scubatimo.be - Reizen - Griekenland Epidavros 2013

Griekenland: Epidavros

Maandag 22 april: Vertrek naar Griekenland, Athene, Epidavros
Het heeft geduurd van oktober vorig jaar dat we nog eens een vakantie gehad hebben, toen Bali, het weekendje Leeuwarden niet meegeteld, maar dat was maar een paar dagen, dus niet mega-lang. We konden het ondertussen al wel gebruiken, zo een weekje vakantie, deze keer naar het economisch problematische Griekenland. We zullen eens kijken hoe het er daar aan toegaat. Voor mij was het ondertussen van 2010 geleden dat ik nog in Griekenland en Epidavros geweest was, voor mijn liefje was dit de eerste ervaring met Griekenland. Patrik is weer de goede ziel van dienst om ons naar de luchthaven te brengen door het drukke verkeer in België. We hebben eerst de laatste hand nog gelegd aan de handbagage en de gewone bagage, zelfs nog de tijd gehad om een deftig ontbijt te nemen, dus we zijn al heel erg op ons gemak om te vertrekken. Ik heb wel het gevoel dat ik iets vergeten ben, maar dat is normaal, heb ik bijna altijd, dus zal wel in orde komen zeker.
Wij dus dankzij Patrik naar de luchthaven, snel afdroppen en dan bagage inchecken. We moeten eerst onze boarding pass afdrukken en daarmee zijn we natuurlijk ook direct ingecheckt, nu onze bagage nog. We stellen ons de vraag wat het nut is van op voorhand in te checken, want om de bagage af te geven, gaat het niet meteen vlugger. Er zal wel ergens een reden voor zijn en een logica achter zitten zeker. We raken de bagage kwijt, maar zoals elke vakantie de laatste keren met een beetje gezever. We mogen elk twintig kilogram meenemen, maar elk stuk mag maximum drieëntwintig wegen, wtf? Ze prutsen een beetje met het gewicht, want we hebben vijfentwintig, dus ca va nog he: voor twee personen. We raken zonder kosten en zonder veel gedoe de bagage toch kwijt en kunnen nog even genieten van de Belgische zon. Ikzelf rook nog een snelle sigaret, maar mijn liefje niet, want zij is gestopt: voor haar gezondheid en onze kleine spruit is dat het beste. Ikzelf ben al serieus minder aan het roken, dus binnenkort stop ik ook wel. Dan gaan we naar binnen, naar gate A nog iets, want dat wordt pas om elf uur aangekondigd. We blijven even zitten waar we links of rechts moeten kiezen afhankelijk van de nummer van de gate. En daar drinken we iets, wachten tot iets over elf en kunnen dan naar A55. Eens we daar zijn, moeten we helemaal niet lang meer wachten, want we kunnen bijna onmiddellijk boarden. Het gaat hier goed vooruit. Na de baby’s en de business class is het aan ons. Alles vlot, iedereen rustig aan boord en dan gaat het erg snel. De laatste passagiers komen aan boord en dan is het ineens alle deuren dicht, iedereen neerzitten en dan een korte safety briefing en de lucht in.
Al snel komen ze rond met een kleine maaltijd: pasta met tomatensaus en een broodje met smeerkaas, we drinken wat water en een koffietje en zo gaat de tijd sneller. Onze laatste vlucht naar Bali was iets langer dan de drie uur naar Griekenland, dus dit moet wel lukken. De tijd gaat inderdaad heel snel vooruit mede dankzij de tablet en Angry Birds, dus al snel moeten we alle apparaten afzetten en voelen we de daling al in onze oren en Evy in haar buik. Maar alles gaat vlot en we vinden snel onze weg naar de bagage. Ook hier moeten we niet lang wachten, dus alles gaat al erg vlotjes vandaag, super toch. Van de bagageband naar buiten naar de desk van Avis waar we een kleine auto hebben gehuurd. Voor een luttele 150 Euro voor een hele week hebben we een auto en na een kwartiertje kunnen we helemaal naar buiten om de auto af te halen en dan direct te vertrekken naar Epidavros. We krijgen een Citroen C1, automaat en kijken even de schade na aan de wagen: alles klopt en dus wijle weg. De autostrade op, direct een U-turn naar Athene en dan op weg. We volgen eerst richting Elefsina en dan Korinthos, maar ik weet nog min of meer de weg, dus alles komt al snel in orde. De eerste stop is peage: 2.80 voor een gewone auto. Zouden we geen korting krijgen voor een Citroen C1, want dat is eerder een grote rugzak dan een kleine auto? Niet dus. We betalen en rijden door richting Korinthos. Op een drie kwartier ver moeten we stoppen voor de tweede peage, deze keer 3,20 en ook dit keer krijgen we geen korting voor een rugzak. En vandaar is het niet ver meer tot de afslag Loutraki.
Die moeten we hebben, want we willen eens stoppen aan het kanaal van Korinthe, even de benen strekken en alles even ontspannen, want we zijn direct vertrokken vanuit de luchthaven zonder even op rust te komen. Dat doen we hier dan even, beentjes strekken en we weten dat we al halfweg zijn. We kijken even naar het tachtig meter diepe kanaal en zien in de verte een boot richting ingang van het kanaal varen. Geestig, bij mijn twee vorige bezoeken heb ik het nog niet gezien, maar nu dus wel. We lopen eerst even naar de andere kant, want de boot en de loods zijn nog een eindje weg. Hier zien we een valk over het water scheren, net als vorige keren is er hier een koppel valken aan het broeden, echt wel geestig. We stappen terug naar de andere kant om de boot te zien passeren. Het lijkt wel of die nog veel plaats heeft, maar eens die vlak onder ons vaart, merken we dat er langs beide kanten niet echt veel plaats meer over is. Ik ben erg blij dat ik dit schouwspel eens kunnen zien heb, want het is echt de moeite, echt een super zicht. We vertrekken hier dan over het kanaal richting Epidavros, dat al aangeduid stond, dus heel erg makkelijk te vinden. Op het eerste deel van de weg is het nog wel druk, maar daarna komen we alleen nog olijfbomen tegen en de wilde natuur van de Peloponessos. Op nog geen drie kwartier rijden we naar Oud Epidavros en daar vinden we snel onze weg naar het centrum, maar dat moeten we gewoon door. Ik neem eerst de foute afslag richting Sunken City Beach, maar dan zijn we direct juist. We stoppen aan hotel Aristoteles, nemen even de tijd om de kamer gewoon te worden en gaan dan Epidavros in. Eerst nog snel even deftig kennis maken met Aris, big chief of the hotel en dan naar het centrum. Aris wist al dat we kwamen, want mama Linda en Patrik hadden het vorige week al gezegd: zij zaten hier tot vrijdag. Bijna een familiereünie dus.
We rijden naar het cetrum, zetten ons op de parking en gaan even langs Hotel Maik en Epidive Center, want daar moeten we wel naartoe. Bij Maik zit alles vol, dus even iets anders zoeken, want Pascal van Epidive is er niet op dit moment: ook niet onlogisch he om acht uur ‘s avonds. Wij dus naar de andere kant van de baai en de straat en eten iets op de hoek: Taverna Akrogiali. We drinken een Mythos, cola en water en eten er lekkere Griekse dingen bij: direct onderdompelen in Griekenland en alles wat ermee te maken heeft. Een portie garides saganaki, briam, patates frites, lekkere beef stifado en we genieten er met volle teugen van. Ons buikje goed vol rijden we naar het hotel en stoppen onderweg voor water en een pintje. Dat drinken we nog op het terras en dan gaan we iets over tien slapen, want we zijn best al moe door de lange dag van reizen en rijden. Slaapwel aan alle Griekse sterren.

Dinsdag 23 april 2013: Epidavros verkennen en uitrusten
Opstaan, heel erg rustig zoals normaal is: we zijn al onmiddellijk aangepast aan de snelheid van het Griekse leven. We stappen een verdieping naar beneden en daar wordt ons ontbijtje opgediend. Hmm, dat ziet er lekker uit: een dubbele espresso, vers fruitsap van appelsienen, direct van de bomen geplukt in de tuin van het hotel, een paar stukjes cake, een stukje kaneelkoek, brood met sinaasappelconfituur, echt uitgebreid, mee in de prijs en echt een zalige lokatie om het eerste ontbijtje te genieten op Griekse bodem. De zon schijnt al zalig op ons en we willen al snel iets gaan doen. Vandaag niet te veel, gewoon even Oud Epidavros ontdekken en voor de rest een beetje weinig doen en misschien even bij Epidive gaan kijken wat mogelijk is qua duiken. Eerst inkopen doen in de supermarkt net buiten het dorp, richting Poros, een paar kleine dingen kopen en dan alles snel in het hotel afzetten en naar het centrum rijden.
We nemen dus de auto, camera en een paar andere dingen zoals water mee naar het centrum, parkeren ons daar, maar beslissen dan toch niet te voet naar het kleine theatertje te gaan, maar even de auto te nemen. Grieken zouden dat ook doen, dus waarom wij niet? We vinden via de weg naar Sunken City Beach de weg naar het kleine oude theater en wandelen hier even rond. Het theater is echt klein en vier jaar geleden waren ze hier aan het werken en nu nog steeds zijn ze hier de restauratiewerken aan het doen. Of toch heel slecht de indruk aan het geven dat ze aan het werken zijn. Één is min of meer bezig zand weg te doen van ergens en dan op een hoop te leggen, de andere drie zitten met een drankje in de hand te kijken of hij het goed doet, of beter zelfs dat niet. Evy ziet hier nu het stereotype van de Griek bevestigd. Lazy Tuesday is hier elke dag van toepassing. Het theater is wel leuk, maar je zou wel verwachten dat je er na enkele jaren restauratie al op zou kunnen, maar alles is nog steeds afgesloten: spijtig, maar ja shit happens. We kijken hier eens naar de oude stenen die een klein schattig theater vormen. Je kan hier duidelijk zien welke stenen en zitplaatsen al opnieuw gemaakt zijn, maar het ziet er echt wel super uit. Van hier heb je ook een mooi zicht op de baai van de Sunken City en langs de andere kant op de haven van Epidavros. Echt wel een mooie plaats om een theatertje te hebben. We doen even een korte wandeling naar boven, zien daar een pijl Church of the Virgin Mary, maar veel is er niet te zien. Evy wacht hier even en ik ga als een pijl uit een boog even snel kijken. Ineens een paard en dan even plots een wit kerkje, dat je eigenlijk al ziet van in het haventje. Maar ja wisten wij veel toen. We wandelen terug naar de auto en rijden nog even verder en keren om op het strand net als de dag toen we hier toekwamen. We drinken een frappe en een cola, krijgen er een flesje water bij en blijven hier een uurtje rustig zitten. We kijken naar spelende kinderen en genieten van de zon en de warmte die ons volledig doet relaxen. Dan even gaan checken of Pascal er is. Die is er niet, maar er is wel iemand in de winkel en zijn vrouw is er ook, dus we spreken snel af dat hij ons gaat bellen straks, want we zijn hier wel nog een half uurtje. Hij zou binnen twintig minuten terug moeten zijn. Ik grap nog: hopelijk zijn dat geen Griekse minuten. We wandelen even rond de baai, dan het dorpje terug in en dan moeten we ons even neerzetten en wat rusten. Die twintig minuten zijn ondertussen al bijna een uur geworden, maar geen nood: we drinken en eten iets bij Maik.
We willen iets klein: spaghetti en gegrilde sardientjes, maar die zijn er niet dus “petit poisson grecque” en dat zal ook wel smaken. En dan komt Pascal snel langs bij ons om een afspraak te maken om overmorgen, donderdag dus, te duiken. Twee duiken op één dag, ‘s middags snel iets komen eten en dan weg voor de tweede duik: alles dik OK. We zorgen dat we voldoende water hebben en genieten van de rust die hier over Epidavros zou moeten neerdalen. Ik zeg zou moeten, want er zijn hier drie bussen toegekomen met schoolkinderen, die zingen en dansen op het terras naast Maik, dus niet echt veel rust vandaag. Maar het stoort ons niet, alles siga siga. Een snackje eten, genieten van het zicht hier aan de haven en iets drinken. Tegen ongeveer een uur of drie hebben we het hier toch gehad en keren terug naar het hotel. Daar nog even aan het zwembad hangen, even rusten, nog beetje zon opdoen, maar wel zeker zorgen dat we goed ingesmeerd zijn. Hoewel de zon niet mega hard brandt, moeten we toch ons insmeren, want we hebben in België nog niets van zon gezien, dus dat komt dan sowieso hard aan hier. Gewoon een paar uurtjes luieren, even iets drinken bij Aris, eigenlijk bij Agnes, want Ari is spoorloos verdwenen. We maken dus kennis met Agnes zoals mama Linda en Patrik al gezegd hadden: een toffe madam. Na het pintje en de verse fruitsap keren we naar de kamer terug om nog wat rond te hangen en een aantal zaken op te laden qua laptop en camera. Dan een korte douche en stilaan wordt het donker en denken we eraan om naar het centrum af te zakken om daar iets kleins te gaan eten. Bij Koilon stoppen we, drinken een Mythos en een vers ananasfruitsap en bestellen al direct iets om te eten: Kip schnitzel, kip souvlaki met gegrilde groentjes en rijst. Het smaakt ons weer erg goed. We wandelen na het eten nog even door de haven en kijken naar de lichtjes over de zee en de volle maan over het schiereilandje van het kleine theater. Op ons terras blijven we niet lang hangen, want eigenlijk zijn we best moe. Morgen doen we Nafplio, maar nu gaan we op tijd slapen: tegen iets over tien liggen we in ons bed.

Woensdag 24 april 2013: Nafplio verkennen
Het ontbijt wordt ons vandaag aangeboden door Agnes: een toast ham en kaas, zelfde als gisteren, maar als toemaatje nog een beetje yoghurt met honing, hmm, dat smaakt weer. We eten en drinken zodat we ons het eerste deel van de dag doorkomen. We nemen na het ontbijt de rugzak mee met water erin en een beetje fruit. Dan rijden we met de C1 naar Nafplio, een stadje ongeveer dertig kilometer hiervandaan. De gemiddelde snelheid ligt tegen de vijftig kilometer, dus we rijden er wel een poosje op. Tegen het moment dat we een parking langs de kade gevonden hebben, zijn we een klein uurtje van het hotel af. Eigenlijk geen noemenswaardige stops gedaan, of beter none at all en we parkeren de auto hier op een grote parking. Er is precies niet zo veel volk op dit moment, dus makkelijk om een goed plaatsje te vinden. Een C1 neemt ook helemaal niet veel plaats in, hoewel er iemand in slaagt twee plaatsen in te nemen met een dergelijk vehikel. We wandelen de kade af en komen iets voorbij een pleintje aan een hele rij terrasjes. We vinden eigenlijk dat het al een hele tijd geleden is dat we nog eens een terrasje gedaan hebben, dus een frappe en een cola. We zitten hier langs de kade met zicht op het fort Bourzi op een piepklein eilandje, maar het is een erg leuk zicht. We nemen niet het bootje naar het eilandje, want ze vragen er vier Euro voor en allicht is er daar niet veel te zien.
Na deze korte pauze stappen we de stad in en kijken of we een paar leuke dingen vinden qua souvenir, maar we vinden niet onmiddellijk iets, dus stappen verder door de kleine steegjes van Nafplio. Dat heeft ook wel zijn charmes, want de steegjes zijn heel erg gezellig. Ik merk wel dat het hier stukken minder is dan een paar jaar terug, want in sommige straten die vroeger vol stonden met winkeltjes zijn er nu alleen nog panden te koop of te huur, echt straf. Is dit ook een deel van de crisis? Ineens zien we een winkel met kleine en grote koffers. Hier moeten we zeker eens een kijkje nemen. We kopen één van de goedkoopste, maar een hele grote, om niet te veel in de problemen te geraken bij terugkeer met overgewicht. We zien wel wat het wordt. We zetten even de koffer in de koffer van de C1 en dan is het tijd voor een volgende rustpauze. We verkiezen het hoofdplein en drinken een vers fruitsap (banaan) en een Mythos. We praten een beetje en kijken naar het voorbijgaande volk, veel studenten die hier op een soort schoolreis zijn. Voor de rest is het hier best rustig, geen mega drukte door toeristen, maar nog wel druk door de Grieken zelf. Soms iets te veel, maar daar storen we ons niet aan. Na deze pauze stappen we terug de steegjes in kijken nog even naar iets kleins om mee te nemen. We vinden niet echt veel, dus kopen ook niks en hopen dat we in Epidavros zelf wel iets zullen vinden. Dat zien we dan wel weer.
We hebben last om te beslissen wat we gaan eten en vooral waar we gaan eten vandaag. Uiteindelijk wordt het bij Christoforos in één van de kleine straatjes en bestellen water, chorta, moussaka en kolokitokeftedes. Voor de leken, chorta zijn gestoofde groenten, zoals spinazie en kolokitokeftedes zijn in dit geval gefrituurde balletjes met courgette. Je kan die ook met andere groenten hebben, maar dat is wel het meest voorkomende hier. We lopen na deze goedkope en lekkere maaltijd nog even rond, kijken onze ogen uit, ook naar de gevels en daken boven de winkels en genieten er met volle teugen van. Het is ondertussen al half drie, dus we beslissen om naar Epidavros terug te keren. Dit doen we dan ook, terug naar de auto, makkelijk de weg terug vinden en zo via Ligourio terug naar Epidavros. We stoppen even in het Moesijo Fisikis Historias, betalen 2 Euro inkom en en lopen er even rond. Een leuke verzameling van gesteentes, fossielen, schelpen. Het museum is niet erg groot, maar best leuk. We lezen niet elk bord met info, maar raken er toch wijs uit wat wat is. Langer dan een half uur kan je hier niet rondlopen, want dan heb je alles twee keer gelezen en gezien. We vonden het in elk geval toch leuk om hier even binnen gegaan te zijn, was geen waste of time.
We zetten de tocht voort naar Epidavros zelf en rusten wat uit aan het zwembad van het hotel. Echt lekker genieten van de zon en daarna van een vers fruitsap en een pintje. We praten even met Agnes en iets later komt uit het niets Aris toe. Die was even met de moto weg. Die laat zijn hotel hier gewoon achter, hoewel Agnes hier nog was natuurlijk. Op de kamer ons douchen en dan blijkt het ineens al wel tijd om richting centrum te gaan om iets te eten. We hebben last om te kiezen, maar eten iets bij ???. We nemen een souvlaki, keftedes en een beetje brood. We drinken er water en ouzo bij en het smaakt ons weer ongelooflijk lekker. Tegen half tien is het tijd om terug naar het hotel te gaan, want we krijgen kloppen van de hamer. We nemen de auto terug, letten op de naam van de eerste taverna: Akrogiali en keren terug naar huis. Daar op het terras nog snel iets drinken en dan bedje in en lekker doke doen.

Donderdag 25 april 2013: Twee duiken met Epidive en cruisen
We staan iets vroeger op vandaag, want we hebben afgesproken met Pascal ter plaatse in zijn duikschool om negen uur. Dit wil zeggen dat we al om acht moeten ontbijten en om half acht opstaan. Dat lukt ons moeilijk, maar het gaat. We krijgen ontbijt van Agnes net hetzelfde als de dagen ervoor: brood, 2 soorten confituur, cake, toast met ham en kaas, koffie, fruitsap, echt allemaal veel en lekker: zo hard een ontbijt om aan te raden. Tegen half negen zijn we op de kamer en maken we alles klaar om naar Pascal te gaan. Beter: ik maak alles klaar om naar Pascal te gaan. Ah ja, die camera’s doe ik altijd zelf, no offence liefje. Of toch, correctie: terwijl ik bezig ben met de camera’s, zorgt mijn liefje dat de rugzak volledig in orde is. Tegen iets voor negen zijn de twee camera’s klaar, hebben we alles mee om te kunnen duiken, dus zijn we op weg naar het centrum van Epidavros. We parkeren de auto op de grote parking en stappen richting hotel Maik en er vlak naast is Epidive, een zalige lokatie. Manuel en Pascal zijn druk in de weer of toch niet echt, maar zorgen er wel voor dat ik alles krijg om te kunnen duiken: een Medium BCD, Size 5 5mm Beuchat pak, regulator, computer, want de mijne thuis gelaten en dan zijn we er. Lood ligt op de boot, dus no worries. Alles wordt getest en op de boot gezet en dan kunnen we weg. Manuel brieft, T¬imo luistert, Pascal vaart en mijn liefje geniet vooral. Zeker wanneer we de haven uitvaren is het echt mooi dat zicht op het kerkje, de hotels en de boten die aangemeerd liggen. Op een klein half uurtje zijn we op de lokatie, Aliotou reef, echt een aanrader, want dit is de derde keer dat ik hier duik. Het blijft een leuke duikplaats. We zetten ons volledig klaar, nog snel een zoen en dan spring in het koude water, wtf is me dat, echt mega koud nog: 18 graden geeft de computer aan en dat is dan alleen aan de oppervlakte. Het bevangt me allemaal een beetje en ik probeer onder te gaan met Manuel, maar het lukt niet echt. Ik had gedacht dat ik vijf kilogram lood zou nodig hebben en dat is ook zo, dus ik neem nog even de kilo die Manuel bij zich had uit zijn pocket en steek die ene kilo bij mij bij. Al even aan het koude water aangepast en nu kunnen we wel weg.
De diepte onder de boot is amper een meter of acht, dus makkelijk klaren en naar beneden, hoewel het rond de zeven meter weer iets moeilijker gaat bij mij, allicht heeft het allemaal ook wel wat met de koude te maken. Het is dan ook van in oktober geleden dat ik écht nog gedoken heb en dat was in Bali, dus ja even beetje verschil van water. We gaan direct naar het diepste punt tot zo’n dertig meter, allé 32,2 en we hebben eigenlijk nog niet veel gezien. De grote buissponzen, de grote aantallen rainbow wrasses, een klein kreeftje dat plaats genomen heeft in een schelp en dan komen we aan het rif zelf. Net als ik me herinner van de vorige keren: veel lange netten die naar beneden hangen, duizenden damselfish die hier rond de rotsen hangen. De diepte hier gaat nog serieus naar beneden en ik let vooral op de draden van de netten of er daar geen naaktslakjes zitten. No luck, echt niet het beste moment om te komen duiken zeker. Of toch, het zicht naar boven en voor en achter ons met de netten is een zalig uitzicht. Opvallend zijn ook de kleine blauwe zakpijpen die hier weelderig groeien, echt niet te schatten. We hebben een prachtige duik, luchtverbruik valt ook nog mee, na vijfentwintig minuten moeten we iets minder hoog gaan duiken, want dan zitten we tegen de 130 bar. Dat was de afspraak om dan van het rif weg te gaan, uit deco te blijven en dan op het gemak terug te keren naar de boot.
Veel verschillende en opvallende soorten hebben we nog niet gezien, maar dan zie ik een kei grote schorpioenvis: echt maf. Hij ligt roerloos onder de rotsen, lijkt zich helemaal niet te storen aan mijn fotograferende armen en camera, hoewel toch even de vinnen recht komen, maar dan is hij weer rustig en kalm en je zou hem bijna willen aaien. Maar dit doen we zeker niet. Iets verder zien we ook nog de bekende grote mosselen die hier groeien en dan doen we stilaan onze safety stop. Tegen de tijd dat het koud werd, was het 16 graden en waren we al dertig minuten onderweg. Nog tien minuten volhouden en dan kunnen we naar de oppervlakte. Echt weer een geestige duik hier op deze voor mij al bekende plaats. Misschien zou ik hier al kunnen gidsen. Manuel moet nog even onder, want de aanmeerboei is weg en Pascal wil nu de tijd even nemen om die terug aan te brengen. Ligt die arme kerel nog tien minuten in het water. Voor we boven kwamen was het trouwens een zalig zicht: je zag de boot met de letters EPIDIVE CENTER van onderuit, echt mooi. De zee lag erbij als een plat stuk water sinds deze ochtend. Even een uurtje interval, even een beetje chatten, al briefing voor volgende rif: Polemarka Reef. Beide van vandaag heb ik al bedoken, maar dat is helemaal niet erg. Ik ben blij als een kind dat ik nog eens kunnen duiken heb en er komt nog eentje.
Nu is prioriteit nummer één: opwarmen, want veertig minuten in ijskoud water is niet OK, dus zon opdoen en opwarmen zodat de volgende duik toch ook zoiets kan duren ongeveer he. Mijn liefje geniet van de rust op de boot terwijl ik opwarm en heeft dat gedaan terwijl Manu en ik onder water waren ook: lekker relaxen en op het gemakje niets doen. Na iets meer dan een uur kunnen we ons klaarmaken voor de tweede duik. Briefing is hetzelfde, communicatie onder water was goed, hoewel soms iets te veel OK vragen, maar beter te veel dan te weinig. We gaan te water voor de tweede duik, snel even aanpassen aan de kilte, maar het is precies beter te verdragen nu. Het reliëf van de duik is ongeveer hetzelfde als de vorige plaats. Een kom zand begeleidt je naar beneden tot een vijfentwintig meter en daar begint de wand. Deze keer volgen we de wand aan onze rechterkant, in tegenstelling tot daarnet en zien opnieuw de netten hangen met de sponsen, zakpijpen, speciale begroeiing in hetgeen bijna grotten kunnen zijn, echt een geestige duikplaats. Ik heb nog geen enkele naaktslak gezien, maar natuurlijk net dan duikt er een prachtig exemplaar van de janolus cristiatus op. Zalig en ik ben weer in mijn nopjes. Ik doe even teken aan Manuel, maar die reageert maar koeltjes. Tja, niet iedereen zal zo zot zijn van blauwtipjes als ik zeker. Net voor we weer iets minder diep gaan duiken zien we een grote amfoor. De discussie blijft steeds of die origineel is of hier neergeplant. Daarna nog een stukje amfoor, enkel het rond gedeelte van de bovenkant en we zijn nu al maar op een meter of twintig meer. Daarvoor waren we tot 33 meter diepte, dus niet mega diep voor Franse duikers. Belangrijk element vergeten: het zit hier vol fireworms en damselfish, maar vooral die fireworms zijn grappige beestjes, hoewel je ze beter niet aanraakt en zelfs een afstand vandaan blijft. Ik zie nog een andere soort naaktslak – ff opzoeken hoe die weer heette (hypselodoris picta): die geel blauwe, die grote die ik hier in het verleden ook gezien heb. Dan nog een tweede blauwtipje, een zeilvis, nog zo’n grote geel blauwe naaktslak en dan zijn we er bijna. Deze keer begonnen we al kou te krijgen vanaf twintig minuten, maar houden het toch nog vol tot een vijfenveertig minuten. Op het einde zien we nog een kleine mooie zeester, een gele drievinnige slijmvis en dan stijgen we op naar de oppervlakte om direct te vertrekken terug naar de haven. Een leuke dag is nog maar halfweg, maar ik heb wel kou, dus even de handdoek rond me laten en opwarmen in de zon. Evy zegt: amai, je voeten zien zelfs blauw: dat noemen ze dan kou hebben tijdens het duiken.
We eten iets bij Maik: kalamari, spaghetti en dolmades met een pintje en water. Hmm, dat smaakt na een duik. Dan Pascal gaan betalen (90 Euro voor de dag). Vooral heel leuk is da hij alleen voor mij vertrokken is. Misschien omdat hij me kent, maar in elk geval. Thank you, Pascal! Na de lunch gaan we nog even cruisen, snel bij de supermarkt stoppen voor shampoo en dergelijke en dan rijden we verder richting Poros. De bedoeling was om even naar Methana te rijden, maar eens Kalloni gepasseerd is het bij een zijweg nog 13 kilometer en we zijn allebei serieus moe. We keren dan terug en stoppen een keer of drie vier om van het zicht te genieten. Yep, want dat kennen ze hier erg goed: prachtige vergezichten over het schiereiland en de kleine eilanden Angistri en Aegina. Zalig gewoon. De C1 brengt ons veilig terug ook naar een parking waar we een zalig mooi zicht hebben op de baai van Epidavros zelf. We zien het theatertje, de sunken city, eigenlijk bijna heel Epidavros. En dan is het tijd om terug te keren naar het hotel. We zitten nog even aan het zwembad en gaan ons dan douchen. Wanneer we daarmee klaar zijn – nog even aan elkaar denken en elkaar verwennen, dank je voor korte hoofdmassage liefje – is het tijd om te gaan kijken om iets te gaan eten. We kiezen vandaag Italiaans, niet echt de gewoonte in Griekenland, maar het kan maar smaken. Een pizza (mega-grote) rusticana en shrimp pasta bij Para tin Allos, lekker en niet duur. We maken het niet laat, want ik heb een beetje last van de koude van het water (kop en neus dicht) en mijn liefje heeft wat last van de muggen en andere bijtende toestanden. Hopelijk dat ze in haar toestand er geen allergische reactie op doet. Maar dat komt allemaal wel goed en tegen tien zijn we moe en gaan we slapen. Ik heb een kei-slechte onrustige nacht, maar probeer zo weinig mogelijk mijn liefje ermee lastig te vallen. Morgen zal het allicht wel beter gaan.

Vrijdag 26 april 2013: Theater van Epidavros en Asklepion
Het theater van Epidaurus, het best bewaarde theater uit de Griekse Oudheid, bevindt zich in en was verbonden aan de cultusplaats voor Asclepius, god van de geneeskunde, in het antieke Epidaurus.
Dit bijzonder goed bewaarde theater, dat als een reusachtige schelp tegen de flank van een heuvel ligt, werd in de 4e eeuw v.Chr. gebouwd door de architect Polycletus de Jongere uit Argos, volgens zuiver wiskundige principes. Het biedt plaats aan 14.000 toeschouwers, en de akoestiek is er ronduit fantastisch (dit wordt voortdurend gedemonstreerd door gidsen!). Er zijn 55 rijen zitplaatsen: 34 onder het middenpad (diazoma), verdeeld in 12 sectoren, en 21 erboven, verdeeld in 22 sectoren. Aan het verschil in vorm van de onderste en bovenste rijen is duidelijk te zien dat er twee bouwfasen zijn geweest. Er waren eerst 34 rijen zitplaatsen, een eeuw later is dit met 21 rijen uitgebreid. Let wel: 34/21 = 55/34 = 1,61… = het 'magische' getal φ (d.i. de Gulden snede, hetgeen de algemene indruk van harmonie verklaart). De westelijke zijdeur waardoor het koor opkwam, is gemaakt uit brokstukken van de oude zijdeuren, de oostelijke is gemaakt uit nieuw materiaal. Van het oorspronkelijke kerngebouw is alleen een zaaltje met vier zuilen over.
De eregasten zaten op de roodgekleurde eerste rij: zij kregen een rugleuning en zitkussentjes. De vloer van de orchestra (toneelvloer) heeft een diameter van ruim 20 meter; van hieraf worden zelfs zwakke geluiden, zoals zuchten of fluisteren, ongestoord tot aan de hoogste zitplaatsen gedragen, bijna 23 meter hoger. Vanwege deze bijzondere akoestiek is het theater beroemd.
Dit best bewaarde theater uit de Griekse oudheid komt in de zomermaanden weer tot leven, omdat er dan, in het kader van het Festival van Epidaurus, elke vrijdag- en zaterdagavond antieke tragedies en komedies worden opgevoerd door Griekse en buitenlandse toneelgezelschappen. Het theater ligt enigszins verwijderd van het eigenlijke heiligdom, waarvan enkel vrij onoverzichtelijke ruïnes overblijven.
Het theater wordt doorgaans bewonderd voor zijn akoestische eigenschappen die een nagenoeg vlekkeloze verstaanbaarheid toelaten overal in het theater dat tot 15 duizend luisteraars kan bevatten, dit zonder enige kunstmatige versterking van het geluid. Reisgidsen laten typisch groepjes van mensen overal in het theater plaatsnemen zodat ze getuige kunnen zijn van van hoe bijvoorbeeld het aansteken van een lucifer duidelijk overal hoorbaar is. Een studie uit 2007 door Nico F. Declercq en Cindy Dekeyser van het Georgia Institute of Technology toonde duidelijk aan dat de akoestische eigenschappen van het theater het gevolg zijn van de specifieke constructie van zitrijen waardoor een natuurlijk versterkend effect optreedt voor frequenties die eigen zijn aan muziek en aan spraak, gepaard met een natuurlijk verzwakkend effect voor frequenties daarbuiten. Het theater vormt daarom een soort ‘bandpass-filter’
Tot zover de duiding over het theater van Epidavros, thank you Wikipedia, nu over tot de orde van de dag. We staan op rond hetzelfde uur als de voorbije dagen, iets later dan gisteren, maar goed op tijd. We hebben wederom de lekkere toast, de koekjes en de cake en het lekkere brood met de confituur van sinaasappel en vijg. Dat met de lekkere straffe koffie en het verse sinaasappelsap maakt het weer een zalig ontbijtje hier bij Hotel Aristoteles. Tegen ongeveer tien uur zijn we vertrokken uit het hotel en rijden we naar het rondpunt hier vlakbij en nemen daar de weg naar Ligourio om daar snel even door te steken naar het theater. We zijn er op een dikke twintig minuten en ik ken de weg nog tamelijk goed van een paar jaar geleden. Ook niet moeilijk, want op de trip naar Nafplio zijn we er op een paar kilometer gepasseerd. We komen er toe op een grote parking waarop nu een tiental auto’s staan en even veel bussen. We weten even niet wat we het liefste hebben. We laten de grote troep van de bussen even voor ons vertrekken, halen die al snel in bij het huisje waar je inkom moet betalen, wachten dan even, betalen zes Euro per persoon en kunnen binnen. We zien dat de Griekse schoolkinderen en de bus Japanners onmiddellijk naar het theater zelf gaan, dus wij verkiezen even de rust en gaan eerst het kleine museum eens bekijken. We zijn ff onder de indruk van wat er allemaal staat tot we opmerken dat het eigenlijk allemaal replica’s zijn. De echte stukken staan in het archeologisch museum in Athene. Een paar zijn authentiek, maar de meerderheid niet en eigenlijk vinden we het niet kunnen dat hier niet de echte beelden of fresco’s staan. Een groot museum is het niet, dus misschien daarom. Uit het museum naar links of neen eerst even snel rechts op het bankje onder de tamarisk iets drinken en dan naar links naar de opgravingen van het Asklepion. Echt wel de moeite, hoewel ik een paar keer tegen Evy zeg dat je best wel veel fantasie nodig hebt om te kunnen uit maken wat er allemaal zou gestaan hebben. Bij het stadion valt dat nogal mee, want de tribune is nog behouden en een zandplaat ertussen is niet moeilijk in orde te houden, zelfs niet voor Grieken. De andere delen zoals de tempel zijn ze aan het restaureren net zoals enkele jaren geleden en het is niet of de Grieken al kei veel vooruitgang geboekt hebben.
We stappen tussen de monumenten, onder andere de baden en andere delen van de opgravingen en bekijken een aantal van de bordjes ter info. Het meest tot de verbeelding spreekt het Odium dat op dit moment in de steigers staat. Ook een paar zuilen van de tempel zijn indrukwekkend en dat zijn de voornaamste stukken die vermeld moeten worden. Zo stappen we terug naar het museum, rusten daar even uit en gaan dan naar het grote theater. Onder de bomen wachten we even tot het meeste volk van de bussen weg is en dan gaan we in de zon tot halverwege het theater. Ook al heb ik het al eerder gezien, het blijft best indrukwekkend en voor Evy is het de eerste keer, dus ook zij is best onder de indruk. Wanneer we even kunnen en het minder druk is, ga ik even naar beneden en fluister iets op de centrale steen in het middenplein. Evy kan niets horen, want er staan een paar Griekse schoolkinderen te joelen, die alles verstoren. Iets later kunnen we een tweede poging ondernemen wanneer we even een rustig moment hebben tussen twee bussen door en dan lukt het wel. Je kan gewoon iets fluisteren en dan kan je tot halverwege en zelfs helemaal boven alles goed verstaan, echt maf. Ook qua bouwwerk op zich is het super natuurlijk. Zo’n groot theater met zoveel trappen en zitjes, echt zalig. We vinden het weer spijtig dat er hier niets qua optreden is, want dat zou pas een belevenis zijn.
We hebben hier een dikke twee uur rongelopen en beslissen dan maar terug te keren naar Epidavros, we eten iets bij Praxis, een snackbar vlakbij het centrale park van Epidavros: Greek salad en een club burger met een beetje frietjes. We hebben er geniet van, want we zitten hier weer op een zalige plaats met lekker eten en drinken en we zijn hier samen, dus alles dik OK. Tegen een uur of twee denken we dat we best terug kunnen gaan naar het hotel en dat doen we dus. We hadden gezegd dat we toch even in het privé zwembad moesten, dus dat doen we ook. Snel even tien minuten in het water want het is nog ijskoud. Voor mij doet dat kei goed, want door de duiken had ik wel een serieuze verkoudheid opgedaan. Nu in het koude water en dan in de zon doet echt heel goed. Iets te goed, want tegen dat we hier een dik uur liggen, zie ik al zo rood als een kreeft. Dan dus maar even in de schaduw liggen, maar een uurtje later wordt het al snel iets te koud. Dan maar tegen een uur of vijf terug naar de kamer, elkaar een beetje insmeren met after sun na een douche, dan even rusten en dan nemen we de auto naar het centrum. We eten bij Koilon waar we een paar dagen geleden ook waren en nemen chicken fillet, chicken schnitzel en drinken vooral water, want we hebben het gevoel dat we water nodig hebben vandaag. Een ananasjuice erbij en een Mythos en we zijn weer gelukkig. Laat maken we het niet, want we zijn moe en ik heb erg veel last van mijn neus en hoofd die allebei toezitten, maar ja dat komt ervan wanneer je in zo koud water gaat duiken. Zo iets over tien zitten we al terug op ons terras in het hotel, ik rook zelfs geen sigaret meer en we gaan direct slapen. Elkaar nog even insmeren en dan lekker bedje in en slapen en dromen van onze Griekse avonturen.

Zaterdag 27 april 2013: Verkennen van Galatas en Poros
We hadden gisteren gevraagd aan Agnes om voor ons een eitje te bakken, een kleine omelet voor elk in plaats van de toast met kaas en ham. Ze moest het even checken met Aris, maar nu weten we dat het geen enkel probleem was. Het ontbijt smaakt er nog beter door, dus alles dik OK om sterk de dag te kunnen starten. We hebben dezelfde confituur als anders, maar die is echt wel lekker, dus geen enkel probleem dat het dezelfde is. Smaken dat het doet, merci voor het schitterende ontbijt hier Agnes en Aris. Om twintig voor tien zijn we al op weg naar Galatas, we stoppen een paar keer onderweg om de schoonheid van het landschap en van de bloemen te bekijken. Sommige soorten bloeien echt in een hele grote tros met lange stammetjes en op de top lila bloemen. Echt prachtig. Op een dik half uur zijn we er en zoeken dan een parking. De eerste parking staat helemaal vol, dus dat lukt niet. Mijn liefje ziet iets verder langs de kaai een bordje staan met de P erop, dus we gaan daar eens kijken. Voorbij een paar kiosken en een voetbalveld is nog een parking waar zeker vijftien auto’s kunnen staan, maar we hebben geluk want net wanneer wij toekomen, vertrekt er iemand. Wij nemen dus snel de plaats van deze auto in, lastig manouvre om de plaats van de jeep te kunnen gebruiken met de C1, maar het lukt nog net. OK, ready to go.
We stappen langs de rand van het water en zien aan de overkant direct de huisjes van Poros. De huisjes liggen hier in terrasvorm over elkaar en vormen een leuke kleurenboel met de verschillende huisjes en verschillende kleuren. Het is geen kakofonie, maar eerder een vredig samenzijn van witte met licht oranje en licht rose huisjes, echt wel een prachtig zicht hoe ze de heuvel hier overheersen. Maar helemaal bovenaan toornt de big clock tower als een heerser over de kleine zeeëngte en de huisjes. Een niet al te groot bouwwerk, maar zo totaal top qua lokatie dat het echt zalig is. We genieten al wandelend langs de kant en bereiken zo een kleine kiosk waar veel bootjes vertrekken, maar eerst gaan we even iets drinken. We nemen een Coca Zero en een frappe metrio choris gala. Het halfzoete drankje zonder melk biedt veel toeristen en veel Grieken een welgekomen verfrissing in dit warme klimaat. Of beter hete klimaat, want vandaag is het rond een uur of elf al 35 graden. Joepie de poepie, laat ze in België dan maar lekker bevriezen, sorry thuisfront, even een klein beetje sarcasme. Even bekomen van de rit hiernaartoe, dan de rest van de kaai even afwandelen en op het einde net voor de plaats waar de grotere ferry’s liggen, staan we een beetje te draaien en spreekt er ons iemand aan. Willen jullie naar Poros? Natuurlijk, anders zouden we hier niet staan draaien en keren. Voor 1 Euro per persoon brengt hij ons naar de overkant. Zalig en op minder dan vijf minuten zijn we er. We moesten eerst nog 2 minuten wachten, want lang duurt de overtocht niet. De schipper zet eerst een collega af aan zijn boot en zet ons met de andere gasten (allemaal Grieken) af op het eiland Poros. Zalig om hier eens voet aan wal te zetten.
We kijken eerst even rond, want ik zou graag zo een grote ferry willen tonen zodat we allebei (nog) eens kunnen zien hoe het hier aan toegaat. Volgens mijn kennis van de tabellen zou om 12 uur er hier een boot moeten toekomen naar Piraeus, dus even een toertje doen door het centrum, langs de kade en zo terug tegen tien voor twaalf om de ferry te zien toekomen. Dan blijkt dat er geen zijn op dit moment, enkel de ‘kleine’ Flying Dolphin. We beslissen dan maar om even door de stad Poros te lopen – eiland heeft zelfde naam als hoofdstad – en passeren de vismijn. In Epidavros is er geen en het is wel leuk om de soorten vis en andere dieren hier te zien liggen, lekker vers. Dan klimmen we naar boven naar de big clock tower, even een paar hele steile trappen op, maar alles gaat netjes, ook al doen we het iets trager dan anders. No problem, we komen er zo ook wel. Ineens staan we voor een kerk, nemen de trap naar boven en zien dan ineens achter een hoek de toren opduiken. Echt veel big is er niet aan, maar het is wel een clock tower, dus dat deel zit al goed. Je hebt hier een zalig mooi zicht over de baai, Galatas en de onderliggende huisjes. Je kan het nooit zo mooi op foto zetten als het hier effectief is. Maar we doen toch ons best. Dan zetten we langs een andere weg onze tocht naar beneden in en bereiken zo terug de vismijn.
Hier nog even wat rondlummelen en iets kleins eten. Er zijn nog een paar dingen die we zeker moeten gegeten hebben, dus bestellen: sardelles (sardientjes), gemista (met rijst gevulde paprika en tomaat) en een portie pasta met tomatensaus en kip. We genieten ervan en drinken er veel water bij met een Mythos. Na de lunch die best wel de moeite was, wandelen we het stadje uit langs de kade en genieten van het uitzicht van het vasteland van de Peloponessos en van de zon, want die is verdraaid hard aan het branden deze namiddag. We doen een wandeling van ongeveer een uurtje en keren dan stilaan terug naar het centrum om daar terug de overzet te nemen van 1 Euro. Even een paar minuten wachten en dan zijn we op even veel minuten over. We hebben de boot genomen waar we het dichtste bij de parking uitkomen en moeten slechts honderd meter te voet van hier. Hup, de auto in en terug richting Epidavros. De zon brandt echt ongelooflijk, want al na een kwartier moeten we even stoppen om de linkerarm van mij in te smeren, echt niet te doen als ik er zelfs om vraag. En dan zetten we de tocht verder naar het hotel waar we even tot rust komen, nog iets lezen en verslagje schrijven aan het zwembad en dan naar de kamer terug. We hebben ons half in de schaduw half in de zon gelegd, want we willen niet meer mega verbranden zoals een paar dagen geleden.
Na het zwembad dus terug naar de kamer, douchen, iets drinken en dan is het al tijd dat we richting centrum vertrekken, want het is al bijna acht uur. We zien dat O Periboli, restaurant net voor centrum open is vandaag dus we gaan er naartoe. Het is hier zalig zitten: een restaurant ingericht als boomgaard met sinaasappelbomen, echt geestig. Het is hier een zaligheid om te zitten, echt super. We kijken in de keuken wat er is en bestellen konijn met groenten, gewone groenten in tomatensaus en varkens souvlaki. Lekker, echt super lekker en dan in deze tuin van sinaasappelbomen en in het gezelschap van mijn liefje, echt super, ongelooflijk. Na het eten keren we terug naar het hotel en daar drink ik nog een Myhots op het terras en dan gaan we slapen. Het is nog maar half elf, maar we zijn best wel moe door de lange dagen en door een beetje verkoudheid dat in allebei ons lichaam wat zit. Sweat dreams, my love!

Zondag 28 april 2013: Methana schiereiland, vooral mooie zichten
Het is opnieuw de usual stuff zoals elke ochtend, even wakker worden in elkaars ogen kijken en helemaal wegzinken in elkaars ogen. Dan nog een beetje wakker worden en ons klaar maken om te gaan ontbijten. De voorbije dagen zijn er twee kamers bijgekomen, vandaag nog één, dus het wordt misschien wat druk aan de ontbijttafel. Niets is minder waar, want we zijn hier slechts met vijf personen. Wij verkiezen ons tafeltje achteraan zoals steeds en de andere drie zitten n de zetels vooraan. Agnes verzorgt ons ontbijt weer perfect zoals gewoonlijk. Het verse sinaasappelsap is weer zalig, de koffie geurt en smaakt weer geweldig, de toasts zijn lekker, het brood hier en de confituur zijn wee op en top. Alles dus dik in orde. We hadden eigenlijk vandaag een dagje rust gepland, maar een hele dag helemaal niets doen, dat ligt niet in onze aard, dus we nemen na het ontbijt de auto richting Methana. We bereiken eits voorbij Kalloni de aanhechting van het schiereiland aan het vasteland en kiezen hier de dertien kilometer richting Methana. We denken dat er in Methana zelf niet veel te beleven valt en dat blijkt een kwartier later ook wel. Maar dat maakt allemaal niet uit, want de tocht ernaartoe is gewoon schitterend. Via een kleine smalle weg omhoog en omlaag passeren we het dorpje Taktikoupoli en voor we het goed en wel beseffen zijn we er weer door. Geen enkele zijstraat, alleen rechtdoor, niets te beleven, maar best wel geestig om hier door te rijden. Datzelfde gevoel hadden we net ook al bij het dorpje Metamorfosi. We dalen af naar een baai waarin enkele viskwekerij toestanden liggen, stoppen niet, maar kunnen dat straks wel even doen. Zo rijden we verder naar Methana. Hier staan wegwijzers, maar veel wijzer maken ze ons niet. Het heeft lang geduurd, maar dit lijkt weer zo een typisch Griekse manier om toeristen op het verkeerde been te zetten. We volgen even de kust, keren terug, want de we loopt dood en dus kiezen we een andere richting, Megalochori, want daar zouden we naartoe moeten.
Ineens zien we een bord: Volcano, geestig, nergens dat bordje gezien en nu ineens wel. Ik probeer te onthouden wat het in het Grieks is, maar het lukt me niet tot we een bordje tegenkomen ηφαίστεια --> en dan herinner ik me dat dat inderdaad het woord voor vulkaan is in het Grieks. Dus we zitten op de goede weg blijkbaar. We volgen de pijl en komen aan in Megolochori. Daar is het ineens volledig gedaan met de vulkaan-aanduidingen. Het enige dat we zien is een pijl naar een heiligdom en een ruïne van een kasteel. Niet bepaald wat we zoeken, maar het is sowieso toch wel de moeite om hier eens rondgereden te hebben. Links van ons zien we meestal de bergen van het vasteland die we al een paar keer afgecrosst hebben, langs de rechterkant de bergen van het schiereiland Methana, echt een zalig zicht telkens je naar links of rechts kijkt. We racen door de kleine wegjes van het dorp. Er zijn een paar stukken van wel vijftig meter dat er maximum één auto kan passeren, we racen boven of beter hebben moeite om in eerste versnelling naar boven te raken naar Megalopotami. Hier wederom een paar smalle straatjes, zelfs de meeste eenrichting, zodat je er maximum met één auto doorkan ook. Wij er dus door, maar hebben nog steeds geen pijl meer gezien naar de vulkaan. Swat. Even terug op onze passen naar Megalochari, maar aangezien we niet veel zin hebben om hier uren rond te rijden, volgen we de pijl naar beneden naar de kleine Akropolis, maar veel polis is er niet te zien. Een hele hoop stenen overwoekerd dooronkruid, vijgenbomen en andere struiken en bomen.
Niets gemist dus. We kunnen hier langs geen kanten parkeren ook niet dus we rijden gewoon verder langs de kust, dan omhoog door het nog steeds prachtige berglandschap met de duizenden olfijbomen. We zien langs het strand dat Griekse kinderen zich nog met andere dingen bezighouden dan Ipads, Ipods en dergelijks. Vader met kind is bootje aan het varen langs het water, bootje aan een lange stok en dan vooruittrekken. Een zalig rustiek beeld in deze drukke tijden overheerst door technologie – hmm, komt dit van een IT’er. Van hier rijden we verder naa het smalste punt van het schiereiland, waar we daarnet de weg naar Methana gekozen hebben, komen we nu van de andere kant. We stoppen nog een paar keer voor de schitterende zichten, de kleine en grotere kerken die hier langs de kant van de weg staan, echt prachtig met een azuurblauwe hemel, pfff spijtig dat dit vandaag onze laatste volledig dag is. We keren dan maar terug op onze passen en rijden de weg die we al een paar keer gedaan hebben terug. We tanken even voor een 15 Euro, want we willen de auto ongeveer leeg afzetten morgen aan de luchthaven, iets verders toppen we nog een tweede keer om nog een paar foto’s te nemen van een paar mini-kapelletjes langs de kant en dan stoppen we in Epidavros centrum om iets te gaan eten.
Deze avond nemen we het er nog eens van maar nu moeten we ook nog iets gegeten hebben. Nu even bij Maik iets eten: meatballs met spaghetti (gevraagd maar gekregen met frieten én in tweede instantie spaghetti), gefrituurde aubergines (hoewel ik dacht dat ze gebakken zouden zijn Grieken en hun Engels niet te vertrouwen) en een portie kippebil met rijst en tomatensaus. Het smaak ons weeral ongelooflijk goed en we genieten van de zon het prachtige uitzicht hier aan de haven. Even meot ik wel in de zon gaan staan, want door het frisse (25°) briesje en de schaduw krijg ik het koud allé ja dat is een beetje overdreven he natuurlijk. We wandelen na het eten (dikke 20 Euro) even naar de kerk hierboven op het topje van de heuvel aan de haven, dan het dorpje in om geld af te halen, komen terug bij het grote plein terecht, halen geld af en kopen een paar kleine souvenirs voor het thuisfront. Van hier terug naar het hotel. Normaal zouden we stoppen voor een ijsje, maar Jorgos van het restaurant had er gratis een kleintje bijgegeven, dus was dat ook niet meer nodig. Iets later zijn we terug bij Aris, even aan het zwembad hangen, een kort duikje in het zwembad, twee verslagjes schrijven en tegen half zeven, zes uur terug naar de kamer. We hangen daar nog wat op ons terras met zicht op de schitterende baai van Epidavros en laten de laatste zonnestralen van de dag hun warmte aan ons afgeven. Morgen is het niet zo leuk meer, maar dat laten we op dit moment nog niet aan ons hart komen. Genieten nog volle bak zolang we kunnen!!!!
We rijden iets later met de mega C1 naar het centrum en beslissen snel waar we iets gaan eten deze avond. We hadden een mix grill willen eten en tot nu toe is dat nog niet gelukt, dus we gaan nog eens rondkijken en bestellen een mix grill bij Para Tin Allos. We hadden een traditionele grill verwacht, maar dat was het niet: we krijgen 2 soorten worst, meat balls, kipfilet, 2 souvlaki met frietjes en we hebben er een bordje tzatziki bijbesteld. Dat smaakt natuurlijk weer allemaal ongelooflijk goed. We drinken er iets fris bij (ouzo en cola), maar trekken het niet te lang hier. We genieten nog even van het uitzicht in de haven en dan keren we terug naar huis. Nog even op het terras rondhangen en dan bedje in. Morgen vertrekken,

Maandag 29 april 2013: Vertrek uit Epidavros, stop aan kanaal van Korinthe
Vandaag is het minder leuk, dus hou ik het kort. We staan op, genieten nog van het laatste ontbijt van Agnes, die het vandaag best druk heeft, want er zijn nog een paar andere kamers nu. Na het ontbijt pakken we in, alles in de koffers, we zullen nu niet te veel gewicht hebben zeker en alles in de handbagage en zorgen dat we niets vergeten. Op minder dan een uur is het allemaal in orde, dus dan kunnen we afscheid gaan nemen van Aris en Agnes. We drinken nog een vers fruitsapje en een frappé, nemen afscheid en beloven terug te komen. Volgens Aris zullen we volgende keer met een zoon terugkomen, maar dat weten we nog niet. We nemen de C1, rijden nog even door Epidavros centrum en stoppen nog even bovenaan de heuvel met een schitterend zicht op het stadje. Het is toch altijd schitterend om hier terug te keren, alleen het afscheid is niet je dat, maar we'll be back, dus ca va nog zeker. Van hier gaat de rit richting Korinthe via de bochtige weg langs de kust. We stoppen nog een paar keer voor het mooie uitzicht over de zee, de bergen, de baaien en genieten nog van de laatste zon. Ik kies even de foute weg Korinthe stad in om zo de site van Korinthe te bereiken, maar het is ondertussen al half één, dus we hebben geen tijd om het te bezoeken. Volgende keer misschien. We rijden dan maar verder naar het kanaal.
Even de snelweg op, afslag Epidavros/Loutraki en dan naar het kanaal, we bekijken het nog eens en moeten dan nog een kleinigheidje eten. In de buurt van het kanaal zijn een paar snack bars en daar eten we een pitta en een souvlaki. Niet het meest moderne en meest propere, maar we zijn de eerste klanten, dus het is nog min of meer OK. We blijven hier niet te lang, want willen tegen een uur of 14 vertrekken. Dat lukt goed en het duurt een klein uurtje eer we aankomen aan de luchthaven. Zien dat we de afslag voor de car rental niet missen en dan auto afzetten, bagage mee naar luchthaven, afrekenen bij Avis en dan een verdieping hoger en inchecken. Ook hier weer moet je zelf de boarding cards printen voor je aan de incheckbalie je bagage kan afgeven. Het gaat redelijk vlot, kunnen snel naar onze gate en daar nog een half uurtje wachten met wat water en een Alfa. De vlucht vertrekt op tijd en we komen dus ook op tijd aan. Snel even naar mama bellen want Patrik komt ons halen, dan thuis de auto halen en iets gaan eten bij mama. Dank je wel voor de taxi Van Osselaer en restaurant Van Gucht. En het zit er weer op. Nog 2 dagen niet gaan werken, want 1 mei is het feestdag en dan kunnen we er weer uitgerust invliegen.