Reizen Azië

Landeninfo Azië

Reizen

     

Fotoalbum Taba

 

Vrijdag 19 september 2008: Vertrek naar Taba Egypte

We hebben niet lang moeten aftellen deze keer: we hebben pas een maand geleden geboekt, dus de vakantie is er snel. Vandaag moet er thuis eerst nog vanalles gebeuren. Timo neemt die zaken voor zijn rekening en Eef moet nog een voormiddag werken: nog snel een paar uurtjes stressen en dan zijn we weg. Ons tuinhuis wordt geplaatst, dus dat is ook een zorg minder. ’s Middags kunnen we eten bij Maurits en Betty, Cartouche blijft ondertussen daar en om 13:00 voert Maurits ons naar Zaventem. Het is er niet druk, behalve op het laatste stuk naar het vertrek. Maurits zet ons daarom af bij de aankomst, we nemen snel afscheid en stappen naar de vertrekhal +1. We checken in en moeten naar gate B. We weten nog niet echt welke gate-nummer we hebben, maar da’s niet erg. De controles gaan vlot en op een half uurtje zitten we in de bar van gate B met een pintje, misschien wel het laatste lekkere bier deze week. Na één halve liter wordt aangeduid dat gate B31 naar Taba gaat; perfect. Wij rustig ernaartoe en om 15:30 kunnen we al boarden: eerst onze kant: rijen 15 tot en met 30. Voila onze reis kan beginnen.

Eerst alle normale zaken van checks en tamelijk op tijd 16:15 kunnen we vertrekken. Het vliegtuig is een A320 en is uitgerust met een camera vooraan. Je kan zien hoe snel het vliegtuig versnelt en je ziet duidelijk hoe de lijnen van de startbaan voorbijschieten en dan dat alles stilaan kleiner wordt en je dorpjes en bossen pijlsnel ziet voorbijschieten. Nu zitten we als vrije vogels in de lucht. Het duurt ongeveer 4,5 uur tot we Egypte, Taba bereiken. Als we uitstappen is het al stikdonker en lekker warm. We gaan naar het luchthavengebouw met een busje en moeten daar langs de douane passeren. Op het vliegtuig hadden we een immigration-card ingevuld en een visum is enkel nodig als je drie dagen Jordanië doet of buiten het Sinaï-schiereiland wil of als je enkel je gewone identiteitskaart hebt. Met onze reispassen kunnen we gewoon direct door de douane en zo onze bagage halen. Het

Fotoalbum Duiken Taba

gaat snel, we waren bij de eersten die er passeerden. Alles verloopt vlotjes, want al na 15 minuten is onze bagage er. We kunnen dus direct naar de hosts, geen hostessen hier en die wijzen ons naar bus 22. Hier is het nog een uurtje wachten tot iedereen zijn bagage heeft en zijn bus heeft gevonden.

Voila, dan kunnen we de nacht in. We moeten in kolonne rijden en al na tien minuten moeten we stoppen want daar staat een politie- of douanepost. Alle bussen (twee kleine en vier grote) mogen na wat over en weer gediscussieer verder door de bergen, ongeveer 800 meter lager tot zeeniveau. Dan gaan we echt de zwarte nacht in. We rijden over goed geasfalteerde wegen tussen hoge bergen naar beneden. We kunnen af en toe een glimp opvangen van de Sinaï woestijn dankzij de lichten van de bus. Echt veel niet, maar dat is voor later. We komen nog één grote controle post tegen waar ze de slagbomen moeten openen, dan nog één, die kerel kijkt zelfs met een spiegel onder de bus of er niks of niemand onder zit. Er is blijkbaaar één grote controlepost voor het hele domein met alle hotels en dan heeft elk hotel nog een hekje of een slagboom ter controle. Dan komen we aan bij Marriott Hotel; er moet een man van het hotel een paaltje komen wegnemen zodat wij er met de bus op kunnen, cool. Hier zal weinig of geen werkloosheid zijn.

Dan gaat het allemaal snel, inchecken, controle van bagage, naar de kamer, 2 Dollar fooi, even wachten, maar dan gaan we toch iets eten in het restaurant Al Andalus, lekker met mediterraans buffet vandaag en we drinken 1.5 liter water. Wanneer we na middernacht terugkeren naar de kamer staat de valies voor de deur. Snel uitpakken, iets drinken op het terras en ons eerste kaarsje branden en dan gaan slapen. Het was een vermoeiende dag en we slapen direct in; slaap lekker. Het is nu 00:40.

 

Zaterdag 20 september 2008: Verkenning Taba Heights

Na een verkwikkende nachtrust staan we op om 06:30. Tenminste Timo zet zich op het terras en Eef blijft nog wat pitten. Timo vindt het al heel heet op het terras zo vroeg in de ochtend, zelfs zo warm dat hij niet lang in de zon zelf kan blijven zitten: hij neemt het tafeltje en verzet zich in de schaduw. Hij schrijft het dagboek. Wanneer hij klaar is, wordt Eef ook wakker. We maken ons klaar om naar het ontbijt te gaan. Het is in buffetvorm en het ziet er allemaal lekker uit. Het is een grote rij eten waaruit we kunnen kiezen. Vandaag beperken we ons tot brood met confi (vijg en aardbei) en wat kleine worstjes met koffie en fruitsap. Na het ontbijt smeren we ons in met zonnecreme, want we willen eens naar Red Sea Waterworld om te gaan zien wat kan en eventueel moet. We moeten een check-dive doen hoewel we volledig aan hun eisen voldoen. Eigenlijk hebben we daar niet zo veel zin in, 40 Euro voor een checkdive, terwijl het enige dat we moeten weten is hoeveel meer lood we nodig hebben.

We moeten toch sowieso eerst beslissen wanneer we naar Petra willen en kunnen, dus we komen wel eens terug. We wandelen langs de ‘promenade’ terug naar het hotel. Langs onze rechterkant ligt de Rode Zee met rechts Saoudi Arabië en links Jordanië aan de overkant. Langs onze linkerkant liggen de bergtoppen van de Sinaï-woestijn. Het maakt best wel indruk op ons. Om 11:45 is het Neckermann-vergadering, maar voor we ernaartoe gaan, willen we even afkoelen in het zwembad: geen probleem. We nemen twee handdoeken en zetten ons langs de kant van het zwembad, doen kort een plonsje en laten ons drogen in de schaduw van een parasol. Timo was al bijna in slaap gevallen. Een half uurtje later zijn we al droog en is het meeting-time. Steave geeft ons wat uitleg over Taba Heights, Taba en de omgeving en excursies. We willen naar Petra en kunnen vandaag boeken om overmorgen, maandag naar Petra te gaan. OK, da’s al geregeld.

Dan het volgende: we nemen onze spullen om te gaan snorkelen en duiken te regelen. Deze voormiddag zagen we een stand van Red Sea Waterworld vlakbij het hotel (elk hotel blijkt er één te hebben). Toen moesten we geen check-dive doen. Nu zijn we er terug  en er staan twee anderen en die vragen het weer. We willen dit eigenlijk niet en hij zegt ook dat het ‘recommended’ is. Ik vind het geldklopperij, dus liever geen check-dive. Dan gaan we te water en snorkelen naar de plaats waar de golven breken, hopelijk op een rif. En inderdaad, een schitterende plaats om te snorkelen. We vallen van de ene verbazing in de andere: papegaaivissen, koraalduivels, vissen van alle kleuren en grootte. Het is zo schitterend dat we er terug uitgaan en de onderwatercamera gaan halen. Timo neemt een hele hoop schitterende plaatjes: we zien wel wat het wordt op groot scherm. Na ongeveer 1.5 uur snorkelen komen we eruit. Onze vingers zijn al verrimpeld en we hebben voor vandaag al genoeg mooie koralen en vissen gespot. Dat belooft goed te worden wanneer we gaan duiken. Terug naar de kamer, douchen, afspoelen en dan kunnen we gaan aperitieven. In de bar van de lobby, de ‘Lobby Lounge’ is het happy hour voor lokaal bier vanaf 17:00 tot 19:00. We hebben enkel half pension, dus we moeten onze pintjes gewoon betalen. Vijfendertig Egyptische Pond per halve liter, gewoon delen door 8, dus 4.3 Euro per fles, maar je krijgt er twee voor dan, dus dat is OK. Rond half zeven gaan we naar het restaurant.

We krijgen buiten een tafeltje en we laten het ons smaken. Als voorgerecht een gemengd slaatje met wat joghurt, dan vis met wat Chinese aardappelen en als laatste een klein bordje met een gehaktworstje en kalfsstoofpot. Vandaag alles in het thema Chinees, maar er is weinig verschil met gisteren. Het lijkt een beetje schandalig, maar we zijn al heel moe en het is nog maar 20:00. We zitten nog een half uurtje op ons terras, laten ons kaarsjes branden en gaan naar bed, nog TV kijken en dan pitten.

 

Zondag 21 september 2008: Taba Heights

Vroeg wakker vandaag 06:30 en we zullen een rustig dagje hebben. We beginnen met een stevig ontbijt met toastjes met confituur, ontbijtgranen, pompelmoes, brood met kaas, worst, gekookt eitje, koffie en thee. We maken ons direct klaar en gaan snorkelen naar de plaats vlak voor hotel Hyatt Regency. Daar liggen twee pieren in de zee en aan het einde kan je via twee trappen heel gemakkelijk het water in. Het is hier echt prachtig, magnifiek, adembenemend. Prachtige koralen, hele scholen vis, grote, kleine, blauwe, rode, gele, allemaal om het mooist. Dit is dus de Rode Zee.

We komen zeker na onze duiken nog eens terug met de camera. Als we met het duiken niks zien of kunnen fotograferen, zullen we hier nog wel mooie foto’s nemen. J We snorkelen twee keer, de eerste keer bijna een uur, de tweede een half uur, we volgen steeds het koraal langs de kust en af en toe duikt Timo eens. We wandelen langs de promenade terug naar Marriott. De security is hier alom tegenwoordig en ze vragen twee keer om onze zak open te doen: 5 jaar geleden zijn hier nog bomaanslagen geweest en toen vielen er 88 doden. We hadden bij de snorkelplaats alles al afgespoeld, dus we zetten alles op de kamer en gaan een Sakara drinken: Egyptisch bier (van Heineken). We zitten in de beach bar en zoeken ondertussen alles op wat we onder water gezien hebben, een hele waslijst. We zijn al moe en rusten wat uit op twee strandbedjes onder een parasol. We duiken ook eens in het zwembad om wat af te koelen.  We slapen zelfs even.

Rond 14:30 nemen we de Taf-Taf (shuttle bus) naar Red Sea Waterworld om alles te regelen voor de duiken. We hebben nu iemand anders aan de balie, uit België, die ons alles in het Nederlands laat regelen. Zij geeft zelf toe: haar collega probeerde ons een check-dive aan te smeren. Ze herkende ons nog van vorige keer. We vullen alle paperassen in, nemen alle spullen klaar: pak (shorty), bcd, vest, weight belt, Eef heeft bak nummer 16 en Timo 11. Alles wordt perfect geregeld. Pluspunt: het is allemaal goed en nieuw materiaal. Minpunt J: die Arabieren hun Engels kan echt wel miserabel zijn. Voila, overmorgen starten we, nu de taf-taf op naar het centrum om inkopen te doen: water, 2 zakken chips, cola, koeken. Voor nu een ijsje en een Twix.

Onze batterijoplader is kapot, dus we kopen vier nieuwe batterijen voor de camera’s. Hier kosten die 25 Egyptische Pond en in het hotel 75. Wat een verschil! De taf-taf brengt ons terug naar het hotel. We douchen ons en alles is OK om te gaan aperitieven. Tegen 17:10 hebben we onze eerste Sakara voor onze neus. Schol! Na bijna twee uren aperitieven gaan we iets eten en wederom zijn we al vroeg moe. We maken snel onze handbagage nog om morgen naar Petra te vertrekken. We moeten al vroeg weg zijn, dus da’s dan gemakkelijk. Pintje drinken op ons terras, kaarsje branden en naar dromenland.

 

Maandag 22 september 2008: Petra Jordanië

De zon komt op zo ongeveer om 05:30. Timo is op dit uur al wakker en bekijkt even de zonsopgang en gaat nog een half uurtje slapen tot 06:00, wanneer de wekker zal afgaan. En inderdaad om zes uur stipt gaat de wekker af en wordt Eef ook wakker. We maken ons klaar om één van de nieuwe wereldwonderen te zien: Petra in Jordanië. Om 06:20 (eigenlijk tien minuten te vroeg) gaan we ontbijten, snel want om 06:40 komt een bus ons ophalen aan het Marriott Hotel. We staan klaar en de bus komt erdoor om 06:50. Het is een klein transport-busje en dat rijdt naar het centrum. Daar staat het 10 à 15 minuten stil en wacht op de grote bus om ons naar de haven te voeren. Daar wachten we nog even en krijgen een kaartje in te vullen om uit Egypte te mogen.

We staan in de rij en moeten eerst door de poort een nummertje checken dat we van de host gekregen hebben. Dan in een lange rij, eerst door een metaaldetector en dan paspoortcontrole en paspoort laten afstempelen. Dan controleren twee mannen of alles wel goed is gedaan en dan kijken ze onze bagage en paspoorten nog eens na. We kunnen op de boot. Ongeveer twee uur na ons vertrek uit het hotel zitten we op de boot en we zijn amper één kilometer ver al geraakt. Twee mensen van ons hotel waren hun visum vergeten en ze gaan er snel achter met een taxi om nog net op tijd te boot te kunnen halen. De overtocht duurt iets langer dan een half uur, we zien enkele vliegende vissen en dan komen we aan in Aqaba, Jordanië. Hier gaat de controle veel sneller, op de boot zit iemand, die kijkt snel naar het paspoort, foto vergelijken en stempel zetten. Dat gaat heel snel allemaal. We kunnen snel weg met de bus voor een half uurtje door Aqaba dan over de autostrade richting Wadi Rum. Je ziet hier al de typische bergen en de speciale soort woestijn.

Onze eerste stop: toilet, drank en souveniers te koop. Waarschijnlijk stoppen ze hier elke keer om de commerce hier een beetje aan te zwengelen. Na een stop van 15 minuten rijden we door desolate landschappen, zand, rosten, keien, het lijkt hier tamelijk woestijnachtig. Af en toe komen we op de weg naar Petra een dorpje tegen langs de snelweg, maar veel levende zielen zien we niet. Het is hier erg bergachtig en droog, het regent hier minder dan 1 liter per jaar. En toch zien we af en toe nomaden langs de kant van de weg. Hun tentenkamp staat enkele honderden meter van de weg en daar leven ze met hun schapen en geiten. Het is ongeveer twee uur rijden tot in Petra en het is al 13:00 wanneer we er toe komen. We merken nu pas dat het hier ook een uur later is dan in Egypte. Vanop de parking dalen we langs een kleine weg af tot het begin van de ‘Red Canyon’. Onderweg zien we al de eerste overblijfselen van de beschaving van Petra: graven die uitgehakt zijn in de rotsen. Van heel gewoon een gat tot echt prachtig versierde, gedecoreerde graven. We stoppen onderweg enkele keren voor de uitleg van Fatima, onze gids. Dit is één van de weinige momenten waarop we een vrouw iets zien doen. Voor de rest alleeen mannen, ook in onze hotels. Je ziet hier bijna geen enkele vrouw.

Langs de smalle ingangspoort (ook uitgang) stappen we naar beneden. De rotsen zijn heel hoog en heel kleurrijk. Er worden hier heel veel verschilende soorten rots gevonden: ijzer, sulfiet, graniet,... Dat geeft een schitterende kleurenpracht. Fatima wijst ons op de leidingen die uitgehakt zijn in de rotsen om water in en uit de stad te leiden. In de canyon staan een aantal beelden, een vierkant kerkje en zelfs hier groeien af en toe struiken en bomen. Soms is het hier heel erg nat, ze hebben zelfs overstromingen hier. Het kan heel hard regenen (1000 ml per UUR) en dan is het te veel en wordt de hele stad overspoeld. Daarvoor hebben ze een tunnel gegraven en – guess what -  er lag al een tunnel uit de tijd van de Nabateeërs (200 voor Christus). Via de smalle canyon bereiken we de highlight van deze trip: het heiligdom. Het is overweldigend, prachtig in de rode rotsen uitgehouwen, schitterend gewoon. Het is heel groot met prachtige stukken beeldhouwwerk erop. Dit is waar het allemaal om draait. We krijgen even de tijd om foto’s te maken en zakken dan verder naar het theater en de woningen van Petra. Het is allemaal mooi uitgehouwen in de rotsen, echt een mooi gezicht.

Als je iets hoger kijkt zie je ook direct nog meer heligdommen, graven en woningen uit de rots gehakt. We rusten in een tent even uit, drinken 2 cola. We zijn erdoor verrast hoe fris het eigenlijk blijft onder zulke tenten. Na ongeveer tien minuten vatten we de terugreis aan en doen dezelfde route helemaal terug naar boven. We doen de trip samen met het koppel Kim en Jurgen (te laat deze morgen) en gaan op ons gemak via het heiligdom door de canyon terug de weg naar boven. Alles rustig, niet te snel. We nemen af en toe (zeker van het heiligdom) nog enkele foto’s. Eens uit de kloof nemen zij een paardritje naar boven. Wij gaan te voet en vorderen sneller dan de paarden. We zijn snel op de bus en wachten nog een half uur op een koppel dat niet komt opdagen. Later zitten ze ineens wel op de bus.

We rijden naar het Petra Marriott Hotel voor de lunch zo rond 17:00. Een late lunch, maar de kleuren van de canyon zijn het mooiste rond de middag, dus we wilden eerst het bezoek en dan pas het eten. Een buffet met prachtig zicht op het zwembad en de typische bergen en kloven van Petra en de wadi (vallei) errond. Om 18:00 terug weg met de bus over ‘King’s Way’, de byblische weg die Mozes nam naar het Beloofde Land. We stoppen voor een laatste foto van de vallei en rijden dan 2 uur terug naar Aqaba. Een klein stopje weer in hetzelfde centrum als deze middag en de boot op. De Jordaanse douane is mild en het gaat vlot. De boot vertrekt om 20:00 en arriveert in Taba rond 20:30. Dan moeten we onze papiertjes invullen en terug dezelfde rompslomp voor de Egyptische douane. Dat duurt drie kwartier. Een mini-busje brengt ons terug naar het hotel. We douchen ons snel, eten nog iets kleins, drinken iets op ons terrras en om 22:30 gaan we slapen. Een prachitge ervaring, maar we zijn wel heel moe van een lange, warme, heel vermoeiende dag.

 

Dinsdag 23 september 2008: Duiken dag 1: Ras Amira, Maxwells, Angels Net

En dan nu de TOP-dag van ons Egyptisch avontuur aan de Rode Zee. We gaan duiken! Na het snorkelen kan dit enkel tegenvallen (grapje). We staan op om 07:00, Timo zoals steeds vroeger, maar dat is goed voor ons verslagenboek. We ontbijten, Timo voor het eerst een omelet en Eef bijna niks, want ze heeft geen honger. Na het ontbijt maken we alles klaar en wachten net buiten het hotel. Daar pikt Robert, vriend van Kelly, het Belgische meisje aan de receptie van Red Sea Waterworld. Hij brengt ons veilig ernaartoe en pikt onderweg zijn lief op. We komen al snel te weten dat we slechts met z’n vieren op de boot zullen zitten. Eef, Timo, Robert en Kelly, die toevallig haar vrije dag heeft.

We hebben de grootste boot voor ons alleen: privé-duiken heet dat. Joepie. We passeren langs de douane naar de boot, onze spullen zijn er al en we stappen op voor een dagje genieten. Even wachten we op ‘clearance’ van de havenpolitie en weg zijn we. Op naar onze eerste duik in de Rode Zee. De boot vertrekt langzaam uit de haven en op zo’n twintig minuutjes zijn we op Ras Amira, veel pinnacles en een kleine wall. We hadden ons al opgetuigd en waren ready om in de Rode Zee te duiken. Voila we zijn weg aan de duikplaats vlakbij het Hyatt Recency Hotel. Het is een overweldigend zicht. Ongelooflijk. Je duikt in een aquarium, zelfs beter dan in een aquarium. Minpuntje: de batterijen van de camera hebben het begeven, maar dan doen we het zonder. Over de koralen, vuur-, tafel- en andere koralen hangen honderden visjes. Het gevoel is onbeschrijfelijk, zo veel kleurenpracht, zo veel vissen, zo mooi koraal, echt niet te doen. We duiken langs een wand tot 100 bar en dan keren we terug. Het gaat siga-siga met ons vieren en wij genieten van elk moment. Het is hier zo knap en overweldigend. De foto’s zullen niet lukken want we hebben geen genomen. Na ongeveer drie kwartier komen we boven en zijn compleet vol van deze ervaring. We hebben echt een joepie-gevoel.

We blijven nu een uurtje boven, drinken en eten iets en maken alles klaar voor de volgende duik. Nu volgt de duik relatief snel, één uur later en we varen naar Maxwells. Hier gaan we te water voor de tweede duik. Zakken is OK, nu zeker beter voor Timo met een kilo meer en we zien dezelfde scholen vis, allemaal heel kleurrijk, Eef en Timo zien een frogfish, de pinnacles zijn typisch, allemaal kleine visjes, twee soorten naaktslakken, koraal, sponzen. Een anemoonvisje is steeds prachtig om naar de kijken en de koraalduivels ook. Die zweven majestatisch boven de koralen. Opmerkelijk zijn de tafelkoralen van wel 5 meter doorsnee, echt schitterend. Ook hier aan dit mooie liedje komt een einde en na 50 minuten moeten we naar boven. Maar we komen boven met een schitterend gevoel, tijdens deze duik is het relax en allemaal prachtig. Een mens moet dit kunnen zien en ervan genieten. Terug boven aftuigen en optuigen. Nu blijven we twee en een half uur boven en dan naar onze laatste duik bij Angels net.

Een plaats met twee zandplaten 1 grote en 1 kleine met zeegras ertussen. Weer pinnacles, maar het verveelt helemaal niet. Timo heeft alleen een beetje pech met de camera: eerst batterijen plat, dan twee keer langs binnen wat aangedampt. Na de eerste duik werden de batterijen vervangen en dat was OK, maar de twee duiken erna was de lens bedampt. Soit, het belangrijkste is de herinnering. We zijn nu nooit echt heel diep geweest, maximum tussen 21 en 25 meter. Ook hier weer kleurenpracht van vis, koraal. Speciaal te vermelden: een blauwgespikkelde pijlstaartrog, de jonge versie van een keizersvis, een hele school wimpelvissen en dan de ‘gewone’ soorten van anemoonvissen, hagedisvissen, koraalduivels. Het is bangelijk, prachtig, schitterend, super de luxe bangelijk.

DIT IS SUPER!!!!

De laatste was een drift-dive, de boot dropte ons en kwam ons iets later terug oppikken, maar er was niet veel stroming, dus echt veel drift was er niet bij. Om 15:00 zijn we terug in de haven, laten onze spullen allemaal op de boot en drinken nog iets met Robert en Kelly. Dan nemen we de taf-taf naar ‘uptown’, kopen water en nemen dan de taf-taf terug naar het hotel. Na een snelle douche schrijven we onze ervaringen in de logboeken en het verslag en blijven “on top of the world”. Dit is één van de bangelijkste ervaringen van ons leven. We gaan naar Al Andalus restaurant en eten iets. Het is hier bijna elke dag hetzelfde, enkel andere namen en andere muziek. Vandaag slaatje en pasta voor Timo en een slaatje en chili con carne voor Eef. Dan wandelen we nog wat door de tuin van het hotel en komen in de bar boven restaurant Grotto. Hier worden lokale dansen uitgevoerd en kan je al liggend een waterpijp roken. Het is ook hier dat Kim en Jurgen (Petra) zouden zijn vandaag, maar we zien ze niet, dus we wandelen terug naar de kamer, drinken een Egyptische Stella en branden ons vijfde kaarsje al. Een week gaat snel vooruit. Om 22:00 gaan we slapen. Moe, maar gewoon extreem voldaan van een perfecte dag duiken.

 

Woensdag 24 september 2008: Duiken dag 2: Muqabila, Zacks Table, Aquarium

Het ochtendritueel is zoals steeds hetzelfde. Timo is eerst op, zet zich op het terras in de ochtendzon, moet in de schaduw gaan zitten wegens al te warm. Om 07:00 wordt Eef ook wakker, we maken ons klaar voor het ontbijt, eten iets en tegen 08:00 staan we klaar buiten het hotel. Timo heeft wat last van zijn darmpjes, niet zo leuk, maar het zal wel lukken vandaag – hoopt hij. We zijn op tijd in het duikcentrum en doen een babbeltje met Kelly en Robert. Vandaag is Frederic onze instructeur en is er een Engelsman mee, één Italiaans koppel en één instructrice met leerling AOWD. Vandaag drie duken. De eerste is Muqabila. We gaan tamelijk diep (30 meter) en zien niet zo heel veel vis, maar wel andere soorten: vleermuisvis, twee keer het legsel van een Spaanse danseres (= rode slak), octopus en één steenvis. We verliezen veel kleur en veel lucht op die diepte, dus echt heel lang blijven we er niet. Op mindere diepte komen de grote scholen terug en ook de kleuren. Het is heel speciaal door de kloven in de rotsen en de koralen die eraan hangen. We doen onze vijf-meter stop aan de boeilijn (Eef, Timo en de Brit) en dan gaan we kalmpjesaan naar boven. Deze duik was helemaal anders dan de andere door de rotsen en de vissen, maar het is ook een hele mooie plaats. Dan één uur oppervlakteinterval. Timo heeft nog steeds wat last van de maag en de darmen, dus drinkt vooral cola en eet alleen chips.

De tweede duik is Zack’s Table. Het opvallendste hier is het enorme tafelkoraal, wel 5 meter doorsnede en meerdere vlakbij elkaar. Boven de koralen zoals elke duik al massaal veel vis, vlaggebaarzen, glasvisjes en trekkersvissen. De roodtandtrekkersvis is een rare kwast. Die heeft enkel boven en onder een vin en zwemt zo rond in de zee. Eef spot hier ook een kwalletje, de andere hebben het niet gezien. Het valt op dat er kleine mini-visjes steeds met de kwal meezwemmen, echt speciaal. Ook hier een keizersvis en de ‘juvenile’ versie ervan. Timo verbruikt wel wat lucht, hoewel we nu maar op 20 meter zitten, hij doet teken naar de instructeur 50 bar en die begint een boei op te laten, maar op 3 meter zit die vast en hij wordt naar boven getrokken. Timo blijft nog even beneden en doet dan teken naar Eef dat hij in den blue zijn vijf-meter stop gaat doen. Hij gaat kalm naar boven en Eef volgt iets later. Ze hoveren goed op 5 meter en stijgen dan op. We klimmen aan boord en de anderen komen ook langs de andere kant aan boord. We hebben goed gehandeld, kalm gebleven, 5 meter stop gedaan en dan rustig op snorkel naar de boot.

Goe bezig. Dan twee uur boven blijven en naar de derde duikplaats van de dag: Aquarium. Normaal was duik 2 en 3 omgekeerd, maar door de stroming wordt het geswitcht. Om iets over tweeën, na cola en chips gaan we de laatste keer te water voor vandaag. We zakken goed, Timo ook deze keer. Hij had de voorbije duiken wat langzamer moeten zakken, omdat hij wat last had van zijn verkoudheid die hij uit België had meegenomen. Het is hier echt een aquarium, beter zelfs, je zwemt zelf tussen de vissen. We zien hier weer twee soorten murene: geelbekmurene en grijze murene, veel scholen glazige visjes, echt belachelijk veel. Ook vlaggebaarzen zijn hier keiveel, echt magnifiek. Het wow-gevoel is nog niet echt weg. Hier zien we ook een nog niet geïdentificeerde vis. We zoeken het op aan de hand van de foto’s. Wederom hebben we drie prachtige duiken en morgen nog drie. Dan zal het meer volk zijn: 17 duikers. We drinken nog iets, schrijven de logboeken en nemen de taf-taf terug. Ons pintje-aperitief is er ook weer vandaag. Daarna iets eten.

We zijn na het eten direct moe en gaan nog tien minuten op ons terras zitten en gaan dan slapen, nog vroeg, maar drie duiken zijn echt wel vermoeiend. Het vermelden nog waard is dat we tussen duik twee en duik drie een turtle gezien hebben aan de oppervlakte. Niet onder water zoals we wel zouden willen, maar toen ze lucht kwam happen, maar we hebben ze toch bijna een minuut lang kunnen waarnemen; een heel speciaal gezicht.

 

Donderdag 25 september 2008: Duiken derde en laatste dag: Fjord, Farun Wall, Farun Pinnacle

Timo heeft deze nacht een oplossing gevonden voor onze batterijlader. De hoofdschakelaar moet aanstaan om de stopcontacten actief te laten, maar dan branden ook ’s nachts drie lichten in de gang. De bolletjes losdraaien en de lader blijft werken, maar geen last van het licht; super toch. Timo en Eef worden vandaag samen wakker, tegelijkertijd met de wekker, namelijk 07:00. We maken alles klaar en gaan ontbijten. We reserveren snel nog de kamer voor morgen tot 18:00 voor 60 USD. We wachten nog vijf minuten en dan komt het busje ons halen en gaan we naar het dive-centrum. Daar is het een tijdje wachten, want we zijn met een hele groep: 17 duikers en 3 niet-duikers, 2 instructeurs en zoals altijd 2 bemanningsleden. We zijn pas laat weg naar de eeerste duikplaats: Fjord. Hier is een krater van acht meter doorsnee met een zoetwaterbron, dus opletten voor de buoyancy en de temperatuur. Wij vertrekken eerst met Jullien en gaan mee in de krater tot 25 meter. Vandaag heeft Timo geen moeite met lucht om mee te blijven want hij heeft drie keer een 15 liter fles gevraagd. We zakken snel tot 8 meter en dan tot 12 meter en dan helemaal naar beneden tot 25. Daar zit in een anemoon een koppel anemoonvissen, dat zijn echt heel toffe vissen. We duiken nog wat rond nadat we 15 minuten diep hebben gezeten en duiken dan uit om nog wat van het rif te zien. In de krater zelf is het leuk om het even afgezien te hebben, maar door het zoete water is het kouder (+/- 10 graden) en slechter zicht. Terug rond 10 meter zien we nog wat van het leven en de kleuren van het rif, één naaktslak, veel kleine visjes, maar heel leuke en we duiken lang. Eef en Timo maken hun drie-minuten stop op vijf meter in den blue, ze doen het goed en komen tevreden terug boven. Af- en optuigen en uitrusten op dek met compagnie van een koppel uit Melsele. Tof.

De boot verlegt zich op 30 minuten naar Faruns Island. Hier doen we onze volgende twee duiken: wall-dive en pinnacle. Na een interval van één uur starten we de tweede duik, de wall-dive. Een schitterend zicht van de muur links van ons. Bij 100 bar keren we terug en blijven we wat hoger. We zien zoals eerder klein grut, mooie koraalduivels, enkele grotere groupers, koraalvlinders. De foto’s moeten voor zich spreken en ons helpen om de soorten te identifceren. We zijn nog steeds onder de indruk van het vele leven en van alles wat we hier te zien krijgen. De tweede keer vandaag doen we onze stop in den blue en houden een diepte aan tussen 4,6 en 5,3 meter. Goed bezig. Vlak ervoor hadden we een roodtandtrekkersvis gezien, die tamelijk agressief was, dus een rondje maken om die te ontwijken. Die zat waarschijnlijk met eieren of kleintjes. Dan blijven we iets langer dan twee uur aan de oppervlakte.

We doen een klapke met enkelen en vullen steeds het dive-manifest in. Per duik vertrek- een terugkomstuur, bar in, bar uit en op het einde de handtekening. Dat hebben we al acht keer gedaan de laatste drie dagen. Na de lunch, niet voor ons, wij eten tuc’s en drinken cola, een briefing van de laatste duik van de dag en de laatste van onze reis in Egypte, want morgen (oesje) vertrekken we. Dus de duik op de pinnacle is onze laatste. Er was ons veel vis beloofd, maar wat we de eerste vijftien minuten zien is zeegras. Onze gids Julien was enkele graden mis in navigatie en de afstand was ook wat mis. We zien enkele mini-pinnacles, maar niet wat ons beloofd was. We zien toch wat murenes, kogelvissen en koraalduivels; op één plaats zelfs zes of zeven onder de rots, magnifiek. We kunnen hier niet lang blijven, want we hebben bijna honderd meter tegen een hels tempo hiernaartoe moeten palmen. Veel lucht verbruikt en op vijftig minuten starten Eef en Timo weer (de derde keer vandaag) hun drie-meter stop in den blue.

Goed gehoverd. De boot komt ons al halen, Juilen laat zijn luchtzak op met ‘Divers Below’ en we gaan naar boven wanneer de boot stilligt. Het maakt een hels lawaai met de motoren van de boot. Na enkele minuten kunnen we toch naar boven en op de boot. De terugweg is nog bijna een uur en we praten wat met Magda en Luc uit Melsele. In het duikcentrum regelen we de financiële kant en spoelen we het materiaal en drinken een pintje. Na alles geregeld te hebben gaan we te voet terug naar het hotel. Timo geeft de lader af aan de receptie voor Robert en Kelly – die hadden we mogen lenen – en we drinken een aperitiefje en vullen de logboeken aan en maken de verslagjes. Vandaag is het in Al Andalus asian buffet en Timo eet zich na drie dagen bijna vasten te pletter in rijst, bami en beefstoofvlees. Timo drinkt cola, Eef een pintje. Na het eten nog even TV kijken en dan gaan pitten. Goed uitrusten want morgen wordt nog een vermoeiende dag; snorkelen en reizen.

 

Vrijdag 26 september 2008: Laatste dag, snorkelen en vertrek

Timo is wakker om 06:00 en Eef om 06:45. we gaan ontbijten. Timo een omelet en Eef is het eten hier al wat beu: ze wil ’s morgens een boke met choco en ’s avonds steak friet. Na het ontbijt vertrekken we direct naar Hyatt Regency Hotel nu voor de tweede pier en naar het schijnt de betere snorkelplaats. We komen er aan, snorkelen even, maar het is koud. Timo loopt terug naar Marriott om een shorty te halen en nieuwe batterijen voor de camera, want die waren ook leeg. We snorkelen dertig minuten later, maar het zicht is niet zo goed zo dicht bij de pier, er is meer wind komen opzetten en er stuift veel zand op. Dus we snorkelen richting de grotere pier. We zien dezelfde vis als steeds en Eef probeert ook te duiken. Met wat oefenen lukt het haar vrij goed, ze wordt nog een goeie. Timo let vooral op slijmvissen, ook de anemoonvissen blijven cool en ook de papegaaivissen. Na ongeveer een uurtje zijn we klaar, we maken gebruik van de douches van Hyatt en wandelen naar ons hotel.

Daar is het tot 13:15 platte rust, we slapen zelfs even. Dan nog een laatste snorkel vlak voor het hotel. We snorkelen een uur in de zee en daar zien we het kleine rifje liggen. Één grote vis volgt ons over en weer. Een paar koaalduivels, één blauwgespikkelde pijlstaartrog. Eef spot die en we hangen er ongeveer tien minuten voor en achter, een heel mooi beest, niet de grootste, maar heel mooi. Dan zwemmen we even verder en moeten terugkomen, want het is te ondiep. Op de terugweg zwemt ineens de rog op zijn gemak weg en we volgen hem wel vijftien meter met onze ogen. We volgen nu het rif terug aan onze rechterkant. Daar zien we nog twee mooie murenen en een aantal wimpelvissen. Ze poseren bijna, maar nu hebben we de camera niet bij ons, pech dus. Het lijkt bijna of ze het ervoor doen. We rusten nog even uit op de sunbeds en maken ons dan klaar om in te pakken. Op minder dan een uur is alles OK en we eten nog iets in de lobby bar: twee pitta met tonijn, twee pintjes en dan nog één van het happy hour. We halen de bagage en checken uit. Dan is het tijd om te vertrekken uit Taba Heights.

Om iets voor 18:00 moet de bus ons komen halen, maar die komt bijna een uur te laat. We staan wat de praten met een gast die hier alleen is en blijkt dat die in Branst, Bornem woont, een dorpsgenoot dus. Wanneer de bus uiteindelijk aankomt kunnen we vertrekken naar de luchthaven. We passeren eerst de controleurs van ons hotel, dan die van ons domein en op de splitsing van de weg naar de luchthaven en naar Israel worden we nog eens gecontroleerd. Dan gaat het in colonne naar de luchthaven. Om daar binnen de geraken moeten we ook nog eens door een poort en dan komen we aan in de luchthaven zelf. Een strenge controle van iedereen door de metaal detector. Timo moet zelfs zijn zijn schoenen uitdoen. Met de vertraging en de strenge controle van de douane moeten we maar een uurtje meer wachten op het vertrek van ons vliegtuig. Dat heeft dan ook zijn voordeel. We vertrekken op tijd en komen zelfs na vier en half uur tien minuten te vroeg aan. De bagage is er ook snel en het is nu half drie vrijdagnacht. Eigenlijk een schandalig uur om toe te komen. Soit het deert ons niet echt veel. Betty en Maurits komen ons ophalen en brengen ons naar huis. Thuis drinken we nog een pintje en onze Cartouche is blij ons te zien en wij hem ook. Dan slapen we als roosjes.