Maandag 28 mei 2001: Vertrek
Tuut, tuut, tuut. De wekker wekt ons om om 07:30, vroeg als je in verlof bent, maar OK als je op reis vertrekt. Vlug effe douchen, naar de Cardijnlaan met pak en zak, allé eerder neig op het gemakske, want het is ons verlof. Koffietje drinken, boke eten, afscheid nemen van Gorbo, Balou, Boris, mama en papa. Dan doet papa ons weg naar Zaventem, viel keigoed mee, alleen file op de ring van Brussel. We worden afgezet en komen in het luchthavengebouw: delayed, delayed, delayed, delayed, cancelled, cancelled, delayed, delayed, cancelled. Oei, wat is hier aan de hand? Geen idee, trekken ons er weinig of niks van aan. Inchecken en dergelijke zever. Zal 
wel in orde komen zeker? Met ongeveer 15 minuten vertraging kunnen we toch vertrekken. Timo heeft al veel minder schrik dan vorig jaar op het vliegtuig (dappere kerel). Voor de details kijk maar naar Rhodos reisverslag. Dus het vliegtuig weg en wij ook: eten, sigaretten kopen op de vlieger, naar klein mannen hun gebleit luisteren.
GPS in het vliegtuig is echt wel cool om te kunnen volgen waar we zitten (allé, viegen). Na ongeveer anderhalf uur landen we in Dubrovnik, aanschuiven voor visum en lachen met de ouderen op het vliegtuig; de jongste waren wij en de gemiddelde leeftijd was ongeveer 84. Op de bus naar Cavtat naar een monster van een hotel. Luxueus, airco, badkamer mooier dan thuis, zelfs dan bij die van ons, 482 kamers, 7 suites, receptie van aan de Verhaerenstraat tot aan de Schelde. Even bekomen, uitpakken en het hotel verkennen; ge kunt perfect in een half uurtje rechts vertrekken en links van het hotel terugkomen. Wel een mooie wandeling, gezellig dorpje, dat zullen we later wel eens verkennen. Op de kamer terug effe - raad eens - ja natuurlijk terug tammen (traditie voortzetten hé).
Na "tamtijd" naar Suzanne, niet van Interlabor, maar van Sunjets, naar haar gezever wat luisteren. Die heeft nu eens echt niks te zeggen. We boeken direct een uitstap naar de Neretva Delta. Daarna gaan we een tafel reserveren voor het gala-diner (bweilk). Nog eerst effe douchen, Timo toch, en Eef de macho van het hotel versieren (nen Italiaan, nen geblondeerden). Ja, dan naar het gala-diner: heel lekker eten in een romantische omgeving (1000 man in ne refter) met een wildvreemd koppel. Menu: Sloveense sla, aspergesoep, kalkoenfilet met groenten, roomijs met veel zever aan, die zotten staken da in de fik en liepen er de zaal mee rond met 35 garçons nota bene! Koppel naast ons verdwijnt al vóór de koffie en wij 5 minuten later ook wegens de zaak grondig beu. Rustiger oorden opzoeken: te voet via de trappen naar beneden naar het dorpje: Eef zal later weten te zeggen hoeveel trappen. Even langs het haventje en een terrasje doen, geen Stella-café, maar toch een gezellig Kroatisch taverneken. Twee pintjes drinken, volgende tournée Timo ne Loza en Eef een ozusjko. Na de Loza en het pintje terug de trappen op, eerst nog effe zien waar we morgen de bus moeten pakken. Op ons eigen terras nog een sigaretje en dan pitten. Het is al 00:30 en dat halen we meestal zelfs niet in de week, goe slapen... En denk erom: oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap Lekker!
Dinsdag 29 mei 2001: Daguitstap naar Oud-Dubrovnik
Opstaan rond 09:00, een douchke en gaan ontbijten. Nu maar 300 man in de 'refter' in plaats van 1000 (gespreid over 3 uur, hé). Het is hier echt rustig. Het ontbijt bestaat uit: cornflakes, muesli, yoghurt, broodjes, brood, kaas, paté, vlees, confituur, toast, honing, croissantjes, koekjes, ... Ook nog cevapcici-worstjes, omeletten en nog iets ondefinieerbaars. Rond 10:00 naar het dorpje om de bus naar Dubrovnik te pakken, maar het zal niet lukken, want mijn schatteke is zijn zonnebril vergeten, dus moeten we terug. We kopen in een klein winkeltje nog water en uiteindelijk hebben we de bus van 11:00.
Eén ritje kost 10 Kuna per persoon, ongeveer 50 BEF voor een rit van 15 kilometer. Omstreeks 11:45 komen we aan in het oude Dubrovnik. We staan aan de verkeerde kant van de stad om onze wandeling uit het gidsje te volgen, dus we steken effe door. Eerst bezichtigen we de Pile Vrata (toegangspoort), dan de Onofrijieva-fontein en het Franciskanenkloostermuseum (niet binnengeweest) en daarna een nonnenklooster waar vroeger kinderen te vondeling werden gelegd. Via de Placa Stradun gaan we naar het gemeentehuis (doet ook dienst als theater) en een klein fonteintje. We vervolgen onze weg naar het Rectorenpaleis en het Stedelijk Museum. Hier ging een agressief Kroaatje een toeristje afmotten. Ferm zenne, met een skateboard iemand de kop inslaan: heel flink! Het Stedelijk Museum is echt de moeite waard; we mogen geen foto's nemen, maar Timo kan het niet laten er toch één te maken.
We gaan verder en 
bezoeken het Aquarium. De voornaamste gasten waren een zeepaardje, een octopus en veel vissen. Het Maritiem Museum slaan we effe over. Ondertussen hebben we echt honger gekregen (het is al 14:00), dus we eten een 'mixed salat' in een zeer rustig steegje met natuurlijk een grote pint erbij. Rond 15:00 gaan we dan het stad verkennen over de oude stadswallen. Echt prachtig, maar wel erg warm (zeg maar heet). Deze tocht duurt ongeveer een uurtje. We komen terug in het oude haventje en zien dat we de Elafiti-eilanden kunnen bezoeken vanuit Cavtat. Interessant en voor dezelfde prijs als van Dubvrovnik, nl. 220 Kuna per persoon. Doen dus! Zeker omdat we vanavond met de boot terug willen en we dan voor de halve prijs mogen: 40 ipv 80 Kuna voor 2. Ne Kroaat in't zak gezet. We hebben nog 1.5 uur voor de boot vertrekt, dus doen we nog een terrasje. We vinden een heel leuk in de buurt van het drukke plein. Een grote pint van 0.5 liter kost hier ook minder en het smaakt beter. Om 18:00 vertrekt de boot - allé, het is eigenlijk maar een speedbootje. Aangekomen in het haventje zien we dat de gemiddelde leeftijd op de boot 93 jaar is.
Echt waar! We hopen maar dat die niet allemaal zeeziek gaan worden. Enfin, in Mlini stappen er al een paar af en in de haven van Cavtat ook. Wij moeten nog effe blijven zitten - samen met 2 koppels van 30-40 jaar. Die pee van da bootje begint opeens als ne complete zot te racen. Graaf. We zijn er dus rap. We willen nog effen een duikske doen in de Ardiatische Zee, maar de zon is al weg en dus is het een beetje fris. Het koelt hier trouwens flink af vanaf een uur of 7. Dan maar naar het hotel om een plonske in het zwembad te doen, maar 'The pool is closed'. Het is inderdaad maar open tot 19:00 en het is nu 19:10. Pech. Dan maar naar de kamer. We merken dat we niks gekocht hebben om ons vanavond te bezatten, dus doen we terug onze schoenen aan en gaan naar het dorpje. We kopen Loza, cola en vetzakkerij (chips of toch iets dat ervoor moet doorgaan). We gooien de drank van het hotel uit de frigo en zetten er onze eigen drank in fris.
Cooooool... Nog effe douchen en naar beneden om te gaan eten. Het is ondertussen a 20:30 dus niet te druk in de refter, wat wel OK is. Madam van onze tafel is ziek en komt niet eten. Meneer is dus alleen en is ook heel rap weg. Goed. We eten op ons gemakske: soep, slaatje (zelf samen te stellen), vis (zalm en nog iets), patatjes, vlees (soort pitta, biefstuk en kip) en nog wat warme groentjes. Daarna nog een dessert: flan, chocolade taart. Lekker. Rond 21:45 gaan we op ons eigen terrasje een Loza-Cola drinken. Alé, ja, eentje??. Misschien ietsje meer, maar niet echt overdreven. We schrijven onze kaartjes. Timo is misschien toch al een beetje zattekes, want hij kan den Bijle en Patrick van de Seven al niet meer uit elkaar houden. We zullen sebiet maar gaan slapen, want het is al 23:30 en morgenvroeg worden we om 08:00 gewekt.
Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Slaap lekker zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Woensdag 30 mei 2001: Elafiti-eilanden
This is your wake up call, this is your wake up call, this is your wake up call. De Kroaten bellen ons wakker om 08:00. Is da niet te vroeg, manne? Neen , ge hebt het zelf gevraagd. Dus wij uit ons bed, douchen, eten en hup naar de aanlegsteiger van het hotel (privé). Daar moeten we nog effe wachten want de boot is er nog niet. Hij komt erdoor na ongeveer 15 minuten. Die boot is echter niet voor ons bestemd, wij moeten naar de hoofdsteiger van Cavtat en daar worden we opgepikt. Don't worry, boat will come, ja, en dan die in Dubrovnik missen zeker, we moeten namelijk daar op een grotere boot overstappen. Maar alles blijkt goed uit te komen; we moeten niet meer overstappen in DBV, we zitten direct op de juiste boot. Nen troep Slovenen op doortocht, een rode kreeft uit Wallonië - zotte en asociale trut en nen hele hoop Vlamingen uit Mortsel met veel lawaai bij. Dus op vaar met dezelfde boot, blijkt uit 1907 te stammen en zeilboot te zijn, nu gemotoriseerd, leuk is het wel.
Na enkele kleinere en minuscule eilandjes leggen we aan op het eiland Kolucep, een 45 minuten vrije tijd, dus een duikje doen. Koud, koud, maar na 1 keer onder water is het verfrissend en tof. Bekomen en wat rondzwemmen. Schatteke, wa is da daar aan uwe voet? Awel, ik had al iets gevoeld, maar dacht dat dat ne st
een was of zo. Niet dus. De klere-zeeëgels waren de schuldige. Mijn schatteke was gestoken door ne zeeëgel. Wij naar een hotel in de buurt; den tiep zegt: Ein Tag Schmerz und dann OK. Wij dan maar terug naar de boot om een pincet te vragen, maar ze hadden er geen. We kunnen ondertussen al wel een paar angels verwijderen. Mijn schatteke is dapper en heeft weinig pijn, dus de echte fish-picnic kan beginnen. Vis met courgetten op de BBQ en bokes, wel lekker, maar niet veel gegeten. BBQ is op de boot zelf, dus de restjes worden in de zee gekieperd. Vissen komen er massaal op af en meeuwen ook, tot zelfs minder dan 2 meter van de boot.
We blijven op de boot en varen verder richting Lopud met de meeuwen in ons kielzog. We smeren nog 1 keer want op een boot is het gevaarlijk om te verbranden. Na ongeveer 20 minuten komen we aan, het is ondertussen 14:30. Efkes op adem komen op een rustig terrasje tot de crew van het schip en de degoutante Belgen van Mortsel erbij komen zitten, wijle weg. We maken een wandelingetje door het dorp (2 straten). Timo neemt een frisse duik, laat zich opdrogen en weer weg richting Dubrovnik. De terugvaart duurt vrij lang, maar het is leuk in het zonnetje.
15 minuutjes pauze in Dubrovnik en dan verder naar Cavtat. Op de boot blijken Russen te zitten, dus Timo doet er een klapke mee en krijgt nog een compliment voor zijn Russisch ook. Het begint serieus af te koelen en het begint hier lang te duren ook, zeker met dien hoop degoutanten erop. Die breken de boot bijna af en zijn veel te lawaaierig. Aankomst in Cavtat rond 19:00, efkens langs de apotheker maar die is dicht wegens een feestdag, dan maar naa het hotel langs Suzanne voor de egelbeten. Zij zegt dat er niet veel aan kan gedaan worden. Dus we proberen zelf stekels eruit te halen en dat lukt nog vrij goed ook. Er blijven er maar een stuk of 4-5 zitten. Toch nog rap douchen en gaan eten. Kippesoep, vis en vettige satékes met frietjes en natuurlijk een slaatje. Nog even chillen op ons terras en de dag is weeral om, toch vreed goe geamuseerd uiteindelijk.
Donderdag 31 mei 2001: Nieuw Dubrovnik verkennen
09:00: Opstaan, eten, douchen. Om 11:00 nemen we de bus naar Dubrovnik. Bedoeling: gaan zien of we vanuit de nieuwe haven op eigen houtje naar Korçula of Mljet kunnen geraken. Resultaat: PECH. Korçula is te bereiken vanuit Nieuw Dubrovnik per ferry, maar enkel op woensdag en Mljet enkel op maandag. Het zal niet gaan dus, wat wel spijtig is. Dus vanavond zullen we ergens proberen een auto'tje te huren. We wandelen nog efkes wat rond in Nieuw-Dubrovnik; als middagmaal eten we een kilo kersen met brood. Lekker. Om 14:15 nemen we vanuit het station van Dubrovnik terug de bus richting Cavtat waar we rond 15:00 arriveren. We zoeken een rustig plaatjes in de baai en Timo doet een zwemmetje. Eef niet want ze heeft een trauma overgehouden aan de zee-zeikerds.
Rond 17:00 doen we een terrasje, want Eef heeft dorst en moet dringend naar het toilet. We drinken op het terras bij Michaël allebei 2 Ozusjko's en net als we willen doorgaan horen we 'Its no good' van DM: dus we blijven nog effe zitten. Onze dag is weeral goed, die was het eigenlijk al zenne. We gaan op het gemakske naar het hotel en maken ons klaar om te gaan eten, direct om 19:00 deze keer. Vandaag is het echt lekker: friefjes, vis, vlees, enz. Eef eet ook nog dessert. Na het eten passeren we nog effe langs de balie van rent-a-car (Rubikon). Vermits we zaterdag en zondag niet weggeraken, zullen we maar een auto huren. We komen dus bij die pee en vragen of we Split op 1 dag kunnen doen. Hij beweert van wel, maar we zullen wel moe zijn dan. Hij haalt een kaart boven met daarop alle plaatsjes tussen Dubrovnik en Split liggen. Volgens hem zijn er velen een bezoekje waard. We hebben ondertussen nog altijd ons sigaretje niet gerookt dus we willen naar boven gaan.
Die pee biedt ons een safke (light) aan. Allé goed. Na veel si en la, blijkt dat hij enkel nog airco-bakken te huur heeft, want hij wil ons per sé een Kia Sephia (met Mazda motor) aansmeren. Wij mee naar buiten om naar dien auto te gaan zien. Timo in de auto en verkocht. Dus met z'n allen terug naar binnen en onderhandelen over de prijs. We hebben geen slechte zaak gedaan: 1000 Kuna voor 2 dagen, terwijl het zeker 550 per dag was (dus toch 100 Kuna uitgespaard). En waarschijnlijk toch nog in het zak gezet. Soit, we zijn allebei content, want auto = vrijheid. Trouwens, we zijn er ondertussen achtergekomen dat we toch naar Korçula kunnen: alle dagen elk uur is er een ferry van Orebic en daar geraken we met de auto. Tegen 21:00 zijn we terug op onze kamer; we hebben trouwens kamernummer 730, ongelooflijk, hé. We gaan nog efkens op ons terras zitten en drinken Loza. Niet te lang, want morgen moeten we om 06:00 opstaan voor de Neretva-delta.
Vrijdag 1 juni 2001: Metkovic en Delta Neretva
Vandaag is het een grote dag: we bezoeken de delta van de Neretva-rivier die eigenlijk een natuurreservaat is. We staan op om 06:00, zot hé als ge op verlof zijt? Effe wakker worden, ontbijten. Er is eigenlijk al redelijk veel volk in de refter, we zijn niet de enige zotten. Na het ontbijt moeten we nog een tiental minuutjes op de bus wachten en weg zijn we. Eerst de gewoonlijke zever om nog andere mensen op te halen in de hotels. Voorbij Dubrovnik is deze zever gedaan (1 uitzondering) en beginnen we aan het programma. We passeren eerst via de brug in aanmaak over de baai, nu moeten we steeds 12 kilometer rond. Dan doen we enkele kleine dorpjes aan, bekend voor de export van zout, daarna langs Zaton (groot, klein en nog iets Zaton). Via Trsteno richting Neum in Bosnië (BiH).
Onderweg komen we een eilandje tegen dat te koop staat: het is nu nog van 5 families in Dubrovnik. Prijs: 60 miljoen USD, effe stoppen en rap kopen. We steken de grens over en maken ee
n korte stop in Neum. Vroeger had je de Republiek Dubrovnik en alles noordelijk ervan was van de Venetiërs. Er werd veel gebatterd en daarom gaf Dubrovnik een klein stukje kustlijn weg aan het Ottomaanse Rijk. Zo hadden ze een bufferzone. Ondertussen is dit 10 kilometer langs stukje nog steeds niet van Hrvatska (Kroatië), maar van Herzegovina I Bosnia. We stoppen hier dus een klein half uurtje en wat vinden we hier: een CD-winkel met Depeche CD's. Direct 1 kopen en direct ook ons laatste geld op.
Schatteke vindt het raar om in BiH te zijn. We rijden dan verder richting Metkovic. Daar stoppen we om het Ornitologisch Museum te bezoeken: meer dan 200 opgezette vogeltjes. Timo freakt. Een heel tof, maar kort bezoek. Ondertussen is het weer ook overtrokken en horen we dat er in Zagreb een orkaan zot aan het doen is. We gaan verder met de bus richting Vid; daar bezoeken we een Romeinse site en een gelijkaardig museum. We gaan de bootjes op en de delta in. Graaf racen met kleine bootjes. We krijgen kersen en aardbeien en noten als lunch. Plots leggen we aan op een open stukje gras met gedekte tafels: de echte lunch moet dus nog beginnen. Op de bootjes was er schnapps en nu wijn, soep, kotelet en kippeborst filet.
Na de lunch gaan we met een klein stukje in ons oor terug op de bootjes; weer schnapps. We stoppen nog ergens in een soort cafétje voor het desset: apfelstrudel. We zitten hier samen met Duitsers "Ich bin ein Berliner". Die zaten ook bij ons tijdens het middagmaal samen met Westvlamingen en Fransen aan de andere kant. Wij Vlamingen zijn toch internationaal gericht he en maar tetteren tegen iedereen. Na het dessert de bus op, want het is aan het gieten dat het zot doet. Allebei moe, dus effe maffen tot ze vanalles beginnen uit te leggen. We zien nu Kolucep, Cipan en Lopud (zie woensdag) langs de kust. We zetten terug iedereen af aan de hotels en dan uitstappen, geld afhalen, tammen, douchen en eten. Vis en kip en wijn. Na het eten nog de laatste regelingen voor de auto; we krijgen nog een korte rijles en de sleutel en een 'maptjen'. En wijle weg naar de kamer. We genieten nog van een Loza-Cola en gaan vroeg slapen.
Zaterdag 2 juni 2001: Korçula
08:00: Opstaan! Douchen en eten en hup, tegen 09:20 we met de mega-Kia. Het is trouwens een Kia Sephia SLX met airco en radio en Mazda-motor (kan mij eigenlijk geen r... schelen). Aha, over r... gesproken: een paar dagen geleden lopen wij hier op de gang van het hotel en ik zei tegen Timo: Amai, schatteke, da is hier doodstil, ge kunt hier in uw bloot gat rondlopen." We keken eens naar elkaar en op juist hetzelfde moment doen we allebei ons broek los en strippen we alles naar beneden. In ons bloot gat op de gang en maar lachen. En niemand die dat gezien heeft: of het moet zijn dat er camera's hangen... Nu ja, dan zijn we vereeuwigd hé. Soit, om 09:20 vertrekken we dus richting Korçula. Timo rijdt. We vertrekken in Cavtat (ah ja) via Mlini, Kupari, Dubrovnik, Zaton, Orasaç, Trsteno en Slano.
In Ston gaan we van de autostrade (1 rijvak in elke richting) en nemen de gele weg op het schiereiland Peljesac. We rijden verder naar Zuljana, Draçe, Trstenic en Orebic. Hier kopen we ticketjes voor de ferry naar Korçula: 7 Kuna per persoon enkele rit. We moeten nog 40 minuten wachten op volgende boot, dus doen we nog een terrasje. Cola en Karlovaç. Dan gaan we de boot op (zonder auto). Na 15 minuutjes komen we aan op Korçula; we zoeken eerst iets om te eten, want we hebbe
n honger en het is al 13:20. We vinden Seven II met U2, maar we kunnen er niets te eten krijgen. Alleen drinken dus. Ook goed. We maken een kort wandelingske en kopen in een supermarktje een brood, vieze worstjes en een tube mosterd. Lekker middagmaal. Tijd om aan cultuur te doen. Eerst bezoeken we een klein museumpje met veel ikonen, kledij van pastoors en kardinaals enzo, veel heilige gralen enzo. Klein maar wel de moeite en voor 10 Kuna kun je het niet missen he.
Vlak ernaast is de Kathedraal van de Heilige Marco. We gaan efkens binnen, maar er is eigenlijk niet zo veel te zien. Het Stedelijk Museum is spijtig genoeg gesloten. Dan bezoeken we het zogezegde geboortehuis van Macro Polo: Wreed gevaarlijk. Nen trap van 7000 jaar oud en kraken lijk zot! Echt spannend: overleven we dit of niet? Inkomprijs voor deze attractie: 5 Kuna. Da oud meneerke was precies wel heel blij dat hij bezoekers had. Na cultuur, tijd voor natuur. We maken nog een wandeling langs de haven en doen nog een terrasje wegens dorst en WC nodig. Tegen een uur of 17:00 gaan we terug want de ferry komt om 17:30.
We hangen nog efkens rond in het haventje en nemen terug de boot richting Orebic. Om iets voor 18:00 stappen we terug in de auto en rijden we naar het hotel. We hebben vandaag 5 uur gereden en ongeveer 300 kilometer gedaan, wat toch een redelijk gemiddelde is voor hier - denken we. Tegen 20:30 zijn we terug in het hotel. We verfrissen ons efkes en gaan dan naar de 'refter'. We eten hambi's, patatjes, steak, bloemkool, boontjes (ja ja, ons Eef ebgint het te lusten) en vooral heel veel sla. Dessert was er vandaag niet bij, wegens al te veel gegeten. We zitten nog een tijd op ons terras met uiteraard de fameuze mengeling Cola-Loza. Strakjes gaan we slapen.
Zondag 3 juni 2001: Kleine dorpjes bezoeken
We slapen iets langer vandaag: we willen niet kapot thuiskomen. Dus opstaan rond 9 uur, douchen, het klassieke ontbijt en dan weg met de Kia. We gaan direct naar het verste punt om dan in kleine stapjes terug te komen, eerst naar Ston dus. Daar klimmen we op de ommuring van de stad. Naar boven geen probleem, maar naar beneden iets minder leuk en iets minder snel ook (echt wel heel steil). Deze morgen is het frisjes, dus wij allebei een lange broek aan terwijl een short nu wel beter van pas zou komen. Na de inspanning rusten we uit op een terrasje en lopen we wat rond in het dorpje. De inwoners hier hebben erg veel te lijden gehad onder WO II. Daarna kwam de burgeroorlog en tot overmaat van ramp was er in '96 een aardbeving met een kracht van 6 op de schaal van Richter met het epicentrum in Ston.
Velen hadden geen huis meer en de barakken waarin ze een tijd gewoond hebben, staan er nog. De meesten ondertussen zijn wel weer bewoond. We gaan verder naar Mali Ston, waar niks te zien is. We rijden door Dubrovnik en stoppen in Slano voor een korte wandeling. Hier zijn nog veel beschoten huizen en verder een rustig haventje (wel leuk om niet in de drukte te zitten). Van Slano zetten we onze koers verder naar Trsteno waar we het arboretum bezoeken. Twee heel oude platanen versieren de inkom, die normaal 12 Kuna is, maar nu gratis want er zit niemand. In het arboretum vinden we enkele verrassingen: een oud prieeltje met zicht op zee, een fontein en veel bomen natuurlijk.
N
a een half uurtje van de rust genoten te hebben, trekken we verder. We beginnen honger te krijgen en zoeken een terrasje op in Mali Ston. Lekker slaatje gegeten, tussen de Kroaten en direct zicht op zee (kleine haven). We rijden door naar Dubrovnik en Cavtat, nog efkes verder zelfs tot in Cilipi, maar daar is weinig interessant. Terug in het hotel denken we dat we eigenlijk toch eens in het zwembad moeten gezwommen hebben, dus doen we dat ook. Het is eigenlijk veel te fris vandaag om te zwemmen, dus niemand is in het zwembad buiten wij. Dat komt goed uit. Het hele bad voor ons alleen. Na deze zeer inspannende sportactiviteit moeten we even rusten. Tegen 19:00 gaan we eten. Het is onze laatste avond dus gaan we nog even het dorpje in en genieten op het terrasje bij Michaël. Na 2 pintjes is het al donker en voelen we ons al tipsie, dus terug naar het hotel en slapen.
Maandag 4 juni: Vertrek naar huis
We staan op rond 08:30 en gaan voor de laatste keer eten in de mega-refter. Op onze tafel stonden al andere kamernummers! Da's hier dus echt een fabriek, hé. Soit, om 09:30 trekken we voor het laatste het dorpje in. Er staat een héééél stevige wind, de (betonnen) stranden worden onder hoge golven bedolven. We kopen nog 3 flessen Loza, een fles Slivovic en 4 blikjes Ozusjko. Met onze rugzak goed volgeladen met drank, gaan we terug naar het hotel. We zien ondertussen dat er al een bootje gezonken is... Eef telt eindelijk de trappen: het zijn er 127 ipv 125, maar we hebben wel de stoep meegeteld. Boven aangekomen, gaan we naar de kamer ons valies inpakken. Eef doet dat - 'wie immer' -heel professioneel. Intussen worden we wel 3 keer gestoord door kuisvrouwen, die willen weten of onze mini-bar nog wel vol is.
JA-A! We gaan naar beneden en in de inkomhal wachten we op de bus. Eef wil nog een foto maken van de refter, maar ze zijn er aan het kuisen en ze mag er niet in. Om 11:45 is de bus er en vertrekken we naar Cilipi, waar we na een kwartiertje al toekomen. We checken in en kopen met onze laatste Kuna's nog 1 pakje Marlboro. We gaan door de tax-free en zien dat een sloef Marlboro maar 28 DEM kost en Gauloises zelfs maar 24 DEM (da is nog geen 500 BEF). We nemen dus het maximum toegelaten mee (3 sloefen). We wachten om te boarden en doen nog veel klapkes met veel mensen.
Goed als we zijn, delen we onze Dramina (= Kroatische Touristil) uit. Uiteindelijk rond 14:00 het vliegtuig op en om 14:30 de lucht in. Af en toe een beetje turbulentie maar meer niet. De vlucht verloopt goed, we landen zelfs te vroeg. Roel is er op tijd. We drinken nog 2 pinten (respectievelijk 2 wittes) op de luchthaven en rijden richting Sint-Amands. Het is weeral voorbij, het was te kort, maar het was weer fantastisch.
