2012

Fotoalbum Madeira Garajau Diving

Duiken

 

Maandag 23 april 2012: Garajau Diving: eerste dag duiken op het huisrif van Garajau

Vandaag duiken, altijd toppie tijdens een vakantie. Je ziet alles boven water en dankzij het duikbrevet ook onder water. Echt super. Deze ochtend is al een grote bus terroristen vertrokken uit het hotel, maar in het restaurant zelf is alles nog steeds heel druk. We moeten weeral rond en onder en over de mensen racen om onze koffie en brood en kaas en hesp te krijgen. We nemen alles snel mee naar een rustige tafel in een hoek. Leuk dat die mensen allemaal centraal in het restaurant willen zitten. Wij na het ontbijt direct terug naar de kamer om al onze duikspullen in orde te brengen zodat we op tijd naar het duikcentrum kunnen gaan. We hebben niet al het materiaal mee uit België, want voor een paar dagen duiken is dat niet de moeite. We nemen maskers en snorkels mee en ook de camera wordt in orde gezet voor de eerste twee duiken in Madeira. De twee eerste duiken in de Atlantische Oceaan. Joepie, daar keken we al naar uit. We gaan te voet naar het duikcentrum via de weg aan het rond punt op het einde van de Dom Pedro-straat en daar gaat het erg steil naar beneden. We hadden dit al eens te voet gedaan en op de laatste auto-huur-dag ook met de auto. Te voet is dit een serieus stuk. Het hele eind is wel twee kilometer. Naar beneden valt het mee, maar als we straks naar boven moeten, zal dit wat anders zijn. Halverwege is het stuk dat erg smal is en daar is de poort nog dicht. We wachten even en hebben op dit kleine stukje al een kwartier gestapt. Helemaal naar beneden zal het een klein half uurtje zijn denken we.

We zitten hier nog maar tien minuutjes en dan komt er de eerste auto langs om de poort open te doen. Verrassend (of misschien ook niet) is dit Felix, de instructeur die ons vandaag gaat begeleiden. We kunnen snel even mee met de auto en zijn er vijf minuten later. Nice. Even brevetten laten zien, logboek, maar we moeten geen formulieren tekenen. Dan verdeelt Felix de pakken, automaten, vinnen, botjes, flessen en we kunnen ons al beginnen klaarmaken. Amai, dat gaat hier vlotjes. We hadden gedacht dat dit toch een uur of zo zou in beslag nemen. Niet dus. We zijn om iets over tien al klaar om onze eerste duik te maken, maar eerst korte briefing. We moeten even opletten bij het te water gaan, want de golven komen hier serieus aangespoeld. We zullen even boven water zwemmen richting gele boei die in het midden van de baai ligt en dan naar links en zo terug aan de kant. We zetten de flessen op onze rug en wandelen naar het strand, zoals bijna overal is ook dit een keienstrand. Nergens in Madeira vind je een natuurlijk zandstrand, dus ook hier niet. We zijn voorzichtig bij het te water gaan en dat is nodig. Net voor we het water zelf ingaan doen we kap en masker op en dan stappen we voorzichtig het water in. We stappen iets verder tot we uit de hoogste golven zijn en dan kunnen we makkelijk onze vinnen aandoen. We palmen een twintig meter boven water en kunnen daar beginnen.

Twintig meter uit de kust is het een meter of vijf zes diep en daar zakken we. We hebben voldoende lood bij voor deze vijf millimeter pakken en twaalf liter flessen, want we zakken vlotjes. De eerste zaken die ons opvallen zijn de vele zeeëgels en de fireworms. Allebei zijn dit dieren waar we beter niet aankomen. Of nog: blijf gewoon overal af, dat is nog het beste. We zijn nog geen vijf minuten weg en van links naar rechts komt een grote barracuda langs. Direct mooi om mee te starten. We zwemmen constant tussen en over rotsblokken. Er zijn er die maar een paar meter hoog zijn en andere zijn zo groot als een huis. Dat is echt prachtig. De damselfish zwemmen langs de blokken en erop zitten er tientallen schorpioenvisjes. Als we er geen tien zien deze en de volgende duik zien we we er geen één. De kleine zwart-blauwe damselfish zijn ook wel schattig. De volwassenen hebben blijkbaar recent nestjes gehad, want tussen de rotsen zit het vol kleinere exemplaren. Nice. De regenbooggirelles zwemmen hier ook met tientallen tegelijk. Zelfs zo erg dat we bijna niet door de haag vissen kunnen zien, wanneer Felix ons een grote grouper toont. Dit is niet de huisgrouper, die hier al meer dan dertig jaar zit, maar een ander exemplaar. Zo’n beesten zien we deze duik ook drie keer. Ze zijn heel erg vriendelijk tegenover duikers en ze vinden het zelfs leuk om geaaid te worden. Ze zoeken de duikers zelf op.

Na een klein half uurtje bereiken we het diepste stuk van de duik, zo’n twintig meter en hier gaan we naar links volgen de rotsblokken aan onze linkerkant en rechts wordt het nog dieper en is alleen zand te zien. Daar stijgt als een elegante vogel in het water een kleine stingray op. Klein voor de afmetingen van Madeira, want hij is wel dertig centimeter doorsnede. We zien nog een paar krabachtige dingen: een driehoekig lijf met heel erg lange poten, nog geen van ons heeft dit gezien, maar best wel leuk en erg fotogeniek. Veel brasems zwemmen ook met ons mee en wanneer Felix op een rots tikt met zijn mes komen ze allemaal naar die plaats toe. Een bepaalde soort anemoon heeft haar plaats gevonden tussen de rotsen en het lijkt bijna een zeedahlia. Erg mooi. Hagedisvissen liggen roerloos op de bodem en andere bodemvissen zoeken tussen het zand naar voedsel, zo ook een paar mullets. Nog een grouper passeert ons en een hele school brasems. We vinden het erg leuk. Wanneer Veerle als eerste tegen de tachtig bar zit slaan we terug in de richting van de kant en iets voor de veertig minuten doen we onze safety stop. Dat is goed gedoken, Veerle! We doen onze safety stop tussen de keien en kunnen dan terug aan land. Even douchen en al het materiaal omhoog hangen en dan een uur of twee uitrusten. We vullen het logboek al in van de eerste duik op het terras van het restaurant hier, drinken er iets en gaan dan even liggen. Veerle legt zich in een luie zetel en Timo gaat zich op het strand wat te rusten leggen. Als de zon erdoor komt, wat niet zo vaak is, is het best heet. We blijven zo een uurtje of twee liggen en rond half twee komen we recht: we stappen naar het duikcentrum in de grot en maken ons klaar voor de tweede duik. Even een woordje uitleg over de grot. Het duikcentrum is in een grot gelegen die uitgekapt is en vroeger werd gebruikt door de walvisjagers. Er heeft lang nog walvisolie aanwezig geweest hier. Nu bevindt het duikcentrum zich hier en dat is best een leuke lokatie, zo in een grot, helemaal proper blauw geschilderd en volledig ingericht.

Snel in het natte natpak, terug eens een leuke ervaring om in een natpak te duiken na de laatste droogpakduiken in België. We duiken ongeveer dezelfde richting uit deze tweede duik, iets meer naar rechts van de gele boei en gaan daar onder, niet aan de boei zelf, want daar is het al dertig meter diep. Wij dus met z’n drie naar beneden. Veerle heeft een kilo minder en gaat langzamer onder dan de eerste keer, maar zo kan ze makkelijker klaren. Goed gedaan, V! We zitten nog maar net onder of er komt alweer een grouper onze richting uit. Het zijn echt machtige dieren, niet te doen. Felix begint die te aaien en over zijn kop te krabben en je ziet het beest genieten. Hij geeft bijna kopjes zoals een kat. We zien eigenlijk dezelfde dingen als tijdens de eerste duik, nu wel twee grote scholen vis: een school brasem in een grotje en een hele grote school op het diepste punt van de duik. We denken dat dit snappers zijn en het is echt wel een mooie grote school die zich voortbeweegt als een eenheid. Heel mooi zicht. We gaan dan stilaan iets minder diep duiken, want we komen van achtentwintig meter. En dan spot Felix toch iets speciaals: een platworm. Dat is natuurlijk weer iets voor Timo, hij kan een aantal knappe foto’s maken van deze paars-blauwe platworm met witte strepen over het lijf. Goed gezien van Felix, thanks mate! En daarna zien we hem: Elvis. Een zeer oude grouper, die al vijftig jaar of zo moet zijn. Je kan hem herkennen aan de rugvinnen. De eerste vier zijn er nog, maar de vijfde is weg, makkelijk te zien als hij de vinnen rechtzet. Het is echt een heel groot beest van bijna anderhalve meter. Deze komt niet zo dichtbij als de anderen, maar het is desalniettemin een prachtig zicht, zeker als hij naast ons in den blue hangt. Je ziet dat het een bangelijk grote vis is zeker in vergelijking met de kleine damselfish die errond hangen. We gaan nu stilaan iets hoger duiken, want we zijn al een hele tijd onderweg. We zien nog diezelfde krabben als tevoren, een heel aantal scorpionfish, maar dat was het voor deze duik. Na de safety stop kunnen we ons materiaal hier afspoelen en laten drogen en dan krijgen we van Felix een lift naar boven. Hij is heel vriendelijk, hoewel misschien een beetje verlegen, al bij al bezorgt hij ons wel een gezellige dag.

Op het terras bekijken we al direct de onder water foto’s en we zien dat er wel een paar goede bij zitten. Op naar de volgende. We hebben nog niet direct mega-honger, hoewel we alleen fruit hebben gegeten deze middag, maar gaan toch tegen een uur of zeven eens kijken naar een restaurantje. Wanneer we hier alles zien, krijgen we toch wat honger en bestellen: tonijnsteak en fish casserole. Allebei erg lekker, zeker de tomatenvissoep, naast de zarzuela is dit toch ook een winner. Nog een dessertje voor Veerle, geflambeerd ijs en dan gaan we terug naar de kamer. We zijn best wel moe en gaan dan ook maar direct in bed, even TV kijken en dan maar vroeg gaan slapen. Morgen pikt Felix ons rond tien uur op aan het hotel voor de volgende twee duiken. Daar kijken we nu al naar uit.

 

Dinsdag 24 april 2012: Garajau Diving: Huisrif van Garajau

Omdat we gisteren vroeg zijn gaan slapen, worden we ook iets vroeger wakker dan andere dagen: om zeven uur zijn we wakker, nog niet echt alive and kicking, maar toch al voldoende om ons recht te zetten uit bed en naar het restaurant te gaan voor het ontbijt. Vandaag is het zalig aan het ontbijt, weinig volk, wel meer dan de eerste dagen, maar minder dan de laatste drie dagen. We hebben gisteren smeerkaas en salami gekocht om toch eens iets anders te hebben bij het ontbijt. Het smaakt ons erg, want nu hebben we eens andere smaken. We waren al gewaarschuwd door FDL dat dit ontbijt basic was, maar zo passen we er een mouw aan. Wanneer we de reis geboekt hadden stuurden we eens een mailtje naar Frans voor wat achtergrond informatie over Madeira en hij las die e-mail hier in het hotel toen een paar maanden geleden. Dat is wel straf dat hij toen in hetzelfde hotel zat dat wij net geboekt hadden. Toeval bestaat niet, of toch wel. Na het ontbijt nemen we al onze spullen bij elkaar en Timo steekt zijn camera en onderwaterhuis in elkaar. Om iets voor tien zijn we klaar en komt Felix ons oppikken aan het hotel. Hij rijdt met ons naar beneden en vertelt ons dat we met een andere gids duiken vandaag op een andere plaats. Hij was eens gaan kijken en het was OK om bij Reis Magos te duiken. We leggen alles klaar in bakken en Douard (hopelijk spel ik dit juist) is onze gids en vertrekt naar de duikplaats. Wij rijden mee met Rainer, eigenaar van het duikcentrum en vader van Felix. Het is maar tien minuutjes rijden, maar bij onze aankomst zien we dat er wel hoge golven staan en dat het niet echt te doen is om hier te water te gaan. Toch even van dichtbij bekijken, maar het zal niet lukken vandaag. Wij dus terug de auto in en terug een duikje doen op het huisrif met dezelfde gids. Felix gaat net in het water met een andere toerist en dan maken wij ons klaar.

Net hetzelfde als gisteren, korte briefing en we zullen onder leiding van Douard, ook een onderwaterfotograaf een duikje doen hier. We zijn erg op ons gemak en kunnen iets makkelijker te water gaan dan gisteren. We zijn er al aan gewend. Er zijn eigenlijk maar twee grote obstakels en dat zijn de keien en de toch wel straffe branding. Maar alles gaat vlot en het zicht ziet er weer toppie uit. OK, het is geen dertig meter zoals ze hier tijdens de zomer hebben, maar wij vinden het best aangenaam. Iedereen is klaar om te zakken een dertig meter uit de kant en dan beginnen we. Zakken op de bodem en we zien in het zand een rare vorm: dit is een common stingray. Heel erg mooi en die blijft ook goed liggen zodat we hem makkelijk kunnen benaderen en enkele mooie foto’s nemen. De stingray van gisteren was al snel weg wanneer we toekwamen, maar deze blijft de hele tijd liggen. We zien opnieuw de kleine schorpioenvisjes en de scholen brasem en natuurlijk ook de mooi gekleurde turkish wrasse: mooi geel, blauw, oranje en een leuke tekening op hun bek. De gids toont ons heel erg veel anemonen en die zien we nu in verschillende kleuren: geel, oranje, bijna rood en wit. We zien er zelfs twee vlakbij elkaar: een groot en een klein exemplaar. Goed gezien, maar hij weet ze natuurlijk ook goed zitten. Bij één van die anemonen zit ook weer zo’n krab met lange poten en die zijn ook heel erg mooi. En dan zien we twee trompetvissen. Die hadden we gisteren niet gezien en we vrezen dat ze snel uit het zicht verdwijnen. Maar net als de stingray blijft dit koppeltje rustig voor onze neus hangen en we genieten van het zicht: echt bangelijk. Iets verderop zit een murene tussen de rots, enkel de kop komt eruit. De scherpe tanden boezemen ons even angst in (yeah, right), maar als we niet te dicht komen, hebben we niks te vrezen. Dit is al een erg geslaagde duik tot nu toe. De gids duikt ook veel rustiger en trager dan Felix gisteren en wij zijn allebei goed op ons gemak. Veerle vindt het erg leuk om zo tussen de vissen te hangen, tussen de brasems en de damselfish, echt schitterend.

Op een bepaald moment moet Veerle zich omdraaien en iets hoger gaan duiken, want ze heeft bijna met haar vinnen één van die grote groupers geraakt. Een geluk dat hij snel genoeg was om weg te zwemmen. Wij doen allebei teken naar haar, ze draait zich nog eens om haar as en dan ineens schrikt ze, want de grote vis komt vlak voor haar neus gezwommen. Echt een mooi moment, dat ze waarschijnlijk niet snel zal vergeten. We duiken even door een kleine grot en daar zitten nog twee anemonen en een naar een zeester starende vis. Net buiten de grot zit nog een murene en dan keren we stilaan terug richting kant. We spotten zelf nog een paar schorpioenvisjes, een grote oranje zeester en een klein heremietkreeftje. We duiken gewoon op ons gemak verder en komen op onze safety stop. Geen problemen hier met buoyancy of iets dergelijks, dus alles dik OK. Tussen de grote keien zitten nog twee schorpioenvissen en een paar wrasses. Ook die kleine zwart met blauwe damselfish hebben beschutting gezocht tussen de keien. Echt erg leuk om op deze manier deze duik te beëindigen. Na de safety stop kijken we naar omhoog en zien daar een erg grote kwal. Doorsnede van de kop is ongeveer twintig centimeter, maar vooral opvallend zijn de lange smalle tentakels. Als nu de zon er even zou willen doorkomen, zou dit een prachtige foto opleveren, maar dat is niet het geval. Even zonder flash trekken en hopen op het beste. We’ll see. En dan steken we een paar meter verwijderd van de kwal onze kop boven water na eenenvijfitg minuten. Echt bangelijk relaxt en heel erg goed gemutst komen we terug aan wal. De zon was er niet, want het is even kort beginnen regenen. Niet het weer dat we zouden willen, maar we hebben toch een prachtige duik gedaan.

We kleden ons om, spreken af om deze avond misschien nog een nachtduik te doen, Timo dan en na een snelle hap en een slokje water vatten we onze terugweg aan, want we doen maar één duik vandaag. Timo misschien nog een tweede, maar dat zullen we straks nog wel zien. We gaan te voet terug naar het hotel en Felix verklaart ons zot, maar op een dik half uur moet dit echt wel te doen zijn. En ja hoor, met een paar tussenstops geraken we er goed. Voor het vertrek naar boven waren we nog eens op het kleine padje langs de rotsen gaan kijken, hebben het nest van een valk gezien, zijn serieus onder de indruk van de hoge rotsen, maar we gaan niet ver, want het is er ongelooflijk glibberig. En zoals steeds doen we safety first. Op weg naar boven naar het hotel dan maar. Vanop de erg kronkelende weg zien we Felix met de andere duiker te water gaan en het zijn echt maar kleine stipjes vlak aan het water. Het is echt een schitterende duiklokatie hier. Op iets meer dan een half uur komen we aan op onze straat, gaan snel nog wat geld afhalen en dan zetten we ons even op het terras in de zon. Het kan deze maand echt elke soort weer zijn. Van bewolkt en regenachtig tot heel erg felle zon. Rainer zei deze ochtend nog: April, April macht was er will. En dat klopt ook hier in Madeira. We hebben gisteren twee leuke duiken gehad en vandaag ook een erg goede, misschien nog één deze avond, maar dat zien we nog wel. Een late siësta en nog wat verslagjes schrijven en verbeteren en straks toch al iets kleins eten voor de duik misschien al. En zo doen we het Veerle doet een siësta, Timo probeert dat ook even, maar zonder veel succes. We zetten ons rond een uur of zes in beweging en gaan iets kleins eten. We nemen een spaghetti en een macaroni. Als er dan toch wordt gedoken straks, kan het al verteerd zijn, want met te veel eten in de maag duiken is niet zo goed. We maken er geen uitgebreid avondmaal van en eten gewoon iets en cola’tje drinken en dan naar de receptie.

Duarte (juiste spelling gevonden op Facebook) had gezegd dat hij zeker om acht uur eens zou langskomen om te laten weten of er gedoken werd of niet. Om die periode te overbruggen surfen we even op internet en bekijken even wat we de volgende dagen nog kunnen doen. De planning wordt vastgelegd of toch ongeveer en dan nog wat internetten en wachten tot Duarte langskomt. Om iets voor acht is hij daar en zegt dat de zee nog ruwer is dan deze ochtend, dus geen nachtduik, misschien wel de volgende dagen. Het kan nog vier avonden voor we hier weggaan, dus never fear. We hebben niet veel zin meer om nog veel te bewegen, dus zetten ons op ons terras en drinken een pintje en babbelen nog wat na over de duiken en de dagen die we hier al gehad hebben en nog te goed hebben. De tijd is tot nu toe al snel gevlogen, want het is al dinsdag, dus we zijn al dik over de helft. Niet wanhopen, want er komen nog leuke dagen. Daarna hangen we nog even voor TV en voor we het weten is het half elf en tijd om in slaap te vallen. Zonder een drukke dag geweest te zijn, kunnen we best een beetje slaap gebruiken, dus slapen tot morgenvroeg.