2013

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Oesterdam: Jacht op de sepia, maar niet gevonden

Ik ben deze niet-zomer beu. Bijna elk weekend staat er zo veel wind, is het aan het regenen of iets dergelijks da we het eerlijk gezegd niet zien zitten om te gaan duiken op de Oosterschelde. Wind met belachelijke snelheden, in het binnenland 4 à 5 beaufort, dit betekent dan aan de kust toch iets meer, dus om veilig te zijn - dik tegen onze zin - hebben we de duiken tot vandaag 27 mei uitgesteld. Ju en Roel waren al eens 1 keer op Oesterdam - ik in Epidavros :-) en 1 keer op de Tetjes gaan duiken - ik verkouden van duiken in Epidavros :-( maar dat is het tot nu toe geweest, ook voor hen. Ik ga hier niet echt een zaag spannen, maar ga vooral genieten van de eerste duik van het jaar en hopelijk keert het weer een beetje en kunnen we de volgende weken iets meer richting Zeeland trekken.

Ik vertrek thuis om iets voor zes, ga dan Roel oppikken en we rijden zo naar Antwerpen, even file op de N16, maar al bij al valt da nog mee, want op een dik uur zijn we in Nederland en het is dan maar een kwartier rijden eer we in Tholen zijn en ter plaatse op Oesterdam. Ju is er al een tijdje, want die was rond zes uur direct vanuit Antwerpen vertrokken, dus veel sneller dan wij. Voor mij is het alles bekijken, want het is lang geleden dat er nog in droogpak is gedoken, dus alles goed controleren, een buddy-check en dan de dijk op naar de trappen om de duik te starten. Het water koelt ons snel af, want is dertien graden aan de oppervlakte. De lucht is rond de twintig, dus dat is wel een groot verschil. Alles gaat goed, Ju duikt in het midden en neemt de leiding, rechts duik ik en links van Ju duikt Roel. Ready, steady, go! We zakken allemaal goed, zonder veel problemen en duiken richting platform, of dat hopen we toch, want ik ben niet aan het volgen. Allé, ben gewoon de Ju aan het volgen en niet met kompas. We bereiken op een paar minuten de helling en zien iets verder de paal die ons wederom en nog steeds toont dat we goed op weg zijn. Daar zwemmen twee lange smalle zeenaalden, niet de grote, maar gewoon de kleintjes. Ze zijn wel in paar, dus wie weet komen er straks kleine naaldjes. We vinden ook perfect het platform, hoewel serieus stoffig door twee duikers die hier hangen, maar we kunnen toch genieten van het mooie zicht van het begroeide ijzer. Het blijft een leuk zicht, maar we zien er niet echt veel. De typische begroeiing wel en een paar kleine zeenaaldjes, een paar botervisjes, een paar zalig mooie zeeanjelieren hebben zich op het ijzeren platform een plaats toegeëigend. Als je even naar boven kijkt richting oppervlakte en je ziet de zon op de achtergrond en de anjelieren op de voorgrond ben je toch weer blij dat je je okp onder water kan steken.

Na tien minuten ongeveer zijn we van het platform weg en kunnen we gewoon de wand afduiken in de hoop één of meer sepia's te zien. We duiken rustig verder en blijven steeds rond de acht of achtenhalf meter, want naar het schijnt zitten ze op deze diepte. Maar we hebben voorlopig geen geluk. We zien wel een paar scharretjes die vlak voor onze lampen wegvluchten, ook een paar heremietkreeftjes, zelfs een paar hele grote. Op een stok die in de grond geplant is voor de sepia's zit een hooiwagenkrab van het uitzicht te genieten. Of beter, wij genieten van dit zicht en die krab is echt moeite aan het doen om voedsel te vergaren. Zo kabbelt de duik verder tot we, neen niet tot we sepia's zien, maar tot Ju teken doet dat we moeten omkeren. Een half uurtje ver en we keren om. Daar heeft Roel net een weduwroos gezien die een kwal lijkt op te eten, mooi zicht en dit zie je alleen in deze periode van het jaar. Omkeren dus en hopen dat we op de terugweg nog iets te zien krijgen. We zien de eieren van de pijlinktivs, maar zien de beestjes zelf niet. Een kleine groene wierslak zit op de eieren, maar qua sepia's, slakken, mini snotties is het gene vette vandaag. Ik spot nog een mooie grote zeedonderpad, maar meer is er niet te zien vandaag. Zo zonder sepia's is er eigenlijk niet veel meer te zien op Oesterdam.

We duiken na onze safety stop nog vijf minuten naar de kant, gaan uit het water en keren terug naar de auto om ons om te kleden. Dankzij het droogpak heb ik geen kou, maar Ju en Roel hebben het best fris, om niet te zeggen ijskoud. Op het einde begon ik wat fris te krijgen aan mijn arm, want ik had een Tshirt aan met korte mouwen, misschien toch iets te vroeg op het seizoen. Het nadeel van het droogpak was weer dat op een bepaald moment alle lucht naar de voeten schoot en dat het een beetje lastig was om deftig onder te blijven, maar ja: elk voordeel heb z'n nadeel he. Wij dan alles terug in de auto gezet en dan terug naar België, nog snel iets drinken bij Swa van Sinte Vadde en dan naar huis nog een klein beetje eten. Dank je liefje voor de soep. Hmm lekker. We hopen echt dat we binnenkort nog s kunnen duiken, dat het weer het toelaat en dat het toch nog een leuk duikseizoen wordt.