ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Zaterdag 7 augustus 2010: Duikspel ScubaLibre

Afspraak in De Nekker om 12:30. Timo had zich eerst al opgegeven als helper aan het duikspel en iets later Eef ook. We rijden naar De Nekker, rijden het terrein op en gaan direct verder naar de parking helemaal achteraan. Daar staan al enkele van het organizerend comité klaar om ons te briefen wat we moeten doen: Flor (allebei), Denis, Mark, Paul, Diederik, Frankie, Andy (iets later), Danny. Dat zijn de mensen die onder water alles zullen regelen. Timo moet aan de witte boei hangen, Diederik aan de auto. De deelnemers krijgen de koers naar de juiste locatie, ze krijgen daar een kaartje met een nemo of een haai op bij Timo, een manta en iets anders bij Diederik en dan krijgen ze de koers richting piramide. Daar staan Eef, Flor, Frankie en Mark te wachten ieder op een hoek. Als de buddy-teams daar toekomen, moeten ze een overeenkomstig diertje zoeken als wat ze op post 1 kregen, ze moeten een paar taken uitvoeren onder water. Als ze het goed doen krijgen ze een wasspeld, dan moeten ze een koord zoeken en die brengt hen naar het platform, waar ze opnieuw enkele handelingen moeten uitvoeren. Dan koers 285° terug naar de kant en eens aan wal moeten ze nog een paar vragen beantwoorden, zodat de winnaar kan bepaald worden. Als er een exaequo is, dan speelt het luchtverbruik vooral een rol.

Dat is het concept van het spel, maar we moeten nog afwachten tot de uitvoering. Timo gaat samen met Diederik als eerste in het water, gewoon op snorkel, want de deelnemers weten waar ze moeten zijn. Ze moeten het wel eerst onder water proberen en pas via de boei en koord of ketting naar het object duiken indien ze de persoon niet vinden. Timo wacht af tot wanneer hij de eerste mensen naar het strandje ziet gaan en gaat dan onder. Hij hang vast aan de velg met een tamelijk goede buoyancy. Dat is wel nodig ook, want het minste dat je hier te veel beweegt, zie je geen hand voor ogen. Hij hangt er maar, heeft een boei mee die hij een halve meter boven zijn hoofd laat beginnen om zo de zichtbaarheid en vindbaarheid te vergroten. Het duurt toch een kwartier eer hij iemand ziet. Die krijgen een kaartje mee en weten nu ook dat ze 80° moeten duiken in de richting van de piramide. Nog geen minuut later komt de volgende groep bij hem en hier weer dezelfde drill.

15 minuten gebeurt er niks en dan ineens voelt hij iets aan zijn vin, ziet dat er een duiker aanhangt en schijnt in de richting zodat ze hem makkelijker kunnen vinden. Dat is nog geen sinecure ook, want nadat de eerste twee gepasseerd waren, was het zicht herleid tot 2 cm. Daarna klaarde het stilaan terug uit, maar indien er iemand te dicht komt tegen de bodem is het weer licht uit. Dan hangt Timo echt heel erg lang niks te doen. Hij hangt af en toe wat hoger, van 7.9 op de bodem aan de velg zelf of soms op 6.9 of 7.4 iets erboven aan de ketting van de velg. Dat is om toch af en toe nog iets te zien. Ineens ziet hij naast zich een donkere stofwolk passeren en opdwarrelen, maar geen duikers. Hij schijnt met zijn lamp in het rond, maar ziet niks. Die zullen wel terugkeren dan zeker.

Ondertussen hangt hij hier al iets meer dan een uur en de duikers moeten stilaan allemaal komen, maar er moeten er nog vier passeren. Tegen een duiktijd van bijna 90 minuten passeert er nog een buddyteam bij hem aan de velg. Een geluk dat hij met zijn lamp aan het schijnen was, want anders hadden ze hem gemist. Nu dus nog drie kaartjes. Maar dit laatste buddyteam was eigenlijk de laatste groep die nog moest komen: ergens is er iets niet in de haak. Ofwel zijn er twee die het totaal gemist hebben, of anders hebben ze de volgorde omgedraaid. Tja dat zal het wel zijn zeker. Timo blijft nog hangen want heeft nog drie kaartjes: één voor elke groep en één reserve. Uiteindelijk blijft Timo hangen onder water bij de velg tot hij een duiktijd heeft van 120 minuten, dan denkt hij: dit kan toch niet meer, al 20 minuten niemand meer gezien. Dus hij gaat naar boven en gaat eens kijken wat er aan de hand is. Hij keert terug naar de kant en ondertussen zijn alle medewerkers ook al aan de kant. Normaal moest Timo die gaan ophalen, maar wou eerst eens horen of alles wel OK was.

Dan blijkt inderdaad dat er twee buddy-teams geweest zijn, die noch de velg, noch Timo gezien hebben en die alles gemist hebben. Uiteindelijk keert iedereen goed en veilig terug aan de kant en we kunnen ons douchen en daarna deelnemen aan de barbecue. Dat kunnen we best gebruiken: een natje en een hapje, schitterend. Iedereen heeft nu zijn eigen anekdotes en iedereen heeft zich uiteindelijk wel geamuseerd. Conclusie van deze namiddag is: 120 minuten boven een velg hangen in de Nekker kan op zijn minst "spesjoal" genoemd worden.

Zaterdag 3 juli 2010: We duiken nog eens in Mechelen, De Nekker

We hebben dit jaar al serieus ons best gedaan in de Oosterschelde en in Grevelingen, dus het wordt stilaan tijd om al het duikmateriaal eens deftig te spoelen in zoet water. Dat doen we op zaterdag. Timo had ons aangemeld bij ScubaLibre, dan kunnen we gewoon op het terrein rijden van De Nekker, helemaal door tot aan de parking en dat maakt het allemaal veel makkelijker. Timo had een Nekker-badge gekocht en nog niet eens gebruikt dit jaar. Dus nu eindelijk eens benutten, anders is het weggesmeten geld. Afspraak tegen 10:00 in Mariekerke, Eef en Timo laten eerst de hond van Roel eens buiten, want die waren onderweg naar het zuiden van Frankrijk, Jurgen laat ondertussen de flessen vullen bij Cowa in Tisselt en we spreken af aan het rond punt aan De Nekker. We laden het materiaal van Jurgen over in de Astra en dan rijden we naar de parking. De temperatuur is dik OK, de zon schijnt en er staan bijna geen duikers op de parking. Van ScubaLibre was er een activiteit in de Oosterschelde, dus van de club ging er niet veel volk zijn. Van Ludwig Neefs zijn er maar een paar duikers, dus het zicht zou wel eens kunnen meevallen.

We gaan eerst eens kijken of het water niet te veel verdampt is door de hitte van de laatste dagen, maar dat is nog wel OK. We maken ons klaar neig op ons gemakske, heel siga, siga. Dan door de hitte naar de slibway en dan gaan we starten. Het is de bedoeling om richting platform te navigeren en dat is Jurgen zijn taak vandaag. Timo zal foto's nemen van wat er eventueel te zien is, als er überhaupt al iets zichtbaar wordt onder water. Jurgen in het midden, Timo links en Eef rechts. We zakken, alledrie met eigenlijk relatief weinig lood, maar het lukt vlotjes. We hebben slechts 4 kilo bij elk en voor de zekerheid nog een kilo dat aan land blijft als reserve, maar dat blijkt niet nodig te zijn. De temperatuur van het water is nog aangenaam, zo'n 21° tot een diepte van 4-5 meter. Maar dan wordt het veel en veel minder. Eens onder de 5 meter voelt het erg koud aan. We kijken op onze computers, denken even dat die kapot is, maar neen hoor: het is hier effectief slechts 11° en dat is best koud hoor.

Jurgen volgt goed zijn kompas, maar na een kwartiertje duiken over zand en niks, zien we het platform niet. Dat moeten we ondertussen al een tijdje gepasseerd zijn, maar we duiken toch nog een paar minuutjes verder. Timo neemt een lange stok even mee en speelt de 'ridder onder water', steekt die dan terug in het zand. Je weet nooit dat de sepia's tot hier geraken om eitjes te leggen. Niet dus :-). Jurgen heeft de duikleiding, dus die beslist om even naar boven te gaan om te kijken hoe ver we voorbij het platform zitten. Later blijkt dat dat wel een 100 meter is, iets te ver dus. Jurgen komt terug naar beneden met wat problemen om te klaren, maar na 6 minuten is hij terug bij Eef en Timo. Die bleven de hele tijd beneden hangen. Dat was een goede oefening voor de buoyancy, maar voor vijf minuten is dat echt wel heel erg boring. Jurgen heeft koers genomen op een boei in de buurt van het platform, maar ook daar zwemmen we te ver. We hebben het al goed fris na 33 minuten, gaan alledrie naar boven en doen onze safety stop toch even: nog eens een goede oefening voor onze buoyancy.

We zitten dus ook een beetje voorbij de boei waar Jurgen op navigeerde, zwemmen ernaartoe aan de oppervlakte en willen eens een kijkje nemen wat er daar te zien is. Timo wil nu even de duikleiding overnemen en zal navigeren op het platform. Eerst aan de boei naar beneden en daar hangen een hele hoop buizen in elkaar gezet: Diveadventures en er hangen ook stickers op van Ludwig Neefs. Veel dive, weinig adventure, maar soit. Timo navigeert 280° richting platform en na 5 minuten is het victorie, schitterend, gewoon er recht op. Jurgen en Timo spotten direct de snoek die hier onder hangt. Eef hangt boven het platform en ziet die niet. Timo doet teken dat ze naar beneden moet komen, Eef gaat even over de rand van het platform hangen, maar kan de snoek niet zien omdat die al aan de andere kant zit ondertussen. Timo doet nog twee keer teken, maar Eef luistert niet. Dan beslist Timo richting snoek te zwemmen om er een foto van te nemen en Eef denkt dan toch maar: "Ik zal eens gaan kijken. Als Timo zo graag een foto heeft van mij met het platform, dan doe ik het wel". Jurgen schijnt lijk zot op het beest, maar Eef ziet die niet. Pas wanneer Timo erachter zwemt, heeft ze het door. Oef, dat was niet gemakkelijk.

We blijven nog een minuutje hangen bij die grote snoek van toch groter dan een meter en dan beslist Timo terug naar de kant te navigeren. Hij neemt gewoon dezelfde koers als tevoren en na 5 minuten komen we terug op een warmere diepte van 5 meter. De computers geven geen stop aan, dus gewoon doorduiken naar de kant. We waren wel nog een WC tegengekomen, dus dat moet ook op de foto. Helemaal op het einde van de duik ziet Timo nog een karper, maar Jurgen en Eef zijn een beetje te ver, dus die zien die niet. Spijtig genoeg ook een heel onduidelijke foto. We hebben op de computers twee duiken geregistreerd: één van 36 en één van 15 minuten. Uit het water en dan snel omkleden en alles opruimen. Een geluk dat deze duik effectief een doel had en dat we die snoek nog zagen, anders is De Nekker toch niet je dat. Het begint te onweren, we horen duidelijk de donderslagen en haasten ons toch een beetje. Dan is het tijd voor een Duveltje in de cafetaria op het terras onder een parasol. De regen stopt en we zitten hier eventjes. Dan terug naar Mariekerke, toch wat spoelen, nu vooral zand afspoelen en dan een frietje halen en iets eten. Al bij al toch nog een leuke dag met een sympathiek duikje.

Snoek rules!

Zaterdag 8 augustus 2009: Duikspel ScubaLibre

Afspraak om 13:45 aan het rond punt van De Nekker. Iedereen lijkt er op tijd te zijn en wij zijn zelfs iets te vroeg: om half twee staan we er al. We rijden naar de parking en daar zal het vandaag allemaal duidelijk worden. We krijgen eerst te horen dat we in verschillende buddy-teams worden verdeeld. Eef met Daniëlla en Timo met Laurens, allebei met hun advanced bezig. Dan krijgen we te horen wat er moet gebeuren. Er hangen twee rijen van drie flessen: in de eerste rij moet je iemand vinden waarvan je de helft van een foto in je hand hebt. Daar krijg je de andere helft als je juist bent en een nieuwe koers om te zwemmen naar de volgende duiker. Daar moet je zo veel mogelijk details onthouden van de duiker in kwestie. Die geeft je dan een nieuwe koers om naar het platform te zwemmen. Daar zit Ives te wachten en die geeft je iets waardevols en de koers naar de slipway. Zo gezegd, zo gedaan, hopelijk toch.

De duikers die onder water moeten gaan wachten, zijn nog niet direct klaar, drie moeten in een thermocline gaan liggen dus hebben er twee ervan een droogpak aan. Wel begrijpelijk, want als je daar bijna een uur moet gaan liggen. We maken ons klaar, het gaat tamelijk vlot eens we naar het strandje mogen en daar krijgen we onze eerste foto. De eerste duiker is eigenlijk geen duiker, maar er zijn gewoon twee mensen die aan het duiken zijn; dat gebeurt natuurlijk in De Nekker. Wanneer we de tweede keer naar beneden gaan weten we al dat dit Danny moet zijn, want er zijn op deze plaats nog drie buddy-teams op zoek naar Danny. Voila, direct juist dus en daar zwemmen we op de bellen naar beneden, krijgen onze andere helft van de foto en moeten dan de tweede duiker zien te vinden. Timo heeft een klein tikje fout genavigeerd denkt hij, want we hebben nog niks gewonden na toch al een serieuze afstand. Laurens en Timo komen boven en zien twee flessen hangen en nemen een keuze - de dichtste tegen de kant van de twee. Dat zal later de foute blijken.

Hier zakken we op de bellen van de duiker en komen Paul Bal tegen. Die heeft een eendje bij zich en toont dat ook expliciet aan ons. We vergeten wel duidelijk te kijken naar andere externe kenmerken van de duiker zelf, maar da's voor straks. We krijgen opnieuw hier een koers en die brengt ons naar het platform of zou moeten. Wederom kleine miscalculatie qua navigatie, want we komen enkele meters voorbij het platform te hangen. Het wordt duidelijk dat een beetje extra oefening navigatie aan de orde is. Laurens kon niet navigeren, want zijn kompas was uit zijn console verdwenen. Tja dan maar even snel aan de oppervlakte terug naar het platform en daar zakken naar Ives; Die geeft onze de koers naar de slipway en een kaartje 'Deelnemer Duikspel' en dan zijn we weer weg. Deze keer is het iets makkelijker en we komen recht aan de slipway uit, derde keer is goed genavigeerd. Tja, het moest er eens van komen hé. Het is wel duidelijk dat Timo iets aan zijn uitrusting moet doen om deftig te kunnen navigeren. De console met het kompas is zo zwaar dat hij kramp kreeg in zijn linkerarm (hij is rechtshandig), dus als je een paar seconden iets fout navigeert is het naar de botten. We zullen eens gaan kijken binnenkort bij Bram van Cowa Duikshop of hij hier iets aan kan veranderen.

We komen dus aan bij Nele en Hilde die ons nog enkele vragen stellen. Welke automaat, welk vinnen, welk pak en dergelijke meer. Wat blijkt nu: we zijn bij de foute persoon terecht gekomen met de tweede duiker. We hadden bij Flor moeten uitkomen en zijn bij Paul terecht gekomen. Oei, dat is serieus verkeerd, niet zo goed bezig. En dan is het iets drinken, want het is een mooie en warme dag en iets eten van de BBQ. Een vispapillotje, saté, kippeboutje, worstje met bijpassende koude BBQ-groentjes en sauzen. De prijzen worden verdeeld, één buddy-team wint een Nitrox-opleiding van de club gratis. Die hadden het meeste van de vragen juist en hadden nog het minste lucht over, dat zijn de winnaars. Proficiat!

Dinsdag 16 juni 2009: Nacht (eigenlijk avond) duik in De Nekker

Vandaag gaan we nog een een avondduikje placeren met Jurgen, Roel en Aagje. Eef gaat vandaag niet mee. E & T vertrekken donderdagmiddag op verlof naar Griekenland (Athene, Epidavros en Lesvos). Eef blijft thuis en zal al een hoop klaarleggen om in te pakken en het een en ander nog doen zodat we met een gerust hart kunnen vertrekken. Merci hé schattie. Aagje en Jurgen wilden zeker nog eens gedoken hebben voor ze op Lesvos hun eerste 'goed zicht' duiken zouden doen. Dus we staan om 19:00 aan het rond punt aan de ingang en Roger, Monique, Denis, Tom en Flor zijn er ook. We rijden door tot aan de parking, tuigen op en maken ons klaar om met z'n vieren een duikje te doen langs de visserskant. Het zicht hier aan het strand is goed, maar iets verder van de kant kan het soms echt abominabel zijn, niet zo leuk. We hebben er wel allemaal plezier in, Aagje ziet haar eerste snoek: echt bangelijk en Jurgen mist die. Hoe kan dat een snoek van een meter niet zien. Tja Aagje en Timo doken eerst en daarachter Roel en Jurgen, dus misschien daarom. Aagje doet het heel goed, want het is wel een tijdje geleden dat ze nog gedoken heeft (januari in Nemo33).

We zijn zo een 20 minuten aan het duiken en dan krijgt ze het even moeilijk, effe naar boven schieten, Timo geeft haar enkele kilo'tjes extra lood mee en het gaat weer vlotjes. We zitten hier dan ook op het moeilijkste punt van heel de Nekker, deze kant is maar tussen de 4 en 6 meter diep, dat is de moeilijkste diepte om beneden te blijven, goed bezig Aagje. Dan heeft ze even last van kramp en Timo kan zijn skills van de Rescue cursus al in de praktijk omzetten se, het heeft dus al direct bij zijn eerste duik nut. Cool dat hij die cursus gedaan heeft. Nog één keer moet Timo tussenbeide komen dat Aagje een ongecontroleerde opstijging maakt, maar eigenlijk niks aan de hand. We duiken uit naar de ton en van daaruit kent Timo al de weg zonder kompas, dus op naar het strand en met allemaal het materiaal terug naar de auto, aftuigen, omkleden en na ongeveer een tien minuten komen Jurgen en Roel ook uit het water. Die maken ook alles klaar en dan gaan we iets drinken in de cafetaria en tegen 23:00 zijn we op weg naar huis. Even Roel zijn spullen afzetten, hij komt nog mee Eef hare Saxo ophalen en dan doet Timo Aagje weg naar huis (Ju moest nog werken). Nog een leuk duikje vlak voor het echte werk in Epidavros en Lesvos. Greece we're ready! Here we come! 

Dinsdag 26 mei 2009: Clubactiviteit: Nachtduik

De temperatuur van het Nekkerwater is al een stuk beter dan voorheen, dat hebben we al gemerkt met onze rescue-cursus. De opkomst voor deze clubactiviteit is redelijk hoog. Aan het rond punt staan enkele mensen te wachten onder andere Jurgen, Koen, Roger, Stephen, Frans, Sven, Flor, Ives, Dieter en nog enkele anderen, sorry voor de onvolledigheid. Het eerste probleem stelt zich al om De Nekker op te raken, maar met de professionele hulp van Flor lukt het. Roger en Eef hadden allebei hun kaart al eens geprobeerd zonder succes. Race naar de parking en daar worden de buddy-teams ingedeeld. Eef en Timo duiken samen en proberen samen te blijven met Jurgen en Koen. Indien het samenblijven met z'n vieren niet lukt is het belangrijk dat zeker de twee buddy-teams bij elkaar blijven: zo spreken we af. We willen eigenlijk de visserskant afduiken, maar beslissen in laatste instantie toch het grasveldje over te steken en daar te water te gaan om de kant af te duiken. Na enkele problemen opgelost te hebben bij het optuigen, kunnen we vertrekken. Het water is nat en een beetje koud, maar dat deert ons niet, het is in elk geval al veel warmer dan in het begin van het seizoen.

Eerst duiken we 180° uit en na een meter of 20 moeten we richting muur zwemmen om die te volgen helemaal tot aan de visserskant om daar nog enkele visjes te spotten. Na tien meter zien we Koen en Jurgen bijna niet meer en na twintig meter zijn ze volledig in de schemering opgelost. We slaan 90° af aan de pop en komen zo aan de muur terecht en kunnen op die manier helemaal doorzwemmen. Veel vis ontmoeten we hier niet, wel enkele kleinere baarzen die wegschieten als we komen aanzwemmen met het grote licht. Timo heeft zijn camera mee, maar het is heel moeilijk om zonder extra arm in het donker onder water foto's te nemen, het zijn niet echt ideale omstandigheden.

We passeren de typische dingen, het kleine wrakje, de spiegel, de wegwijzers en dergelijke. We duiken bijna 40 minuten wanneer we aankomen aan de rand van het strandje en beslissen nog snel eens naar de ton te duiken waar Eef in de buurt haar snorkel verloren is vorige zondag. Rond de ton, niks, enkele meters verder errond, nog niks, dus we duiken terug naar de kant en daar ineens vinden we haar snorkel terug. Eef zwom er recht op, niet te doen. We wisten dat die hier ergens moest liggen, maar dat we die nog zouden vinden is echt straf.

Omdat het na een uurtje toch al best frisjes is, gaan we niet verder naar de visserskant, maar komen het water uit, melden ons aan zodat iedereen weet dat alle duikers uit het water zijn en starten met ons om te kleden. Jurgen en Koen zijn ondertussen al uit het water: ze doken iets langer dan 40 minuten en zijn dus recht op het grote wrak gekomen, zonder dat het echt de bedoeling was. Ze hebben blijkbaar de hele tijd 180° gedoken en de bocht die wij genomen hebben niet gedaan. Tja, dan kom je bij het wrakje zeker. Eens aangekleed kunnen we snel nog iets drinken in de cafetaria: ieder een Duvel. De anderen komen na een half uurtje ook nog langs en rond 00:00 vertrekken we uit Mechelen. We rijden allemaal onze eigen weg naar huis. Timo haalt de bakken nog uit de auto, laat die vollopen met water uit de regenput en tegen 01:00 kunnen we gaan pitten. Het was weer vermoeiend, maar we hebben ons wel goed geamuseerd.

Voor de volledigheid:

Buddy teams en tijden waren:

20u47 tot 21u51 -> Mike & Ivo

20u52 tot 22u15 -> Koen & Jurgen

20u53 tot 22u30 -> Timo & Eef

20u58 tot 22u00 -> Sven & Frans

21u01 tot 22u12 -> Danny & Roger (Stephen kon niet klaren en heeft niet kunnen duiken)

21u09 tot 22u40 -> Ives, Monique & Zino

21u30 tot 22u50 -> Flor, Dieter & Francis

22u20 tot 23u?? -> Frans & Danny voor hun tweede duik

Met dank aan de ouders van Zino die alle in- en uit-tijden hebben genoteerd.

Zondag 19 april 2009: Free Spring Check Dive

De tweede week op rij doen we een duikje in het frisse water van De Nekker. Vandaag is het de eerste club-activiteit van het jaar en we zijn met heel veel duik-liefhebbers. We verzamelen tegen 13:00 aan de ingang en kunnen met ons pasje zonder problemen het domein op. Vandaag parkeren we ons bij het watersportgebouw omdat dit deze namiddag door de club is afgehuurd. Het is een hele voormiddag al mooi weer, maar eens iedereen daar is, begint het wat te overtrekken. Er zijn 45 duikers van de club en dat is een hele hoop; gelukkig dat enkelen al hun eigen uitrusting en hun eigen flessen en zo hebben. Sommigen worden ingedeeld in buddy-teams en anderen kunnen kiezen, maar ze moeten wel weten wie met wie duikt en wanneer iedereen te water gaat. Dat wordt allemaal duidelijk gemaakt tijdens de korte briefing van Flor.

Wij zijn met z'n zessen en verdelen ons twee per twee. Eef en Timo, Roel en Koen (die net iets te laat was) en de derde groep is Jurgen en Mike. We vertrekken aan het ponton links van het watersportgebouw en gaan daar te water. Ze raden ons aan om gewoon vandaar de kant af te duiken en zo terug te komen bij het strand. Roel en Koen zijn al direct weg, we proberen twee minuten bij Jurgen en Mike te blijven, maar ineens gaan die 90° volgen en wij volgen even 0°, dus onze wegen gaan uit elkaar. We volgen even de koord en er zijn al een paar duikers voor ons geweest blijkbaar: op de meeste plaatsen hangt een stofwolk van jewelste. We zien de grote boom, enkele weipalen, passeren de spiegel en de welbekende verkeersborden. Brussel die richting en de E19 ook. Altijd wel leuk om die route nog eens te doen, dat was ondertussen al enkele duiken geleden. Op het einde wordt het wel wat frisjes, precies kouder dan vorige week, maar dat kan natuurlijk niet. Het is van 7 naar 10 graden gegaan. We komen uit het water na een kleine 40 minuten duiken en zijn maar enkele meters verwijderd van ons doel. Goed gedaan Eef en Timo. Vlak voor ons was Danny met enkele anderen bovengekomen en vlak na ons Jurgen en Mike. Die hebben hetzelfde traject als wij afgelegd en ook goed hun weg gevonden.

We komen allemaal bijna tegelijkertijd uit het water, we kleden ons om aan de auto en dan is het tijd om iets te gaan drinken en iets te eten. Het clubbestuur heeft voor broodjes gezorgd, echt wel TOP. We drinken een Duveltje en babbelen wat over duiken en reizen en dergelijke. Timo spreekt ook even met Dieter en Katrijn die een blog over Costa Rica hebben: zij hebben toen wel kunnen duiken. Tegen ongeveer 18:00 gaan we terug richting Bornem: klein Aagje is moe aan het worden. We nemen afscheid en bedanken iedereen voor de toffe namiddag.

Op naar de volgende clubactiviteit.

Zondag 12 april 2009: Eerste buitenwaterduik van het seizoen

Roel, Eef en Timo hebben al enkele dagen zin om eens te gaan duiken, maar het is er nog niet van gekomen. We hadden afgesproken met Stef (vriend van E & T en een technische duiker) om naar de Put van Ekeren te gaan duiken, maar in laatste instantie moest Stef nog afhaken en moesten we onze plannen aanpassen. Zaterdag hadden Eef en Timo dan nog alles geregeld dat we op De Nekker konden met de badge (gaan halen in Mortsel bij Hilde en Paul) en Roel was nog zijn laatste materiaal gaan kopen bij Bram van Cowa-diving in Tisselt. Voilà nu zijn we allemaal klaar om onze eerste duik van het seizoen te doen. We zorgen dat Eddy Tambuyser op de hoogte is van ons avontuur en dat zorgt nog wel wat voor problemen. Eef zal op de kant moeten blijven want sinds vorig jaar moet er minimaal een Rescue-diver aanwezig zijn of er moet iemand met EFR-brevet langs de kant staan. Zo gezegd zo gedaan (officiële versie), Roel en Timo duiken alleen. We zijn tegen 10:00 in Mechelen, gaan eerst eens kijken naar de put en beslissen dan wat we gaan doen. We zullen de ondiepe kant eens afduiken in de hoop het een en ander te zien tussen de stenen.

We maken ons klaar en gaan te water bij het strandje en duiken naar rechts een heel eind. Er is weinig te zien, maar het zicht is wel OK. We zien enkele slakken en een hele hoop mosselen, die zich door het slijk voortbewegen. De zon schijnt niet, maar het is echt wel relaxerend en we amuseren ons top. Het water heeft aan de oppervlakte nog een temperatuur van 10 graden en op diepte nog 7. Dat is wel koud, maar het valt wel mee, we hebben er eigenlijk pas een beetje last van na een half uur duiken. Tegen dan zijn we al op de terugweg. Eef heeft de duikleiding en ze navigeert op het gevoel, en het lukt haar nog wonderwel, eigenlijk wel verrassend met haar oriëntatiegevoel. We komen terug zonder problemen op het strandje na een duiktijd van 47 minuten, in deze omstandigheden is dat eigenlijk wel straf. We hebben ons bangelijk geamuseerd, goed dat we dit nog kunnen appreciëren, want na Egypte is dit wel aanpassen.

We gaan uit het water, tuigen alles af en gaan nog iets drinken in de cafetaria van De Nekker, we nemen nog een natje en rijden dan terug naar huis. Het was weer een leuk avontuur. Hoewel we geen vis gezien hebben, is Roel vol van de ervaring en het is inderdaad heel leuk geweest. Timo had zijn nieuwe camera bij zich, maar na 10 minuten was de batterij plat; een beetje last van de koude ook. Het leuke was dat we bijna alleen waren in De Nekker en ook dat we met de auto helemaal tot op de parking raakten.

Volgende week opnieuw en dan is het de Free Spring Check Dive van ScubaLibre.

Zaterdag 9 augustus 2008: De Nekker: Duikspel door Scubalibre

Op zaterdag 09 augustus 2008 heeft duikclub Scubalibre een duikspel ineen gestoken. We weten op voorhand eigenlijk helemaal niet wat we kunnen verwachten. Wat zal het zijn? opsporen, bergen, hopelijk wordt het plezant. Het is wel een spel voor iedereen, voor junior open waters, open waters en advanced and hoger natuurlijk ook. Allé, we zullen eens meedoen en kijken wat het zal  worden. Amuseren doen we ons toch. Er wordt kort gebrieft en de normale buddy-teams worden uit elkaar gehaald, dit wilz eggen de eerste keer dat Eef en ikzelf niet samen duiken. Ze willen de groepen ook ongeveer zo indelen dat elke groep wat gelijk is ingedeeld. ze beginnen met groepen van instructeur A, dan groepen bij instructeur B, en dan nog enkele bij C. Elke keer moeten de buddy-teams (meestal met z'n 2) zich aanmelden bij die instructeur en daar krijgen ze info over wat ze moeten doen. Ik ben bij team B3 samen met Freya, een jong meisje die net enkele weken geleden haar open water heeft gehaald, maar wel een hele goeie duikster (zal later blijken). We moeten boven water naar een fles zwemmen, daar op ongeveer 5 m diepte moet een papier hangen met de opdracht erop. Onze eerste opdracht bestaat erin om op een koers van 130° over een lengte van 15 m te zwemmen, dan 90° draaien 10 m en dan nog 10 meter terug op dezelfde koers en daar moeten we iets vinden. Freya telt de vinslagen, Timo probeert wat mee te tellen en navigeert en probeert ongeveer op 5 meter diepte te blijven. Het lukt allemaal tamelijk goed, maar er is waarschijnlijk toch een foutje ingeslopen, want we vinden onze schat niet. Die schat moet een plastic fles zijn met een zware steen eraan. We kijken even rond, naar boven, omdat we daar misschien iets zien dat op een plastic fles kan lijken, maar vinden niks. We stijgen traag op en Timo legt uit hoe een uitdeinend vierkant moet gezwommen worden. Twee vinslagen, dan 90 ° draaien, weer 2 slagen, 90°, dan 4 vinslagen, 90°, weer 4, 90°; als je dat goed uitvoert beslaag je een bepaalde oppervlakte en kan je iets makkelijker opsporen en bergen. We spreken ook af dat we terug naar boven komen, wanneer we 14 vinslagen maken en nog niks gevonden hebben. We zijn in het midden van onze telling van de reeks van tien vinslagen en ineens knijpt Freya heel hard in Timo's arm. Schitterend gelukt, we hebben het. Timo laat wat lucht in de plastic fles en dan kunnen we het rustig bergen en kunnen we naar de kant gaan. Dit was heel tof en we hebben het schitterend gedaan.

Ronde twee is boven water: We moeten op een blinde kaart enkele dingen aanduiden die hier in De Nekker liggen. Da's niet echt heel makkelijk en op enkele na vinden we ze allemaal. Volgende proef: Zwem naar het platform, meet de omtrek van het platform en er zijn maar twee meters onder water beschikbaar en die hangen vast, dus we zullen moeten samenwerken. Die is geen enkel probleem, het lukt perfect. We duiken ook uit tot op het strandje, het is altijd toffer en makkelijker om onder water naar de kant te gaan dan boven water. Laatste proef onder water: meet de doorsnede en de lengte van de buis. Dat is al een ander probleem. Timo duikt door de ton heen, er hangen daar enkele meters, maar die zijn al kapot. We moeten dus met 5 stukken werken om de volledige lengte te kunnen meten. Ook deze opmeting ligt binnen de grenzen van het aanvaardbare volgens Paul. Ook vanaf de ton duiken we terug naar de kant en nu navigeren Freya en Timo samen, da's al een goede oefening voor haar, wanneer ze binnenkort met haar advanced start. Het is wel opvallend dat ze weinig lucht verbruikt en ook dat ze haar buoyancy al heel goed onder controle heeft. Maar je weet wat ze zeggen jong geleerd is oud gedaan. Laatste opdracht boven water: enkele theoretische vragen beantwoorden en die wisten we allemaal - tenminste als we samenwerkten, want er muistroom kende Timo niet meer. Zie wikipedia: Een muistroom is de benaming voor de onderstroom van water nabij de kust. De onderstroom is namelijk niet gelijk verdeeld langst de kust, maar zal zich in een geconcentreerde vorm voordoen. Deze stroming wordt veroorzaakt doordat de hoeveelheid water die zich aan de "rand" van de kuststrook bevindt (als gevolg van getijdenwerking en golven), terug naar zee stroomt. In sommige gevallen kan een muistroom gevaar betekenen voor (ongeoefende) zwemmers en kinderen. Echter surfers maken van dit verschijnsel soms nuttig gebruik om zo van de kust te komen en op deze manier een ideale ligging te verkrijgen ten opzichte van de golven in de brandingszone.

We zijn geslaagd en we hebben het eigenlijk heel goed gedaan vinden we van onszelf. We tuigen af, douchen en doen droge kledij aan, want straks is er nog een BBQ hier in het watersportgebouw: een geluk dat het binnen is, want het waait erg en het regent af en toe. Bij een natje en een BBQ'tje (worst, kippefilet, vispapillotje, saté) amuseren we ons nog de hele avond heel goed. We bespreken het duikspel met andere buddy-teams en iedereen heeft zich goed geamuseerd. Ze hebben misschien niet alles gevonden of zo goed gedaan als wij, maar daar ging het niet om: we moesten ons goed hebben en het was leuk. Met een speciaal dankwoordje aan de organisatoren. Merci!

Zondag 29 juni 2008: Oefenduik in De Nekker

We spreken af aan De Nekker om 10:30 op zondagochtend 29 juni 2008. We hebben vorige week snel beslist om nog eens een duikje te doen in De Nekker. Volgende week beginnen we met een groot deel van de vrienden aan de AOWD cursus. We mogen toch niet in een te groot verschil komen vanuit duiken met prachtig zicht op Isla Margarita of Lesvos en dan te hard schrikken bij geen zicht in De Nekker. We duiken ook onze eerste keer alleen en hopen een beetje te kunnen navigeren of om toch iets te zien en niet een half uur ploeteren zonder überhaupt iets interessant te zien. We starten en Timo heeft problemen met zijn masker, maar na een kwartiertje lukt het wel met de bril van Eef. We duiken een half uurtje en komen op de ton, dan volgen we het koord dat in De Nekker is gedropt tussen de verschillende bezienswaardigheden. We zien een pedalo, een auto die er gelegd is, werken onder water, een verkeersbord. Op een tien minuten hebben we alles gezien. In totaal iets over het half uur komen we terug naar boven, want we zijn het spoor bijster en navigeren is iets dat we nog moeten leren. Het was leerrijk om onze beperkingen in te zien en om nog eens kennis gemaakt te hebben met het vorte, vuile water van de Nekker met zijn slecht zicht. Al bij al nog wel leuk om het toch nog gedaan te hebben. Volgende week starten we met de AOWD.