Maandag 30 september 2002: Vertrek naar Kos
Wekker om 03:30! Dat deel van een reis doet altijd pijn, maar het is voor een goed doel, hé. Koffie drinken, bagage inladen en om 04:00 staan we vertrekkensklaar. Om 04:10 is Patrick er, hij voert ons naar Zaventem. Daar aangekomen rond 04:45. Goed gereden Patrick. Direct inchecken, wel even moeten wachten wegens lange rij, maar rond 05:15 kunnen we in de transitzone toch al een koffie drinken, Eef een warme choco. Rond 05:40 vertrekken we naar gate A65, dat is heel ver weg en we zijn bijna 20 minuten onderweg. Zonder problemen aan boord en we hebben een hele goede vlucht. We zijn in Kos om 09:45, maar plaatselijke tijd is het al 10:45. H
et heeft lang geduurd eer we van de vlieger waren, nog langer moeten we wachten op de bagage, maar om 11:40 zijn we toch paraat aan de bus. Natuurlijk moeten we weer tot de laatste blijven zitten, want ons hotel - Kipriotis village - ligt laatste op de weg van de bus. Na een uurtje rijden (ondertussen is het bijna 13:00) zijn we aan het hotel. We checken in en er is weer een busje dat ons naar de kamer brengt, nummer 241. Alé ja, het is een apartementje. Leuk, en wat een domein, jong, groot, niet te doen. Dan is het tijd om wat uit te pakken en te tammen. Tot een uur of drie en dan zetten we ons recht en gaan we een stapje doen. Een rondje in Psalidi, gedeeltelijk langs het keienstrand, natuurgebeid Kos Wetland. Halverwege hebben we iets gegeten, greek salad en dolmades (gevulde wijnbladeren. Lekker en natuurlijk met een flesje retsina erbij. Na onze tocht even een duik in het zwembad. Het is vrij rustig, het is tenslotte al 18:00 Daarna nog even inkopen doen voor vanavond op ons terras: retsina, ouzo, water, cola. Onze kamer is trouwens wel ferm: 1 dubbel bed, 1 enkel bed, TV, telefoon, ferme badkamer, groooooot terras, keukentje. Rond 19:30 gaan we eten, nadat we eerst een aperitief gedronken hebben op ons terras met ouzo-cola, het is ondertussen al zo goed als donker. Het eten is niet erg gevarieerd, maar wel lekker. Ook nu drinken we weer retsina en water. Daarna nog even op het terras, iets drinken en dagboek schrijven en rond 22:00 gaan we slapen. We zijn STIK-KAPOT!!!
Dinsdag 1 oktober 2002: Bezoek aan Kos-stad
Rond het zalige uur van 08:30 worden we wakker, na een tamelijk woelige nacht. Timo heeft last van zijn staartbeentje en kan enkel op één zij slapen of op zijn buik. Hij heeft Eef dus lang wakker gehouden, maar we hebben toch nog goed en lang genoeg geslapen. We gaan vlug ontbijten, je weet wel 'vlug'. Omdat we zo lang geslapen hebben, kunnen we niet meer naar de meeting van Sunsnacks; we zijn 20 minuten te laat, brute pech. Dan gaan we ons maar omkleden om te voet naar Kos-stad te gaan. Voor het ontbijt had Tim
o namelijk zijn jeans aangedaan. In het hotel is er een dress-code. 's Avonds moet de man (over de vrouw wordt niet gesproken) een lange broek dragen. Degoutant dat ze op mijn verlof zeggen wat ik wel en niet mag aandoen. Maar swat, Timo had dus 's morgens ook een lange broek aangedaan, omdat we niet wisten of deze regel ook van toepassing was bij het ontbijt. Neen dus, en dat is ineens de eerste en laatste keer dat Timo een lange broek heeft aangedaan voor het ontbijt. Wij dus met de rugzak te voet naar Kos. We stappen goed door en op ongeveer een half uur zijn we in de jachthaven van Kos. Daar liggen allemaal grote privéjachten van alle nationaliteiten. We dachten dat we er al waren, maar het is van hier nog een kleine kwartier verder naar het centrum en de Mandraki-haven.
We zijn langs het water gestapt de hele tijd en zijn al langs de Johannietersburcht gepasseerd. We willen eerst efkens checken, wanneer en voor hoeveel geld we naar de verschillende eilanden kunnen. We willen graag naar Kalymnos, Leros en zeker Nissyros, dat heeft een vulkaan op zijn grondgebied, niet te missen naar het schijnt. We vragen info bij 2 maatschappijen en die zijn ongeveer even duur, maar er zit een uur verschil op het uur van de terugkomst. We weten niet goed wat kiezen, nemen of verder kijken. Het wordt beginnen met de stadswandeling, of neen laat ons eerst eens gaan kijken aan de andere kant van de haven. Er is daar ook iets om deze uitstappen te doen, maar onder dezelfde voorwaarden. We komen langs een dolfijnfontein en een mini-vismarkt. De vismarkt komt eigenlijk neer op 5 man met een stoel, een parasol en enkele isimo-bakken met een hoop vis erin. Sommige vissen spartelen nog, andere krijgen bezoek van honderden vliegen, niet zo proper, maar dat is niet van belang. We keren dan terug naar de burcht waar de stadswandeling begint. We passeren langs een straatje met allemaal 'travel agencies', we vergelijken de uren en de prijzen, het doet me denken aan de sigarettenjacht op Rhodos. We boeken uiteindelijk 2 uitstappen en we zijn direct 80 Euro armer. We gaan al zeker naar Nissyros en Kalymnos, echt goed, hé.
Dan verder naar de burcht om de wandeling te beginnen. De burcht is ook de eerste bezienswaardigheid op onze toer. Het is ongeveer middag wanner we er binnen gaan, 3 Euro inkom, maar echt de moeite om te zien. We wandelen daar ongeveer drie kwartier rond, er zijn mooie vergezichten, brokken, te veel om op te noemen en te veel om allemaal te fotograferen. Als we via een boogbrug terug buiten komen, stappen we recht op de 'Plataan van Hippocrates'. De legende zegt, dat die uit de tijd van Hippocrates stamt, maar dat kan niet, want de boom is slechts 500 tot 600 jaar oud en Hippocrates leefde 2400 jaar geleden. Zwaar in de zak gezet, door de Grieken, maar dat is natuurlijk niet echt gelukt, het was een verdienstelijke poging. Naast de plataan staat ook een fontein en een moskee met bijhorende minaret. Het gidje leidt ons via een gezellig straatje met veel restuarantjes naar de opgravingen van de agora.
Alles stamt uit de tweede eeuw voor Christus, ook de zuilen en de mozaïeken, echt wel mooi. Hier rusten we even, drinken iets en zetten ons op weg naar het volgende. Het gehalte brokken is al tamelijk hoog aan het stijgen vandaag en het zal nog hoger gaan. Via 2 toffe pleintjes met een museum, een moskee en markthal, gaan we naar de straat van de 25ste en de 31ste maart, rare benamingen, maar dat is in Griekenland wel meer zo. In deze straten zijn de Romeinse thermen, oei net gemist, maar we gaan niet terug en het bleek ook niet echt de moeite (van horen zeggen later). We lopen langs het Hellenistische stadion; tot onze spijt kunnen we dit niet vinden door de hoge begroeing: we zien een hoop stenen, maar kunnen niet uitmaken of het nu oude of nieuwe zijn. Niet gevonden dus. Maar dan komen we aan de westelijke opgravingen van de stad. Hier lopen Romeinse en Griekse toestanden door elkaar, dus het is nogal moeilijk om uit te maken, wat wat precies is en waar het stond. Gelukkig hebben we een tweede goed gidsje van Kos bij ons, zodat we alles in detail kunnen lezen over het 'nymfaeum' met de mozaïeken, over de verschillende oude straten, over het oude gymnasium en andere gebouwen. Vlakbij deze opgraving staat ook nog een amfitheater, Odeum genaamd.
Verder langs de Odos Gregorios komen we nog langs de 'Casa Romana'. Dit laten we links liggen, want we hebben al genoeg brokken gezien voor vandaag en we krijgen allebei honger ook. Dus terug naar het haventje om iets te eten, gewoon een hoop fruit of zo. Eerst vanuit de verte nog vlug de brokken van de Dionysos tempel meepakken. Dan naar de haven. Even wat rondcrossen, want er is geen enkele winkel open. Het is dan ook half drie en dan nemen de meeste Grieken hun siësta. We vinden na een kwartiertje een kleine bakkerij, waar we een broodje kaas en vier kleine croissants kopen. Die eten we op ons gemak op met zicht op de haven. Na dit late middagmaal beslissen we om rustig aan terug naar het hotel te gaan. Dat is ongeveer nog een 3 kwartier stappen. We doen dit tegen een tamelijk snel tempo, we steken iedereen voorbij. We stoppen af en toe eens om ons deftig te beschermen tegen de zon. Eef is al aan het verbranden op haar schouders, oei, schatje. We komen moe (bijna kapot) aan in het hotel. We plonsen ons direct in het zwembad, cooooool. Mijn lieveke heeft een blijn en ik steek die open, alles kan nu zonder problemen verdergaan. We douchen ons, tammen even, regelen vanalles voor morgen en dan rond 19:30 gaan we eten. Het smaakt ons weer natuurlijk, we zijn goed bezig, al zeg ik het zelf. Na het eten halen we kaartjes om naar onze geliefde thuisblijvers te sturen. We schrijven ze, kijken even Champions League en gaan dan maffen. Drukke dag, goed moe, goed geamuseerd, dik OK.
Woensdag 2 oktober 2002: Het westen van Kos
Deze morgen worden we tamelijk vroeg wakker, het was nog maar half zeven. We draaien en keren nog wat en staan om 07:00 op. Tien minuten later zijn we in het restaurant voor het ontbijt en er is zelfs plaats buiten. Gisteren zaten we in de grote zaal, maar nu hadden ze een 20 tafels op elk van de terrassen gedekt. Dat is toch veel plezanter om buiten te ontbijten. Eef is blij en tevreden dat er pannenkoeken zijn elke morgen, gisteren met chocolade en vandaag met kristal suiker. We waren van plan om vandaag het westen van het eiland te verkennen, maar daar hadden we ofwel een brommer of een auto voor nodig. In het hotel konden we een auto huren, maar om 08:15 was er nog niemand, terwijl hij er al om 08:00 had moeten zijn. Dat is wel typisch Grieks natuurlijk, maar we zouden wel graag een auto hebben om het eiland af te crossen. Aan de overkant van de straat is er ook nog een klein bureau van 'rent a car'. Wij daarnaartoe, maar er waren enkel twee soorten Jeeps vrij voor vandaag en morgen en het was 78 of 83 Euro en dat vonden we toch wat veel. Ineens denken we eraan dat er in het hotel hiernaast ook zo een bureau is. Wij naar dat hotel, maar het is nog niet geopend en hat gaat pas om 08:30 - binnen 10 minuten - open. Om die 10 minuten te doden kopen we water voor onderweg en shampoo, want we hadden de onze thuis vergeten. Deze meneer komt tamelijk goed op tijd en we gaan met hem mee naar binnen. Vandaag krijgen we een Hyundai Atos met airco voor 70 Euro voor 2 dagen en we beslissen maar vlug om het te doen, anders is het misschien de moeite niet meer om te vertrekken. Papieren invullen en we kunnen weg. Timo met zijn zeer gat, hoewel het vandaag toch al minder is - rijdt met de mega-Atos, dwz wijle weg. Iets verder stoppen we eerst om de details van de uitstap te bespreken en we moeten eerst zien welke richting we uit moeten. We zijn nu definitief weg naar Kos-stad om daar de zogenaamde autostrade naar het westen te nemen. Nu blijkt dat de afstand van het hotel naar de stad bijna 4 kilometer is, dus we hebben gisteren weer goed ons best gedaan. We proberen naar het verste punt te rijden en dat is Kefalos en het Latra-gebergte.
Na een klein uurtje - even tijd verloren met te tanken - komen we aan in Kefalos. Voor ons ligt 2 of 3 kilometer strand en hotels. We rijden daar gewoon door tot in het dorp Kefalos. Omdat er daar nergens wegwijzers staan, rijdt Timo gewoon zo rechtdoor mogelijk en we komen uit aan de andere kant van het dorp zonder echt te weten waar we zijn. We hebben wel een mooi zicht over de vlakte, echt wel knap. We nemen een weg waarvan we denken dat die de juiste richting uitgaat. Dat wegje blijkt echter terug te keren naar het begin van de vlakte. We zien dan een bordje richting Agios Stefanos' basiliek. De ruïnes van de basiliek liggen vlak aan
het strand en ook vlakbij het eilandje Kastri, het is daar allemaal prachtig en rustig. Mooie stukken mozaïek, maar de meeste zijn bedekt met grind, om ze te beschermen tegen vernietiging door weer en toerist. We zijn hier ongeveer een half uurtje en rijden dan terug naar Kefalos door de vlakte. De weg naar het dorpje is trouwens heel steil omhoog met enkele haarspeldbochten. Vlak voor het dorp zelf zien we nog een pijl naar de burchtruïne van Kefalos. We parkeren, gaan naar boven te voet, maar er is niks te zien, behalve weer en mooi uitzicht over de vlakte, maar niet echt veel van de ruïne. We zien de omtrekken van de burcht beter vanop de parking waar de auto staat. We zijn nog altijd niet in het meest westelijke punt van Kos geweest en willen dat nu wel doen. Op Timo zijn oriëntatiegevoel nemen we gewoon een weg en volgen die tot we pijltjes tegenkomen.
We zijn op een splitsing en kunnen kiezen: naar Agios Ioannis of naar Agios Theologos. We kiezen eerst het verste, 7 kilometer en dat is Agios Ioannis. De weg is echt graaf: het midden is ongeveer 2 meter geasfalteerd en langs beide kanten is er nog een meter steentjes en zand. De weg loopt dan nog in haarspeldbochten omhoog en omlaag en we zijn daar allebei niet zo scheutig naar. We komen onderweg tegen: schapen, geiten, 2 jagers met hun buit (patrijzen) en hun honden. Het kloostertje daarboven is echt wel de moeite, mooi wit en blauw en ernaast staat een grote oude plataan. Die bomen vind je hier ongelooflijk veel. We genieten even van de rust, van de zon en het uitzicht en keren dan terug naar de splitsing. Daar nemen we nu de andere kant en stoppen aan het kerkje van Agios Theologos. We zouden vandaar nog verder kunnen rijden, maar dat is naar het strand en lijkt ons niet echt de moeite, dus keren we gewoon terug naar Kefalos en de Kambosvlakte. Langs deze langgerekte weg zijn veel restaurantjes en we stoppen daar dan ook en eten bij 'Scorpio': Timo eet calamari en Eef moussaka, we betalen 15 Euro en bespreken het vervolg van de route.
Van hier rijden we terug richting Antimacheia. Op de weg ernaartoe stoppen we een half uurtje op de 'Camel Beach'; vanop de hoofdweg leidt een klein baantje naar het restaurant en vandaar steil naar beneden naar het strand, bijna niet te doen met de auto, maar Timo doet dat met brio, hij is goed bezig. We rusten hier even uit, TImo zwemt even in de zee en Eef blijft genieten van het zonnetje. Na ongeveer een half uurtje zijn we terug weg naar boven tegen 2 kilometer per uur in eerste en dat lukt nog goed ook. We hebben besloten, om vandaag nog een klein stukje van Midden-Kos erbij te nemen. We rijden dus naar Antimacheia, waar ook de luchthaven is. Daarnaast is er daar eigenlijk geen botten te zien. We proberen het dus elders: een vijftal kilometer verder ligt Mastihari en daar liggen de ruïnes van een burcht (weer brokken). Als we het dorpje binnenrijden, hebben we iets van: dit kennen we, en inderdaad. Het blijkt dat we met de transfer bus van de luchthaven ook hierlangs gepasseerd zijn.
Er zijn een aantal toeristen afgezet toen. Soit, we parkeren de auto en zoeken de ruïnes, die in de buurt moeten liggen van Hotel Achilleas Beach. We wandelen even, maar vinden niks, zelfs niet het hotel. Omdat we al zolang onderweg zijn, zoeken we niet te lang. We vinden in de directe nabijheid geen ruïne en geen hotel. Het enige mooie zijn de eilandjes aan de andere kant van de zee. We rijden op de wilden boef verder, passeren een soort kerncentrale, ook het gezochte hotel, maar nog steeds geen ruïne. We hebben nu tijd genoeg verspild hier, dus we rijden terug naar Antimacheia. Daar is nog een burcht te bezichtigen, dus we rijden die richting uit. Nu hebben we meer succes en vinden de burcht tamelijk rap. Het enige oponthoud zijn een bende geiten, die de weg oversteken. We komen bij de burcht, maar er is geen toegang wegens werken. De toerist heeft er natuurlijk iets op gevonden: als je even rond de muren wandelt, kan je na 1 kilometer door de muur en kan je op het terrein van de burcht. Wij volgen de rest en vinden de ingang ook. Het stuk is indrukwekkend door de hoge muren, maar niet echt door de inhoud: veel brokken, hoog gras, mooie zichten en weinig volk. Het was eigenlijk wel de moeite om er even voor rond te rijden en te stoppen. Dan rijden we in één stuk terug naar het hotel. Daar even in het zwembad plonsen, maar door de strakke wind, blijven we niet te lang. We hebben het vandaag toch zeker 30 minuten uitgehouden. We komen terug op de kamer, douchen ons, rusten even en gaan vroeg eten. Het smaakte wel zoals gewoonlijk en rond 20:30 zijn we terug op onze kamer. Dan ontspannen we ons nog en gaan vroeg maffen. Cliché: moe, maar voldaan.
Donderdag 3 oktober 2002: Midden-Kos
We staan vandaag iets later op dan gisteren, want gisteren was het toch een beetje overdreven. Nu staan we op rond 07:50, we zorgen dat alles in orde is voor we ontbijten, dan kunnen we straks de rugzak al direct meenemen. We bezoeken eerst het Asklepion. Dit doen we om de hitte voor te zijn. Wanneer we daar toekomen, blijkt dit ook een goed idee te zijn. Er
lopen een tiental mensen rond en op sommige plaatsen in de wind is het zelfs fris. Het hele heiligdom is verdeeld over drie terrassen. Op het onderste terras zien we de ingang, de thermen, een bezoekersterras en een bron met het beeldje van Pan. Dit zijn echter de belangrijkste dingen. De algemene indruk is reeds overweldigend. Via het tweede terras loop een weg naar het derde. Op het tweede staan de restanten van een tempel en van het altaar van Asklepion. Er zijn ook overblijfselen te zien van een Apollotempel en van priesterwoningen. Het gehalte brokken is nu al tamelijk hoog, maar mijn schatje maakt me alles duidelijk met uitleg over alle details. We bereiken na 60 treden het derde terras, dat ook het grootste is. Hier zijn ook stukken van tempels en zuilen te zien. We verwonderen ons weer eens over de kunsttoeren van de Grieken en de Romeinen. Die kerels konden toch wat voor die tijd. Het Asklepion ligt wat hoger, zodat we een mooi zicht hebben over de naburige eilanden en over Kos-stad.
Na het bezoek van ongeveer een uurtje rijden we verder naar onze volgende bestemming. Nog niet echt duidelijk wat dat gaat worden, maar we rijden naar het verste punt van Midden-Kos: Pyli. Daar zijn een aantal dingen te zien: we parkeren ons aan de wijk van Agios Georgios. Van daar gaat er een weg naar de wijk hoger gelegen Agios Nikolaos. We nemen deze 2.5 kilometer er vlug te voet bij. Op een kleine 20 minuten zijn we aan het dorpsplein van de bovenste wijk. Daar volgen we de pjilen naar de "pigi", de bron. De waterspuwers zorgen al langer dan 400 jaar voor water. De bewoners komen daar toe om flessen water te vullen. Ze komen daar toe met 40 lege flessen, vullen deze en rijden ermee weg op hun brommer: hoe ze het doen, snappen we niet, maar ze geraken er toch mee weg. Nu we hier toch zijn, gaan we toch nog verder naar het 'Graf van Harmylos': de mythische stamvader van de eerste dynastie van Kos. Een klein wegje gaat naar het graf, dat eigenlijk niets bijzonder is, gewoon wat stenen op elkaar gezet en dat moet dan een graf voorstellen. Misschien was het interessanter, als je erin kon gaan, want een ijzerdraad verspert de weg. Achter het graf staat een kapel en daar staat een oude man rondleidingen te geven. Hij vertelt wat over de iconen en we steken elk een kaars aan. Eef bij de icoon van Maria, ik bij die van Jozef. We geven die kerel wat kleingeld en zijn terug weg.
Nu hebben we in boven-Pyli alles gezien, we gaan terug naar de auto en vertrekken naar de volgende bezienswaardigheid: Oud-Pyli. Langs een kleine, steile, bochtige weg rijden we naar boven. Daar ligt een oud Middeleeuws dorp (lees: resten) en een burchtruïne. We wandelen net als de grazende geiten door het dorp, maar we hebben eigenlijk geen zin om helemaal naar boven de helling van de burcht te beklimmen. In de toeristische gids schrijven ze dat het 70 minuten duurt. We zijn du
s terug weg en nu gaat het naar Zia. Via opnieuw kleine wegen rijden we dit rustieke dorpje binnen. Het is er wel gezellig, maar spijtig genoeg loopt het hier stampvol toeristen. We doen vlug ons ding: 4 flesjes olie kopen (mama Linda, mama Betty, Roel en voor ons), kerkje bezoeken, watermolen bezoeken. Deze molen ligt in het midden van een tourist shop en functioneert nog, maar vandaag niet. We kuieren wat rond en bekijken eens wat we nog willen doen. Er wordt veel gesproken over de zoutvlakte, die een natuurgebied is en dat spreekt Timo wel aan. We zoeken de weg tussen Tigaki en Marmari en stoppen vlak aan de oude zoutpan. Timo denkt 2 flamingo's te zien in de verte.
We wandelen er even en rijden nu naar een supermarkt, die we gepasseerd waren op de heenweg. Bij Konstantinos kopen we eten voor de middag; het is al 14:30 ondertussen, ouzo, metaxa, frisdrank. Buiten op de stoep eten we en bekijken wat we nog verder willen doen. In Platani bezoeken we nog 2 begraafplaatsen, 1 Joodse en 1 Islamitische. We moeten nog 3 dingen doen, eer we kunnen zeggen, dat we het hele eiland gezien hebben: de thermen van Agios Fokas, de windmolen van Antimacheia en een eendenvijver. Het s al tamelijk laat op de dag, dus we willen er eigenlijk stilaan een punt achter zetten en we rijden al richting hotel en richting thermen. We parkeren de auto boven en moeten te voet bijna 2 kilometer naar de thermen zelf. Het ligt daar vol vieze mensen in de zee en nog specifiek tussen de rotsen, die er voor de toerist gelegd zijn. We verwonderen er ons toch wel over dat het water zo warm is, we zouden er niet onder kunnen douchen, zo heet. We hebben het er wel vlug gezien, want meer dan degoutante mensen en dat kleine stukje thermen is er eigenlijk niet te zien. We zijn al wel wat moe, maaar onze bezinetank is nog maar half en we moeten hem 1/4 teruggeven. We rijden dan nog naar Antimacheia om de windmolen te zoeken, die we gisteren niet vonden. We stoppen snel nog aan de bronvijver Linopotis.
Hier zouden schildpadden zitten, maar we vinden niks. We zijn al bijna 9 uur onderweg vandaag, dus het is genoeg geweest: terug naar het hotel. We rijden nog wat rondjes zodat we de auto parkeren met precies 300 kilometer op de teller. Wel belachelijk, effe toeren op de parking. We geven de sleutel af en gaan ons douchen. Eef schrijft een briefje aan Leen en TImo schrijft ons dagboek. Rond 19:30 gaan we eten, genieten een uurtje van het avondeten en keren dan terug naar de kamer. We vallen als 2 blokken in slaap, want het zijn weer 2 vermoeiende dagen geweest.
Vrijdag 4 oktober 2002: Tam-dag
Na het gecros en gerace van de laatste 2 dagen, hebben we besloten een rustdag in te lassen. We vragen ons alleen af hoe land we het gaan kunnen volhouden. Rond 08:00 is Timo opgestaan en beginnen schrijven aan het dagboek. Een half uurtje later staat Eef ook op. We gaan ontbijten, deze keer buiten op het terras in de zon. Zalig gewoon! Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer en trekken onze zwemkledij een om te gaan tammen aan het zwembad. Rond 09:30 zijn we geïnstalleerd: ieder op zijn ligzeteltje met een handdoek, e
en parasol tussen ons beiden, strips mee om te lezen... Enfin, alles op en aan. TImo neemt snel al een duik in het water, maar voor Eef is het nog een beetje te fris. Er staat weer veel wind en de zon geeft nog niet voldoende warmte. Na een tijdje gaat ze er ook in: fris in het begin, daarna zalig. Dit herhalen we een paar keer tot de middag en dan besluiten we om toch iets te doen. Kwestie van geen doorligwonden te krijgen.
Rond 13:30 vertrekken we te voet naar Kos-stad. We krijgen stilaan honger. Een uurtje later zitten we op een rustig terras pal naast de agora, tof terrasje en lekker gegeten: greek salad (Eef) en moussaka (Timo) en natuurlijk een flesje retsina. We genieten nog even en stappen op. We gaan nog wat in het stadje rondwandelen. We ontdekken een aantal leuke straatjes met winkeltjes, bijna souhks, alleen worden we hier niet zo lastiggevallen. We kopen bij een oud peeke 4 appelen en een halve kilo druiven, van die witte, lekker zoet. We lopen nog wat rond en vinden eindelijk de boot naar Leros, die op dinsdag vertrekt. We boeken toch maar niet, omdat we er pas om 10:40 zouden zijn en om 13:10 al moeten vertrekken en dat vinden we niet de moeite. Het komt er op een andere keer nog wel eens van. Ondertussen is het 16:30. We nemen de bus terug naar Psalidi (we zijn er al na een tiental minuten). We kopen al een fles water voor morgen en gaan naar het hotel. We tammen even en douchen ons. Daarna gaan we eten en vroeg slapen, want morgen is het vroeg dag. We gaan naar Nissyros. Joepie de poepie!
Zaterdag 5 oktober 2002: Nissyros
De langverwachte dag: we bezoeken het vulkanische eiland Nissyros. Heel vroeg, reeds om 06:45 staan we op, maken vlud de rugzak klaar en gaan ontbijten. Tot grote vreugde van mijn schatje geven ze om 7 uurs 's morgens al pannenkoeken. We lassen even een WC-stop in en gaan naar de bushalte. We nemen de bus van 07:45 om 07:55 en komen nog ruim op tijd in de haven aan. Daar moeten we ons aanmelden in een geïmproviseerd bureau en kunnen aan boord. We worden vergezeld door een eenzame mens uit Maldegem, hij is zonder zijn vrouw op toer en zit bij ons op de boot tot we op het eiland aankomen. We varen langs de kust en passeren ons hotel. Na een reis van ongeveer 2 uur komen we aan op Nissyros. We kunnen even rondwandelen, maar moeten om 12:30 terug in de haven zijn om de bus te nemen naar 
de vulkaan. We vertrekken op de wilde boef en stappen naar de oude burcht, helemaal boven, via een klein wandelwegeltje. Weinig mensen kennen blijkbaar deze weg, want er is weinig volk. Boven zijn mooie brokken te zien en een prachtig zicht. Mijn schatteke slaagt er zelfs in een klein hagedisje te fotgraferen. Goed gedaan. We gaan op het gemakske terug naar beneden. Onderweg kopen we ons een broodje kaas.
Het is ondertussen 12:30 en ons ontbijt is nu wel al lang verteerd. Goed op tijd zijn we terug op de afgesproken plaats, de bus echter niet. We wachten +/- 20 minuten en daar is ze! Allemaal erop en richting 'Volcano'! De chauffeur is een redelijke zot, we zijn één keer bijna in een ravijn gereden. Timo vindt het grappig, Eef pist bijna in haar broek van grote schrik (en ze is helemaal niet alleen). Na een goed kwartiertje komen we boven. Ze hadden ons gewaarschuwd voor de geur van rotte eieren, maar als we uistappen, valt het nogal mee. We krijgen een klein uurtje de tijd om in de vulkaankrater zelf rond te lopen. We dalen af en inderdaad: STINKEN! Het is zo erg, dat we een zakdoek voor onze neus moeten houden. Zwavelgeur is dus echt niet uit te houden. Wat we zien, is echter ongelooflijk: overal gaten in de grond, waar stoom en zwaveldampen uitkomen. Hier en daar zelfs bubbelende modder en/of water. Echt iets wat we nog nooit gezien hebben. Ondanks de stank zouden we hier nog langer kunnen rondlopen, maar de zwaveldampen blijken giftig te zijn, dus we blijven niet te lang. We gaan dan maar terug naar boven, waar we onze chauffeur nog een plezier doen met een Euro-muntje, dat hij nog niet had. Dan kunnen we terug op de bus naar de haven. Deze keer rijdt hij al veel beter en hij stopt zelfs drie keer, zodat we foto's kunnen maken, precies Japanners.
Als we terug in de haven komen, kunnen we nog ongeveer een uur onze goesting doen. We pladijzen ons op een terras en drinken 2 flessen retsina. We zitten goed: in de zon met een fris briesje vlak aan de zee. De retsina smaakt en een klein beetje in de wind stappen we terug op de boot. We zijn laatst, maar vinden een goed plaatsje voor 2 op de eerste verdieping. We zeveren wat en genieten van de zon. Wanneer we echter na ongeveer een uur terugkomen ter hoogte van de thermen, steekt een strakke, redelijk frisse wind op. Er zijn al veel mensen, die hun trui of jas hebben aangedaan. Na 2 uur zijn we terug in de haven van Kos en het is 17:30 nu. We kopen een buskaartje en rijden terug naar het hotel. Wie zit er op de bus? Yep, dezelfde kerel als deze morgen. Hij was aan het vertellen dat ze hem in het hotel - en dus waarschijnlijk ook bij ons - vijftig (50) Euro vroegen voor deze uitstap. Wij hebben slechts 20 Euro betaald, dat was in het hotel dus een serieuze "rip-off". Hij vroeg ook of we op huwelijksreis waren - NOT. We zouden wel iets beter (ale ja, verder) kiezen als huwelijksreis, zenne. Dan gaat het allemaal heel rap. We kopen retsina, telefoonkaarten in een winkeltje in de straat, bustickets in het hotel. Dan gaan we douchen, tamelijk direct erna eten. Rond 8 uur bellen we naar de mama's en iedereen is blij en tevreden dat we elkaar gehoord hebben. Tamelijk snel gaan we naar de kamer en redelijk vroeg slapen, want we zijn heel vroeg opgestaan en hebben veel gereisd en veel gezien. Echt een toffe ervaring, die Vulcano. Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker.
Zondag 6 oktober 2002: Tam-, hoewel toch wat gedaan-dag
We zijn weer vroeg wakker deze morgen, ah ja gisteren ook vroeg gaan slapen. We zien dat het helemaal overtrokken is en het is zelfs niet echt warm. Bij het onbijt zegt onze ober, dat het voor de hele dag is. Mijn schatje zegt dat het niet waar zal zijn, maar als die Grieken dat zelf zeggen, dan zou het wel waar kunnen zijn, vrezen we. Eigenlijk weten we niet goed wat doen vandaag, maar we hebben gisteren gezegd dat we het cultureel erfgoed van Kos tot ons gingen nemen. We vertrekken met de rugzak rond 09:00 en zijn een half uurtje later in Kos-stad. We gaan direct naar het Archeologisch Museum. Het is niet groot, maar wel de moeite en wat ons het meest verbaasde: inkom is gratis. We krijgen een hele hoop beelden, mozaïeken te zien uit verschillende periodes, cool. Dan zijn we toch al en beetje moe en doen een terrasje: cola (T) en ice-coffee (E). Dat is eigenlijk n
og te drinken zenne. Dan stappen we naar de Casa Romana, want dinsdag hadden we al te veel brokken gezien, dus vandaag doen we het wel. We zijn er op 10 minuten en mogen ook hier gratis binnen, blijkbaar zijn de musea op zondag gratis. Hier krijgen we een beeld van de villa van de Romein, knap hoor, mozaïeken, muurschilderingen, zuilen (Korintische n Ionische). Die gasten hadden het goed. Naast de gerestaureerde casa liggen nog hopen brokken van de originele casa zelf. Er werd daar gebruik gemaakt van vloerverwarming. Mijn schatje vraagt zich af, wat allemaal die ronde stenen zijn; misschien komen we het later nog te weten. Na dit bezoekje rusten we weer wat uit in het parkje vlak tegenover de casa, we eten wat druifjes en overleggen wat we nog gaan doen.
Het eerste is een snorkel kopen, want Timo loopt al lang met het idee in zijn hoofd en nu wordt het ten uitvoer gebracht. We kopen een duikbril met bijhorende snorkel voor 22.5 Euro, wat eigenlijk toch nog meevalt. Na deze aankoop lopen we terug naar het plein van de vrijheid, het plein van het museum. Nu vertrekken we terug naar het hotel. Het is ondertussen ongeveer 13:00 en de druiven hebben toch weinig de honger gestild. We kopen een smos hesp-kaas en een broodje tonijn, wat we onderweg opeten. Langs de weg zijn verschillende kraampjes met sponzen te koop (van 2 tot 12 Euro), maar er was een stuk gaan vliegen en Timo vindt dat toch zeker. Thuis proberen we het uit, echt wonderbaarlijk: van echt hars naar kei-spons-zacht.
Op wederom een half uurtje zijn we terug in het hotel. We nemen alles mee naar het strand en pladijzen ons daar neer. Het ritme gaat als volgt: snorkel (zwem) - zonnen - snorkel - zwemmen - zon - zwem - zon - zwem. Eef gaat boekjes halen. Zon - zwem - zon. Tegen 17:00 - het wordt ondertussen al wat frisser - gaan we terug naar de kamer om ons te douchen. We wassen de zwempakken en de handdoeken uit en drinken al een aperitief. We hebben gsiteren 1.5 liter retsina gekocht om zeker toe te komen. Dan gaan we eten en na het eten rusten we uit voor de TV, lezen en schrijven nog wat en dan gaan we maffen. Toedeloe.
Maandag 7 oktober 2002: Kalymnos en Pserimos of toch niet?
We staan nog eens vroeg op, want we moeten om 08:30 in Kos-stad zijn om met de boot naar Kalymnos te vertrekken. We zijn allebei nog moe, omdat we slecht geslapen hebben. Die van naast ons kreeg om 1 uur het idee lawaai te beginnen maken en het heeft keihard gewaaid en geregend deze nacht. We kijken door het raam en zien alleen maar donkere wolken, het is precies nog steeds nacht en het ziet er slecht uit. We ontbijten snel en nemen de bus van 07:45 naar Kos. We zijn daar dan ook ruim op tijd. Het ziet er niet naar uit dat de boten vertrekken, maar we mogen toch al de boot op. Na ongeveer 30 minuten moeten we er terug af. We ga
an naar de tourist office waar we de uitstap geboekt hebben. De keuze is: Nissyros (al gedaan), Bodrum (geen interesse) of geld terug (en dit is OK). We gaan naar de andere kant van de straat en vragen daar of we morgen of overmorgen nog naar Kalymnos kunnen. Die geeft ons de catamaran, om 10:50 vertrekken en rond 15:00 terug en het is nog goedkoper ook - 6.60 Euro verschil. We zoeken eerst de plaats waar we die catamaran moeten nemen en dan gaan we terug naar het hotel. We nemen het risico te voet te gaan, want er zijn nog 2 stormbuien gepasseerd ondertussen.
We hebben geluk en komen droog terug, een beetje ontgoocheld, maar toch weer blij ook, dat we nog naar Kalymnos gaan geraken. We leggen ons een uurtje te slapen, want er breekt een hels onweer los, wanneer we net thuis zijn. Als we terug wakker worden is het al 13:00 en hebben we een beetje honger. We stappen naar Rodini tavern, want het is opgeklaard en daar eten we pizza (Eef) en gyros (Timo). Wanneer we terug op de kamer komen, is het al zonnig en willen even gaan zwemmen, maar plots uit het niets breekt er een hevig onweer los en we riskeren het niet meer. We leggen ons neer en tamen, we maken van de nood een deugd en rusten, tammen, maffen. We zullen niet vermoeid van Kos terug naar huis gaan, dat is zeker. Zo rond 17:30 wordt het Timo wat te veel en we maken ons klaar om nog een avondwandeling te maken, het is ondertussen al aan het donker worden. We stappen naar het strand en zetten ons op een kleine steiger en genieten van de lucht, de rust en de intredende duisternis.
We zien de zonsondergang links van ons boven Kos-stad en zien ook overal lichtjes aangaan, ook recht voor ons op de Turkse kust. We denken dat die ongeveer 5 kilometer ver ligt. Na dit romantische uitje gaan we eten, enkel gezond deze avond, want we hebben al een volwaardige maaltijd achter de keizen vandaag, dus enkel een slaatje en fruit. Na het eten kopen we nog een fles tonic, goed voor de maag van mijn schatje, en een sigaar, we genieten nog van het tonicske en een ouzo-cola en een echte Cubaanse sigaar. We schrijven het verslag van de dag en gaan rond 22 uur slapen. Het was een kalme, beetje ontgoochelende, maar tegelijk hoopvolle dag. Morgen zijn we toch nog op Kalymnos, we kijken er echt naar uit.
Dinsdag 8 oktober 2002: Kalymnos, tweede keer goede keer?
We staan weeral vroeg op - we hebben hier eigenlijk nog niet vaak uitgeslapen. Timo is wakker geworden van nog maar eens een storm. Het is aan het bliksemen en donderen, als hij even buiten gaat staan en kijken wat er gebeurt. Eef is ondertussen ook wakker en we maken ons klaar om te gaan ontbijten. De rugzak is klaar en iedereen is klaar, behalve het weer. Het is nu al bijna een uur aan het gieten dat de stukken eraf vliegen. Er vallen zelfs hagelbollen met een doorsnede van 1 centimeter, zonder overdrijven. Na anderhalf uur stopt het even: het hele hoteldomein staat blank, de riolen en afwatering kunnen dat allemaal niet slikken. Alé, we kunnen toch ontbijten en daar genieten we van ook. We nemen de bus naar het stad, neen niet Antwerpen, wel Kos en daar zijn we al om 09:15. We wandelen wat door de haven en gaan dan naar de bar waar ze onze tickets moeten
geven. Omdat er nog niemand achter de balie zit, drinken we hier eerst iets. Om10:50 zou de boot moeten vertrekken, we wachten even en slaan de gezellige Griekse drukte gade? Twee oude heren spelen met de voeten van de serveuse tot groot jolijt van het hele terras. De hemel is terug volledig uitgeklaard en we verwachten weinig problemen.
Rond 10 uur kunnen we onze voucher inruilen voor boottickets van de catamaran, niet zomaar een boot zenne. We genieten nog van de rust/gezellige drukte en kunnen met ongeveer 10 minuten vertraging vertrekken. De reis moet +/- 40 minuten duren en dat doet het ook, maar voor een viertal mensen is het geëindigd in een kotszakje, want de zee stond tamelijk woelig. Yes, yes, yes, yes, yes, yes, 20x;. WE ZIJN OP KALYMNOS. We bekomen even van de boottocht en bekijken direct de sponzen factory en zagen dat het goed was. We kuieren door de zigzaggende straatjes op zoek naar een belegd broodje, maar vinden niks. Dus zetten we ons neer op een terras en bestellen 2 cola en 2 smos tonijn. Dat smaakt ons allebei en gaan dan verder op verkenning. We bekijken vlug de restanten van een Italiaanse nederezetting en een kerkje langs de haven.
Het beste wat we kunnen doen is naar de thermen gaan en het klooster bezoeken en daar zijn we nu ook klaar voor. We vertrekken eerst naar de thermen. Als we ongeveer 1 kilometer ver zijn voelen we nattigheid, we gaan een stortbui op ons dak krijgen, ah ja andere buien kennen ze hier niet, zeveren zoals in België doet het hier niet, het is alles of niks. Wij dus terug al lopend en we schuilen onze de aanhangwagen van een truck. Na een kwartier begint alles daar te druppen en te doen, dus eigenlijk moeten we er weg, maar we worden gered door de zon. De stortbui is ten einde en we kunnen terug de beklimming naar de thermen beginnen. Oei, iets vergeten. Voor het middagmaal zijn we gestopt in een tweede "Sponge Factory" en daar hebben we 2 sponzen gekocht; dat Griekse vrouwtje was heel lief, vriendelijk en beleefd. We konden het bijna niet laten, iets te kopen. We kopen voor 20 Euro sponzen en krijgen een kleintje (t.w.v. 3 Euro) gratis.
Terug naar de thermen. We volgen het weggetje langs de rotskust en een prachtige baai. We genieten hier allebei van de rust en de kalmte na de bui. Dan gaan we terug richting centrum en we hebben eigenlijk nog maar één uur tot de catamaran ons komt halen. Het begint te regenen, dus we gaan binnen in de eerste "sponge factory' en kopen er nog een decoratieve spons voor in de badkamer. Buiten aan de boulevard zetten we ons rustig op een bankje, want door de regen hebben we te veel tijd verloren om nog naar het klooster te gaan. Soit, we rusten dus uit. Iets later verhuizen we naar de haven, daar is meer zon, meer leven en we zitten daar gewoon beter. We genieten van de zee, rust, zon en rond 15:00 gaan we terug naar de grote haven, waar de catamaran aanlegt. De hele tijd is het daar precies een mierennest en stipt om 15:30 varen we af, om 40 minuten later in Kos terug te zijn. We kunnen terugkijken op een kort, maar toch tof oponthoud op het eiland Kalymnos.
We hebben plots zin in een ijsje en nemen dat dan ook tot ons; Eef neemt een banana split en Timo een coupe aardbeien en het smaakt ons nog ook. Daarna gaan we naar de bushalte en missen op 2 seconden die van 16:45. Dan maar te voet, halverwege gaan we effe langs het strand en dan terug langs de gewone weg. We hebben weer een serieus traject bij onze wandelingen. We nemen een aperitief en een douche. Rond 17:45 wordt Timo door zijn werk gebeld. Ze kunnen hem blijkbaar niet missen en hij helpt hen, dan verder douchen en gaan eten. We zijn redelijk laat vandaag, het is al 18:30, het is dan ook erg druk in het restaurant. We eten vrij gezond, veel groenten en fruit, want we worden het vettige hoteleten wat beu. Rond 20:30 bellen we nog even naar het thuisfront en gaan we rustig terug naar de kamer. Daar merken we dat we eigenlijk geen drank meer hebben. Dus terug de schoenen aan en naar het winkeltje. We kopen retsina, cola en 2 sigaren. We zitten op het terras te genieten en gaan daarna slapen.
Woensdag 9 oktober 2002: Laatste hele dag, genieten en tammen
's Morgens staan we niet vroeg op en genieten echt van het ontbijt, we tafelen bijna een uur. We zijn natuurlijk geen mensen om stil te zitten en gaan even wandelen. Dan wordt deze dag geklasseerd als een tam-dag. We leggen ons neer op het strand, hoewel het weer voor de derde dag op rijd toch niet zo goed is. We zwemmen even en genieten van het zonnetje, dat af en toe wel eens verdwijnt. Timo gaat op zoek naar de witte kalkachtige rugplaten van de zeekat, die dikwijls langs de kustlijn liggen. Hij is een half uurtje we en ook de zon is dan al weg. Het begint een beetje te druppelen en we gaan naar binnen. Het regent niet lang en we ga
an samen langs het strand richting Kos op zoek naar die witte dingen. Halverwege is het genoeg geweest en we keren gewoon terug naar het hotel.
Het is al 13:00 en we zouden al iets kunnen eten. We gaan binnen bij Spyros, een gezellig restaurantje langs de weg, waar we al een paar keer voorbijgegaan zijn. Er zit een Vlaming opp het terras, die zegt, dat het hier goed is. We bestellen een echt Griekse sla en "kalamri saganaki", pikant met look, ongelooflijk lekker. Die Vlaming spreekt ons aan en we doen een toffe babbel. Hij woont hier en zag direct dat we niet de mensen zijn om in Kipriotis Village te logeren. We krijgen zijn kaartje en moeten eens mailen. Na dit toffe gesprek en eten (1.5 uur) gaan we terug naar het hotel. We doen een schoonheidsslaapje, dat we eigenlijk niet nodig hebben, maar ja. Daarna doen we een wandelingetje langs het eco-pad van het natuurgebeid "Wetlands of Psalidi". We worden hier constant gevolgd door een lichtbruine hond, een soort herder gekruist met vanalles en nog wat. Tof en lief beestje, maar het blijft ons volgen, al anderhalf uur. Wij, als dierenvrienden willen hem niet wegsturen, dus proberen we het anders. We zetten ons aan het strand, maar hij komt gewoon naast ons liggen. Na een kwartier willen we naar de kamer gaan, maar hij blijft ons volgen. Andere mensen roepen hem en wij niet, maar toch blijft hij ons volgen. We gaan binnen in het hotel zelf en gaan langs een andere uitgang buiten en ja hoor, wie ligt daar te wachten, die hond. Dan zijn er 2 Hollanders die met hem spelen en hij volgt die nu, dus wij kunnen rustig onze kamer binnen.
We douchen en gaan eten. We nemen het er echt wel van : we zitten bijna 2 uur aan tafel. We gaan naar de kamer, spelen nog een spelletje : de ene heeft een ding/persoon in gedachten en de andere moet het raden. Onnozel hé. We beseffen plots, dat we het laatste kaarsje niet kunnen aansteken, want de aansteker is de vuursteen kwijt en de lucifers zijn nat. Timo kleedt zich vlug aan en koopt in het winkeltje van het hotel een nieuwe aansteker. De kaarsjes branden de laatste keer en we weten dat het er weer op zit. Vandaag gaan we pas om 23u30 slapen en dat is niet dikwijls gebeurd hier op Kos.
Donderdag 10 oktober 2002: De allerlaatste dag op Kos
We zijn weeral rond 7 uur wakker. We kijken door het raam en zien een open hemel en de opkomende zon., die weerkaatst op de helwitte muren van de andere bungalows. De mussen en de roeken kwetteren en koeren of het een lieve lust is. Wij twee genieten ten volle van dit tafereel, dat ons op dit vroege uur een grote rust verschaft. De zwaluwen suizen in duikvlucht over de groen aangelegde gazon. De bloemenranken klimmen langs de muren omhoog en geven een roze of rode teint aan de helwitte muren. We zitten rustig op het terras van de bungalow en voelen het knorren van de maag en we zetten ons recht om de innerlijke mens in het restaurant te versterken. Het is ondertussen al 8 uur. We genieten 200 % van de uren die ons hier in Griekenland nog resten, maar eerst moet de plicht vervuld worden.
We betalen 26 Euro aan de receptie om de kamer tot 18:00 te houden vandaag, zodanig dat we ons nog kunnen douchen, voor ze ons komen halen met de transferbus. Dat is reeds om 17:15 om pas op te stijgen om 20:50; dat is echt wel heel vroeg op voorhand. De verplichtingen zijn vlug gedaan deze keer, we zijn namelijk klaar om 09:15. De uren die ons nog resten kun
nen we nog wat in de zee of in het zwembad rondploeteren, we zien wel hoe we de rest van de dag invullen. Het weer is dik OK, dus het kan bijna niet meer fout gaan. We gaan aan het zwembad liggen; we zijn er al heel vroeg bij vandaag en kunnen onze plaatsen nog goed kiezen. We zonnen wat; het is al tamelijk warm vandaag. We wisselen af tussen in de zon liggen en in het zwembad afkoelen. Dit ritueel herhalen we een keer of vier en dan worden we het al een beetje beu, vooral omdat het aan het zwembad steeds drukker en drukker wordt. Kleine kinderen komen vlak voor onze neus lawaai maken lijk zot en wij kunnen er niet zo goed tegen vandaag. Het is wel al 13 uur, dus onze tijd is hier aan het korten. Eef spreekt al een aantal keer over minigolf, vlak bij het strand. Nu we toch wat tijd moeten doorbrengen, zullen we eens wat golf spelen. Timo kan het eigenlijk niet zo goed, dus Eef wint met brio, zoals Timo zelf wel had verwacht. We doen alle 'holes' 2 keer, een keer zonder obstakels en één keer met; megaveel verschil maakt het niet uit, maar we zijn bezig he en amuseren ons.
Dan kleden we ons deftig aan om bij Spyros te gaan eten. Deftig wil zeggen; we doen naast short ook T-shirt aan en Eef wisselt zwemgerief voor short en topje. Dan zijn we klaar om te gaan eten. Keuze van vandaag: greek salad, retsina, lamb chops en cola en tonic voor de dorst. Het is om handen en vingers bij af te likken. We babbelen nog wat met die Vlaming, die er vandaag ook zit en genieten toch 1.5 uur van ons middageten, onze laatste maaltijd hier op Kos. Het is ondertussen al 15:00, we genieten nong van de rust op ons terras en douchen ons nog. Die 2 douches kosten ons wel tamelijk veel, dus we nemen onze tijd. Vandaag staat genieten centraal en eigenlijk al heel het verlof en dat moet eigenlijk wel zo, hé. Om 17:15 komen ze ons halen met de bus voor de luchthaven. We zitten er anderhalf uur op, maar we hebben een toffe babbel met de mensen achter ons.
Aan de luchthaven staat een rij tot buiten en we denken zo van: wat is dit hier allemaal? Dit is voor de controle van alle bagage voor je het gebouw binnen mag, dus daarom staan hier zoveel mensen te wachten. We zitten niet naast elkaar op het vliegtuig, hoewel er zit enkel een pad tussen, dus dat valt nog mee. Je kan je benen af en toe streken, dus zo slecht is het nog niet. Na lang wachten op de luchthaven en na een vlucht van meer dan 3 uur, komen we op tijd toe in Brussel, we zijn zelfs 10 minuten te vroeg. Maurits en Betty komen ons halen; we rijden nog even mee naar hun thuis en hebben veel te vertellen. We komen moe in de Cardijnlaan toe, maar blijven toch nog zitten voor enkele pintjes en duveltjes, beter kan je niet thuiskomen. Het is hier wel koud, we komen van ongeveer 27 ° en hier is het er slechts 7, da's minder tof. Tegen een uur of 3 zijn we kapot en worden we thuis afgezet. Dit is dan het einde van weer een tof - maar veel te kort natuurlijk - verlof.
