2013

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Clubduik Passioned Divers: Plompe Toren Burgh-Haamstede

Eindelijk nog eens duiken. Door de drukke dagen van de laatste weken is het er niet van gekomen en vandaag ga ik nog eens tot rust komen in de Oosterschelde. Gisteren nog een poging gedaan om Roel en Ju te overtuigen om mee te gaan, maar door de Dodentocht passage gaan zij niet mee. We staan niet te vroeg op, maar wel op tijd om naar Nederland te rijden. Het is ongeveer anderhalf uur rijden tot aan Plompe Toren, dus tegen half tien ten laatste zijn we op weg. Onderweg even stoppen om de wandelaars van de Dodentocht door te laten en dan de A12 op naar Antwerpen, zo verder naar Goes en dan helemaal tot Plompe Torenweg in Burgh Haamstede. Tja dat is wel makkelijk om die straatnaam te onthouden he. We komen er op tijd toe en de meesten van de club zijn er al. Greet, Ilse, Kristof en Sandrine, Peter en Freya zijn er ook en wanneer wij er vijf minuten zijn, komen Mark en Andy ook net toe. Het is hier niet mega druk en er is wel wat plaats op de dijk, dus alles dik OK. Er staat weinig wind en het beetje wind dat er is, komt van over het land, zalig platte Oosterschelde dus op dit stuk. We verdelen even de buddy-teams en geven een korte briefing. Niemand weet eigenlijk precies wat er hier onder water is, behalve ikzelf, maar het is ook al een paar jaar geleden dat ik hier nog gedoken heb, dus ik ga me hier niet uitspreken over de manier van duiken. In samenspraak met iedereen zo een beetje beslissen we hier vlak voor (parking 2, net voorbij de toren zelf) te water te gaan, dan met de stroming richting Noordzee mee te drijven en dan na een half uurtje of zo terug te keren. Ik duik met Mark en Ilse, met ons drie, alle drie in droogpak, maar dat moet wel lukken, denken we. We'll see. Onder de ervaren leiding van Mark komt dat wel goed.

Om kwart voor twaalf gaan we te water, niet makkelijk zonder koord, maar uiteindelijk gaat het nog vlotjes: we kunnen ons eigen touw en een ander van een andere club ook gebruiken, dus dan komen we allemaal veilig te water. Wij als eerste, dus we zullen geluk hebben met het zicht, hopelijk. Snel alles klaarmaken en dan het water in, of beter onder om de duik te beginnen. Net als de eerste keer dat ik hier was, valt het op dat er heel erg veel brokkelsterren zitten. Naast brokkelsterren ook slangesterren, die zijn helemaal anders, niet kleurrijk en waarschijnlijk ook vooral hier dicht tegen de Noordzee te vinden. Tja, daarvoor komen we hiernaartoe he, om toch iets anders te zien dan op de andere plaatsen in Zeeland. We duiken drie naast elkaar met de hoofden tegen de stroming naar het westen, we bereiken een diepte van twintig meter en kunnen daar op ons gemak een duikje doen. Zalig gewoon. Het zicht valt wel mee, even iets minder wanneer ik met mijn vinnen in het zand maai, een andere keer wanneer we twee andere duikers tegenkomen, maar over het algemeen lukt het wel goed. Ik herinner me van vorige keer niet direct dat er zo'n grote en prachtige zeeanjelieren groeiden, maar snel even het verslagje van toen bekijken, leert me dat het toen ook een grote indruk heeft nagelaten. In verschillende kleuren en grootte, maar vooral veel bij elkaar, echt prachtig om dit onder water te kunnen zien. We blijven een hele tijd op deze diepte, komen een paar noordzeekrabben tegen (ook mega exemplaren) en een paar zeedonderpadden, maar buiten het normale leven en het iets grotere, zien we niets speciaals. De grondels lijken hier ook veel groter en ik zie een zalig mooi spektakel. Of gewoon een heel mooi zicht, met hun dikke ronde koppen zitten twee grondels in een open oester en kijken naar ons zonder zich te bewegen. Echt prachtig hoe ze uit hun beschutting de onderwaterwereld gadeslaan.

Na ongeveer een veertig minuten keren we om, de kentering is nog niet volledig rond, maar we hebben het gevoel dat we anders veel te ver weg zouden zijn. Dus terugkeren en stilaan iets minder diep gaan duiken. Tegen nog tien minuten verder zit ik om en bij de 100 bar, dus toch even Mark op de hoogte brengen: you never know. En het is beter dat hij dat weet natuurlijk he. We genieten nog van het zicht van de kreeften, noordzeekrabben, zeeanjelieren en natuurlijk ook de vechtende krabben en dergelijke. Zalig duikje hier. En hoewel er gezegd wordt dat de kentering hier erg kort is, duiken we toch vijfenzeventig minuten. De laatste tien zitten we maar op een diepte van twee meter of zo, maar er is nog wat zonlicht en dat maakt het nog mooier. Het op- en neergaan van het water is iets minder aangenaam, zeker om foto's te nemen, maar de duik heeft al lang geduurd en we hebben er alledrie van genoten. Dan stoppen we en klauteren aan de kant, even de knie tegen de grond, maar dan zonder veel moeite naar boven. Een zalige duik op een zalige plaats op een zalige dag. Genieten met de club en daarna nog een babbel en dan terug naar huis.

 

Bedankt buddies!!!!