2014

Fotoalbum Blindsee

Duiken

Woensdag 1 oktober 2014: Dagje tammen, duiken in de Blindsee en lekker eten bij Linda en Herbert

Vandaag staat er maar één ding op het programma, of neen, twee. Ik ga duiken in de Blindsee en ‘s avonds zijn we uitgenodigd bij Herbert en Linda. Het ontbijt gaat er rustig aan toe, op het gemak. We eten een paar Semmel met beleg en genieten van een lekkere koffie. Daarna is het douche tijd, Arne slaaptijd en papa rusttijd. Dat is eens wat anders. Nog steeds in de voormiddag denk ik eraan alles in orde te zetten zodat ik kan gaan duiken deze namiddag in de Blindsee. Om te mogen duiken heb je een toelating nodig en die kan je halen in een kleine espresso-bar recht tegenover het mega hotel Drei Mohren: Café Il Ducatisti. Ik had blijkbaar de uitleg niet echt goed begrepen van Linda en Dieter, want ik ging eerst in het hotel zelf vragen naar de Genehmigung, maar daar verwezen ze me door naar de overkant van de straat. Daar krijg ik na betaling van 12,50 Euro een papier waarop staat dat ik mag duiken in de Blindsee vandaag. Dieter is Dieter Kuchling, de persoon die alles voor mij (eerst via Linda) geregeld heeft en die zal me begeleiden vandaag bij de duik. Hij heeft een duikschool in Innsbruck Tauchen in Tirol en hij heeft me alles uitgelegd hoe we het hier gaan regelen. We hebben nog even telefonisch contact gehad eens we hier waren en gisteren hebben we de laatste afspraken gemaakt.

Rond de middag krijgt Arne zijn papje, Evy wordt een paar keer gestoord door het werk, maar dat valt nog keigoed mee, geen stress. Evy eet nog iets klein, maar ik moet binnen twee uur duiken dus ik eet niets meer, alleen een klein hapje mee van mijn liefje. Ik ben wel blij dat ik eens kan gaan kijken hoe het eruit ziet hier onder water in die prachtige meren. Afspraak is om twee uur aan de kant van de Blindsee. Ik vertrek dus om half twee hoewel het maar een tien minuten rijden is, maar ik wil er zeker niet te laat toekomen. En dat blijkt nodig ook. Ik rijd Lermoos uit richting Biberwier en daar dan richting Fernpass. Hier ben ik de weg even kwijt, dus ik keer terug richting Biberwier en bel dan even naar mijn liefje of ze enig idee heeft welke weg ik juist moet nemen. Ze loodst me perfect naar de weg die ik in moet voor de Blindsee. Hier loopt een lange smalle weg naar een parking links vlak aan de rand van het meer. Ik ben er goed op tijd en een paar minuten later komt ook Dieter hier toe met nog een andere duiker. Als ik me niet vergis was zijn naam Torsten. Even een korte briefing en wat achtergrond informatie van de Blindsee. We gaan hier vlak voor te water, duiken mee met de rand, komen dan een soort mikado tegen van bomen, dan duiken we verder naar de bergwand en dan dezelfde weg terug. De Blindsee ligt op ongeveer 1100 meter hoogte en hij vertelt erbij dat ergens in de jaren 80 er een groot stuk van de rots afgebroken is en dat dat allemaal in het water terecht gekomen is. We maken ons tegen twintig over twee klaar en dan ineens heb ik toch een beetje paniek: er is maar zeventig bar in mijn fles. Dieter komt eens kijken en inderdaad met zijn manometer geeft het ook slechts 70 aan, dus bye bye duik. Alle voorbereiding en geregel en toestanden voor niks. Alle materiaal in de auto meegesleurd voor niets, tja shit happens zeker.

Of niet, want Dieter biedt aan om een gedeelte mee op zijn octopus te duiken. Hij heeft maar vijftig bar nodig voor deze duik, ik kan nog even tussen de boomstammen op mijn eigen fles duiken en dan terug bij hem. Iets minder bewegingsvrijheid dus maar ik kan toch duiken. Thanks a lot Dieter. We stappen naar de waterkant en doen onze vinnen aan, maskers opzetten en dan kunnen we beginnen. Het water is aan de oppervlakte nog zestien graden, dus gewoon mijn lichte handschoenen zijn wel OK. Ik heb nog een beetje stress en verveeldheid met de situatie van de fles, dus zakken lukt niet echt goed. Uiteindelijk wel en dan ineens doet Dieter teken dat ik zijn octopus moet nemen. Terug even stress, maar het lukt wel OK en dan kunnen we langs de kant gaan duiken richting bomen-mikado. Al snel zie ik stukken boom liggen op de bodem, daartussen zwemmen kleine visjes, maar ik heb geen idee welke dat precies zijn. Het is de hele tijd aan het regenen, dus we kunnen niet genieten van een zonnetje dat in het water schijnt en zo speciale effecten geeft op de boomstammen. Sommige steken helemaal uit het zand alsof ze hier met wortel in de grond nog steken en makkelijk verder groeien. We zijn een kwartier onderweg wanneer Dieter teken doet dat ik terug op mijn eigen fles zal moeten duiken. We gaan tussen de boomstammen door en dat is wel magisch. De hele tijd is het alsof je door een bos duikt dat hier al jaren onder water ligt en waar het soms zou kunnen spoken. Een eenzame vis passeert ons, maar zwemt het lichtblauwe water in. Ja, het water is hier echt lichtblauw, een prachtig zicht. Even later verlaten we het mikado bos en duiken we richting de rotsen die hier liggen. Steenafval is van de berg gevallen en heeft hier beneden een heel groot spoor nagelaten.

Een speciaal zicht toch wel allemaal die bomen, die rotsen en de kleine visjes die tussen de waterplanten zitten. Dieter wijst ons op een forel die zich tussen de grote boomstammen stil blijft liggen, echt prachtig om een foto van te nemen. Een andere heeft zich op een platgevallen boomstam gelegd en rust daar een beetje uit. Achter elke boomstam doemt wel iets speciaals op en ik geniet er met volle teugen van. Spijtig dat de fles me in de steek liet, want anders had het nog beter geweest. De andere duiker vraagt me even een paar foto’s te nemen, no problem, zal die wel doorsturen. Een grote boom met keiveel zijtakken ligt hier om schuilplaats te dienen voor de vissen en geeft het allemaal een beetje een luguber sfeertje. Waterplanten zijn er op sommige plaatsen wel aanwezig en die zorgen dan weer voor beschutting voor de kleine visjes. De wortels van een bepaalde boom geven de indruk dat er net om een lange stam een geitenkop staat. Eigenlijk kan je het nog het beste vergelijken met een stormram. Ik zie een paar keer een boom liggen of gewoon takken zelfs met de naalden er nog op. Die zullen hier nog niet zo lang liggen. Onze terugweg is al even aangevat en ik geniet volle bak. De tijd gaat veel te snel en de lucht ook. Ik zit ondertussen nog maar op dertig bar. We zien niets speciaals meer dat ik nog niet vermeld heb, maar ik blijf de hele tijd van de speciale contouren van bomen, takken, stammen genieten. Het is echt een zalige plaats om eens te duiken. Nog nooit eerder dook ik in een bergmeer en het is zeker voor herhaling vatbaar.

We beginnen stilaan rustig naar minder diepe stukken te gaan. Dieter gaat heel behoedzaam naar boven, hij maakt constant een beweging alsof er hier een weg ligt met haarspeldbochten. Je moet er zeker voor zorgen hier op deze hoogte dat je niet te snel naar de oppervlakte gaat. Alles dus dik OK en dan steken we onze hoofden boven water, bespreken snel even hoe het was – in één woord schitterend – en keren terug naar de auto. Boven op een bankje zie ik Linda, Evy en Arne en zwaai er even naar. Die komen wel naar de auto. Alles terug in de bak in de koffer en nog even napraten, logboek invullen, betalen en dan kunnen we terug naar Lermoos. Het is nu even gestopt met regenen, maar lang duurt het niet. We zijn nu toch even buiten geweest, want anders hadden we de hele tijd binnen gezeten. Terug op het appartement alles te drogen leggen. Linda heeft zelfs een rek klaargezet om mijn droogpak droog te krijgen tegen morgen, super merci. Echt een zalige namiddagduik op een zalig mooie plaats. Als je hier ooit in de buurt bent moet je zeker eens de Blindsee of een ander bergmeer aandoen.

Thuisgekomen krijgt Arne zijn fruitpapje en kan hij dan nog even rusten. Het is al bijna zes uur wanneer hij wakker wordt en dan moeten we ook bijna vertrekken om bij Linda en Herbert te gaan eten. Ze hebben ons op onze laatste avond uitgenodigd bij hen thuis. Het is vis (zalm) met een saus van courgetten, een combinatie waar ik zelf niet zou opkomen, maar erg lekker. Dat is natuurlijk pas na het aperitief en de hapjes. We praten wat over de reis hier, wat we van Lermoos vinden, over duiken en andere bestemmingen. Het is een gezellige avond. Super bedankt Linda en Herbert. Als nagerecht heeft Linda een cake gebakken en dan als afsluiter nog een schapps om alles goed te kunnen verteren. We beginnen voetbal te kijken, het is champions League en dan zijn we stilaan moe aan het worden, vooral Arne en Cartouche eigenlijk en tegen ongeveer half tien keren we terug naar huis, daar leggen we Arne te slapen en gaan we een uurtje later ook ons bedje in. Arne en Cartouche zijn super braaf geweest en het was een super gezellige avond onder vrienden. Ja, het lijkt wel of we elkaar al kei lang kennen, hoewel we elkaar een paar maand geleden voor het eerst gezien hebben. Evy kende ze wel van vroeger, maar ik niet en ik voelde me direct welkom in Lermoos. Hartelijk dank voor deze super vakantie.