2013

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Wemeldinge Parking - Duik 300 van Kristof Messelis: Hot dogs a volonté

Een aangenaam weertje om in de namiddag nog eens richting Oosterschelde te gaan. Kristof Messelis had veel volk van de club en van zijn vroegere club uitgenodigd om een duikje te gaan doen op Wemeldinge Parking. Aansluitend zou hij dan trakteren op een hot dog en een pintje. Hmm, dat lijkt me een aanbod dat we niet links kunnen laten liggen. We komen goed op tijd aan op de Parking en zien iedereen beneden de dijk richting polders al staan. Wij nemen dan ook de auto om snel naar hier te gaan en daar iedereen goede dag te zeggen. We verdelen even de buddy-teams en ik zal met Bart Matterne duiken. Ze hadden hem gezegd dat hij met mij moest duiken indien hij macro leven wou zien. Hij zou zich dan ook even toeleggen om te filmen hier in de Oosterschelde. Dat zijn toch helemaal andere omstandigheden dan ergens in het buitenland in Egypte of zo. Maar ja, we zien wel. We zijn op tijd klaar, eerder iets te vroeg, maar niet erg. We stappen naar de trap en doen dan ons laatste ding om te water te gaan. Een mini buddy check, maar snel toch doen, vinnen aan, masker op, lippen rond mondstuk en weg. Of neen, nog niet direct. We beslissen eigenlijk om boven water nog even verder te zwemmen en dan daar pas de duik te starten. Het is altijd een gedoe met de camera's en dat bessenwier dat tussen mondstuk en camera blijft hangen en van die dingen. We zwemmen even een dikke vijf minuten uit en dan kunnen we vertrekken. Klaar en zakken dan maar.
We zitten al direct op drie meter en zijn maar twee meter van de rand. Ik neem de duikleiding en we duiken heel erg rustig langs de wand naar de diepte. We gaan tot een kleine achttien meter en daar zien we dat het zicht toch beter al geweest is. Ofwel ben ik het niet meer gewend de laatste tijd of anders is het zicht hier niet echt fantastisch geweest dit jaar. Ik toon zoals afgesproken de kleine dingen hier in de Oosterschelde, maar laat de grote ook niet links liggen. Een hele bende galathea's lijken weer op stap, want het zit hier weer vol. Om kleine dingen te zien is het lastig: wel een paar kleine verkleurende garnalen die hun weg zoeken, de grootste zeedonderpad die ik al gezien heb. Qua macro kan het wel echt tellen vandaag. Een mega kreeft passeert ons en die kleine galathea's zijn echt hun ding aan het doen vandaag. Een mega heremietkreeft komen we ook tegen op onze weg: het is echt wel frustrerend dat wanneer je kleine dingen wil laten zien dat je alleen grote zaken tegenkomt. We duiken heel erg rustig met de stroming mee, zien een paar kokerwormen die voor de foto en de film wel zalig zijn. Na een dik half uur keren we stilaan terug, blijven nog even op deze diepte en doen op tijd teken wanneer we op de helft van de fles zitten. Dat duurt toch wel bijna vijftig minuten, dus we kunnen nog even verder duiken. Voor de rest zien we het normale leven, maar voor mij zou een duik niet echt geslaagd zijn zonder naaktslak. En natuurlijk tegen een uur duiken zien we er eentje. Ik zie eerst de eitjes en dan na even zoeken rond de eieren, zie ik een klein bruin slakje: een bruine plooislak. Echt zalig: die zijn hier dus ook weer stilaan aan het komen.
We zetten nog rustig de duik verder en denken stilaan aan onze safety stop. Omdat we niet echt diep zijn gegaan is het niet echt nodig, maar ja we doen hem sowieso wel he. Drie minuten rond de vijf meter. Ik toon terwijl nog een paar kleine garnalen, maar blijkbaar is het toch lastig om die te zien. Bart ziet ze niet allemaal, misschien omdat hij niet echt gewend is om op kleine dingen te letten. Ik leef ervoor om de bodem af te speuren naar wat ze soms al lachend amoebes noemen, maar ik vind die mooi, dus laat ze maar doen: Ieder zijn ding zeker. Na de safety stop gaan we even richting kant, maar beslissen al snel om aan de oppervlakte terug te keren naar de trap. We steken onze hoofden boven en zien ineens vlakbij een boot aangemeerd. Stomme klojo! Het is hier maar 2 meter diep en hier zitten kei veel duikers, dus hij kan beter op een andere plaats zijn anker gooien he. Blijkbaar waren er andere duikers boven gekomen en was die nog aan het varen. Soit, geen schade aangericht en we palmen terug naar de kant. We gaan terug benedendijks naar de auto's en drinken dan iets op kosten van Kristof. Echt een kei goed idee van hem om iets te drinken en te eten aan te bieden. We blijven hier nog een paar uurtjes napraten tot het donker wordt en het stilaan ook te koud wordt om nog te blijven zitten. We zeggen iedereen goede avond en slaapwel en rijden terug naar huis. Merci Bart voor de rustige film-duik.