2014

Fotoalbum Estartit

Duiken

Woensdag 23 april 2014: Illes Medes: twee duiken op de Medes Eilanden

Joepie, duiken! Ik had dit jaar al eens op Oesterdam gedoken, maar dat was vooral om al een duikje gedaan te hebben voor ik naar hier kwam. Afspraak beneden aan het hotel om te vertrekken naar de duik. Alles is hier qua storage goed geregeld. Qua informatie over hoe het hier allemaal loopt, krijg ik weinig tot geen info. Ik moet zelf alles gaan vragen hoe het hier loopt. We hebben snel ontbijt gehad en dan staan we daar te schilderen. Ik ga dan maar vragen wat er moet gebeuren. Alle materiaal moet in de kleine bestelwagen en dan naar de boot stappen. Een geluk dat er een bereidwillige Fransman is die me een beetje helpt, dus ik volg gewoon hem en we zien wel waar we aankomen: hopelijk aan de boot. Afscheid nemen van Arne en mijn liefje en dan te voet een twintig minuten naar de kade. Langs het strand en dan de haven in en halverwege staan er nog duikers. De instructeur vraagt of het OK is dat ik met hem duik: ja hoor geen probleem. Hij neemt een familie Fransen mee en we duiken op ons gemak. Volgens de korte info die ik nu wel krijg, zal het een simpele duik worden, niet te diep en niet te lang. We varen direct af en op minder dan tien minuten zijn we er. Ik ben even de duikplaats vergeten, maar dat vraag ik later nog wel. Tasco Petit zo blijkt.

We zijn allemaal klaar en kunnen starten met de duik. Tijdens de briefing zei de instructeur dat het gewoon heen en terug is van de boot naar een rots en de heenweg de wand langs de linkerkant houden en op de terugweg omgekeerd. Inderdaad, lekker makkelijk. Ik merk direct dat ze gelijk hebben dat het zicht hier niet zo goed is: er hangt vanalles in het water en dat zorgt voor wel wat stof, maar ik klaag niet, want het zicht is wel een meter of vijftien. Tja, Oosterschelde gewend, is dat belachelijk goed. We duiken gewoon in een korte trein achter de instructeur en die brengt ons in de goede richting. Na vijf minuten zien we al de eerste baars, zo zullen er nog wel meer volgen. Het wemelt hier van de kleine visjes die zich supersnel bewegen. Het zijn van die kleine slijmvisjes, onder andere de gele drievinnige slijmvis en de Roux' slijmvis. Het leuke is dat het altijd hele mooie beestjes zijn, maar minder leuk is dat ze altijd direct weg zijn, wanneer je met de camera dichterbij komt. Dan toont de instructeur een kleine murene en dan is de eerste naaktslak er al, eigenlijk eerder een platworm, maar dat doet er niet toe. De volgende slak passeert ook al de revue en deze duik kan al niet meer stuk. De luipaardslak is echt wel een leuke: die witte met die bruine stippen. We duiken constant tussen rare witachtige struikjes planten, maar ik weet eigenlijk niet precies wat het is. We bereiken halverwege de grote rots waarover de instrcuteur sprak en het is inderdaad dan gewoon dezelfde weg terug, alleen iets minder diep. Ik geniet er echt wel van en neem wat foto's. Ik ben vooral blij dat ik mijn droogpak heb meegenomen, want het water is hier maar veertien graden, echt wel frisjes dus. De terugweg gaat iets sneller, want er zijn er die het stilaan koud krijgen. Niet verwonderlijk. We passeren al snel de grote rots waaraan het anker voor de boei hangt, duiken nog vijf minuten verder heen en vijf terug, zien niet veel speciaals meer, maar ik geniet gewoon verder. Een soort anemoon, een soort koraal en de kleine damselfish die hier overal over de rotsen hangen: een schitterend zicht met de zonnestralen die naar beneden glijden door het water. Super duikje van toch iets meer dan vijftig minuten. Super start.

Dan de weg terug met de boot, te voet, alles op een eigen plaats leggen om wat te drogen en achter slot en grendel te bewaren en dan ga ik naar boven, echt wel tevreden van deze eerste duik: eentje om erin te komen en dat is altijd goed. Arne moet nog eten krijgen en dan gaan wij ook iets eten. We wandelen de promenade af en eten iets bij Gran Café Unic, waar ze zelfs Nederlands spreken. Goe bezig! We eten allebei een slaatje en drinken iets en keren dan op onze stappen terug. Ik moet tegen half drie terug aan het duikcentrum zijn en we zijn er ruim op tijd. Nog even naar de kamer eerst en dan alles terug op de vrachtwagen laden, naar de kade wandelen en daar de boot op. Dat is al de tweede keer vandaag, eigenlijk derde met het eten erbij te tellen en dat zullen mijn beentjes gevoeld hebben op het einde van de dag. Deze namiddag duikt de instructeur niet mee, dus ik duik met twee Franse dames. De duikplaats is Dofi Nord, want er staat een bronzen beeld van een dolfijn achter een lange tunnel, maar daar zullen we niet geraken. We krijgen de briefing, we overleggen even welk stuk wij gaan doen en dan is het optuigen en alles klaarnemen om te kunnen starten aan duik twee van de vakantie en van vandaag.

In het begin heeft één van beide dames een beetje last om te klaren, maar dat gaat over en dan gaan we naar de ingang van de grot, dus terug omhoog, want we zaten op negen meter en de ingang van de grot is op vijf meter: al die moeite om te klaren om weinig bereikt te hebben. Maakt niet uit, want ik heb toch een 15 liter fles meegenomen deze namiddag. We zwemmen naar de ingang van de grot en één van beide begint echt paniekerig in het rond te slaan. Niet de tunnel door dus, maar als er vanalles te zien is langs deze kant, doen we het zo natuurlijk he. Een zeedahlia is het eerste dat ik spot, maar ik wou wel mijn naam als naaktslakkenspotter eer aan doen, want beide dames wilden ook nudibranches. En daar is de eerste al: terug een luipaardslakje, kleiner dan deze morgen, maar wel ook best leuk. We volgen de wand langs onze rechterkant en duiken niet dieper dan vijftien meter en doen het heel rustigaan. We zien een mooie swim through en het is echt wel schitterend hoe de zon hier speelt. Een eenzame brasem is vanalles van de rotsen aan het eten en wij duiken rustig verder. We zijn vooral gefocust op de kleine dingen en op de naaktslakken. ik zie er een paar, echt een paar hele mooie, maar verder is het een duik zonder veel speciaals. Een paar keer zien we koralen, rode, groene en oranje, echt wel schitterend. Ik duik heel erg rustig verder met Elysée en Christelle, twee aangename duiksters die het ook niet te diep zoeken en ook erg geïnteresseerd zijn in naaktslakken. Dat is dus een zalige combinatie. We zien in totaal wel een soort of vijf en die we het laatste zien is nog wel de mooiste: een wit lichaam, gele en witte tentakels vooraan en op de rug paars-rode met wit-blauwe puntjes. Echt een zalige vondst. Net iets daarvoor zag ik nog een zeedahlia en een anemoon die een naaktslak aan het opeten was, ook wel een speciaal zicht. We duiken wederom vijftig minuten en dan is het stilaan ten einde. Wel een zalig rustig duikje, maar morgen zijn er nog twee en hopelijk moet het beste nog komen.

We tuigen af en praten wat na over de duik, wachten op de laatsten die terugkeren en kunnen dan vertrekken. De vaart naar de haven terug duurt echt niet lang en op minder dan tien minuten zijn we er. Alles in de wagen, te voet terug naar het hotel en dan alles weg zetten voor morgen. Ik keer terug naar de kamer naar mijn twee schatjes, praten even snel bij wat we allemaal gedaan hebben vandaag en wat ik gezien heb tijdens de duik en dan is het tijd voor een bad en douche. Arne gaat mee onder de douche en daarna is het tijd voor zijn laatste papje en dan moeten wij nog iets zoeken om te eten. We wandelen niet te ver, slechts enkele straten verder en daar vinden we een leuk restaurant Villa Tascons en daar eten en drinken we iets. Eerst een verzameling van lokale specialiteiten en dan eet ik gamba's en mijn liefje mixed grill. Daar had ze zin in, dus dat moet ze zeker doen. Het is vakantie voor iets he. De dame des huizes legt Evy nog uit dat er morgen mercado is en dat ze zeker eens moet gaan kijken. Dat zal ze morgen zeker doen. Te voet terug naar het hotel en dan nog even TV kijken en gaan slapen. Het is al laat en morgen terug vroeg dag en nog twee duiken te gaan voor mij.

 

Donderdag 24 april 2014: Illes Medes: Pedra de Deu en Medaillot

Pedra de Deu is a small island situated just at the northern point of the Meda Gran and descends in the shape of a pyramid covered with gorgonians down to 40m. Most common species: Violescent sea-whip (Gorgonia), red coral, groupers, sea bream, congers.

Medallot it’s a dive with easy orientation. We will just go round the small island trying to perform an ascending spiral following the vertical walls. The most common species in the area: sea whips, red coral, invertebrates, lobsters, groupers, cow bream, sea bream and many blennies.

Dit zijn de twee duikplaatsen die we vandaag aandoen: de eerste in de voormiddag, de tweede in de namiddag, maar dat is al even vooruitlopen op de situatie. We worden eerst wakker na een korte nacht vooral voor mij, want sinds gisteren had ik weer serieus last van een verkoudheid, wakker worden 's nachts en dan niet kunnen slapen door de sinussen die dicht zitten en dan beginnen denken dat er morgen (vandaag dus) niet zou kunnen gedoken worden. Dat heeft allemaal een uur in beslag genomen, dus niet echt fris kom ik uit bed. Even opfrissen en hopen dat het allemaal lukt. Ik zal de gids uitleggen dat het nogal lastig is en dat ik eventueel moet afbreken. Maar eerst nog een vlug ontbijt, klaarmaken voor de duik en dan alles inladen en vertrekken. Nu geen vragen meer, want alles loopt hetzelfde als gisteren, alleen dat het nu met de andere groep duikers is. Een hele bende Fransen, die regelmatig de boel op stelten zetten blijkbaar. We wandelen naar de pier, nu gaan Evy en Arne mee, dan nemen we afscheid voor een uurtje of twee en ik ga de boot op terwijl Evy en Arne naar de markt gaan. Op minder dan tien minuten zijn we er en ik word ingedeeld met Olivier en Anna. Die hebben er blijkbaar geen probleem mee mij te begeleiden. Het blijkt dat zij hier al verscheidene jaren komen en ook al vaak gedoken hebben. Het begin gaat niet zo vlot, want ik heb me veel te ver van hen gezet. Wanneer zij al klaar zijn, moet ik eigenlijk nog beginnen mijn fles op mijn bult te hangen. Alles komt dan toch in orde en wijle weg.

De briefing was voor Olivier niet nuttig, want hij kende het hier even goed als de gids. We zakken naar een meter of tien en dalen zo verder af langs de wand naar de diepe afgrond. Maar eerst spot ik al het een en ander. Ik ben dolblij met het spotten van de Dondice banyulensis, want dat is toch één van de mooiste slakken die zich hier bevinden. Echt prachtig: deze duik kan al niet meer stuk. Sommigen vertalen het als Lady Godiva. In het Nederlands soms ook bekend als Brandend Vuurtje. Tja, daar lijkt het inderdaad ook op, want zo ziet deze naaktslak eruit. Prachtig oranje met rode punten, echt een super mooie naaktslak. Deze had ik graag gezien en dus mission accomplished. Zalig. We duiken rustigaan naar diepere oorden en zien al een paar gorgonen opduiken, gele en rode. Iets verder zie ik een octopus die zijn ogen en een deel van zijn armen net uit een holte laat zien. Ik ben al super blij. Nog een paar meter verder toont Olivier een murene, ook weer super. En dan zie ik wederom een andere soort slak: dat is hier echt niet te doen hoor, of heb ik gewoon geluk? Ik denk het niet. Deze keer een blauwe met drie gele strepen in de lengte, echt een zalige plaats om naaktslakken te zoeken. Deze zitten hier zelfs met twee vlak bij elkaar. De hele tijd zien we boven ons de damselfish en rode baarzen van beneden naar boven fourageren en dan komen we tussen de gorgonen zelf. Amai, shit wa is me dat hier. In een canyon op dertig meter diepte en een die gaat tot bijna veertig zie ik dat beide zijden links en rechts en ook de bovenkant mega begroeid zijn met gele, rode, groene, blauwe gorgonen. Je ken het bijna niet beschrijven in woorden wat je hier ziet: dit had ik in de Middellandse Zee helemaal niet verwacht. Een super zicht. De hele canyon staat vol ermee, je moet echt wel opletten waar je duikt of je zou er nog kunnen raken. En je weet: het duurt 3 seconden om zoiets af te breken, maar eentje van dertig centimeter heeft even veel jaar nodig om zo groot te worden. Echt blij dat ik ben dat ik dit gezien heb.

We zitten hier nu beneden de dertig en zijn al even onderweg, dus lang moeten we hier niet toeven. Deco is nog maar drie minuten verwijderd. We gaan stilaan minder diepe rotsen opzoeken. We gaan gestaag omhoog tot een meter of twintig en dan zien we ineens een schorpioenvis. Nog niet gezien deze vakantie: check, nu dus wel. Best wel een groot exemplaar. Dit is echt een superduik. Tussen de rotsen op een meter of tien zie ik nog een klein krabbetje, een zeedahlia, een mini-slakje waarvan ik geen idee heb wat het is. Iets verderop zie ik nog een rode slijmvis, familie van de gele die ik eerder al zag, maar dan in het rood. Zalig, super, bangelijk. We zijn ondertussen al helemaal niet diep meer en hebben alledrie eigenlijk onze safety stop al gedaan, dus we beëindigen de duik. Of toch niet. Op een meter of acht zit een grote baars, dus toch nog snel een een kijkje gaan nemen, dan terug hoger, safety stop volledig beëindigen en naar de oppervlakte. Hier is het nog een meter of tien palmen naar de boot en dan kunnen we alles terug in orde zetten en koers naar het vasteland zetten. Wederom hetzelfde stramien: alles van de boot, in de bestelwagen, wij te voet terug, alles wegzetten en dan naar de kamer terug. De twee Zwitsers duiken deze middag ook, dus ik ben blij da ik weer met hen mag duiken.

Evy is Arne eten aan het geven en erna gaan wij zelf ook iets eten. Een kleine spaghetti bolognese met een cola en een mojito, da's voor Evy. Op een klein uurtje zijn we hier klaar, hebben alles opgegeten en gedronken en keren dan terug naar de kamer. Ik leg me even neer, want ben al best moe. Het kleine beetje rust doet goed en dan maak ik me alweer klaar voor de vierde en laatste duik hier. Naar beneden, alles in de wagen leggen, te voet naar de kade en daar even wachten tot de boot er is. Deze keer heb ik me iets dichter bij Olivier en Anna gezet zodat we toch ongeveer tegelijk in het water kunnen. Alles gaat vlotjes en we kunnen starten. Van de boot springen en dan de duik starten rond een rots die je vanop het hotel ziet liggen: Medaillot heet deze duikplaats. Het is de bedoeling dat we een paar rondjes doen en zo naar boven raken en wanneer we anemonen tegenkomen op de wand, wil dit zeggen dat we langs de correcte kant van de rots, dus aan de kant waar de boot ligt, zijn. Dat werd allemaal goed uitgelegd tijdens de briefing en dus starten we met de rots de hele tijd langs onze rechterkant. Direct een beetje diepte opzoeken, tot bijna dertig meter en dan beginnen we aan onze eerste cirkel. Of niet. Eerst even stoppen voor een schorpioenvis, niet zo groot als deze ochtend, even stoppen voor een kreeft, maar ik heb geen tijd die te tonen aan de andere twee, want ze zijn anders zonder mij weg. En dat kan niet de bedoeling zijn. Het groeit hier weel vol gorgonen, maar niet zo groot als eerder deze dag. Veel naaktslakken, eigenlijk platwormen, de blauwe met witte lijnen en de bruine, maar ook echt wel prachtig. We kijken af en toe eens naar boven en zien daar de damselfish en de baarzen tegen de wand hangen, net kleine bolletjes die meegaan met de stroming. Die is er eigenlijk niet veel, dus dat valt reuze mee. Boven water stak er wat wind op, maar daar is hier beneden weinig of niets van te merken.

En dan is er weer een naaktslak moment voor mij. De Flabelina ischitana zit rustig gekruld op een stukje wier met haar paarse lichaam, de rode tentakels en daarbovenop de witte puntjes. Joepie, weer een soort gezien vandaag. Echt super hier wat je allemaal ziet qua naaktslakken. Nergens in de Middellandse Zee vind je zoiets, niet op Malta en niet in Griekenland; dat waren de enige plaatsen waar ik al gedoken heb in de Middellandse Zee. Even toch erg genieten en dan terug dichter bij mijn twee buddy's gaan duiken. In een kleine grot zie ik ineens een murene en de locatie indachtig noemt men die de Middellandse Zee murene. We zien dezelfde soorten koraal en ook dezelfde soorten vis. En nog een murene en een pauwkokerworm die de revue passeren. Op een bepaalde plaats staan er wel vijf of zes bij elkaar. Ik spot ook een paar keer de eieren van een soort naaktslak, die zijn oranje-geel en dat is altijd mooi om naar te kijken, bijna even mooi als de slakken zelf. We komen een paar keer andere duikers tegen en die wijzen ineens op een octopus. Die heeft zich in een kleine holte verscholen en dat is photo-time natuurlijk. Nog een murene en ondertussen zijn we al twee keer in de schaduw geweest. Dit wil zeggen dat we nog een laatste keer in de zon moeten komen en dan de anemoontjes tegenkomen waarvan sprake tijdens de briefing. En inderdaad, op een meter of zes bevinden zich tientallen anemonen en we weten nu dat de duik bijna ten einde is. Net ervoor hadden we een groepje vissen zien uiteenschieten alsof er iets aan de hand was en dat was ook zo, want er is een grote roofvis gesignaleerd. Geen idee de welke, maar echt een grote en mooie vis: doffe stompe kop en dof lijf en een blauwe streep langs de flank. Hij passeert op een paar meter van mij, maar is zo snel dat een foto bijna onmogelijk is. En dan is het hier ook gedaan voor vandaag en voor deze reis. We duiken terug naar de boot, stappen erop. Of beter we gaan er met de lift op, want dat was wel een luxe: met de lift de boot terug op: vinnen worden voor jou uitgedaan, echt wel super. Dan gaat de trip terug naar de haven over een nu al ruwe zee en dan te voet terug. Ik neem mijn materiaal al mee naar de kamer.

Op de kamer ben ik blij mijn twee schatten terug te zien en we maken ons na een douche en Arne zijn flesje klaar om te gaan eten. Omdat het ook voor hen een drukke dag was met wandelen en winkelen en een vermoeiende zeelucht, blijven we in het hotel. Ik ben ook serieus verkouden, dus geld betalen voor lekker eten is niet nodig: ik smaak toch maar de helft. We eten iets, drinken er een lekker flesje wijn bij en keren dan terug naar de kamer. Arne zijn bed in en wij kijken nog even voetbal op TV en gaan tegen een uur of tien slapen. Morgen staan een paar Middelleeuwse dorpjes op het menu. Daar kijken we al naar uit, want het kan wel geestig worden: hopelijk smijt het weer geen roet in het eten, want ze voorspellen niet zo veel goeds. Slaap lekker Estartit.