2012

Fotoalbum Marsa Alam

Duiken

 

Timo gaat duiken en wordt een held....

 

We gaan duiken, naar Egypte. Joehoe!!

In Zaventem aangekomen zoeken we (An, Ilse en ik) naar de nieuwe vestiging van Thomas Cook in de toch wel grote luchthaven. We vinden de juiste plaats en reisleider Ivan, Jan, Ludo en Bieke zijn er al. Nog één man waarop we wachten, den Timo. Hij blijft wel lang weg....Ik stel voor om ernaar te bellen maar dat is niet nodig, hij komt wel.

 

We gaan al aanschuiven om in te “tjekken” want er is toch wel wat volk. Aanschuivend in de rij zie ik hem, Timo. Wuiven zodat hij ons kan zien. Hij is samen met zijn vrouwtje Veerle. Schoon hoe zij mee met hem in de rij gaat staan. Iedereen is geboekt, valiezen staan er op. Nu nog even wachten tot ze met Timo klaar zijn....Even?? Blijkt dat hij te veel gewicht heeft (zijn bagage hé!!). Niets helpt, betalen is de boodschap! Er mag niets overgenomen worden, stom ze. Timo zoekt de juiste kassa om zijn overgewicht te betalen. 45 euro blijkt het te zijn maar hij treurt niet, hij gaat over tot betaling... Wij gaan al verder met het oog op drinken van een koffie terwijl Timo afscheid neemt van zijn madam....

 

We mogen boarden. Reisleider Ivan, Jan, Ludo, Bieke en Ilse zitten meer vooraan in het vliegtuig. An en ik achteraan en Timo aan de andere kant echt helemaal van achter. Van beenruimte achteraan is geen sprake maar ach, we klagen niet. Ze komen met het eten. Iedereen eet en Timo, hij niet. Hij drinkt een biertje (eten en drinken tegelijkertijd). Timo is zelfs de enige van een heel vliegtuig vol mensen die geen eten heeft! Straf! Aangekomen in Egypte kan iedereen gelukkig zijn bagage vinden. We verzetten onze vermoeide lichamen naar buiten en stappen het buske in om richting hotel (tent) te geraken. Daar aangekomen krijgen we een eetpakketje dat bij Timo meer dan welkom is. Ik heb het mijne niet opgegeten. Timo is jarig op de moment (na middernacht) bij toekomen. Hij wil ene (of meerdere) op doen maar wat blijkt, de bar is al gesloten. Timo treurt niet, hij zal dan morgen tracteren.

 

Het eerste eetmoment met de groep ‘s morgens....Iedereen is wat onwennig en Timo mist zijn vrouwtje al want hij vertelt er veel over. Van dan af beginnen we af en toe, de dubbele negatie te gebruiken. Dat ni kan ni nee toch ni!!!

De eerste duik komt eraan. Jan zorgde ervoor dat we net iets vroeger mogen duiken dan voorzien. Uitloden en zo meer. Ik duik met An en Ivan het lukte niet zo best. De tweede duik gaat Timo mee....het gaat al beter. We kunnen al spreken van een duik. Timo leert An hoe ze “Zen” kan zijn in het water. De Zen meester is geboren of herboren want hij bestond blijkbaar al.

Timo kent veel van vissen maar nog meer van kleine miezerige diertjes die ze ook wel slakjes noemen. Hij heeft er oog voor!! Hij laat onze ogen er ook oog voor hebben.

We gaan eens iets anders doen. Uitstap duikje om 07.00 uur, voor Timo om 06.00 uur. Ongelooflijk wat die ni allemaal kan ni. We zien wat droogpakken hangen en mensen die drie paar Noorse sokken aan doen en dergelijke wat ons in den beginne verbaasde maar al gauw merken we dat die mensen geen ongelijk hebben… Het water is aan de frisse kant. Ilse en ik met onze 5 mm…blijkt toch fris aan de vis te zijn. Niet voor de vis want die zwemt daar rustig in het rond. Al sjans dat ik mijn ‘sjortie’ bij heb zodat Ilse zich wat meer kan verwarmen. Mijn kapke voor het hoofdje was voor haar ook welgekomen. Weer geluk dat ook An haar kap bij heeft en zij deze niet nodig had zodat ik toch ook mijn hoofdje kon verwarmen. Ook blij dat An het 5 mm pak niet heeft gekocht (dat ik haar nota bene wou doen kopen omdat het toch altijd warm is in Egypte L om mee te nemen want nu had ze haar 7 mm bij… Iedereen blij J

 

Maar Timo, daar ging het over, die duikt een hele week in zijn shorty! Iedereen verklaart hem gek. Duikers die we onder water tegen komen schrikken ervan. Ik duik vlak bij hem en schrik ook. De mieretieten op zijn benen en armen lijken zo groot onder water. Na het duiken hoort natuurlijk ook het invullen van het duikboekje. Timo schrijft ook in mijn boekje en, echt waar, hij heeft zijn eigen stempel! Hij benoemt ook de vissen, slakken, wormen, wat dan ook voor beest dat we gezien hebben.

 

Timo gaat op nachtduik en komt ongelooflijk happy uit het water. Hij doet een dansje, steekt zijn kodak omhoog en roept dat hij de Spaanse danseres heeft gezien. Ik ken ze niet….Ach ja, het is een visachtig iets, geen echte danseres dus… Bij één van de duiken hebben we wel kennis kunnen maken met de eitjes ervan. Schoon ze.

 

Timo gaat de dag erna terug de nachtduik in gevolgd door Ilse en mezelf. We hebben de danseres gezocht maar niet gevonden….Wel een kanjer van een sepia tegen gekomen. Timo heeft dit beest de pas afgesneden, opgejaagd als een wild dier, ermee gespeeld…alles voor de foto! Het valt ook wel eens voor dat de tocht terug net iets te lang duurt waardoor het nipt is met het luchtverbruik maar niets om je zorgen over te maken. Voor alles is een oplossing.

 

We besluiten om veel op uitstap te gaan en het huisrif te laten waarvoor het is. We gaan zo naar de haaien (die niet thuis zijn). Het duurt lang eer Timo gezakt is, blijkt achteraf dat zijn manometer belletjes begon te blazen maar Timo heeft het kunnen oplossen. Wat een man…. Voor deze duik hebben we een boei nodig. Ik had er één en Timo, echt, heeft ze meegenomen en ervoor gezorgd dat ze netjes opgelaten werd (eerste keer zat er een knoopje in de koord, sorry daarvoor). Super Timo! Zo kon de boot zien waar hij ons moest oppikken. Deze duik startte voor ons om 06.00 uur, voor Timo om 05.00 uur. Reisleider Jan was zo vriendelijk om voor een warme drank te zorgen die morgend. Heel tof van hem.

 

Eigenlijk kan ik zo veel verhalen vertellen van het duikweekje. Een laatste belangrijke is toch nog de wrakduik. Wij zien een zeekoe, ik met mijn balletje tegen mijn fles om Timo’s aandacht af te leiden van de kleine dingen waar hij mee bezig was maar het teken van zeekoe kende ik niet en hij dacht dus dat we een grote vis hadden gezien…Hadden we dus ook. Die moment moesten we wachten  tot de Hollandse koe nedergedaald was…Zonde want zo mistte de koe de koe en werden we in het begin niet geloofd. Goed was dat er een Duitse duikster de echte zeekoe ook had gezien. Het wrak zelf was ook de moeite, spijtig dat de gids de weg kwijt was….Ik heb daar een slakje gespot, dikke duim ze!

 

Enfin, stilletjesaan komt de dag van gaan eraan. Inpakken, wachten, iets drinken, wachten, betalen, korting gekregen, wachten, iets drinken, enzovoort. Content dat Ilse het spelletje van de koe bij had zodat we een bezigheid hadden. Blijkt dat Jan een natuurtalent is wat dit spel betreft, hij was zelden de koe. We worden dan eindelijk opgehaald en naar het vlieghaventje gebracht waar de “tjek in” niet van een leien dakje verloopt. De man aan de balie had een telfout gemaakt en zo was er een probleem voor de bagage van  Ludo, Bieke, Jan en Ilse. Toch alles in orde gekomen!!

 

Om alles samen te vatten : Veel fun, vermoeiend, cursus Rescue van pas gekomen -waarvoor dank aan Ilse en Timo (van het beerteam!!)- om An mee mooie duiken te laten beleven en super veel te doen bijleren die week.

 

Ik wil het gerust direct opnieuw doen, wanneer vertrekken we??

 

Bubbels

Greet