2014

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Gorishoek vlakbij het dorp Scherpenisse: Duikplaats De Blokken

De weersvoorspelling voor vandaag zaterdag 17 mei 2014 is echt wel goed. De wind gaat maar watig waaien tot zo een 3 beaufort maximum en de zon gaat alles opwarmen tot zo ongeveer een 22 graden. Dit lijken zalige omstandigheden om een duikje te gaan doen aan de Oosterschelde en misschien zelfs twee. We hebben afgesproken op Gorishoek in Scherpenisse. Dit is vlakbij taverne De Zeester en Blue Voyage Diving. Ideaal dus als je nog een tweede duik wil doen, want hier kan je iets eten, drinken en je flessen nog vullen ook. Het is de eerste keer dat ik hier duik, dus ik zou wel graag een beetje informatie en korte briefing krijgen over hoe en waar je hier het beste duikt. Door een sluis die openstond vlakbij Oesterdam, zijn we iets later ter plaatse (10:45 ipv 10:30), dus iedereen is er al: David, Mark, Kristof, Ronny, Vera en Alexandra. En wij natuurlijk ook: ikzelf, Evy, Arne en Cartouche. Een leuke bende, maar dat houden we vooral voor de après-dive, nu eerst even luisteren bij Kristof hoe deze duik het beste gedaan wordt. Je wandelt bij LAAG water naar de rand, opletten dat je hier niet te ver stapt, want daar gaat het ineens twee of drie meter naar beneden, daar vinnen aandoen, naar rechts duiken, op het half uur of bij een halve fles terugkeren en dan terug boven water komen. Eigenlijk best makkelijk. Naar het schijnt liggen de veenblokken hier op een vijftien meter diepte, dus echt diep moeten we niet gaan. Het belangrijkste is rustig duiken en goed en veilig terug bovenkomen, leuke dingen zien en een toffe duik en dag hebben. OK.

Mark duikt met Alexandra, Kristof met Ronny en ik met David. Het is de eerste keer dat we samen duiken, dus toch even wat afspraken maken: we komen naar boven wanneer we elkaar zouden kwijtraken, want sommige mensen duiken liever verder. Wij voelen ons allebei best, zeker omdat we hier voor de eerste keer duiken, om samen te blijven en terug naar de oppervlakte te komen indien we elkaar zouden verliezen ergens onder water. We maken ons klaar, doen een korte buddycheck en wandelen dan het hele stuk naar de rand van de Oosterschelde. Bij laag water (en alleen dan duik je hier) staat er geen water in de kom en is het toch een paar honderd meter wandelen. We stappen richting een bootje dat vlakbij een blauwe boei ligt en daar gaan we te water. Wij steken als derde buddy-team onze hoofden onder water en dat merken we al snel. Iemand voor ons maakt veel stof, maar daar schrikken we ook niet van. Vanaf twee meter begint alles hier al te trekken en het lijkt wel alsof de stroming hier van de verkeerde kant komt. Je zou denken bij afgaand water dat het van links naar rechts gaat, maar wij duiken naar rechts en hebben direct een serieuze stroming tegen. Waarschijnlijk steekt voor ons iemand zijn hand of mes in het zand, dus veel stof ook in het water. En de bloei, die vroeg is dit jaar helpt ook niet aan de zichtbaarheid. Dat doet er niet toe, want iets dieper lukt het al wat beter. Maar we duiken over zand. Niet echt veel te beleven dus. We hangen even op twaalf meter, nemen even een kijkje op vijftien, maar overal zand en nergens zwarte veenblokken. Die zouden echt mooi begroeid moeten zijn, maar als je geen veenblokken ziet, zie je ook geen mooie begroeiing. We zien op de zandbodem een paar millenniumslakken: die lijken echt veel aanwezig dit jaar, want elke duik heb ik er al een tiental gezien. Dat was de vorige jaren iets minder het geval.

We blijven boven het zand hangen tegen de stroming. We kijken even rond op vijftien meter, dan terug naar twaalf, maar concluderen dat we hier niet veel zullen vinden, dus gaan iets dieper richting zeventien meter. Op onze weg naar iets diepere oorden, zien we een grote zeenaald. Even stoppen voor een foto'tje en dan verder richting negentien meter diepte. En daar zien we het natuurlijk. Hier ziet de ondergrond zwart en op de zwarte stukken groeit vanalles. Volgens Kristof is het nog iets te vroeg op het jaar, want vorig jaar in juni, juli was het mooier, maar dat komen we aps na de duik te weten. We vinden het niet zo erg, want de blokken zijn echt wel mooi begroeid. Heel veel baksteenanemonen, veen millenniumslakken, veel grote heremietkreeftjes, echt wel leuk wanneer je de blokken direct zou gevonden hebben. En dat deden we dus niet. We hebben al bijna een halve fles opgeademd wanneer we uiteindelijk iets van de blokken zien. De stroming en het slechte zicht zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben zeker. We hebben bijna evenveel lucht verbruikt, maar we zien hier nu vanalles, dus we blijven hier wat hangen en brengen de volgende vijftien minuten hier door. We zien wel waar we straks uit het water komen. We hebben op iets meer dan veertig minuten allebei nog vijftig even zeventig bar, dus het wordt stilaan tijd om terug naar de oppervlakte te gaan. Ondertussen hebben we vanalles nog gezien. Een paar kleine zeenaaldjes, een rode slak met witte puntjes: een luciferslak, oftewel de flabellina gracilis, ook bekend als slanke waaierslak. Altijd een leuk beestje om eens te zien onder water. Het was maar een kleintje, maar dat zie ik natuurlijk he. Ik zie nog iets klein, ook een slakje, maar ik heb moeite om deze onder water te identificeren. Even een foto nemen en straks even bekijken. Ik denk dat het de zilverblauwe knotsslak is, maar dan ook weer een echt mini-klein exemplaar.

Omdat onze lucht er dus bijna doorzit hebben we het plan opgevat om terug naar boven te gaan, heel rustig en op vijf meter een safety stop te maken. We vinden hier op deze diepte een klein stukje begroeide oesters, dus hebben nog iets om naar te kijken. We voelen dat het hier echt stevig begint te stromen en moeten ons tegenhouden, want anders drijven we ver af en dat willen we toch liever niet. Safety stop gedaan en dan naar boven. Een leuk duikje, maar alleen spijtig dat we hier de blokken pas in het tweede deel van de duik hebben gevonden. Ofwel moeten we volgende keer direct dieper gaan kijken of anders verder te water zodat we in de buurt van de rode boei zijn en niet bij de blauwe te water gaan. Zeker onthouden voor volgende keer. Na de wandeling terug naar de auto's tuigen we af en kleden we ons allemaal terug om. We drinken iets en eten een klein snackje (Bedankt, David, Ronny, Alexandra en Kristof) en genieten vooral van het mooie weer. De zon schijnt zalig, er staat een lichte bries, dus iedereen moet opletten om niet te verbranden. We praten wat na over de duik, over de komende activiteiten van de club. David is als eerste richting huis naar zijn vriendin, dan vertrekken wij om iets deftig te eten in De Zeester en dan is de rest ook op weg naar het vulstation en naar hun tweede duik van de dag. Wij drinken iets op het terras van De Zeester, genieten vooral, eten een broodje en rijden dan rond een uur of vijf naar huis. Nog een uurtje met de auto en dan verder tammen thuis.

 

Bedankt David als buddy en mededuikers (Kristof, Mark, Ronny, Alexandra) en natuurlijk ook mede-niet-duikers (Vera, Evy, Arne, Cartouche) om er een aangename dag van te maken.