2014

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Zeelandbrug: altijd wel een leuke duikplaats: Drash national laat op zich wachten

De nationale feestdag in België is altijd een leuke dag om eens een duikje te doen. Wij gebruiken de feestdag om naar Zeelandbrug te rijden en daar een duikje te doen. Roel heeft een klein accidentje gehad op vakantie, dus het is Ju en ik alleen vandaag. Ju pikt mij op tegen acht uur 's morgens en dan vertrekken we naar Zierikzee. Het is rustig op de weg en ook aan de Zeelandbrug zelf is het kalm. We zien enkel Belgische nummerplaten en een enkele gele Nederlandse. We kunnen de auto zelfs vlakbij de dijk parkeren en ons klaarmaken. Nog even een klein beetje twijfel over de kentering hoe laat die juist zit, maar we vinden het een goed idee om hier op tijd te water te gaan. Plan is om rond 10:15 te water te gaan op de oude plaats en dan naar het westen te duiken en zo ongeveer ter hoogte van de trap uit het water te komen. Dat gezegd zijnde maken we ons klaar, stappen naar de koord en gaan daar rustig op tijd te water. Ik moet even oppassen omdat mijn sinussen de laatste maanden lastig deden en ook daarom is het zo lang geleden dat ik nog gedoken heb.

We blijven een tiental minuten op geringe diepte, het duurt echt zo lang tot we op acht meter zitten en dan zakken we vlotjes tot vijftien meter. Het zicht is al slechter geweest: niet om over naar huis te schrijven, maar wel een meter of twee drie, dus dat is nog OK. We zien al direct dat het hier vol zit met bruine plooislakken en we hopen ook een paar andere soorten te zien. Een mega galathea gaat de concurrentie aan in grootte met een hooiwagenkrab en ze zijn aan elkaar gewaagd: echt twee megabeesten (voor hun soort natuurlijk he). De plooislakken zitten op de stenen en op de oesters en zijn bezig om hun eitjes te leggen of om eitjes te maken. Ze zijn echt schattig en mooi met hun kroontje op hun rug. Op een bepaalde plaats zitten er zelfs vier bij elkaar. Foto'tje maken ff genieten van de mooie beestjes en dan verder. En dan ineens zwaailichten onder water: dat zijn wijzelf, want we hebben een kleine sepia gezien. Slechts een vingerkootje groot, maar wel een klein aggressief beestje. Wanneer we iets te dicht kmoen, lijkt hij ineens minder aggressief en gaat zich ingraven in het zand. We duiken rustig verder en genieten van het mooie zicht. En dan zien we op korte tijd slakje twee en drie: een blauwtipje en een boompjesslak. Het zijn erg kleine maar daarom niet minder mooi. Zo verder over de blokken, over de stukken zand ertussen en zo zien we sepia twee, drie en vier, echt wel geestig.

Nog snel even vermelden dat we in het begin van de duik twee keer dodemansduim gezien hebben en dat wordt pas duidelijk voor Ju wanneer we de after-dive doen. Nu dus rustig verder duiken en we blijven constant op ongeveer vijftien meter. Zo verder en verder. We zien nog dezelfde soorten slakken, kleine visjes tussen de rotsen en dan ineens een mega kreeft die iets aan het open prutsen is. Ze maakt mega veel stof, maar dat deert ons niet, we kijken even toe, ze krijgt blijkbaar de oester toch niet zo makkelijk open en is dan ineens weer weg in het donkere water van de Oosterschelde. Met tussenpozen zien we bruine plooislakken, kleine sepia's en na een uur duiktijd denken we er stilaan aan dat we misschien al ter hoogte van de trap zijn. We duiken nog even verder en gaan dan een beetje minder diep. We komen zo tegen een duiktijd van zeventig minuten wanneer we aan onze safety stop komen ook. Hier net tijdens onze safety stop zie ik een harlekijnslakje. Het is echt maar een kleintje, net als de andere, maar echt weer heel erg mooi. We hebben de hele duik gezocht naar deze soort, niet gevonden, maar net voor de stop, vinden we er toch eentje.

Het is een erg rustige duik, alleen op het einde krijg ik het een beetje moeilijk om onder water te blijven. Na de safety stop, alle lucht uit de vest en het droogpak, maar zelfs dan nog lukt het niet echt ideaal. Safety stop gedaan, duiken naar een meter of drie en dan trekt alles veel te hard en krijg ik niets meer onder controle. Dan maar zo stil mogelijk naar de oppervlakte en daar op Ju wachten. We zijn maar een tien meter van de trap en gaan aan de oppervlakte ernaartoe, keren dan terug naar de auto en tuigen af. Wat blijkt: Ik ben net voor, tijdens of net na de safety stop vier kilo lood kwijtgeraakt. Het is niet echt moeilijk dan dat ik last had om onder te blijven wanneer je bijna de helft van je lood kwijtraakt, zeker met droogpak. Al bij al, behalve de laatste minuten waren te 79 minuten duik vandaag echt wel zalig. We hebben erg op ons gemak gedoken en hebben heel erg genoten van deze duik. Snel een pintje na de duik en nadat alles ingepakt is (thanks, Ju) en dan stilaan denken aan terugrijden. We spreken af met Roel in Bornem centrum, drinken daar nog iets en vullen de logboeken in. Alles super en hopelijk snel terug met goed weer en zonder sinus-problemen.