2012

Fotoalbum Bali

Duiken

 

 Dag 10: Maandag 22 oktober 2012: Verplaatsing naar Amed en verkenning

We zijn de laatste momenten in Lovina vandaag. Eerst hier alles nog in orde brengen in het hotel zodat we straks met Eka kunnen vertrekken naar Amed waar ik een paar dagen kan gaan duiken. Daar kijk ik echt wel naar uit. Maar eerst nog een lekker ontbijtje hier: twee keer sunny side up, chocolade pasta, aardbeien confituur en nog een beetje kaas. Daarbij koffie en een mixed fruit juice: de dag kan slechter beginnen dan op deze manier. Dan zetten we ons nog even op ons terras, pakken alles in en schrijven alle verslagjes van gisteren. De tijd vliegt hier, want dag tien is al gestart, dat is minder leuk nieuws, maar we genieten nog steeds van elke moment hier. Tegen iets voor tien zijn we klaar en gaan de handdoeken afgeven aan de receptie en dan checken we uit. De Mastercard terminal is down, dus dat is niet OK, behalve wanneer de manager even langskomt, dan werkt alles terug vlotjes, maar zoals bij elke transactie moeten we wel drie procent extra betalen om de kredietkaart te gebruiken. Alles dan toch snel geregeld en Eka staat al klaar om ons naar Amed te brengen. Schitterend toch. We hadden al een prijs bedongen, dus moeten nu niets meer regelen. Koffers in de auto en dan op weg voor een tripje naar Amed. Nice! Het eerste stuk is nog tamelijk druk van Lovina naar Singaraja en dan door het centrum van Singaraja zelf. Dit is de tweede grootste stad van Bali, na Denpasar denken we, dus het kan niet anders dan dat het hier druk is. Overal politieagenten om het verkeer te regelen en de brommers racen hier door en tussen de auto’s. We passeren hier zelfs een Carrefour, dus ze zijn hier echt wel mee in Bali. Alleen de parking is totaal anders dan in België. Thuis zouden we een parking vol auto’s verwachten met een paar fietsen en een enkele brommer, hier is het een parking vol brommers, maar echt vol he, en een enkele auto. Het is wel een geestig zicht.

Eens we buiten Singaraja zijn, is er veel minder verkeer en volgen we gewoon de kustweg helemaal tot in Amed. We doen geen enkele stop, maar kijken wel onze ogen uit naar het landschap. Het wordt hier veel droger, de rijstvelden verdwijnen en maken plaats voor bossen bananenbomen, prachtige heuvels, want dat is het hier wel. De weg langs de kust leidt ons naar boven en naar beneden. Eka heeft een heel andere rijstijl dan de vorige: hij gaat er als een speer vandoor, soms wordt hij even opgehouden door een trage vrachtwagen of een resem brommers die ineens voor zijn neus komen, maar alles gaat vlotjes. We passeren tegen het einde van de rit een paar vulkanen, echt machtige bergen, een zalig zicht langs onze rechterkant: logisch, want links ligt de zee. De rit naar Amed is dus een zaligheid, lekker relaxen achteraan in de auto en vlakbij het hotel Puri Wirata afgezet worden. We passeren eerst een ander hotel met dezelfde naam in Tulamben, rijden dan nog even door naar Amed en bereiken het dorpje zonder veel problemen. We rijden het dorp uit en van hier is het nog zes kilometer naar het hotel: op zo een kleine weg duurt het natuurlijk iets langer dan op een autostrade, maar dat kennen ze hier natuurlijk niet in Bali. We maken de bedenking al dat hier niets is: we zien slechts één eenzaam restaurant, een klein winkeltje hier en daar en voor de rest weinig of niets. Dan zien we tien minuten echt niks meer en Eka slaat af naar het hotel. Hmm, precies weinig te zien behalve duiken. Duikcentra zijn we wel tegengekomen: die staan hier met tientallen naast elkaar, maar dat is ook niet alles. We wilden nog op souvenierjacht gaan de laatste dagen en dat zal niet lukken.

Met een dubbel gevoel komen we dus aan in het hotel, zalige ligging langs de flank van de berg hier en we checken in. Ze brengen ons naar onze kamer, nummer 28 en de kamer op zich is echt zalig: een hemelbed, mooie badkamer met regendouche en een heel erg groot terras met zicht op zee. Ze hebben ons hier wel een zalige kamer gegeven. Maar we hebben direct een dubbel gevoel, want we kunnen hier buiten duiken niets doen, da’s wel veel minder. Met een beetje een wrang gevoel gaan we snel lunchen: we nemen een sandwich chicken. En duur is het hier ook. Hmm, toch niet ideaal om hier nog de rest van de vakantie te zitten. Ik vraag de ober wat meer informatie: de dichtstbijzijnde ATM is vijfenveertig minuten rijden, een supermarkt is er op veertig minuten, dus we zitten hier echt in the middle of nowhere. Na de lunch overleggen we even wat we gaan doen en beslissen al snel dat we hier geen vijf dagen gaan blijven. Ik ga snel regelen dat we terug naar Ubud kunnen, zelfde hotel is nog vrij, zelfde kamer ook en een driver wordt ook snel geregeld. Dan zijn we gerust en kunnen we even de buurt verkennen: er is niet veel te verkennen een paar meter verder is een klein winkeltje waar we met onze laatste cash nog wat kleine inkopen kunnen doen en dan gaan we de duiken regelen. Ik sta al op de planning voor morgen om drie duiken te doen, eventueel een nachtduik en we krijgen perfecte uitleg van Tom, een Vlaming, wel geestig om hier een Vlaming tegen te komen. Alles in orde dus, morgen en overmorgen duiken en om kwart over acht in het duikcentrum zijn. En dat is gewoon bovenaan de weg aan het hotel dus dik OK.

Om de rest van de namiddag door te komen, gaan we even een snorkel en masker lenen bij het duikcentrum en gaan hier vlak voor het hotel eens snorkelen. Voor mijn liefje is het haar eerste keer en we zijn allebei benieuwd hoe het zal meevallen. We zetten de rugzak op de stenen voor het hotel en gaan het water in. In het begin is alles zwart, de stenen en het zand, maar iets verderop zie ik al snel wat visjes zwemmen. Eerst had ik een kleine introductie gegeven hoe je het beste je masker opzet en even het hoofd onder water steken, zien hoe alles vlot om door zo’n pijpje te ademen en dan kunnen we starten. Alles gaat vlotjes en we zien keiveel visjes zwemmen. De traditionele koraalvlinders hangen hier boven het koraal of toch wat ervan overblijft en we genieten van het moment. Er staat hier best wat stroming, dus we passen wel een beetje op. De instructeur had al gezegd dat hier stroming zou staan, dus ca va nog wel. Een papegaaivis passeert ons en kleine fluo-blauwe visjes zoeken beschutting tussen de rotsen. Een kogelvis hangt hier ook een beetje en we vinden het allebei heel erg leuk. Voor mij is dat geen verrassing, maar voor mijn liefje is het echt wel super dat ze voor haar eerste keer zo kan genieten van het snorkelen. En dan op zo'n lokatie nog, schitterend. Op het einde zie ik nog een naaktslakje op een halve meter diep, dus dat is een mooie afsluiter: niet echt een heel kleurrijke, maar wel mooi met zwart en groen. Echt heel erg nice!

Dan gaan we terug naar de kamer, douchen ons en gaan iets eten in het restaurant. Ik bel snel Sarah eens om uit te leggen dat we hier geen vijf dagen gaan blijven en ze snapt het wel dat we dat niet doen. We hadden gepland om haar verjaardag hier te vieren, maar dat zal niet lukken, hopelijk kunnen we wel elkaar nog zien hier in Amed. Ze vindt het wel spijtig, maar wil onze vakantie niet hypothekeren en laat ons vrij om te doen en laten wat we willen. Dat hadden we wel verwacht, maar is OK dat ze het effectief ook zegt en meent. Dan iets eten: mie goreng ayam en seafood met een cola en een Bintang. We maken er dan nog een hele leuke avond van met het snorkelen en het eten. Tegen een uur of tien gaan we naar de kamer terug, nog even op terras genieten van het prachtige uitzicht en dan bedje in en slapen. Morgen duiken, dat moet echt wel zalig worden.

 

Dag 11: Dinsdag 23 oktober 2012: Duikdag 1: In de buurt van Amed

Al om iets voor zes worden we wakker in deze zalige kamer met schitterend zicht op de oceaan. Rechts van ons in het oosten zien we de zon opkomen tussen de palmbomen en we vinden dit super. Een opkomende zon hadden we eerder in Lovina ook al gezien, maar dit slaat wel alles, echt een prachtige opgang. We blijven hier even zitten op ons mega-terras en genieten van het uitzicht. Als je al een groot voordeel van dit hotel kan beschrijven dan is het wel het zicht, de kamer zelf en de douche, echt zalig. We vergeten bijna dat we in the middle of nowhere zitten. Terwijl ik het verslagje van gisteren maak, zit mijn liefje even rond te staren over de zee en vraagt: wat voor een beest is dat? Geen idee, want ik heb niks gezien. Iets later komen er twee donkerbruine vissenlichamen boven water en spuiten water uit hun ademgat. Dat kan bijna niet anders of dit zijn dolfijnen: straks eens een Tom vragen. Tegen half acht geven ze hier het ontbijt en we gaan dus even zien wat ze hier geven: koffie a volonté, eitjes op de gewenste wijze gebakken, dus we kiezen sunny side up en een mixed omelette. Daarbij een fruitsla en vers geperst watermeloensapje en we kunnen er weer tegen. Voor de walvissen even checken bij Tom van het duikcentrum en hij beweert dat het pilot whales zijn, uit de kluiten gewassen dolfijnen: het leek ons toch iets groter, maar soit, toch walvissen gezien vanop ons terras. Het is dan tijd om voor even afscheid te nemen, want om kwart over acht moet ik aan het duikcentrum zijn: allebei de camera’s mee, alle plichtplegingen even doen en materiaal passen. We zijn allemaal klaar om te vertrekken, nemen niks mee dat niet nat mag worden en we worden gedropt aan de volgende baai. Hier gaan we te water voor een driftdive en we zouden ter hoogte van het hotel moeten uitkomen. We maken ons klaar: de gids, twee Zwitserse dames en ikzelf. Bij de andere groep is er een andere gids en twee Amerikaansen. Op de plaats waar we te water gaan, zijn Balinese vrouwen vis aan  het kuisen: in een bak of tien liggen de snappers en andere vissoorten te wachten tot ze naar hotels en dergelijke vervoerd worden.

En dan kunnen we starten. Het eerste stuk is heel erg ondiep en er staat ook wat stroming tegen ons, maar echt heel weinig, dus da’s wel OK, hoewel we nooit onder water tot aan het hotel gaan geraken­ op deze manier, maar dat zal nog wel veranderen. Ik zie al direct een koraalduivel, echt zalig. De mooie kleine fluo-blauwe visjes die we tijdens het snorkelen al zagen zitten hier ook veel en we verlaten het koraal en komen aan in een eelgarden. En dit is echt een eelgarden hoor. Honderden grote buisalen steken hun lichaam boven het zand en verdwijnen er weer in wanneer we dichterbij komen. Een zalig zicht: zo veel alen heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Ik slaag er zelfs in dicht genoeg bij zo’n aal te komen om een foto te nemen van een die net met zijn kop uit het zand steekt. En dan bereiken we het stuk waar het dieper wordt. Van hier gaat het enkele honderden meter naar beneden, dus opletten dat je niet te diep gaat. Wij halen toch bijna dertig meter in het begin. En het zicht is echt indrukwekkend. Hele grote sponzen: bijna zo groot als een mens groeien hier op de rand. De doktersvissen zwemmen in grote getalen rond ons en we duiken verder. Hier staat er al iets meer stroming en ineens trekt de stroming in de goede richting aan en worden we meegepakt door het water. We hebben relatief weinig controle over de snelheid waarmee we driften, dus toch een serieuze driftdive tot het hotel. De gids zal later zeggen dat er meer stroming staat dan normaal. Een kleine bloemlezing van wat er te zien is: moorish idol, emperor, een naaktslakje dat ik nog moet identificeren, veel koraalvlinders en ook veel verschillende soorten, echt een zaligheid. Anemoonvisjes zijn er ook en die zijn net als tijdens vorige duiken altijd wel schattig. Veersterren hebben zich verankerd op de sponsen en op het koraal, echt prachtig wat hier onder water allemaal te zien is. En dan doet de instructeur teken dat hij een haai heeft gezien. Een tiental meter van ons hangt een haai van anderhalve meter in de stroming en lijkt veel beter aangepast aan deze omstandigheden dan wij. Nice, a shark tijdens de eerste duik hier. Iets verder twee hele grote barracuda’s en we duiken rustig verder.

Door de stroming en een klein beetje vechten ertegen gebruik ik iets meer lucht dan gewoonlijk, ook is het de eerste duik sinds een maand of zo, dus iets meer lucht verbruiken. De gids toont twee grote stingrays, niet de blauwgespikkelde, maar met lichte puntjes achteraan de staart: ook een soort die ik nog niet gezien heb. We zijn al meer dan een half uur onderweg en het is gewoon een bangelijk schitterende duik al. Ik zie ineens een hele grote naaktslak, wel tien centimeter, probeer iemand te roepen, maar er is niemand dichtbij genoeg om te komen kijken. Zwarte strepen lopen over het lichaam van de slak en vormen eilandjes van witte en gele punten. Dit lijkt me een die ik eerder al gezien heb, maar niet die grootte. En dan ineens stokt de ademautomaat. Oei, niet zo goed, op zeventig bar al beginnen haperen. Hmm, snel even rondkijken: waar is de rest, want ik moet zo snel mogelijk iemand vinden om dichtbij te hangen. De twee Zwitserse dames zijn best ver en de gids is tien meter van me. Ik kan nog wel ademen, maar niet echt vlotjes, dus in vliegende vaart naar de gids, in drie slagen ben ik bij hem, geef hem teken dat ik zonder lucht zit en neem zijn andere automaat over. Straf, want ik zit nog op iets boven de vijftig bar. Even zwaar ademen door de inspanning en het beetje stress toch wel en verder met de instructeur naar boven. We doen onze safety stop en dan gaan we naar de oppervlakte. Totaal geen interesse meer in de vissen en andere wezens die hier zitten, the main focus is nu om veilig boven te geraken. Dat lukt allemaal vlotjes en boven kan ik mijn vest nog opblazen en kunnen we naar de kant en het hotel terugkeren. All right. Dit is wel een heel leuke, bangelijke duik om mee te beginnen, alleen spijtig van het probleempje met de automaat. Die moeten ze eens nakijken en me nu een andere geven.

Even afspoelen onder de douche en dan keiblij met deze duik een uurtje doorbrengen bij mijn liefje aan het zwembad. Zij was hier gebleven en heeft wat gezwommen en gelezen in een ligstoel. Wanneer zij leest, gaat de tijd snel, dus nu ook: de eerste duik is al gedaan. We zijn blij dat we terug een uurtje bij elkaar zitten, maar de tijd vliegt wanneer we samen zijn. Een uur is niks en ik maak me al klaar om naar het duikcentrum te gaan: we rijden nu naar het Japanese shipwreck een paar baaien verder door. Alles de bestelwagen in en dan op weg voor een twintig minuten naar die baai. Daar toegekomen laden Balinese vrouwen alles op hun hoofd en brengen voor ons alles naar het strand. Makkelijk en heel straf dat die zo veel gewicht op hun hoofd kunnen zetten. We zien een boei tien meter uit de kust liggen en de gidsen vertellen dat hier het wrak ligt. Amai da’s dichtbij. We maken ons dan klaar en kunnen direct het water in. Vanaf de kant zien we de wrakstukken al liggen. Die zijn prachtig begroeid met zacht koraal, maar dat is vaak ook beschadigd door duikers en snorkelaars. De vissen zoeken allemaal beschutting in en rond het wrak en omdat het zo ondiep ligt, is het een prachtig spel van zon, wrak, water en vissen: echt aan dikke aanrader. Het is geen groot wrak, want na vijftien meter verlaten we het al. Het wrak als wrak is niet veel soeps, want er blijft niet echt veel van over maar de rest van het rif is des te mooier. We zien schorpioenvissen liggen op de zandbodem, grote waaierkoralen die meewiegen in de stroming, hard koraal, zacht koraal: alles is hier voorhanden. Een paar papegaaivissen eten het koraal en de typische koraalvlinders zijn hier ook volle bak aanwezig. En dan het eerste naaktslakje van deze duik. En er komen er nog. Het eerste is wit en bruin met bruine ‘oortjes’ en echt een mooi. De volgende twee zijn volledig blauwe en dan een zwarte met een paar blauwe accenten. Dit is echt een zalige plaats om naaktslakken te spotten en ik ben volledig in mijn nopjes. Een grote anemoon verschaft beschutting aan een koppel anemoonvisjes en zo duiken we de kant verder af. Echt een prachtige duik met allemaal kleuren op de flank: blauwe zakpijpen, andere met geel en zwart. En dan nog de vissen die hier in vele verschillende vormen en kleuren tussen koraal en duikers zwemmen. Een kerstboomkokerworm is ook weer aanwezig en geeft me een gevoel van vertrouwdheid omdat die in tropische wateren toch steeds aanwezig is. Nog twee soorten naaktslak passeren de revue en dan een schitterend plaatje van een koppel anemoonvissen in een blauw-groene anemoon.

We zijn bijna in de helft dus keren stilaan terug: for the record, ik zit nog op honderdtwintig bar, dus nu gaat luchtverbruik iets beter: er staat ook weinig tot geen stroming. En dan nog maar eens een naaktslak: deze keer zwart met groene stippen.  En direct erna nog een volgende: paars met witte accenten  en gele oortjes: echt een pracht-exemplaar. De sponsen blijven opvallend voor me en vooral het feit dat ze zo groot zijn, echt immens. Iets minder diep op het koraal zitten drie bladvissen, ook weer eens leuk om die nog eens te zien. En dan gaat de gids naar een waaierkoraal en ik hoop, ik hoop. Yes, hij heeft er eentje gezien: een pygmy seahorse. Hij heeft het al gezien, maar ik daarmee nog niet. Even zoeken in de buurt van zijn vinger en dan ineens zie ik het perfect gecamoufleerde zeepaardje tussen de stukken koraal zitten. Slechts twee centimeter maar kei-cute. YES, YES, YES. Is het duidelijk dat ik dit super vind? Ja, zeker. Foto’s nemen en hopen dat er een paar goede tussen zitten. Dan keren we terug richting het wrak en daar hangen we nog even rond. We hebben bijna een uur in het water gehangen en het lijkt maar een half uurtje of zo. Echt zalig tevreden over deze duik, kunnen we ons materiaal en onszelf even onder de douche zetten en dan de bus terug in naar het hotel. Afspreken om nog een derde duik te doen, lukt niet meer vandaag. Dus dan maar naar het zwembad en daar even bij mijn liefje zitten en van de zon genieten, iets eten en dan terug aan het zwembad. Met dit zalige zicht is het wel leuk om hier in dit hotel te zitten. Spijtig van die derde duik, maar ja, morgen zeker drie dus dat is wel OK dan. We eten spaghetti en een chicken sandwich en rusten wat. Na een uurtje keren we even naar de kamer terug om alles weg te zetten en tegen een uur of vier gaan we nog eens snorkelen. We gebruiken het materiaal terug van het duikcentrum en gaan te water net vlak voor het hotel zoals gisteren. Vandaag staat er veel meer stroming en hoge golven dan gisteren, dus het is iets moeilijker, maar het lukt nog wel. We zien niks speciaals, niets anders dan gisteren, maar we amuseren ons wel een half uurtje met het snorkelen. We gaan ons douchen en maken ons dan klaar voor het avondeten. We eten pizza en een fish curry en het smaakt echt zalig. We zijn allebei moe en gaan vroeg slapen, eerst nog even internetten in het restaurant, mailtjes nakijken en dan bedje in. We slapen al tegen half elf ongeveer. Morgen duikdag twee, dan hopelijk wel drie duiken. We’ll see!

 

 

Dag 12: Woensdag 24 oktober 2012: Duikdag 2: Tulamben: USS Liberty, Coral Garden en  nachtduik

Same drill for waking up as before. Verslagje schrijven op een schitterend terras met zicht op zee en de zonsopgang. Hmm, zalig. Dan een lekker ontbijtje in het restaurant en twee uur nadat we zijn opgestaan, gaan onze wegen uit elkaar. We gaan eerst samen naar het duikcentrum, alles staat daar al klaar om te kunnen vertrekken naar Tulamben voor twee duiken daar. Ik stap in het busje en mijn liefje gaat nog snel naar de mini-supermarkt hier een paar honderd meter verder en gaat dan wat rusten aan het zwembad en wachten tot ik terug ben uit Tulamben. Op een klein half uurtje zijn we er en op de rit ernaartoe hebben we constant zicht op de vulkanen die hier langs de kust liggen. Die zagen we eerder al toen we hier in Amed toekwamen en nu zie ik ze nog eens. Het is echt prachtig om te zien dat die bergen zo dicht langs de kust zo hoog uit de grond rijzen. We komen in een klein hotelletje  met een ander filiaal van Bali Reef Divers toe. Het is hier zalig toeven, wel vlak naast een drukke weg, maar alle duikplaatsen zijn hier op wandelafstand, dus dik OK. Ook de Liberty? Yep, ook het wrak van de Liberty. Mijn gids Gede doet een korte briefing over het wrak dat we eerst gaan doen en dan zetten we alle spullen klaar. Die brengen ze dan met een brommertje naar het strand, daar optuigen en dan het water in. Onderweg doe ik een praatje met Gede over duiken, het wrak en wat er allemaal te zien is. Gisteren had de andere gids, Kadek, gezegd dat er hier ook een pygmy seahorse zit. Hopelijk krijgen we dit dan ook te zien vandaag. We’ll see.

We steken de straat over, wandelen over een drukke parking waar ze T-shirts verkopen van de Liberty – daar doe ik even niet aan mee – en op vijf minuutjes staan we aan het keienstrand waar de Liberty ligt. Het was een Amerikaans transportschip dat getorpedeerd werd door een Japanse onderzeeër in januari 1942. Het schip was gebouwd als een transportmiddel voor dieren en diende in de Tweede Wereldoorlog. In 1963 heeft een vulkaanuitbarsting van de Mount Agung het wrak verplaatst vanop het strand tot iets verder van de kust, zo’n dertig meter. Het vulkanisch gesteente en zand zorgt nu dat dit wrak een heel erg populaire duikplaats is hier in Tulamben met naar het schijnt zalig veel vis en koraal. In het water maken we de laatste voorbereidingen, vinnen aan, masker op en dan kan Gede mij naar het wrak loodsen. Hopelijk wordt het iets. We zakken tot een meter of twee op de zwarte vulkanische bodem en zorgen dan dat we heel erg langzaam richting wrak duiken. Hij toont al snel een paar kleine naaktslakjes, echt mini, maar ook een paar grotere. Hij had gevraagd wat ik wou zien en daar houdt hij echt rekening mee, net als de andere gidsen hier: echt super service. Ik koos dus voor alles, maar vooral macro en dan zit je hier op het wrak echt op een zalige locatie. Vijf soorten naaktslakken passeren de eerste tien minuten de revue en we zijn niet eens aan het wrak. Jeezes, wat wordt dat hier? Ik zal tijdens deze duik een aantal dingen zien die ik nog nooit eerder gezien heb en het eerste komt er al aan: een bidsprinkhaankreeft. Uit een holletje onder een rots zie je het beestje zitten: mooie ogen, en de twee voorpoten onder het kopje in elkaar gevouwen, echt een heel erg mooi zicht. En dan laat het beest zich in volle glorie zien: je ziet nu duidelijk dat het de vorm heeft van een kreeft en het meest opvallende is de groen-blauwe staart: echt prachtige kleuren, zalig. En dan zien we het wrak voor ons opdoemen, echt immens groot, maar in drie grote stukken gebroken. Het wemelt hier van de vis: baarzen, koraalvlinders, snappers en tientallen andere soorten, echt schitterend. Het wrak is weelderig begroeid met hard en zacht koraal. In het hard koraal verstoppen de kleine juffertjes zich. Net zoals ik in Egypte al gezien heb, verdwijnen ze wanneer je dichter komt en het is super om dit spektakel even te kunnen aanschouwen. Twee soorten zakpijpen groeien hier op het ijzeren geraamte van het wrak: een fluo-blauwe en geel groen bruine: het zijn kleine details, maar die zien er ook wel leuk uit. We duiken verder langs het wrak en komen al een paar soorten koraalvlinders tegen: een spitssnuit pincetvis, gehoornde wimpelvis en nog een paar andere.

We zijn stuk één van het wrak ondertussen voorbij en we duiken tussen de overblijfselen van wat vroeger een groot en majestueus schip is geweest. En dan toont Gede een klein wit visje tussen de begroeiing: een giant frogfish, de witte variant. Het is maar een klein visje om giant genoemd te worden, maar echt een zaligheid om naar te kijken. Het is wit met rode-paarse vlekjes en heeft echt iets clownesk. Op zijn neus heeft het een rood puntje en dat zorgt voor het clownachtige uitzicht. Hier kan je dus uren voor blijven hangen en naar het beestje kijken. Dan zetten we de tocht verder en zien we nog een soort naaktslak: een soort flabellina, mooi wit, paars en rood, echt schitterend en net ernaast zijn twee pyjamaslakken rond elkaar aan het draaien en het lijkt wel of ze elkaar graag zien: hier komen kleine slakjes van! En dan stopt Gede voor een stukje hard koraal en toont met een ijzeren pointer achteraan in het donker een mini-krabje aan. Echt maar een paar centimeter groot. Het is een bruine krab met behaarde poten: een oerangoetang-krab, genoemd naar de apensoort en je ziet duidelijk de gelijkenis. Dit is tot nu toe al echt een zalige duik. En dan komt er nóg een soort bij die ik nog nooit gespot heb. Nu, zelf spotten doe ik ze niet, maar de gids wel. Bij hard koraal waar ook twee veersterren op zitten, zwemmen twee harlekijn spookfluitvissen. Ik ben super blij dat ik die eens gezien heb en er ook een paar mooie foto’s van heb. Dan zitten we eigenlijk al op de terugweg van de duik en gaan iets minder diep. We zaten op het diepste punt toch weer bijna tegen de dertig meter. Zonder veel stroming en heel relaxed is het zalig duiken en dik OK voor mijn luchtverbruik. En dan komt het tweede pygmy seahorse van deze vakantie. Deze keer is het een bruine variant en zit echt zalig mooi op het koraal. Het is echt een schatje. Je kan de vorm veel beter herkennen dan bij de paarse variant gisteren. Verder duiken we zonder veel speciaals te zien. Ik bedoel natuurlijk geen nieuwe soorten, want het is echt bijna een aquarium waar je hier duikt. Gewone anemoonvisjes en Clarks anemoonvissen zitten hier ook nog wel, dus niet veel speciaals is een beetje een understatement. Tegen het einde van de duik, iets minder diep zien we nog een immense bultkoppapegaaivis, een pauwkeizersvis en een imperator keizersvis. Ik geniet tijdens de safety stop nog volle bak van de blauwe kleine visjes tegen het zwarte zand en dan stoppen we de duik na een klein uurtje.

Te voet zonder materiaal, want dat wordt voor ons gedaan, keren we terug naar het hotelletje en het duikcentrum. Even een uurtje oppervlakte-interval en een praatje doen met Tom en een Australisch koppel dat hier is met hun zoon en dan krijg ik al direct briefing voor de tweede duik. Dit wordt Coral Garden en hopelijk wordt het even leuk als de eerste duik van de dag. Via een klein padje met veel afval en dus ook veel geurhinder de eerste meters wandelen we naar de duikplaats. Je komt toe op een idyllisch keienstrand met palmbomen en een luie Balinees (misschien een pleonasme) en hier moeten we duiken? Je kan harder gestraft worden, denk ik dan. Het eerste dat we zien, is een kleine schorpioenvis, een grote geel-wit-zwarte naaktslak en een hele zwerm snappers en koraalvlinders. Een goed begin. We zien een anemoon met rugstreepanemoonvisjes, echt kei-cute die gasten. Gede toont een paar krabjes: hele kleine, maf dat hij die ziet: de ene is perfect aangepast om in rood zacht koraal te wonen en de andere verbergt zich in de putjes van een spons. Zalig hoe die mannen dat allemaal weten te vinden. Deze ochtend zat hier nog een haai, maar die zien we nu niet, niet echt erg, want er is voldoende te zien. Een paar naaktslakken verder zie ik nog iets speciaals: deze keer geen slak, maar een platworm met verschillende kleuren, echt heel erg mooi. Het is een heel ondiepe duik, want dieper dan veertien meter gaan we niet. Stroming staat er niet, dus alles gaat heel rustig zijn gangetje. Een gele driepuntskeizersvis, helemaal geel met zwarte ogen en een zwart puntje erboven en dan met een blauw snoetje, echt een schattig visje zwemt even met ons mee. En dan zie ik nog een soort die ik nog nooit eerder gezien heb. Een lichtblauw lichaam met gele kop steekt uit het zwarte zand. Het lichaam en de kop komen regelmatig boven het zand en je herkent hier al snel een spookmurene in. Ook dit stond op mijn lijstje om ooit eens te zien: bij deze, check! Ik geniet van elke seconde van deze duik net als die van eerder deze dag. Die was wel veel indrukwekkender door het wrak en de veelheid aan koraal en vis. Hier groeit minder koraal, maar zit wel evenveel vis, echt ook wel leuk. Ik let op alles en ook op de anemonen met dito visjes en de anemonen zijn af en toe gedeeltelijk gesloten. Dat geeft ook wel een leuk effect. We zien nog een paar koraalklimmers, twee verschillende soorten en dan wordt het hier te druk, dus we zoeken even andere oorden op. Ik hou even een symbiosegrondel in het oog met een gele garnaal en het is steeds leuk om te zien hoe die een samenwerkende vennootschap hebben opgericht. De garnaal is blind, maar houdt het hol van de grondel proper en de grondel houdt terwijl de wacht. Het is een zalige samenwerking. Vlakbij overblijfselen van een wrak of zoiets zit een massa aan vis: snappers, kleine juffertjes, glasvis en grootoogbaarzen. Super hoe het er hier allemaal uitziet en ik ben blij met deze twee duiken vandaag. Na een uurtje zit het er weer op, maar ik ga nog voor een nachtduik deze avond. Nog snel alles afspoelen, meenemen naar hotel Puri Wirata waar het een blij weerzien is met mijn liefje. We hadden tussen en na de duiken natuurlijk al ge-SMS’t en we hebben elkaar maar een paar uurtjes moeten missen.

Tegen half twee komt het busje terug aan bij het duikcentrum, even naar beneden naar het zwembad naar mijn liefje en dan samen iets eten. We nemen een chicken sandwich en een club sandwich. We drinken voldoende water en dan moeten we even rusten. Een duik in het zwembad om af te koelen en dan in de schaduw opdrogen. Ik doe mijn verhaal over de laatste twee duiken en we zijn allebei heel erg blij dat deze duiken zo goed zijn meegevallen. We luieren wat, werken wat aan onze kleur en genieten vooral van de rust en elkaar. Het is ondertussen een uur of drie, dus we hebben nog tot zes uur samen voor ik naar de nachtduik vertrek. We praten wat over ons en onze toekomst en over hoe jaloers we iedereen gaan maken eens we terug zijn, want nu is het best al aan het korten. Niet zo leuk, maar we hebben het hier wel al schitterend gehad en we gaan nog twee leuke dagen tegemoet. We wisselen onze gesprekjes af met wat rust, genieten van het uitzicht hier over de zee en met een duik in het zwembad. Zoals steeds wanneer we samen zijn, vliegt de tijd en dat is nu ook het geval. Het wordt al snel vijf uur en dus tijd om terug naar de kamer te gaan, camera’s klaar te maken voor de duik en nog even genieten van elkaars gezelschap. We bekijken ook de foto’s al van de eerste duiken en we zijn allebei serieus onder de indruk van wat er op foto staat. Er zitten een paar zalig mooie kiekjes tussen. Vijf voor zes, nog net kunnen zien dat mama Linda een mailtje heeft gestuurd en dan klaar om te duiken. Alles staat al klaar of toch bijna en we zijn weg naar Jemeluk voor de nachtduik.

Een kleine tien minuten het busje in en we komen aan in een leuke baai, echt zalig met nog een klein beetje de gloed van de ondergaande zon. Hier wordt er dus deze avond gedoken. Ik krijg van Kadek, dezelfde gids als gisteren, een lamp en we gaan het water in. Eens de zon gezakt is achter de bergen, gaat het erg snel en treedt de duisternis in tegen een hoge snelheid. Start! Het eerste dat we zien is een sepia, zalig. Het tweede dat we zien is een mimic octopus, al even zalig. Ook wederom goed gestart met deze duik. We duiken over zand en hier staan veel soorten veren uit het zand. Het lijken lange rechte stokken die uit de grond steken met langs alle kanten kleine pluisjes die het water filteren. Er zijn er een paar bij die eigenlijk echt op boompjes lijken. En dan zien we een grote soort anemoon-achtig iets dat ineens keigroot uit het niets komt. En dan toont Kadek onder een rots een grote naaktslak: eerst denken we dat het een Spaanse danseres is, maar dat is het niet, een donkerbruine soort, bijna aubergine van kleur: ik denk een soort pleurobranchus net als de laatste nachtduik in Egypte. Even zalig, alleen zit zij een beetje verscholen tussen de rotsen. Er zijn veel poetsgarnalen op stap deze avond en ook een kappersgarnaal. Op een bepaald moment zit de kappersgarnaal met de rug naar een krab, echt een leuk zicht. Het is nacht, dus dan komen ook de koraalduivels uit hun holen en schuilplaatsen. Verschillende soorten zien we, de ene al mooier dan de andere. Een kleine witkop murene houdt zich schuil onder dezelfde rotsen als de koraalduivels en de garnalen. De ogen van de dansgarnalen zijn lichtgevende puntjes op het rif. Het rif is precies al serieus aangetast, want er zit ook een doornenkroon en er ligt veel kapot koraal langs de wand. Of komt dit door te veel duikers? Geen idee eigenlijk.

Eerst was de lamp die Kadek me gegeven had kapot, maar na een kleine aanpassing werkte die terug, dan werkt even de andere niet meer, maar hij krijgt allebei de problemen opgelost, dus buiten een paar minuten donkerte is alles OK. Uit de duisternis komt een kogelvis even dag zeggen: geel onderaan en grijs bovenaan, een schattig beestje. Hij komt zelfs even met zijn zijkant tegen mijn hand aaien: goede avond kogelvisje. De kant van de vis was echt keizacht, wel geestig. Tijdens een nachtduik zien we normaal veel zee-egels en dat is vandaag niet anders: leder, zwarte diadeem en de giftangen zee-egel. We beginnen stilaan aan de terugweg, want we zijn al veertig minuten onderweg. We zien nog een paar zeenaaktslakken en een lange smalle soort platworm. Donkerblauw met een wit randje errond en twee voelsprietjes vooraan; anders zou je voor- en achterkant niet uit elkaar kunnen houden. Op kapotte schelpen leeft een speciaal soort anemoon, denk ik dat het is: een korte basis als de stam van een boom en aan het uiteinde hangen geleiachtige tentakels: echt speciaal. Ze hebben wel weinig zin in licht, want ze trekken samen wanneer een lamp te dichtbij komt. Iets voor we terug het zand bereiken, ligt een schorpioenvis op de grond te rusten, ook weer een zalig beest. En dan zie ik iets heel raars: de basis van een soort veerster met lange, smalle takken, heel erg fijn vertakt tot in de kleinste puntjes. Wanneer de uiteinden iets uit het water gefilterd hebben, brengen ze dat naar beneden en het voedsel wordt ingeslikt. Ook dit dier reageert weer op licht. Uit de gids van de Indische Oceaan van Debelius blijkt dat dit een Medusahoofd is. Nog nooit gezien, maar nu dus wel. Ze zijn ook alleen tijdens nachtduiken te zien. En dan wijst Kadek een steenvis aan: yes, zalig: nog steeds een van de giftigste vissen ter wereld, echt voorzichtig zijn, maar geen nood, als je er maar afblijft. Dat doen we normaal bij alles, behalve als een kogelvisje tegen je aan komt zwemmen. Als laatste zien we een soort anemoon die huis speelt voor een grote volwassen en een kleinere krab. Eerst dacht ik dat het kleine krabje werd opgegeten, maar toen ik de grotere zag, dacht ik wel dat er een soort symbiose is tussen de twee. Dat was natuurlijk niet het laatste, want een soort sterrenkijker ligt vlak ernaast en de kleine vissen die licht lijken te geven, zien we ook nog de hele tijd. Maar dan is de duik toch ten einde en komen we na een uur uit het water. Snel afdrogen en dan terug naar het hotel.

In het hotel zit mijn liefje te wachten en we moeten nog even overleggen of we nog naar Sarah gaan of niet. Die zitten niet vlakbij dus het is lastig om transport te vinden ernaartoe. Daar komt ook nog bij dat we allebei heel erg moe zijn, dus we sturen een SMS en zeggen sorry dat we niet meer langskomen. We zien elkaar terug in België. We gaan dan maar iets eten: nasi goreng en squids in lemonsauce. Je mag zeggen wat je wil van dit hotel, maar het eten is er echt zalig. Tegen een uur of elf krijgen we het allebei iets te lastig en gaan we slapen. Morgen verplaatsen we ons terug naar Ubud om daar nog twee dagjes in alle rust in het hotel en het dorp door te brengen. We zullen een paar keer stoppen onderweg, maar dat lees je dan wel.

 

Dag 13: Donderdag 25 oktober 2012: Vertrek uit Amed, terug naar Ubud: Water Palace en Monkey Forest

Vandaag vertrekken we uit Amed richting Ubud terug. We hadden dit beslist omdat we hier een beetje te ver van alles verwijderd zitten, we kunnen geen souveniertjes kopen en we moeten bijna in het hotel blijven. Dat vonden we niet zo leuk, dus hebben een paar dagen geleden al transport naar en hotel in Ubud geregeld. Spijtig dat we de verjaardag van Sarah dan missen, maar we hebben haar gesproken en ze vond het wel spijtig, maar snapt het wel. De reden om naar Amed te komen, waren de duiken en die waren echt super schitterend, een beetje spijtig dat ik er maar vijf gedaan heb, maar de vijf die ik wel gedaan heb met Bali Reef Divers zijn echt wel dik OK. Ze hebben het hier goed voor elkaar. Tom en Birger hebben een duikcentrum uit de grond gestampt of beter gezegd in orde gezet en hebben nu drie centra: eentje bij hotel Puri Wirata in Amed, het tweede bij hetzelfde hotel in Tulamben en dan nog een derde, hoofdzetel in Tulamben aan een budget hotel. Daar zat ik gisteren. De service is super goed: je hebt zelfs keiveel inspraak in welke sites je wil doen, de gidsen zoeken de dingen waarin je geïnteresseerd bent. Zeker voor mij als naaktslakkenliefhebber is dat interessant. Macro photography rules hier in het oosten van Bali! De begeleiding is zo goed als privé, want ik heb één duik gedaan met twee Zwitserse dames en de rest was alleen de gids en ik. Zalig! Ook de nachtduik was privé: in veel duikcentra zouden ze een nachtduik afgelasten, wanneer er maar een duiker is, maar niet hier, hier doen ze gewoon de duik en hebben een grote focus op klanttevredenheid. Echt super meegevallen. Het materiaal is ook OK; er was dat ene probleempje met de automaat de eerste duik, maar voor de rest alles dik OK, BCD goed onderhouden, pakken zijn goed en bedrukt met Bali Reef Divers of met Puri Wirata, dus echt wel aan veel gedacht. Tom en Birger: jullie zijn keigoed bezig. Keep up the good work!