2013

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Wemeldinge Parking - Kattendijke: Vijfdradige meun

Met mijn duikclub Passioned Divers hebben we een avondduik gepland op Wemeldinge. De kentering staat deze keer goed, dus we kunnen 's avonds op ons gemak naar Wemeldinge rijden en daar een duikje doen. Ik pik Roel op tegen een uur of zes en van daar rijden we verder naar Nederland. Even file op de Ring rond Antwerpen, maar veel vertraging lopen we niet op. Wanneer we daar toekomen, zijn er al een paar mensen: Kristof en Sandrien, Ilse en Vera, Ivan en Karen en als laatste komen Andy en Mark er ook nog toe. We hebben tijd genoeg om de kentering te halen, maar zoals steeds wil ik er toch op tijd aan beginnen. Om half negen zijn we klaar, doen snel een buddy-check en stappen dan als een van de eersten naar de trap om daar te water te gaan. Roel en ik hebben beslist om de eerste ondiepe meters te skippen en iets uit te zwemmen om dan onder te gaan ergens in de buurt van de wand en daar de duik effectief te starten. Alles lukt vrij vlot. We genieten nog van een mooie zonsondergang en dan kunnen we de duik starten. Alles OK? Yep en wijle weg.

We zitten slechts een meter of vijf van de wand af, dus lekker makkelijk. We proberen er een lange duik van te maken en dat zal ons ook wel lukken. We vertrekken naar rechts en ik hoor Roel al denken: Godverdomme diene Timo begint hier weer tegen de stroming te duiken, onnozele vent! Maar wat blijkt: Timo is helemaal niet tegen de stroming aan het gaan. Er was gewoon de eerste vijf minuten een beetje rare stroming door de topologie van de duikplaats. We duiken op ons gemak verder naar het oosten (rechts dus) en zien vanalles. Maar het duidelijkste is weer dat er ongelooflijk veel galathea's zijn. Die oprolkreeftjes, zoals ze ook genoemd worden, zijn echt wel zalig. Schuchter, maar soms wel agressief. Sommige zijn echt kleine kreeftjes die denken dat ze een grote kreeft zijn, maar daar kunnen ze natuurlijk niet tegen winnen. Ik probeer er een deftige foto van te maken, maar dan ga ik toch op een andere keer meer succes moeten hebben met het zicht. De zichtbaarheid is rond een meter of twee, maar er hangt belachelijk veel stof in het water, dus de partikels belemmeren het nemen van goede foto's.

We genieten echt wel van deze duik. We hebben na een half uur al tientallen galathea's gezien, een enkele noordzeekrab en een paar kreeften. Een eenzame zeedonderpad ligt op de loer en grondels vinden hun weg door de oesters. We keren op dit moment ook terug en blijven op deze diepte hangen. Roel houdt constant zijn manometer in het oog, want er was een klein lekje net voor we vertrokken. We hadden duidelijk gezegd: vanaf 100 bar teken doen en als er zich nog een tweede probleem voordoet, dan breken we de duik af. Maar het lukt allemaal nog wel blijkbaar, minder luchtverlies dan gedacht. Maar best wel eens binnendoen voor onderhoud. Wij keren dus terug en zien het eerste deel eigenlijk niet echt veel speciaals meer. Geen speciale naaktslakken, geen speciale vissen. Tja een mens kan niet elke duik iets nieuws zien he. Of toch. Het is geen grote, maar ik zie natuurlijk weer een slakje. Deze keer wél de slanke ringsprietslak. Joepie, uiteindeljik dus wel. Met legsel ernaast. Het is ondertussen niet echt diep meer, dus we doen onze safety stop bij deze slak. Roel heeft weer zoiets van: Wa is me dat nu weer van micro-organisme, maar slakkenfans kunnen mij wel gelijk geven dat dit schitterende beestjes zijn. De Roel geniet er natuurlijk ook van hoor, ff voor de duidelijkheid.

Na onze safety stop proberen we gewoon onder water naar de kant terug te keren en dat lukt aardig. Tot ineens we iets bruins langs ons zien schieten. Tussen de wieren zit iets tussen een bruine paling en een vroskwab, korter dan een paling en slanker dan een vorskwab en dan nog bruin ook. Swat, foto nemen en straks even opzoeken. We denken dat we de vijfdradige meun gespot hebben, echt wel zeldzaam. Maar wel een OK beest. We hebben het er tussen pot en pint al dikwijls over gehad over deze tienbottige punkpeun, maar nu we die gezien hebben, is dat weer een check op ons lijstje. We duiken verder naar de kant, maar hier op het ondiepe stuk begint het weer te trekken, dus we gaan stilletjes naar de oppervlakte en dan kunnen we langs de oppervlakte naar de kant palmen. Het is nog makkelijk om hier te geraken en we hebben er al 67 minuten duiktijd opzitten, dus tijd genoeg gehad onder water.

Alles uitdoen, even checken met de rest hoe hun duik was, dan naar de Smits en daar nog iets drinken en terug naar huis. Tegen half één zijn we terug thuis, maar we hebben er wel een kei-leuke avond en duik opzitten. Zalig zo'n avondduikje op Wemeldinge.