groot, maar dat zien we in Egypte wel. Voorlopig alles OK en we amuseren ons wel. We wandelen richting gate D55 en daar aangekomen gaat alles weer vlotjes en kunnen we snel door de controle en nog een vijf minuten wachten en we kunnen zelfs het vliegtuig in. We zitten net voor de exit seats, dus niet ideaal, maar we hebben plaats genoeg bij Transavia. In het vliegtuig gaat de tijd relatief snel, met wederom een niet-bier, maar we slapen een beetje en op tijd, zo tegen een uur of zeven komen we aan in de luchthaven van Hurghada.

Bij aankomst is het echt nog heel erg warm met een zwoele 28 graden, echt niet te doen, maar we wisten dat het warm ging zijn, dus we trekken er ons niks van aan. Snel een visum kopen en ook dat gaat vlotjes. De bagage en de transferbus vinden gaat ook snel, dus we kunnen een half uurtje later op de aircobus richting hotel vervoerd worden. Alles nog steeds OK, alleen moeten we vier hotels passeren voor het aan ons is. Dat vinden we minder leuk, want we hebben serieus dorst en uiteindelijk zijn we best al even onderweg en een beetje vermoeid. Zo rond een uur of negen komen we aan in het hotel en kunnen we inchecken. We hebben room number one, natuurlijk voor drie numbers one, wat had het anders kunnen zijn. We zetten onze bagage snel af en gaan nog iets eten en drinken in het restaurant. Gewoon een Sakara van het vat en een kleine hap, maar we laten het ons wel smaken. We zijn alledrie serieus moe en drinken nog iets en gaan dan proberen te slapen. Proberen, zeg ik, want vlak naast ons is de bar Oasis en ’s avonds wordt dit een discotheek. Tja, dat hadden we eigenlijk niet echt gewild. Zo rond een uur of elf zetten ze stilaan de muziek iets minder en kunnen we proberen te slapen. Tegen middernacht is het volledig stil en vinden we zonder veel problemen de slaap. Ik heb me apart in een bed gelegd en Jurgen en Roel slapen samen, als dat maar goed komt. Slaapwel gasten en niet te veel snurken vandaag hé.

 

Zondag 8 juli 2012: Eerste twee duiken van de vakantie

Na een goede nachtrust, ondanks het lawaai ’s avonds, staan we om half zeven op, want het ontvangstcomité zal tegen acht uur aan de receptie zijn. Eerst even wakker worden, dan gaan ontbijten en om één voor acht staan we klaar aan de receptie. Daar worden we afgehaald om te vertrekken naar waar weten we echter niet. We moeten in allerijl onze duikspullen klaarnemen. We zitten in een hotel Triton Empire Beach met een duikschool van Deep Divers en we gingen ervanuit dat we gewoon van hier zouden duiken. Wat blijkt: ze komen ons ophalen met een busje, hetgeen niet afgesproken was, dus wij in allerijl terug naar de kamer en ‘two minutes’ later staan we er terug voor een rit van hoe lang en naar waar, geen idee eigenlijk. Er wordt ons niks gezegd en we vragen ook niks, want we denken dat het een kwartier ver is of zo. Niet dus, want een uur en een kwartier later komen we aan in hotel Alladin Beach resort waar de hoofdduikschool is van Deep Divers. Die mannen kunnen er niet aan doen, maar wel Seaseetravel had ons dit allemaal moeten vertellen. Een klein beetje geïrriteerd vraag ik aan de gids waar dit allemaal op slaat en wat blijkt: de duikschool in Triton is wel open, maar niet voor bootduiken, want dit hotel is de enige plaats waar ze al een boot hebben liggen. Tja, da’s wel pech natuurlijk, vooral voor ons, want we dachten gewoon na het ontbijt de kamer uit te komen en de boot op te racen. We zijn niet echt pissig, alleen maar een klein beetje, maar het is vakantie, dus we maken ons niet te druk. Hopelijk lukt dat de rest van de dag en week ook nog.

We hadden alles in een grote zak en valies gestoken, dus we worden nogal raar bekeken wanneer we er zo toekomen. Snel de noodzakelijke dingen, zoals brevetten laten zien en de rest wordt wel op de boot geregeld. We wandelen van de duikschool naar de boot en daar kunnen we direct alles klaar zetten voor de eerste duik. Alles is in orde, behalve de fles van Ju, want die heeft maar honderd zeventig bar, even snel wisselen en klaar. Dan een korte bootbriefing en een paar noodzakelijke papieren invullen (die met overal No, No, No), dan even uitrusten, want voor een vakantie was het toch al stressy. We krijgen iets later een korte briefing van de duikstek Small Giftun en straks zullen we alle stress al vergeten zijn. Het is hier heel simpel: we duiken met het rif aan onze linkerkant en keren daarna terug, hoe moeilijk kan het zijn. Nadat we een paar duikers hebben gedropt om een driftdive te doen, gaan we naar onze eigenlijke duiklokatie: Small Giftun dus. De naam doet niet echt Egyptisch aan, maar dat doet er niet echt toe. We maken ons als eersten klaar, want achter ons komen er een heleboel initiaties van duiken, dus wij kunnen dan ongestoord onze eerste duik doen. Snel een buddy-check, wederom denken we dat we iets vergeten zijn, maar hier duiken we in shorty en zonder lamp en dergelijke, dus geen kerstboom zoals in Nederland en België. We doen even een check of we genoeg lood bij ons hebben en dan kunnen we starten. Het is zoals elke keer hier in Egypte dat we ons hoofd onder water steken en direct denken: amai, dit is echt fantastisch, het zicht is twintig meter, onder ons zien we de koralen al en de vissen snellen ons voorbij. We zakken langzaamaan en er zitten honderden vissen tussen de rotsen. We hebben dit al vaker gezien, maar de eekhoornvissen hebben we nog niet vaak in zo’n grote getale kunnen spotten.

Na vijf minuten is al één van de missies van mezelf geslaagd: de eerste naaktslak, een simpele pyjamanaaktslak, maar het is nog steeds mooi. En dan zien we een grote school wimpelvissen en we merken dat hier toch heel erg veel vissen in grote scholen voorbij komen schieten. Na de eekhoornvissen en wimpelvissen zien we ook grote groepen gele snappers passeren. En dan doet Ju een ontdekking: een grote krokodilvis die gewoon voor onze neus ligt en zelfs wanneer we dicht naderen is die rustig en blijft mooi liggen. We genieten met volle teugen. Het rif hier in de Rode Zee is echt prachtig, schitterend, niet te doen. Het aantal soorten vissen dat we hier zien, kan je nergens ter wereld tegenkomen. En ook het aantal koralen is echt prachtig. Van hard koraal tot zacht koraal. We zijn zo’n twintig minuten onderweg en hebben er tot dan al een topduik opzitten. Een paar grote black snappers zijn de revue gepasseerd, een paar koraalklimmers die gewoon rustig blijven liggen tot je te dicht komt. Een slijmvis ligt rustig te wachten op een steen tot we passeren. Ondertussen heeft Roel teken gedaan dat we even naar boven moeten, want er is een probleem. Noch ju, noch ikzelf hebben iets speciaals gemerkt, maar al teken doend gaan we naar de oppervlakte om dan te zien wat er aan de hand is. Roel heeft blijkbaar tijdens een serieus stuk stroming even de controle verloren en tegen vuurkoraal gestoten. Dat doet pijn, jong, niet te doen. Hij wil wel de duik afmaken en daarna eens kijken hoe erg het is, dus we zakken terug en doen verder alsof er niks gebeurd is. Onder een overhangende rots zien we twee koraalvlinders en we volgen ondertussen na de korte stop het rif langs onze rechterkant, dus eigenlijk zijn we al op de terugweg.

En dan zie ik iets dat ik nog nooit gezien heb en het zicht is echt zo prachtig. Normaal zie je maskerkogelvissen alleen, soms met twee, maar nu zien we vlak voor onze neus een stuk of vijftien van die vissen richting de oppervlakte zwemmen. Eigenlijk best wel een heel erg mooi zicht zo allemaal die kogelvormige vissen die ons passeren. En dan komt toch nog een speciale ontdekking. We zien een gebaarde schorpioenvis en niet zo’n kleintje, echt een joekel van een vis. Ik was er eigenlijk eerst al overgezwommen en keerde voor iets anders terug, maar als je het dan vanuit een andere invalshoek bekijkt, zie je alles anders en dan werd die wel gespot. Nice one! Al zeg ik het zelf. Een grote groep barbelen passeert ons net als de kogelvissen richting oppervlakte. Roel is stilaan tegen de vijftig bar aan het gaan, dus we doen een tweede safety stop. Hij gaat naar boven en Jurgen en ik blijven nog even hangen. We bekijken nog een paar anemoonvisjes, echt keischattig, een grote en een kleintje erbij. Ongelooflijk hoe zo’n klein en simpel visje een mens kan verrassen. Onder de rotsen hangen een paar snappers. Samen met een grote school blauwe fuseliervissen komt een fluitvis voorbij en we blijven genieten van elk moment dat we hier hangen. Maar dan komt ook de vijftig bar voor Jurgen en mij, dus een tien minuten na Roel doen we onze derde safety stop deze duik en gaan naar de oppervlakte. Niks speciaals meer, maar we kunnen echt al terugkijken op een leuke eerste duik. Hopelijk valt de vuurkoraal-arm van Roel een beetje mee. En ja hoor, het doet wel wat pijn, maar er is niks erg gebeurd en normaal heb je daar gewoon een paar dagen last van.

Het is dan tijd voor lunch, maar zoals vaker eet ik niet, de anderen wel, maar erg licht. Op die manier blijven we hier nog een half uurtje liggen en dan gaan we naar de volgende duikplaats. We krijgen een aparte briefing met Markus, een Duitser en we gaan een driftduik doen op Cota Abu Ramada. We worden een vierhonderd meter van een eiland afgezet en moeten dan gewoon met de stroming mee tot de plaats waar onze boot ligt. Het zou wel eens een lange duik kunnen zijn, want onze gids spreekt over een duik van zeventig minuten. Het is niet erg diep, want deze duik gaan we maximum tot een zestien meter. We maken ons klaar, doen een buddy-check en staan even vijf minuten te wachten om in het water te kunnen gaan. Op het platform van de boot is het echt heel erg warm, niet te schatten, een geluk dat we geen zeven millimeter aan hebben gedaan. Ju heeft een full body suit mee van een twee millimeter, Roel heeft zijn shorty mee en ik heb ook een shorty mee. En dan komt het verlossende signaal: jump, allemaal snel erin en weg zijn we. Aan de oppervlakte staat wel wat stroming, dus we moeten aan de grote pinnacle zo snel mogelijk onder water gaan. Iedereen OK? Yep en zakken. Eens een meter of vijf diep is de stroming al stukken minder en de pinnacle is echt prachtig. We genieten al van de eerste seconde. Er groeien zweepkoralen, zachte koralen, echt prachtige levensvormen en het krioelt er van de koraalbaarsjes, echt een schitterend zicht. We duiken rond de pinnacle en zakken langzaam tot een vijftien meter, dan duiken we tussen twee pinnacles door over het rif en we volgen onze gids.

We zien kleine en grote koraalduivels op het rif tussen de rotsen, die hadden we tijdens de eerste duik nog niet gezien. Ik kan het natuurlijk niet laten om te zoeken naar naaktslakken, maar voorlopig nog geen gevonden, wel zien we de eitjes van een Spaanse danseres. De slakken zelf, dat komt later nog, hopen we. Wanneer we volledig rond de pinnacle zijn, doet de gids teken dat we rustig moeten zijn. Een tamelijk grote napoleonvis ligt rustig op een poetstation en laat zich verwennen door twee kleine poetsvissen. Het is echt een prachtig beest en we kunnen op ons gemak wel een minuut hier blijven liggen. Dan heeft hij er genoeg van en zwemt recht naar mij zodat ik er een paar schitterende foto’s van kan nemen. Yes, zalig gevoel, zo’n vis van toch wel een meter. We zetten de duik verder langs een koraaltuin. We merken wel op dat ze de tuin hier eens opnieuw mogen aanleggen, want er liggen zoals wel vaker in Egypte heel erg veel stukken dood koraal op de grond. Ik spot dan toch de eerste platworm van de duikweek, de blauw gespikkelde platworm, nadat Ju een grote reuzenmurene heeft gezien; twee mensen waren erover gedoken, maar Ju heeft het gezien. Nice! Het krioelt hier ook van de blauw gespikkelde pijlstaartroggen. Vorig jaar in Dahab hadden we er eigenlijk maar één gezien, verrassend, want normaal zitten die overal. Op deze duik zien we er al een stuk of vijf. Een grote keizersvis zoekt beschutting onder de rotsen en anemoonvisjes in hun anemoon, het is een heel erg rustige duik, want de gids doet het erg kalmaan. Hijzelf spot niet zo heel veel, maar aan het begin van de duik aan de grote pinnacle had hij toch twee grote trevally’s gezien, ook vissen van over een meter. Na een half uur duiken wijst hij ons een pyjamaslak aan, maar die hadden we al gezien, maar elke keer blijft het toch leuk.

We zien eigenlijk vooral het normale leven van de Rode Zee, maar dan toch weer tussen een paar rotsjes zie ik een octopus zitten. Nog niet gespot en ook niet zo vaak hier naar het schijnt. Hij komt regelmatig eens kijken wat er boven hem gebeurt en als hij dan ziet dat er een duiker naast of boven hem hangt, duikt hij terug zijn hol in. We gaan zo heel erg rustig verder richting boot. Wanneer we de boot zien, merken we dat het weer een schitterend tafereel is. Een ongelooflijk grote school snappers, met duizenden tegelijk, heeft beschutting gezocht onder de boot in de schaduw. Sommigen liggen gewoon op de grond en dan vormen ze een grote zuil van vis naar boven, echt een zalig zicht. Zo’n grote school vissen heeft nog geen van ons drieën gezien. We blijven genieten van het zicht tot onze veiligheidsstop volledig gedaan is en we hebben er dan een duik van drieënzeventig minuten opzitten, echt machtig, de hele duik wel wat gezien, heel rustig en kalm en dan deze apotheose. Daarvoor doet een mens het, echt niet te schatten. De batterij van de camera heeft het net op tijd kunnen volhouden tot hier, want die was al een paar minuten aan het knipperen, dus zeker opladen. We gaan terug aan boord en moeten nog maar vijf minuten wachten tot we kunnen vertrekken. Iedereen is er terug, we regelen even snel de nachtduiken voor morgen en overmorgen en dan moeten we nog betalen en genieten van de terugreis en een praatje doen met onze mededuikers. Markus, een Duitser was de laatste duik mee met ons en we praten er wat mee over duiken op vakantie en in de Oosterschelde. Een uur gaat dan snel en we kunnen al vlug aan de haven van de boot en naar het duikcentrum. Daar nog even wachten en dan brengen ze ons terug naar het hotel. Het duurt nu iets minder lang dan ervoor, want op drie kwartier, half uurtje minder toch, zijn we er. Hoogste prioriteit nu is iets drinken, maar dat vinden we nergens, niet in het restaurant, niet in de bar ernaast en ook niet in de bar vlak bij ons. Uiteindelijk na twee keer langs de receptie te gaan is de bar vlakbij ons toch open en kunnen we een pintje drinken. We hebben grote dorst, dus het smaakt. Even doet de barman moeilijk, want hij wil enkel kleine bekertjes geven. Ju regelt dat wel snel, want daar kunnen we niet mee lachen.

De avond vordert snel, we douchen ons en maken ons klaar voor het avondeten, dan drinken we nog iets en kunnen we nog even op het terras en in de kamer de foto’s bekijken en nog even napraten over hoe deze dag precies was. De ergernis van deze ochtend is al volledig weg. We zijn wel erg moe, want we zijn lang onderweg geweest voor slechts twee duiken. Maar om half elf trekken we het ons al niet meer aan en gaan we stilaan slapen. Even doorbijten zodat we geen last hebben van de diskotheek geluiden naast ons en dan slapen we als roosjes.

 

Maandag 9 juli 2012: Duik drie en vier: South Abu Ramada en Cota Abu Ramada (east)

We staan vroeg op, want we moeten terug klaar zijn tegen een uur of acht aan de receptie. Geen probleem, we halen het net na ons ontbijt en zijn om iets voor acht ’s ochtends aan de receptie klaar om te vertrekken. Aid van Deep Divers staat al op ons te wachten, dus we kunnen direct de bus op naar het andere hotel waar de tweede duikschool is van Deep Divers. Gisteren duurde het langer dan vandaag, nu zijn het slechts vijfenveertig minuten, tegenover gisteren toch meer dan een uur. We vinden het allemaal goed, hoewel het niet onze eigenlijke keuze was om zo ver van de duikschool te zitten, swat daar gaan we niet over zagen. We komen aan in de duikschool van Deep Divers en gaan aan boord van de Noura II, een andere boot dan gisteren en hopelijk hebben ze al ons materiaal al aan boord. Niet dus. We wachten even op ons materiaal en maken alles al klaar. Vandaag duiken we Nitrox, want we doen twee bootduiken en een nachtduik. Jurgen en Roel moeten eerst hun cursus nog doen en dan kunnen we Nitrox duiken. Achtep helpt hen met het meten van de zuurstof in hun tank, ik heb dit al gedaan en dan kunnen we vertrekken met de boot naar de riffen een uurtje varen voor de kust van Hurghada. We genieten van de trip ernaartoe; Jurgen en Roel oefenen nog een beetje de theorie van de cursus Nitrox, terwijl ik een praatje sla met de Nederlanders naast ons. Op een uurtje zijn we er en krijgen de briefing: we mogen wederom alleen duiken, dan doen we onze zin en kunnen we zo snel of zo traag duiken als we zelf willen.

Aid en Achtep zijn vol vertrouwen dat we dit allemaal tot een goed einde brengen, zelfs met twee Nitrox-duikers in opleiding. We maken ons klaar, doen een buddy-check en springen in het water. We zoeken direct diepte op, tot maximum een vijfentwintig meter, want Ju had Nitrox 36 %, dus mag niet dieper dan 27 meter. We volgen het rif en zien een paar grote murenes, het typische pyjamanaaktslakje en blijven relatief lang het rif langs onze rechterschouder volgen tot we denken dat we terug minder diep moeten duiken en even terug naar het rif zelf gaan. Daar liggen een heleboel boten en we zien donker bruine zaken in het water hangen. We willen er niet bij stilstaan wat dit allemaal is, maar swat. We bereiken het rif en hebben ongeveer nog honderd bar. Dat was tijdens de briefing het teken dat we terug moeten keren naar de boot. Roel had het even gehad om achter ons te duiken, dus was even een groep fluitvissen gaan achterna zitten. We wachten even op hem aan een grotje in het rif dat een heleboel leven huisvest. Softkoraal en een heleboel vissen, echt een prachtig zicht met het blauwe op de achtergrond, Jurgen die in het blauwe water op Roel aan het wachten is, echt schitterend. Iets later komt Roel terug en kunnen we gewoon het rif verder af. We zijn al een hele tijd onderweg en zitten iets onder honderd bar, maar de rest van de duik is helemaal niet diep, slechts tien meter of zo. Er passeren ons de gewone vissen nog van de Rode Zee: eenhoornvissen en picassotrekkervissen, maar niks speciaals eigenlijk. Een mens wordt al snel gewend aan het uitbundige leven hier. Een grote groep barbelen hangt rechts van ons naast het rif en links zien we een wrak. Het is echt een wrak, want er ligt eigenlijk alleen nog oud ijzer. Geen probleem, want hier zitten dan ook nog wat vissen en het is best leuk om een over een “ijzerbelt” te duiken. We vervolgen dan onze weg en komen terug richting boot. Een fluitvis hangt stil naast het koraal, een paar koraalvlinders zoeken hun weg naast het koraal. We volgen het rif nog steeds en zien dan nog enkele boten en onderaan één ervan hangt een duikfles van Deep Divers. Hier moeten we zijn, maar eerst nog snel een schorpioenvis van dicht bekijken. Een joekel van een beest, echt een schitterend dier. Uiteindelijk na negenenzestig minuten en best een leuke duik houden we het voor bekeken.

We klauteren terug aan boord en blijven hier even liggen tot na de lunch. Wij zelf gaan wederom niet lunchen, blijven wel anderhalf uur rustig liggen en dan is het terug tijd voor briefing, ons klaarmaken voor duik twee en dan kunnen we al snel te water. We stappen rechstreeks in een grote school fuseliervissen en genieten zoals steeds van dit prachtige zicht. Als eerste spotting zie ik een pyjamaslak en iets verder een koppeltje anemoonvissen en dan verder nog een pyjamaslak, nu gespot door Ju. Enkele maskerkoraalvlinders en gele koraalvlinders houden ons gezelschap in onze tocht over een coral garden richting een grote pinnacle. Tijdens het stuk over de coral garden zien we één heel erg grote steenvis in een klein stukje rots, mooi beschut, een wonder dat we die gezien hebben. Net voor we de pinnacle bereiken spot ik, wie anders een nieuwe soort naaktslak, de gestreepte gymnodoris. Ik ben natuurlijk in mijn nopjes en probeer er een deftige foto van te nemen. Straks weten we meer op de laptop. Een trekkersvis is bezig zijn nest aan het maken, dus daar nemen we ook even onze tijd voor. Het is altijd leuk om bepaalde vissen in hun natuurlijke omgeving en met natuurlijk gedrag te bekijken en er even van te genieten. En dan bereiken we de grote pinnacle en moeten we er even rond, dan terugkeren richting boot. De terugweg is echt heel erg mooi, niet zo diep, maar wel kunnen we alle kleuren goed zien door het zonlicht en zelfs zien we een grote murene vrij over het rif zwemmen. Vaak zie je dit niet overdag, dus even genieten van het moment. We duiken op ons gemak verder en komen een half uurtje later terug bij de Noura II. Het was een hele rustige duik, niet te druk, echt relaxed en we hebben er erg van genoten. We zijn wel heel erg goed bezig onze gemiddelde duiktijd op te krikken, want we hebben weer meer dan een uur gedoken.

En dan is het tijd om alles terug in de bakken te steken en terug te keren naar de haven. Het duurt ongeveer een uurtje en we zetten onze bakken aan de kade, want straks doen we nog een nachtduik. Niet dus, want in de duikschool aangekomen smeken ze ons maar of het OK is om morgen de nachtduik te doen en niet vandaag. OK dan maar zeker. Dan maken we er nog een leuke avond van. Nog een uur de bus op door de drukte van Hurghada stad en aangekomen in het hotel snel even iets drinken, we bekijken de foto’s en dan gaan we ons douchen en iets eten en drinken. Vooral het drinken hadden we geen rekening mee gehouden, want we zouden nog een nachtduik doen, maar swat die is dan voor morgen. Ondanks de duiken met Nitrox zijn we best wel moe en gaan we tegen half elf ongeveer slapen. We hopen op een goede nachtrust en slapen direct in.

 

Dinsdag 10 juli 2012: Een dag met drie duiken

We doen ’s morgens onze drill van de dag. Roel en ik zijn als eersten wakker, bij Jurgen duurt het allemaal iets langer. We zijn op tijd klaar voor het ontbijt, dan snel alle spullen klaarmaken zodat we een duikje kunnen doen. We nemen beide onderwater camera’s mee zodat we met twee kunnen foto’s maken. Jurgen wil ook eens proberen met de oude camera foto’s te nemen en dus gepakt en gezakt naar de receptie waar ze ons komen ophalen. Weer een uur het busje op en dan nog even langs het duikcentrum mijn Nitrox-brevet afgeven zodat ze weten ik effectief gebrevetteerd ben en dan de boot op. Het is vandaag weer een andere boot dan gisteren, nu is het de Rana en we vinden die zonder veel problemen. Er liggen vier of vijf boten hier en dan kan je niet erg mis zijn natuurlijk hé. Wij de boot op en dan nog een drie kwartier of nu iets langer naar de riffen voor de kust. We krijgen briefing van de eerste duik en Aid gaat met ons mee. We worden gedropt aan een hele grote pinnacle met erg veel vis en leven. Vooral de juveniles van de lierstaartlipvis hangen met een dozijn op een stuk tafelkoraal, echt wel de moeite. We ronden de pinnacle rustig in het zog van Aid en duiken dan “den blue” in. De bedoeling is om hier een turtle te spotten, maar het lukt ons niet zo goed. Om toch iets te zien, toont Aid ons een grote schelp. Tja dat hadden we nu echt nodig. We duiken constant hoog boven het rif, eerst zo’n meter of zes, dan tien meter, want we willen een beetje lucht sparen. Tien minuten zo hoog boven het rif hangen is leuk, een kwartier ook, maar na een half uur doen we dit nog steeds en hebben we eigenlijk nog niet veel gezien: geen turtle, niet veel vis, want we duiken veel te hoog. Het tweede deel van de duik zal super moeten zijn om dit nog goed te maken. We komen vijf minuten later aan bij een andere pinnacle en daar zien we toch wat zacht koraal en enkele grote waaierkoralen, maar top of the bill hier is een hele grote murene en een grote vis ernaast. De vis is een schaakspel op leven en dood aan het spelen, want als die ook maar één vin verroert, is hij eraan. We wachten het resultaat niet af, maar vinden het wel een prachtig schouwspel. Hier op dit stuk van de pinnacle, iets hoger zitten veel glasvisjes en grootoogbaarzen in een donkere holte. We genieten er even van en dan moeten we Aid al terug volgen. Wanneer we hier vertrekken gaat het terug richting boot en een geluk dat Aid mee is, want zonder hem zouden we deze route nooit gedaan hebben. De duik was niet de beste die we ooit al gedaan hebben, maar ja we hebben weer meer dan een uur onder water gehangen en we zijn echt in zen-modus geraakt.

Terug aan boord maken we ons al klaar voor de volgende duik, deze keer weer met Nitrox. De eerste duik was met 36 % en nu 34. Ongeveer anderhalf uur niksen, want we lunchen opnieuw niet en dan varen we naar de volgende duikplaats. De eerste was Tourft El Shahed en nu doen we een duik op Shaab Sabina. We krijgen een briefing en worden met z’n drieën gedropt, samen met nog vier andere duikers, maar die trekken hun plan wel. De eerste twee dingen die we zien zijn twee pyjamaslakken, niet ver van elkaar. We zien dat een gespikkelde pijlstaartrog een vlucht naar beschutting neemt wanneer wij toekomen en een prachtige maanstaartjuweelbaars blijft fotogeniek voor de lens hangen. Deze duik is op de eerste vijf minuten al beter dan de vorige. En dan ineens zien we een donkere lange sliert onze richting uitkomen. Dit is al de tweede grote reuzenmurene die we al zwemmend zien. In het verleden zagen we dit niet zo vaak en nu al twee dagen op rij. Echt een prachtig zicht en we volgen die tot de murene ons voorbijsteekt. Een koraalduivel hangt iets verder boven het rif en dan moeten we iets hoger gaan duiken want het rif stijgt hier tot vijf meter. Hier hangen grote scholen snappers en ook een paar koraalvlinders. Hier in Hurghada zijn echt wel de grootste scholen die ik ooit al gezien heb, van alle soorten vissen, echt prachtig: dat wil ik nog eens benadrukken. Hier op dit ondiepe stuk zitten veel koraalvlinders, de gele, de kroonkoraal en dan zien we een koppeltje roodkopkoraalvlinders, de eerste keer dat we die zien in Egypte. Ze zijn echt prachtig: een rode kop, een zwarte staart en een grijs lichaam met dunne gele strepen erop. Yes, iets nieuws gezien. We duiken de hele tijd met het rif aan onze rechterkant en moeten opletten dat we koraal blijven zien. Als we geen koraal meer zien zijn we te ver. Maar na een dikke zeventig minuten komen we toch in de buurt, want we zien een instructeur met twee duikers beneden hem aan de flessen voorbijschieten. Dit zijn de introductieduiken om mensen warm te maken voor de duiksport. Niet echt mooi om zien en niet ideaal voor de bescherming van het rif, maar swat, misschien moet het zo. We zien de boten liggen in de verte en vinden snel onze boot met een duikfles van Deep Divers, dus we weten dat we goed zitten. We hangen nog even onze safety stop uit op vijf meter en nemen ondertussen nog wat rif- en visfoto’s. Dan aan boord en snel weg terug naar de haven.

Ongeveer een uur later komen we er toe en moeten nog even wachten, afspraken maken voor de nachtduik straks en iets drinken, want we hebben dorst. Snel drinken we alles op, want we mogen het busje niet op met drank, we praten even met een Nederlands koppel over duiken en brevetten en dergelijke, want na hun introductieduik zijn ze echt wel geïnteresseerd geraakt. Zeker doen raden we aan. De busrit duurt niet zo lang nu met een gesprekje en we zijn in het hotel tegen zes uur. Echt nice, maar wel laat. Nog snel iets drinken, voorbereiden op nachtduik en dan naar het centrum van Deep Divers hier in het hotel. Een Rus duikt mee met ons en Abdel is onze gids. Even korte briefing en de vraag of we gewend zijn met een lamp te duiken, jazeker, no problem. Optuigen en pakken aandoen, fles op rug en wandelen naar het strand om daar te starten. We testen even de lampen en kunnen dan beginnen. Het eerste wat we zien is een grote mangrovekwal, en iets later nog een stuk of drie. We duiken over een kleine stukje rif en belanden dan tussen het zeegras, misschien een zeepaardje? Not. Wel zien we twee kleine sepia’s en dan doet Abdel teken dat hij iets moois heeft gezien: een pijlinktvis, yes, dan toch eindelijk een pijlinktvis gezien tijdens onze duiken. En we zien er nog vier daarna. Ik spot een kleine octopus die zijn weg zoekt tussen het zand en het zeegras. Op het half uur bereiken we ons keerpunt en daar liggen heel erg veel overschotten van boten en ander ijzer materiaal. Het is begroeid met zacht koraal en er leven wel wat vissen, niet erg veel, want het is nacht, maar mooi is het wel.

En dan wordt Abdel bijna zot. Een grote naaktslak, grootte Spaanse danseres, maar dat is ze niet. Het is een pleurobranchus grandis. Gele, rode, bruine vlekken op een witte achtergrond en wel vijftien centimeter groot, echt een prachtdier. Ze heeft twee tentakels op het voorhoofd en achteraan een soort staart die omhoog staat, echt mooi. Later zal Abdel zeggen dat dit de eerste keer is dat hij die ziet in die grootte in zijn acht jaar duiken. Tja, ik moet niet mooi zijn om geluk te hebben. Dan zetten we de duik verder, het enige dat dit nu nog kan overtreffen is een zeepaardje, maar dat zien we niet. We spotten wel op het einde van de duik een juvenile van een langvinvleermuisvis, echt helemaal op het einde van de duik. Een prachtige afsluiter van een echt zalige nachtduik. Normaal mocht een nachtduik slechts vijfenveertig minuten duren, maar we maken toch het uur rond, een zalige ervaring en zalige duik. Bedankt Abdel voor deze mooie dingen die je ons getoond hebt.

Dan is het tijd om iets te gaan eten en te douchen, want we hebben toch wat eten nodig. Rond elf uur gaan we slapen na nog even de foto’s te hebben bekeken en een pintje te hebben gedronken en dan bedje in, oogjes dicht en slaapwel zeggen tegen alle bewoners van de Rode Zee. Tot morgen.

 

Woensdag 11 juli 2012: Twee driftduiken: één op een cave en andere voor turtle

En we staan nog eens op voor een dagje duiken in de Rode Zee, klinkt verveeld, maar is helemaal niet zo. Ik ben al wakker om vijf uur, niet zo lang geslapen dus, wel goed, maar eigenlijk niet echt lang genoeg. Eerst even een half uurtje surfen, dan verslagjes schrijven op het terras en ongeveer anderhalf uur later worden Ju en Roel ook wakker. Half zeven is al een iets beter uur om op te staan, dan vijf, maar swat. We ontbijten en maken ons klaar voor ons vertrek naar het duikcentrum. Het busje is er al snel en we kunnen in de airco deze keer op een half uur naar het andere hotel. Een geluk dat we er zo snel zijn, dan kunnen we een goed plekje zoeken op de boot. Alles in orde en dan kunnen we vertrekken, maar we moeten eerst nog wachten tot alle flessen en iedereen zijn materiaal erop staat. Materiaal lukt nog, maar ze hebben drie flessen Nitrox te weinig op de boot gezet en wanneer die erop staan kunnen we eindelijk vertrekken. Een half uurtje moeten wachten, optuigen en klaar. We hebben 36% Nitrox, dus wel even uitkijken tot hoe diep we kunnen gaan. De briefing zegt ons dat we aan duik doen naar een grot op dertig meter en volgens de tabellen met de Nitrox kunnen we daar eigenlijk geen botten gaan doen. Dus we veranderen onze flessen naar gewone lucht en kunnen duiken. We worden gedropt en daar kunnen we makkelijk zakken. Ju iets minder want die heeft nu last van water in zijn duikbril en zal dit de hele duik niet opgelost krijgen. Moeilijk gaat ook. We duiken een kwartier naar de grot, slecht afgedropt want we hangen hier eigenlijk meer dan tien meter boven het rif om niet te veel lucht te verbruiken. Swat, we krijgen teken om dieper te zakken van vijftien naar dertig meter en we gaan dan maar mee. Onderweg zagen we wel nog een grote murene, een hele grote grouper en voor Roel een blauwgespikkelde pijlstaartrog. Tja, ieder zijn meug he. We bereiken de grot tamelijk snel en kunnen erin. Het is slechts een twee meter hoog, een zeven meter diep en een vijftien meter breed. In de grot zelf is niet veel te zien, want de huis-grot-napoleon is er niet. Het feit dat je hier zit op een zandgrond en dan in het blauwe kan kijken is echt een schitterend moment. Omdat er buiten de grot zelf weinig te zien is, blijven we er niet lang, maar ik wacht even tot iedereen naar de uitgang terug gaat en dat levert prachtige plaatjes op. Echt graaf om die anderen voor de grot te zien hangen en dan er zelf achter te gaan, ah ja den deco kwam dichter en in den blue gaan hangen over een drop off van een paar honderd meter, echt wel zalig.

Uit de grot gaan we minder diep en zien we de luchtbellen van tussen het zand komen en dat is echt machtig. De gids gaat echt snel hoger, want we zitten bijna alledrie op honderd bar. Daar verbruiken we maar de helft van beneden de dertig, dus we kunnen nog lang uitduiken. Echt super wel. Onze eerste stop is wederom een murene, we hebben er wel al wat gezien deze vakantie. We komen dichter bij de oppervlakte en daar is het de zon die ervoor zorgt dat we meer kleuren zien en het rif is hier echt prachtig. Niet echt veel speciaals, maar we genieten met volle teugen. Een grote school cigaarlipvissen passeert ons en zo geraken we stilaan richting boot. We slaan rechts in nadat we onze safety stop gedaan hebben om zo in een kleine lagune te komen. Een picassotrekkervis blijft even bij ons hangen en we bereiken de boot snel. Een school snappers hangt boven het rif samen met een school fluitvissen. Roel is blij met deze foto en dan is het stilaan ten einde. De meeste mensen op de boot gaan lunchen en wij liggen gewoon wat te zeveren en te zonnen. Ook wel leuk, maar we willen vooral duiken. We krijgen al snel een briefing, of toch niet echt een briefing, maar we moeten gewoon onze gids volgen en dat kunnen we wel denken we. Dus even anderhalf uur niks doen en dan terug klaarmaken voor duik nummer twee. Jippikajee.

De bedoeling is om naar een klein grotje te duiken, waar we niet in zullen kunnen, maar het zal de moeite zijn, hopen we. We hangen weer een tijdje boven het rif zonder veel te zien en dan zakken we naar vijfentwintig meter en nemen een kijkje naar het softkoraal en dan ineens is slaat de sfeer om van gewoon geluk, naar complete gelukzaligheid. Ik zie dat er iets aan de vinnen van Ju aan het trekken is en Ju denkt dat ik aan zijn vinnen trek, maar dat is het niet. Een turtle! Yes, een turtle en van hoe dichtbij, niet te schatten. De flitsen gaan in het rond en we nemen een paar schitterende foto’tjes, echt weer een toppertje deze vakantie. We hadden tot nu toe nog niet echt oog voor de grot, maar als de schildpad weg is gaan we toch van dichterbij eens kijken naar de glasvis, de zachte koralen en al wat zich in de grot bevindt. We zien daar een vijandig koppeltje kappergarnalen, echt wel geestige beestjes. Iets verder onder een tafelkoraal ziet de gids een doornenkroon en die wil ervanaf. Hij doet zijn vin uit en neemt die van het koraal en dropt die na veel gezever in de diepte, daar zal die stilaan wel aan sterven voor het een plaag wordt. We keren dan terug richting rif en gaan al naar tien meter. Ik spot snel nog een octopus, Roel komt even kijken, maar Ju vindt het blijkbaar te min. We bereiken bijna de boot, de gids toont ons die en wij blijven nog even hangen hier om nog het een en ander te spotten. Een paar koraalduivels, echt schitterende beesten, maar voor de rest the usual stuff van het rif. En dan tegen een bar of vijftig is het tijd om deze duik te stoppen, maar de boot is nog in beweging, dus we moeten nog even wachten en kunnen dan na een dik uur uit het water komen. We tuigen alles af en gaan aan boord om nog wat te socializen, na te praten over deze twee duiken en dan de terugweg aan te vatten naar hotel Alladin. Daar nog even bespreken, vandaag geen nachtduik, maar morgen en dan busje op en een klein uurtje later een pintje kunnen gaan drinken in de bar. Beter gezegd we halen pintjes in de bar en drinken die op ons terras op terwijl ik de verslagjes schrijf. Dat met een beetje gezever, foto’s kijken, een top-momentje eigenlijk. We amuseren ons echt wel goed hier. Dan gaan we nog iets eten en het is echt belachelijk druk in het restaurant. Blijkbaar heeft iedereen op hetzelfde moment belist om te gaan eten. We wachten even in de tuin met een biertje en na vijf minuten mogen we al plaats nemen. We eten snel iets en drinken dan nog iets van de bar naast ons, maar nemen het mee op ons terras en drinken het in alle rust daar op. Tegen half elf krijgen we onze klop en gaan we slapen.

 

Donderdag 12 juli 2012: Nog eens drie duiken, waaronder een schitterende nachtduik

’s Morgens ontbijt, alles klaarnemen om te gaan duiken en het busje komt ons oppikken zoals steeds om acht uur. We rijden weer door het drukke Hurghada voor bijna een uurtje. Roel vindt Hurghada een vuile stad in vergelijking met Sharm El Sjeik, maar dan moet hij eens naar Dahab gaan, da’s een complete vuilnisbelt. Aangekomen in Hotel Alladin even langs het duikcentrum passeren, even goede morgen zeggen tegen iedereen en dan naar de boot. We meten dadelijk onze Nitrox en hebben elk een fles van ongeveer 36 en één van 38, dat worden heel ondiepe duiken vandaag. Nog even wachten op een aantal duikers en snorkelaars en dan kunnen we vertrekken. Er staat een stevig windje en door de sterke stroming gaat het tamelijk snel. Naast ons zit een koppel uit Temse, vlakbij ons, hoe toevallig kan het zijn. We doen een praatje en na een klein uurtje komen we uit op onze eerste duikplaats: Banana Reef. Hier doen we een driftdive, we maken ons klaar en het is nog relatief vroeg wanneer we het water in kunnen. Zizo onze gids, ook dezelfde van de laatste dagen, heeft alles niet zo ideaal getimed, want we staan wel een kwartier met al ons materiaal op het platform voor we in het water kunnen duiken. Alles gaat uiteindelijk toch vlot en we zijn weg voor een leuk duikje. We komen terecht op een pinnacle, waar twee murenes zitten, weer die grote reuzenmurenes, echt prachtig. Rond deze pinnacle zwemt constant een zuigvis en die zal ons de hele duik vergezellen. Op bepaalde momenten is het bijna zo dat hij meelift met de duikers op de fles. Echt wel geestig. Even Jurgen zijn aandacht trekken, want ik heb iets verderop een geelvlekplatworm gezien. De vorige had Ju blijkbaar gemist, maar van deze kan hij even meegenieten. Ik kan er zelfs een foto van nemen, wanneer die aan het zwemmen is, wel geestig hoe die zijflappen omhoog en omlaag gaan om zich te verplaatsen. We zijn dan vlakbij de tweede pinnacle en hier zitten echt twee grote scholen wimpelvissen. We passeren nog een paar pinnacles en die zijn echt steeds even schitterend, op andere momenten gaan we even naar het rif en op een groot stuk tafelkoraal zien we een koppeltje citroengrondels. Ook de eerste keer dat we die bewust zien en die zijn keischattig met hun gele kleur en lichtblauwe lijntjes op hun kop en rug

We zijn al een half uurtje onderweg en nog meer dan hondervijftig bar in de fles, want echt diep hangen we niet. Op het half uur komen we aan bij anemone city. Hier tussen het koraal zien we wel een stuk of tien anemonen, bijna allemaal bewoond door de anemoonvisjes, echt schitterend hoeveel er hier samen zijn. We bereiken het hoofdrif terug, want één van onze buddies zit al op vijftig bar, dus even aan de fles hangen bij de gids en het rif mee afduiken tot we de safety stop kunnen doen. Het laatste stuk is gewoon de hele tijd een lange safety stop en daar zien we nog een juvenile van een zwarte snapper en een schorpioenvis. In de grotjes van het rif huizen verschillende koraalduivels. Hoewel we die al honderd keer gezien hebben, blijven dit toch heel schitterende fotogenieke vissen. En dan iets over het uur stoppen we ermee, de anderen zijn al op de boot en wij maken het uur rond en gaan dan ook op de boot. Dan is het tijd voor de lunch voor iedereen, maar niet voor ons, want wij eten zoals gewoonlijk niet. Even wat rusten, wel wat cola drinken om suikers op te doen en dan krijgen we briefing van een andere instructeur, die ons deze tweede duik gaat begeleiden. Het zal een hele ondiepe duik zijn, bijna constant een safety-stop-duik, maar dat wil dan ook zeggen dat we zeker meer dan een uur onder water kunnen blijven. We’ll see.

Tanner onze gids roept iedereen bij elkaar om te starten met deze tweede duik van de dag, dat zijn wij drie en een Nederlands koppel. Op minder dan tien minuten staan we klaar en leggen we aan en kunnen we de duik starten. Onder de boot is het maar een tien meter diep en dat zal ineens ook het diepste stuk van de duik zijn, een lange duik dus vandaag. Op het stuk zand zien we de normale dingen die op een zandbodem leven: netzeenaaldjes, zandhagedisvissen en dan komen we op het rif. Daar al snel een mooie naaktslak: een soort wratslak, overwegend zwart, wit en geel, echt een mooi beestje. Het rif is echt heel erg mooi met veel koraaldivels in de grotjes en wel wat diversiteit van onderwaterleven. Omdat we zo ondiep zijn komt het zonlicht er nog goed door en kunnen we genieten van een heel rustige duik. We kijken de ogen uit onze kop en zeker wanneer Tanner onder een rots een heel erg grote steenvis heeft gezien. Hij verlegt die een beetje zodat die perfect ligt voor de foto en dan kunnen we rustig verder. We constateren dat er eigenlijk heel weinig naaktslakken zitten, maar toch zie ik nog een tiger flatworm, niet echt een naaktslak, maar telt toch mee als een heel mooi beestje. We duiken hier nu al onze vijfde dag, dus we kunnen bijna niets veel nieuws meer zien. We hebben het meeste al gezien, en genieten vooral van de erg lange duik. Het is zoals gezegd heel ondiep en we trekken het weer ruim over het uur. Echt zalig. We hebben onze gemiddelde duiktijd per duik een stuk omhoog gedaan hier met allemaal die lange duiken. Deze duikplaats heet Eurk Talata, is een zalig plekje en hier zullen we deze avond ook terugkomen voor de nachtduik per boot, eens benieuwd wat dat zal geven.

Wanneer iedereen boven is keren we dadelijk terug naar de haven en op een dikke twintig minuten zijn we er. We moeten hier nog ongeveer anderhalf uur wachten tot we met de boot terug vertrekken en die tijd duurt wel lang. We kunnen wel een praatje slaan onder elkaar en met de andere duikers, maar dan nog duurt het lang. Eindelijk vertrekken we terug naar dezelfde duikplaats, wederom twintig minuutjes en we beginnen ons op te tuigen, wanneer we goed aangemeerd zijn. Dan nog een kwartiertje wachten tot het volledig donker is en dan zijn we weg. We kennen de plaats al van deze namiddag, dat is wel handig wanneer we onze weg terug moeten vinden.  We zijn best wel met een grote groep: wij drie, een Brit, het Nederlandse koppel, Tanner de instructeur en een vrouw die video’s maakt van de duiken, zowel deze nachtduik als andere. Op het zand zit al een sepia, een paar kleine visjes en dan kijken we naar het rif en zien daar de veersterren, zoals steeds tijdens nachtduiken, echt een bangelijk zicht. Tussen de rotsen zitten veel kappergarnalen, maar die schieten weg wanneer we dichter komen met onze lampen. Echt prachtige beestjes wel: wit met rood en blauw. En dan zien we de eerste slak, wederom dezelfde soort als eerder deze week, naam moet nog even opgezocht worden. Het zijn prachtige dieren en we zullen er deze duik toch een stuk of zeven zien. Dan wijst Tanner ons een anemoondrager, een krab met anemonen op de schelp met blauwe ogen, ook weer een toppertje. En dan is het echt even spurten, want we zijn de gids kwijt. Die heeft een schildpad gezien, dus wij allemaal erachter en proberen het beestje te spotten, yes gelukt. We zien nog een zwarte variant van die grote naaktslak. Dit is de Forskals pleurobranchus, die andere de grote pleurobranchus. Tja, what’s in a name. We zijn nog steeds het rif aan het volgen en zien dan de volgende soort slak, wederom een grote, nu plat, waarschijnlijk een soort platydoris, niet zo kleurrijk, maar elke naaktslak is gewoon zalig. We hangen ondertussen tijdens deze zalige duik al vijftig minuten onder water en we moeten nog even de safety stop doen. Tanner gebiedt iedereen zich neer te zetten op het zand en de lamp uit te doen. We zitten dus met onze groep op de bodem van de Rode Zee en het enige dat we moeten doen is onze handen bewegen. Er komen dan prachtige lichtflistjes uit onze handen en dat is echt magic. Een schitterend moment dat we waarschijnlijk niet meer vergeten. We zitten hier een dikke vijf minuten om zo een veilige safety stop te doen en genieten van het licht in de duisternis, echt zaaaaaaaaaalig. We houden het dan voor bekeken en komen uit het water na een duik van eenenzestig minuten, echt een laatste bangelijke nachtduik, echt ongelooflijk gewoon.

Aan boord kleden we ons om, eten snel iets en dan keren we terug naar de haven, dat gaat niet makkelijk, want ze zijn even de richting kwijt. We kijken naar boven in een hemel van sterren en dit is echt heaven, een zwarte nacht met lichtpuntjes aan het firmament. Zoiets zie je niet bij ons door de lichtpollutie. Een dik half uur genieten en dan van de boot. De transferbus staat klaar voor ons en die brengt ons op een half uurtje naar het hotel, snel douchen en een pintje drinken. We sluiten de voorlaatste dag goed af en hebben niet eens de tijd om de foto’s te bekijken. Roel gaat even naar de dokter met zijn arm, want die doet nu serieus pijn. Niet veel aan de hand zeggen ze daar: hij krijgt andere medicatie, een ander zalfje een prik met antibiotica en that’s it. Een paar dagen, weken uitzweten en het komt wel in orde. Nog een pintje als afsluiter en dan gaan slapen, want het is al half één.

 

Vrijdag 13 juli 2012: Laatste twee duiken van de vakantie

We gaan vandaag de laatste duiken doen, drill as usual, opstaan, foto’s bekijken, verslagjes maken en dan ontbijt. Na het ontbijt direct naar de receptie en daar staat het busje van Deep Divers al klaar om ons op te halen en naar het andere hotel te brengen. Vandaag doen we er nog eens drie kwartier over en genieten van de leuke Egyptische muziek die door de boxen van het busje knallen. Het eerste kwartier is er steeds een of andere imam die een preek afsteekt, waar we niks van verstaan en dan begint de echte muziek, leuke romantische songs, not really. De liedjes geven een nieuwe dimensie aan het begrip meligheid, niet te schatten. We praten nog een beetje en kijken echt uit naar onze laatste twee duiken van de vakantie. We gaan er nog twee goede van maken. We gaan opnieuw met de boot Sea Moon op de Rode Zee die tamelijk wild staat door de hoge golven. Er staat een strakke wind vandaag. Op een klein uurtje komen we aan bij de duikplaats, wel eentje die we eerder al gedaan hebben, maar misschien zien we deze keer andere dingen, we’ll see. Iedereen doet gewoon een duik mee en wij hebben deze keer begeleiding van Zizo en een Nederlands koppel met hun zoon duiken ook mee. Zij fotograferen ook alledrie, dus we zullen we het een en ander te zien krijgen. We zijn de tweede groep en duiken achter de gids, zodat we niks missen als er iets gespot wordt. We kijken onze ogen uit en zien een octopus. Die hebben we niet zo vaak gezien deze vakantie of toch niet heel duidelijk, alleen maar in holen van het rif. De statige baarzen zwemmen over het koraal en na een twintig minuten wijst Zizo ons op een steenvis. Dat zijn eigenlijk echt lelijke donders, maar speciale vissen en zeker een soort die je beter niet aanraakt. Een geluk dat de gidsen die weten zitten, anders zou je ze bijna niet zien. Ze verzetten zich ook niet vaak en niet ver, dus makkelijk te volgen. We zien deze duik twee krokodilvissen, die hebben we echt vaak gezien deze vakantie, meer dan ooit. Op een drie kwartier komen we terug aan het rif nadat we een paar pinnacles gepasseerd zijn met schorpioenvissen en de constant aanwezige koraalbaarsjes. Die geven echt kleur aan het rif en blijven zalig om te observeren hoe ze langs het koraal dansen.

We zien tijdens deze duik natuurlijk ook de blauwgespikkelde pijlstaartrog en die blijft echt wel mooi om te zien. Jurgen was vorig jaar in Dahab al blij met eentje te zien: deze reis hebben we er al veel meer gezien, dus iedereen happy. Vlakbij de boot hangen grote scholen vissen en we duiken er weer even in en genieten van elk moment. We hebben echt een goede gemiddelde duiktijd gehad hier, want er zijn veel duiken bij die langer dan een uur hebben geduurd. Zalig gewoon. We beëindigen de duik met nog meer dan vijftig bar en kunnen dan een anderhalf uur op de boot relaxen, logboeken invullen, iets drinken en dan klaarmaken voor de volgende duik, onze laatste. Dat is niet zo’n leuk gevoel, maar we kunnen niet klagen over de duiken die we hier gedaan hebben. Niet veel groot wild, maar elke duik had iets speciaals en we vonden het super om een weekje in het water te hangen met drie beste vrienden. We doen onze laatste duik met dezelfde mensen en ook dit is weer een ondiepe duik, dus we maken er weer een lange van. We beginnen bij een grote pinnacle die helemaal bedekt is met koraalduivels, echt een stuk of tien. We duiken van de pinnacle richting rif over kleinere stukken koraal en zo bereiken we de hoek van het rif met ook een andere grote pinnacle. Onderweg zagen we een paar grote murenes en het gewone leven van het Egyptische rif, echt heel erg mooi en zalige duik. Op die laatste grote pinnacle zit ook weer veel leven en kleur, de kleine baarzen, de koraalvlinders, echt allemaal even mooi en statig hoe die zich daar voortbewegen. Na een dik half uur keren we op ons gemak terug richting boot boven het rif. Drie schorpioenvissen passeren de revue en één ervan komt tussen de koralen aagezwommen en heeft duidelijk een klein visje in zijn bek. Tja die zal honger gehad hebben zeker. We letten nu ook even op de kleine kerstboomkokerwormen die zich in het koraal hebben ingegraven en die zijn echt heel erg mooi. Sommige zijn blauw, andere geel of bruin, maar de vorm en de kleur zijn steeds even schitterend. Rond de zeventig minuten komen we terug bij de boot. Daar doen ze teken dat er een napoleonvis ergens rondzwemt. We gaan even op zoek, maar niet te ver, want onze lucht is bijna tegen de vijftig bar. Niet te lang blijven hangen dus, dan even nog tussen de grote school barbelen hangen onder de boot, echt een zalig schitterend gevoel. Je kijkt links en rechts, voor, achter, onder boven en je ziet alleen vis, echt zalig gevoel. Ik duik er echt tussen en geniet van dit laatste zalige moment onder water.

We doen onze safety stop en komen dan boven water voor de laatste keer en dan is het echt een degoutant moment. We komen boven, Roel springt uit het water, maar Ju en ik hebben te laat door wat er gebeurd is. Één van de boten naast ons heeft benzine of olie of iets dergelijks geloosd en wij hangen midden in die vlek, echt niet te doen, degoutant. Op de boot spoelen we ons helemaal af om van die vieze geur en smaak vanaf te zijn, maar het zal nog zijn tot we in het hotel ons echt kunnen douchen met zeep dat het allemaal weg zal zijn. We zijn nog maar net aan boord en de boot is al op de terugweg voor een klein uurtje varen. Onderweg doen er nog een paar een driftduik tot het huisrif, maar wij doen die niet meer mee. We blijven gewoon op de boot en gaan dan uitchecken in het duikcentrum. We moeten nog een extra dag betalen, een paar dagen Nitrox, en Ju en Roel nog een Nitrox-cursus en extra Nitrox vullingen. Alles wordt terug ingeladen en dan kunnen we met de volledige duikbagage naar het hotel. We zorgen dat er daar nog iemand is die ons kan verderhelpen om alles droog te krijgen om morgen mee te nemen. Op een uurtje zijn we in ons hotel en we drinken direct iets want het was warm en dorstig weer. Dan nog even de foto’s bekijken en iets gaan eten, steeds met een pintje erbij en we maken er nog een gezellige avond van, samen met het koppel uit Temse en gaan rond middernacht slapen. Onze laatste avond is voorbij en morgen terug naar huis.

 

Zaterdag 14 juli 2012: Inpakken, snorkelen en wegwezen

Vandaag is het echt gedaan, we ontbijten, keren dan terug naar de kamer, gebruiken dan toch in extreem late instantie de strandhanddoeken en towel cards van het hotel eens en beslissen om een laatste keer te snorkelen. We halen onze vinnen en duiken het water in. Al direct in het ondiepe zie ik een sepia, echt zalig om die in deze omstandigheden te kunnen zien zwemmen. Anders was het in de Oosterschelde of bij een nachtduik, maar dit is echt zalig om het beestje te zien tijdens een snorkelmoment. Anemoonvisjes zitten hier ook op het huisrif, maar de algemene indruk van het rif in de kleine baai is eigenlijk niet zo goed. Er zwemmen hier veel mensen rond en die hebben blijkbaar heel erg veel schade aangericht, dus we zwemmen naar de buitenkant van het huisrif en slaan dan rechtsaf om richting haven op ontdekking te gaan. Daar steken een stuk of tien ijzeren palen uit de bodem en die zijn allemaal begroeid met zacht koraal, echt zalig om dat in het zonlicht tijdens het snorkelen te kunnen zien. Beneden iets meer beschut zitten drie vleermuisvissen en twee langvinvleermuisvissen. We wisten niet dat die zich hier zouden verbergen tijdens de dag. We hadden er eentje al gezien tijdens de eerste nachtduik, maar nu overdag is het echt wel bangelijk. Een school kleine sergeants major heeft ook beschutting gezocht tussen de palen, net als een boxfish. Dit is echt een heel mooi stukje onderwaterwereld. We blijven hier een dik half uur hangen, gaan af en toe eens naar beneden om alles vanuit het duikersperspectief te kunnen bekijken en dan keren we terug naar de baai om daar nog eens te kijken wat daar te bezien valt. Niet zo veel eigenlijk, alleen een paar koraalvlinders die langs het rif zwemmen, maar helemaal op het einde zien we onze vriend de sepia terug, echt wel een prachtig beestje.

We hebben bijna twee uur in het water gehangen, nemen vanuit het duikcentrum onze spullen al mee en gaan dan even terug naar de kamer. We pakken al in en iets voor twee gaan we nog een lunch nemen zodat we de dag kunnen doorkomen. Na de lunch het allerlaatste inpakken en dan beslissen we om nog alle foto’s eens te bekijken van de laatste dagen en terug weg te dromen. We drinken nog iets in de bar naast het hotel en surfen even op het net. Daarna is het helemaal over en out, want we douchen ons en om twintig voor vijf komen ze ons oppikken om ons naar de luchthaven te brengen. En dan gaat het snel, inchecken, door de douane, dan nog iets eten, tax free gaan shoppen en dan boarden. Alles gaat goed op tijd, dus we zullen rond één uur ’s nachts toekomen op Schiphol. Ju en ik kunnen een paar uur slapen, maar Roel niet, hoewel hij een exit seat heeft gekregen. Maakt niet zo veel uit, want we moeten toch uitrusten morgen. De bagage is er snel en ze zijn ook snel om ons naar de parking te brengen en dan kunnen we weg, terug naar huis. Om tien over twee zijn we op weg en rond een uur of vier is iedereen thuis. Weer een zalige week vakantie, die ons alledrie heel veel deugd heeft gedaan.